Klaar om op te laden! Wtf, 5 maanden alweer! Fotossss

[mijke]

Ik vind haar al lekker brutaal kijken dat keffen lijkt me ook vreselijk. Doet ze dat op vaste tijden of momenten ?

Nouja bij opwinding, als ze moet plassen, als de waterbak niet vol genoeg is naar haar zin Als ze het er niet mee eens is dat ze in de bench moet etc. Ik probeer het te negeren en haar te belonen zodra ze kalm is maar meestal gebeurt dat niet

[Kells]

Die oren zijn zeker op de groei gekocht? Wat een zeilen! Ze heeft een lief koppie.

[Marc]

Dat gekef moet je wat mee. Je geeft nu al aan dat het is om iets gedaan te krijgen. Dus niet zomaar en ze heeft er blijkbaar succes mee. Onderschat haar niet.

Ik zou twee dingen doen. Never nooit reageren en iets voor haar doen als ze keft en stop of stil aanleren. Een herder kan enorm vocaal zijn en voor je het weet gilt ze om alles. Guus heeft een zware blaf goddank maar keft om alles wat met opwinding gepaard gaat. Gelukkig nooit in rust en zomaar. Dus in huis nooit. In de auto nooit en tijdens het wandelen nooit. Maar constant als er bezoek komt, hij eten krijgt, voor en na het wandelen, bij het in en uit de auto gaan etc. Non stop loeihard geblaf. Daar kan ik wel eens geërgerd van raken en wij wonen dan helemaal buitenaf. Dus het ergert verder niemand.

Ik weet dat het aan Hans ligt. Want bij Hans keft hij duizend keer erger. En die zegt ook dingen als Ga je mee wandelen? Ja? Wandelen? Dus dan gaat hij los.

[Smoushond]

Ja ik zou er ook wat mee doen. Negeren is toestaan. Bijvoorbeeld bij de waterbak zou ik haar laten zitten en dan belonen zodat ze leert dat ze moet gaan zitten bij de bak als ze water wil. Blaffen bij opwinding is spel afkappen.En verder een beetje vast ritme/ schema zodat ze weet wat er gaat gebeuren en daar niet om hoeft te vragen

[mijke]

Morgen is Ranja alweer 6 weken hier, wat vliegt de tijd zeg! Het gaat echt allemaal hartstikke goed. Toegegeven, dat zou ik niet op alle momenten zeggen, er zijn soms echt wel frustraties Vooral als Ranja haar uitgeslapen energie niet overeen komt met mijn dagindeling en ik haar geen bezigheid kan geven, gut nou dan is ze soms wel een hand vol hoor! Maar wat daarbij heel erg scheelt is dat we inmiddels lekker kunnen wandelen. Ik had in eerste instantie Budkes techniek geprobeerd van telkens hetzelfde stukje, en pas verder gaan als ze daar zeker werd, maar dat leek haar juist totaal te bevestigen in haar angst 'oh jak gaan we wéér dit enge stukje doen'. Toen dacht ik, we gaan een stap terug en even helemaal niet meer wandelen, maar daar werd ze echt heel vervelend van Dus ik ben toch maar kleine rondjes gaan lopen elke dag, en een beetje experimenteren met de vorm, welke riem etc. Uiteindelijk bleek ze het fijn te vinden als ik de lange lijn gewoon over de grond liet slepen (dus niet steeds oprollen), en als ik dan zelf gewoon doorliep en haar vrij liet in wat ze deed, of ze ergens wilde blijven snuffelen oh vooruit rennen etc. Dat ging best redelijk, maar de echte omslag kwam zoals wel vaker op een geheel onverwacht moment: ik was met de kinderen en Ranja op het veldje tegenover ons huis. Daar springen ze dan wat door droge sloten enzo, Evelien rent dan nooit weg, dus ideaal. Behalve deze keer, ineens zette ze het op een lopen, niet normaal. En ik was al een flink stuk achter dus wij met z'n allen als een idioot achter Evelien aan, die het allemaal hilarisch vond en nog harder de halve wijk door rende Ik had helemaal geen tijd om me bezig te houden met hoe eng Ranja het vond. En Ranja zelf kennelijk ook niet want die had helemaal nergens last van! Toen is er echt een kwartje gevallen bij Ranja en sindsdien gaat het buiten steeds beter. Ze vindt het echt nog wel spannend hoor, vooral ver van huis of onbekende plekken. Maar niet meer doodsangsten-spannend. Vooral als we met z'n allen zijn gaat het goed, en als m'n moeder en haar hond ook nog meelopen is ze al helemaal volledig ontspannen. Ik durf haar nu zelfs op veilige, rustige stukjes los te doen en dat gaat ook super! Ook ging ze al geregeld mee de kinderen uit school halen en ook dat gaat behoorlijk goed. Ik merk dat het gaat echt goed doet dat ze nu wat meer wandelt en meer van de wereld ontdekt stukje bij beetje.

In huis gaat het ook best goed. Ze is zeker nog niet zindelijk, maar volgens mij is er een paar dagen geleden ergens een kwartje gevallen want ineens heeft ze het duidelijk aan als ze moet een hoef ik veel minder plasjes op te ruimen.

Met Samson is het nog... lastig. En ach die arme Ranja, ze doet zó haar best. Beleefde oortjes, beleefde kwispel, beleefde speluitnodigingen, beleefd in boogjes benaderen, het is bijna zielig hoe hard ze het probeert goed te doen. Maarja, Samson is een kat, dus die herkent niks van haar goede bedoelingen Ranjas main goal is om eindelijk eens een keer netjes onder zijn staart te ruiken maar meneer vindt dat absoluut niet kunnen Ondertussen doet hij wel waar hij goed in is: vreselijk in de weg zitten met een chagrijnig hoofd en dan enorm klagen als Ranja te dicht bij komt. Met een speelse ploefstaart op haar af lopen en dan, je raadt het al, enorm klagen als zij daar op in gaat. Ik heb al een paar keer gezien dat hij biiiijna in haar spel mee ging maar nope. Toch niet En op haar beurt wordt Ranja daar ook onzeker en gespannen van en gaat ze druk en vet irritant rondjes om hem heen rennen en nouja... ze moeten het nog maar even uitvogelen met z'n tweetjes In ieder geval is er niemand meer echt Spaans benauwd en agressief zijn ze ook niet, dus ik neem aan dat ze vroeg of laat wel rapport krijgen.

Met de kinderen gaat het ook super. Vooral nu ze buiten ook genoeg beweging en uitdaging krijgt zit ze wat minder vaak in de kinderen en vooral Eveliens aura te klieren. Ze helpen allebei heel lief mee met water geven, voeren, opletten of ze gepoept heeft, dingen die niet mogen omruilen voor snoepjes etc. Ranja laat het zich aanleunen en ik begin steeds meer terug te zien wat ik ook zag toen ik haar uitgezocht had: die milde interesse voor wat de kinderen doen, en kalm in hun nabijheid maar wel lekker haar eigen ding doen.

Het blaffen is er nog Ik probeer haar nu te leren daar ze gaat zitten als ze bijvoorbeeld water wil en dat begint ze steeds beter te begrijpen. In sommige situaties lukt het me dus best om het om te buigen. En andere keren zorg ik gewoon dat ik haar uit de situatie haal, of in de bench doe of wat dan ook. Maar er zijn ook nog wel momenten van geblaf dat ik denk ja je bent eigenlijk per definitie altijd te laat als je dat wilt corrigeren, dat is de hele aard van dat blaffen. Ik probeer nu maar als ze klaar is met blaffen 'stil! Goedzo!' te roepen, maar ik geloof niet dat ze dat al oppikt.

Overigens is corrigeren sowieso wel een dingetje. Ze is onder het algemeen absoluut totaal niet onder de indruk van correcties. Ze gaat gewoon vrolijk door en het kan haar echt aan haar aars jeuken als je boos wordt Maar pak je het met een omweg aan, gewoon vrolijk afleiden of wat dan ook, dan gaat ze daar juist weer probleemloos in mee. Wat opzich heel erg fijn is natuurlijk, maar er zijn nou eenmaal ook momenteel dat ik gewoon even heel snel 'nee!' moet kunnen roepen want niet alle situaties lenen zich altijd even goed voor omdenken. Dus daar moet ik nog even op broeden.

Wat ik leuk vind aan Ranja is dat ze natuurlijk wel lekker veel energie heeft, maar dat ze niet superdruk of hyper is. Natuurijk heeft ze soms wel haar momentjes maar het is niet eindeloos gaangaangaan of explosief of oncontroleerbaar. Ze wil ook vooral dingen sámen doen. Als ik savonds op de bank alleen maar in m'n telefoon prik accepteert ze dat niet Samen spelen mag dan wel of ik moet op z'n minst in ieder geval even haar botje beethouden Toch weet ze zich op de meeste momenten ook heel goed zelf te vermaken. En nu we lekker kunnen wandelen weet ze ook steeds beter zelf haar rust te pakken in huis, ipv dat ik haar in de bench moet doen omdat ze te druk wordt.

Honden zijn nog steeds héél eng. Toch was ze aan de hond van m'n moeder in 2 bezoekjes gewend, dus het is denk ik ook gewoon een kwestie van niet kennen. Want eenmaal in de veilige tuin ontdooide ze bij Shosha heel snel. Dus ik vroeg me af, zijn er mensen met pupproof hondjes die het leuk vinden om op visite te komen? Ik denk dat dat voor haar beter werkt dan samen wandelen of random honden op straat tegen blijven komen.

Ik ga morgen nog een bult foto's en filmpjes plaatsen hoor. Maar ik moet nu eerst dringend slapen. Morgen zijn kids en puppy immers weer vroeg op

[hakunamatata]

Dat klinkt al heel erg goed hoor. Het is toch allemaal een weg erin proberen te vinden. Ik ben zo blij dat Eevee nu een jaar is, er begint steeds meer te landen. Op fb heb je ook al allerlei foto's gedeeld. Erg leuk om te zien hoe je steeds meer stukjes Haren ontdekt. Ziet er uit alsof je daar heel makkelijk kan variëren met je wandelingen.

Enne.. je hebt een andere gestreepte hond niet ver wonen die geweldig is met puppies @Kayltje

[Diana]

Wat leuk om een update te lezen en vooral dat het zo de goede kant op gaat!
Heel begrijpelijk dat je even hebt moeten zoeken naar de manier om haar angst wat te doorbreken, je leert elkaar nu beter kennen en soms kan door iets onverwachts, zoals een wegrennende Evelien, er opeens een doorbraak zijn, waardoor je weer handvatten krijgt om haar in andere situaties ook beter te kunnen helpen.
En super dat het ook met de hond van je moeder na een paar bezoekjes zo goed gaat, nu Samson nog Maar het belangrijkste is natuurlijk dat het met de kinderen zo goed gaat en dat ze graag in elkaars gezelschap zijn. Lief ook dat de meiden zo goed meehelpen met de opvoeding

Misschien is het voor dat blaffen en stil zijn een idee om een clicker te gebruiken? Fayah heeft het blaffen ook echt ontdekt Ze kent de clicker. Die gebruik ik nu even een tijdje alleen om het stil zijn te markeren en belonen. Dat komt toch duidelijker en beter door dan 'Goed zo, stil!', want die 'goed zo' gebruik ik de hele dag door voor allerlei kleine dingen die ze goed doet en ik loop normaal niet de hele dag met een clicker rond, dus dat signaal is gewoon krachtiger en sowieso preciezer natuurlijk. Ik kan nog niet zeggen of het bij Fayah werkt hoor, ik ben er pas sinds 1,5 dag mee bezig, maar ik zie wel dat ik haar met die clicker veel beter bereik op zo'n moment.

[Smoushond]

Wat klinkt het allemaal goed. Ik heb met Bertus ook momenten gehad dat ik niet wist of hij nu juist onder of overprikkeld was. En net als ik dacht een beetje een ritme te hebben en ik wist wat hij per dag aankon en nodig had veranderde het weer omdat hij groeide wat dat betreft zijn het net baby’s

Ik wil best een keertje komen met Bertus maar denk niet dat ze op een puber zit te wachten die heel andere spelletjes wil spelen

[Inge O]

Klinkt als een ideaal herdertje . Dat 'milde' was wat ik al enkele keren in haar blik zag (nou, je ziet het bijna altijd maar ik merkte het hier maar enkele keren op ) en dat maakt haar binnenkort vast tot een gouden hondje.

En dat blaffen : is er echt niets wat je kan zeggen of doen dat haar even uit haar concentratie brengt en - al is het maar eventjes - laat stoppen met blaffen?

[Mo-yi]

Leuk hoor, heerlijke pup!

[blondie]

Wat een mooie uitstraling heeft ze

Bepaalde dingen van blaffen kun je voorkomen als ik lees om die waterbak. Zelf eerder zien dat die leeg is, dan hoeft ze het niet aan te geven

Dat plassen bij enthousiasme had Aak ook toen hij jong was, bij binnenkomst van ons of mensen die hij leuk vond kwamen de druppels.. is hier vanzelf over gegaan.

Chara kan aangeven dat ze moet zonder te blaffen, geen idee hoe dat is aangeleerd, zij tikt/krabbelt tegen de deur.
Aak geeft het inmiddels aan door ons indringend aan te kijken en te gaan zuchten.
Glory is te kort bij ons maar aan haar gedrag zien we dat ze ineens moet.
Ook leert zij nu ook om aandacht te vragen of bij de poort te gaan staan als ze moet, zonder keffen.

Glory de jongste hier kan soms wel aanslaan en gaan loeien als ze dingen niet vertrouwd buiten. Daar heb ik wel direct op ingespeeld, als het uit angst kwam ben ik naar haar toegegaan en haalde haar weg uit de situatie. Door blijven grommen op een plek zou als resultaat hebben dat ze weer aan zou slaan dus dan haalde ik haar weer wat meer naar me toe en leidde af. Moet zeggen dat het nu na 5 weken wel zo zijn vruchten heeft afgeworpen om het op die manier te doen.

[jenn90]

Dakar is heel netjes en leuk met pups? Ik weet niet waar je ergens woont? Ze heeft iig een heerlijk snoetje

[Mellow]

Puck is ook super braaf met pups, vraag maar aan @Zamunda

[kloesje]

Het klinkt als een heerlijke pup

Dakar is heel netjes en leuk met pups? Ik weet niet waar je ergens woont? Ze heeft iig een heerlijk snoetje

Ze woont in Haren

[mijke]

Dat klinkt al heel erg goed hoor. Het is toch allemaal een weg erin proberen te vinden. Ik ben zo blij dat Eevee nu een jaar is, er begint steeds meer te landen. Op fb heb je ook al allerlei foto's gedeeld. Erg leuk om te zien hoe je steeds meer stukjes Haren ontdekt. Ziet er uit alsof je daar heel makkelijk kan variëren met je wandelingen.

Enne.. je hebt een andere gestreepte hond niet ver wonen die geweldig is met puppies @Kayltje

Oh ja, ik kijk ook echt uit naar het moment dat Ranja op die leeftijd komt. Ze zit nu (net als mijn jongste kind ) in die fase dat ze dingen tijdens het oefenen prima kan, maar in het dagelijks leven echt totaal nog niet voldoende zelfcontrole en impulscontrole heeft om stoute dingen niet te doen en goed te luisteren. Ik weet wel dat ze daar niks aan kan doen maar ik vind het toch irritant
Ja we kunnen hier wel redelijke varieren met wandelen. Maar wel vooral veel door het dorp zelf ook hoor, voor verre wandelingen is ze nog te klein. Als we echt uitgebreid en gevarieerd willen kunnen wandelen moet ze mee op de fiets kunnen, maar de fietskar die ik voor dat doel had aangeschaft is daar toch niet geschikt voor gebleken helaas. Dus ik moet nog even flink sparen voor een bakfiets.

@Kayltje Oeh ja, Ranja wil wel met een medestreepje spelen denk ik! En Livia wil haar vast ook wel weer zien

Misschien is het voor dat blaffen en stil zijn een idee om een clicker te gebruiken? Fayah heeft het blaffen ook echt ontdekt Ze kent de clicker. Die gebruik ik nu even een tijdje alleen om het stil zijn te markeren en belonen. Dat komt toch duidelijker en beter door dan 'Goed zo, stil!', want die 'goed zo' gebruik ik de hele dag door voor allerlei kleine dingen die ze goed doet en ik loop normaal niet de hele dag met een clicker rond, dus dat signaal is gewoon krachtiger en sowieso preciezer natuurlijk. Ik kan nog niet zeggen of het bij Fayah werkt hoor, ik ben er pas sinds 1,5 dag mee bezig, maar ik zie wel dat ik haar met die clicker veel beter bereik op zo'n moment.

Ah ja een clicker, dat is misschien wel een goed idee ja! Die staat sowieso nog op mijn lijst om eens aan te schaffen. Ik ben wel benieuwd of je daar na verloop van tijd effect van gaat merken. Hoe pak je het precies aan met dat blaffen? Ik heb altijd het gevoel dat als ik het stil zijn beloon, dat ze dan eigenlijk geen flauw idee heeft waar ik haar voor beloon. Als ze zit kan het net zo goed voor het zit zijn zeg maar. Ik weet niet zo goed hoe ik het onderscheid tussen blaffen en niet blaffen duidelijk kan maken.

Wat klinkt het allemaal goed. Ik heb met Bertus ook momenten gehad dat ik niet wist of hij nu juist onder of overprikkeld was. En net als ik dacht een beetje een ritme te hebben en ik wist wat hij per dag aankon en nodig had veranderde het weer omdat hij groeide wat dat betreft zijn het net baby’s

Ik wil best een keertje komen met Bertus maar denk niet dat ze op een puber zit te wachten die heel andere spelletjes wil spelen

Het verschil tussen onder en overprikkeld is mij opzich wel duidelijk. Het uit zich hetzelfde maar als ze net uit de bench is of we geen reet hebben gedaan is ze onderprikkeld, en als ze al 2 uur wakker is overprikkeld. Niet zo moeilijk opzich Maar inderdaad, net babies haha, ik weet nu wel dat ik er echt geen derde kind bij wil

Haha! Nee die andere spelletjes zitten nog helemaal niet in haar gedachten Wil Bertus niet ook gewoon spelen denk je? Als ik jouw verhalen zo lees is het wel een pittige en ik gok dat Ranja dat, als ze eenmaal ontdooid is, opzich wel kan waarderen, qua speelstijl.

[mijke]

Klinkt als een ideaal herdertje . Dat 'milde' was wat ik al enkele keren in haar blik zag (nou, je ziet het bijna altijd maar ik merkte het hier maar enkele keren op ) en dat maakt haar binnenkort vast tot een gouden hondje.

En dat blaffen : is er echt niets wat je kan zeggen of doen dat haar even uit haar concentratie brengt en - al is het maar eventjes - laat stoppen met blaffen?

Ja ze is absoluut mild! Ook qua energie zit ze helemaal niet hoog, op de schaal van meest rustige tot meest drukke pup ooit zit ze denk ik nog niet eens in het midden, dat valt me echt heel erg mee. In ieder geval totaal niet wat je soms op youtube ziet bij van die filmpjes "So you want a high drive dog?" enzo. Maargoed daar heb ik haar en de fokker en de lijn ook op uitgezocht en dat probeerde ik in dat eerdere topic ook steeds duidelijk te maken, dat ik daar voor ging Wel fijn dat het ook klopt haha anders had ik mooi op mijn neus staan te kijken

Dat blaffen, nouja het ligt er aan. Het heeft verschillende oorzaken. Soms gewoon waaksheid, soms wil ze iets duidelijk maken, soms verveling, soms haar zin doordrijven, soms door opwinding in spel en soms gewoon... omdat. Dus de intensiteit verschilt en haar bereikbaarheid dus ook. Maar het behoeft dus (denk ik) ook allemaal een iets andere aanpak en dat vind ik wel ingewikkeld. Als ze waaks (en verontrust) is helpt het niet als ik haar corrigeer, dan probeer ik haar juist kalm gerust te stellen "Dat is de buurman, niks aan de hand. Kijk hier, een bal". Dat werkt wel, op dat moment zelf (maar nog niet echt op de lange termijn voor mijn gevoel). Als ze blaft omdat ze de bench in moet en haar rust niet kan vinden helpt het soms wel als ik haar rustig maar ferm corrigeer "Nee, stil!". Maar als ze in de ren moet omdat ik even iets moet doen waar ik niet op haar en de kinderen kan letten, dan is ze het er niet mee eens en gaat het echt aan een stuk door en heeft helemaal niks wat ik doe effect. Dan probeer ik het te negeren maar dat is NIET makkelijk En wat ik bedoelde in mijn post zijn de random blafjes tussendoor. Tijdens het spel als er ineens een losse blaf komt, of als ze in de tuin rondloopt en kennelijk iets hoort dat ik niet hoor en er komt zo'n korte blaf, dan ben je per definitie te laat als je daar iets over wilt zeggen, want ze is alweer gestopt als ik adem heb gehaald om iets te zeggen. Tips daarvoor zijn zeker welkom!

Leuk hoor, heerlijke pup!

Vind ik ook, dank je!

Wat een mooie uitstraling heeft ze

Bepaalde dingen van blaffen kun je voorkomen als ik lees om die waterbak. Zelf eerder zien dat die leeg is, dan hoeft ze het niet aan te geven

Nou nee, mevrouw heeft haar waterbakprivileges verloren door hem letterlijk elke 2 minuten omver te schoppen en er doorheen te dansen Ze drinkt nu alleen als ik er bij ben, de bak beethoud zelfs anders gaat ie alsnog direct omver en gaat ze daarna blaffen dat ie leeg is (duh ), en daarna zet ik hem weer weg. Ze komt niks te kort hoor, zodra zij ook maar in de richting van de keuken loopt sta ik op en bied ik het aan maarja, heel soms ben ik net even een kinderkont aan het afvegen ofzo.

Dat plassen bij enthousiasme had Aak ook toen hij jong was, bij binnenkomst van ons of mensen die hij leuk vond kwamen de druppels.. is hier vanzelf over gegaan.

Chara kan aangeven dat ze moet zonder te blaffen, geen idee hoe dat is aangeleerd, zij tikt/krabbelt tegen de deur.
Aak geeft het inmiddels aan door ons indringend aan te kijken en te gaan zuchten.
Glory is te kort bij ons maar aan haar gedrag zien we dat ze ineens moet.
Ook leert zij nu ook om aandacht te vragen of bij de poort te gaan staan als ze moet, zonder keffen.

Glory de jongste hier kan soms wel aanslaan en gaan loeien als ze dingen niet vertrouwd buiten. Daar heb ik wel direct op ingespeeld, als het uit angst kwam ben ik naar haar toegegaan en haalde haar weg uit de situatie. Door blijven grommen op een plek zou als resultaat hebben dat ze weer aan zou slaan dus dan haalde ik haar weer wat meer naar me toe en leidde af. Moet zeggen dat het nu na 5 weken wel zo zijn vruchten heeft afgeworpen om het op die manier te doen.

De onderdanigheidsplasjes zijn al een heel stuk minder gelukkig. Toevallig gister bij Marinus nog, maar bij mij allang niet meer. Marinus is ook veel weg en doet dus weinig met haar natuurlijk dus niet zo gek denk ik dat het bij hem iets langer duurt. Bij visite die ze kent is het wel alle kanten op spuiten maar nouja, dat is nu dus gewoon begroeten in de tuin
Het kwartje is bij Ranja nu ook gevallen dat ze kan aangeven dat ze moet door naar de achterdeur te lopen. Dan laat ik haar in de tuin. Ook als ik haar zelf meeneem begrijpt ze het commando 'doe maar een plasje'. Zelfs zo goed dat ze er soms, als ik te veel blijf zeuren, gewoon een druppeltje uit perst om mij tegemoet te komen haha. Dus heel goed. Alleen is ze soms zo druk of impulsief dat ze binnen ook nog lekker door de hurken gaat zodra het in haar hoofdje opkomt. Maar het gaat al beter dus dat komt vast ook goed. Ik herken het patroon wel van toen mijn oudste dochter zindelijk werd eigenlijk Dan zijn ze gewoon te druk om er aan te denken.


Ja wat je schrijft over afleiden of weghalen doe ik ook inderdaad. En er zijn ook wel dingen waar ze wat meer aan gewend raakt, zoals de trein die je hier hoort rijden en vliegtuigen die overvliegen. Dus ik ga gewoon zo door, dan wordt de rest vast ook beter.

Dakar is heel netjes en leuk met pups? Ik weet niet waar je ergens woont? Ze heeft iig een heerlijk snoetje

Puck is ook super braaf met pups, vraag maar aan @Zamunda

Wat lief dames maar ik vrees dat ik voor jullie wel heel ver weg woon! In Haren, vlak onder Groningen. Uiteraard zijn jullie van harte welkom, het lijkt me ook heel leuk om jullie en honden eens te ontmoeten! Maar ik begrijp het volledig als je niet zo ver wilt rijden uiteraard.

Het klinkt als een heerlijke pup

Ja toch!

[Frootje]

Ze zit nu (net als mijn jongste kind ) in die fase dat ze dingen tijdens het oefenen prima kan, maar in het dagelijks leven echt totaal nog niet voldoende zelfcontrole en impulscontrole heeft om stoute dingen niet te doen en goed te luisteren. Ik weet wel dat ze daar niks aan kan doen maar ik vind het toch irritant

Ik herken dat zo goed. Met Aloy heb ik vanaf het begin af aan oefeningen gedaan met impulscontrole en ze kan het echt enorm goed. Maar in het dagelijks leven komt het echt nog regelmatig voor dat iets moet gebeuren en dat het nu moet gebeuren en dan vliegt er ineens een hond over je schoot en ligt je ijsthee op de grond of zo. Op de dag dat het kwartje ook in de praktijk valt, hang ik echt een heel grote vlag uit.

Ik heb dus verder niks nuttigs te melden, alleen dat ik deze woorden zo herkenbaar vond.


Ranja is wel echt heel leuk, iemand anders zei het al, maar ik zie bij haar ook zo’n zachte blik in de ogen. Ik ben zo benieuwd hoe ze uitgroeit.

[blondie]

Geloof inderdaad dat ze niets tekort komt hoor
Omschoppen van waterbakken.. dat doen mijn katten hier op hun kattenkamer..

Beneden heb ik de waterbakken in een standaard. Is dat geen optie? We hebben nu 5 dieren die drinken moeten dus bij ons is dus zo'n voerstandaard in gebruik met beide bakken gevuld met water.

[Inge O]

Als ze waaks (en verontrust) is helpt het niet als ik haar corrigeer, dan probeer ik haar juist kalm gerust te stellen "Dat is de buurman, niks aan de hand. Kijk hier, een bal".

Klopt, op dat moment heeft het weinig zin om haar te laten stoppen, dus dat afleiden is de beste manier.

Maar als ze in de ren moet omdat ik even iets moet doen waar ik niet op haar en de kinderen kan letten, dan is ze het er niet mee eens en gaat het echt aan een stuk door en heeft helemaal niks wat ik doe effect. Dan probeer ik het te negeren maar dat is NIET makkelijk

Ik denk dat ik deze situatie vaak in scène zou zetten op een moment dat ik wel tijd heb om er iets mee te doen. Je weet dan dat ze gaat blaffen, dat is dus een ideaal moment om haar te leren dat er ook zoiets is als 'stoppen met blaffen omdat ik het vraag'. Dat ze daarna meteen terug begint is niet erg - voor nu - dat komt later wel.
Ik zou denk ik vooral inzetten op iets waar ze plots heel erg door verrast wordt : met een toeter toeteren, een pan laten vallen, met een biefstuk door de lucht zwaaien : gebruik je inspiratie , alles wat haar 2 seconden haar bek dicht kan laten klappen is goed genoeg. Daar wordt ze dan erg voor beloond, en de eerste keren laat je het daarbij. Daar koppel je dan geleidelijk aan een bevel aan (iets anders dan wat je al zei in de bench) en je blijft belonen voor even kort zwijgen, maar geleidelijk aan bouw je dat verder op natuurlijk.
Eén keer dat ze het bevel kent (en ondertussen ook wat ouder is) kan je - als je er de tijd voor maakt, niet even foeteren als je geen aandacht kan hebben - geleidelijk aan ook wat dwingender worden : het is geen meerkeuzevraag maar je wordt wél beloond als je zwijgt.
Enz. enz.

En wat ik bedoelde in mijn post zijn de random blafjes tussendoor. Tijdens het spel als er ineens een losse blaf komt, of als ze in de tuin rondloopt en kennelijk iets hoort dat ik niet hoor en er komt zo'n korte blaf, dan ben je per definitie te laat als je daar iets over wilt zeggen, want ze is alweer gestopt als ik adem heb gehaald om iets te zeggen. Tips daarvoor zijn zeker welkom!

Daar valt vrees ik (zeker nu nog, zeker nog zolang ze wat onzeker is) niks aan te doen, uitzitten en blij zijn dat het niet telkens een serenade wordt .

[Smoushond]

Misschien kan je dat bkaffen in de ren voorkomen als ze juist op die momenten iets heel erg lekkers krijgt? En je haar rustig naar de ren brengt ipv hup even snel wegzetten ( ik zeg niet dat je dat altijd doet hoor maar kan me voorstellen dat het met 2 kinderen misschien wel eens gebeurd )

[mijke]

Ze zit nu (net als mijn jongste kind ) in die fase dat ze dingen tijdens het oefenen prima kan, maar in het dagelijks leven echt totaal nog niet voldoende zelfcontrole en impulscontrole heeft om stoute dingen niet te doen en goed te luisteren. Ik weet wel dat ze daar niks aan kan doen maar ik vind het toch irritant

Ik herken dat zo goed. Met Aloy heb ik vanaf het begin af aan oefeningen gedaan met impulscontrole en ze kan het echt enorm goed. Maar in het dagelijks leven komt het echt nog regelmatig voor dat iets moet gebeuren en dat het nu moet gebeuren en dan vliegt er ineens een hond over je schoot en ligt je ijsthee op de grond of zo. Op de dag dat het kwartje ook in de praktijk valt, hang ik echt een heel grote vlag uit.

Ik heb dus verder niks nuttigs te melden, alleen dat ik deze woorden zo herkenbaar vond.


Ranja is wel echt heel leuk, iemand anders zei het al, maar ik zie bij haar ook zo’n zachte blik in de ogen. Ik ben zo benieuwd hoe ze uitgroeit.

Ik vind die herkenning juist heel nuttig, dan weet ik tenminste dat het niet helemaal alleen aan mij ligt

Misschien kan je dat bkaffen in de ren voorkomen als ze juist op die momenten iets heel erg lekkers krijgt? En je haar rustig naar de ren brengt ipv hup even snel wegzetten ( ik zeg niet dat je dat altijd doet hoor maar kan me voorstellen dat het met 2 kinderen misschien wel eens gebeurd )

Man, ik kan echt niet genoeg lekkers op de wereld kopen als ik alles met lekkers op zou moeten lossen Ze heeft ook nog eens een hele dure smaak (konijnenoren met bont er aan enzo) dus ja, natuurlijk probeer ik haar allerlei lekkers te geven in de ren en in de bech maar eh ja, dat helpt ook maar 3 seconden en dan is het op Echt kluiven doet ze helaas niet veel aan, en zéker niet in zo'n situatie helaas.

Maar als ze in de ren moet omdat ik even iets moet doen waar ik niet op haar en de kinderen kan letten, dan is ze het er niet mee eens en gaat het echt aan een stuk door en heeft helemaal niks wat ik doe effect. Dan probeer ik het te negeren maar dat is NIET makkelijk

Ik denk dat ik deze situatie vaak in scène zou zetten op een moment dat ik wel tijd heb om er iets mee te doen. Je weet dan dat ze gaat blaffen, dat is dus een ideaal moment om haar te leren dat er ook zoiets is als 'stoppen met blaffen omdat ik het vraag'. Dat ze daarna meteen terug begint is niet erg - voor nu - dat komt later wel.
Ik zou denk ik vooral inzetten op iets waar ze plots heel erg door verrast wordt : met een toeter toeteren, een pan laten vallen, met een biefstuk door de lucht zwaaien : gebruik je inspiratie , alles wat haar 2 seconden haar bek dicht kan laten klappen is goed genoeg. Daar wordt ze dan erg voor beloond, en de eerste keren laat je het daarbij. Daar koppel je dan geleidelijk aan een bevel aan (iets anders dan wat je al zei in de bench) en je blijft belonen voor even kort zwijgen, maar geleidelijk aan bouw je dat verder op natuurlijk.
Eén keer dat ze het bevel kent (en ondertussen ook wat ouder is) kan je - als je er de tijd voor maakt, niet even foeteren als je geen aandacht kan hebben - geleidelijk aan ook wat dwingender worden : het is geen meerkeuzevraag maar je wordt wél beloond als je zwijgt.
Enz. enz.

Ooooh ja, slim! Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb. Ik merk dat ik er echt lang uit ben geweest joh (en met 2 kinderen wat minder mentale capaciteit over heb ), al dit soort dingen was ik met Oor op gegeven moment heel creatief en handig in. Maar daarna was ze zo braaf dat het niet meer nodig was dus ik ben die hersenspier echt vergeten te gebruiken Het is soms net alsof ik alles weer opnieuw moet leren haha. Maar ik ga het eens proberen, mooie voorbeelden ook
En wat zou je tijdens die aanleerfase dan doen in de keren dat ik er géén aandacht voor heb, en ik het nog niet af kan dwingen? Gewoon laten gaan?
En hoe zou je na dat in de praktijk doen, dat het vrijblijvende er uit gaat? Dat is trouwens iets waar ik nu sowieso een beetje tegenaan loop. Als ik leuk vraag komt Ranja 9 van de 10 keer vrolijk hierrrrrrr, maar de 10e keer trekt ze een lange neus en dat is dan juist natuurlijk de keer dat het wel echt nodig is. Maar boos worden heeft geen zin, dus ik weet niet zo goed hoe ik die omslag moet maken van 'hier komen is heel goed en leuk' naar 'hier komen is verplicht'. En dan dus met alles, niet alleen hier komen maar ook 'op de grond' en 'los' etc.

En wat ik bedoelde in mijn post zijn de random blafjes tussendoor. Tijdens het spel als er ineens een losse blaf komt, of als ze in de tuin rondloopt en kennelijk iets hoort dat ik niet hoor en er komt zo'n korte blaf, dan ben je per definitie te laat als je daar iets over wilt zeggen, want ze is alweer gestopt als ik adem heb gehaald om iets te zeggen. Tips daarvoor zijn zeker welkom!

Daar valt vrees ik (zeker nu nog, zeker nog zolang ze wat onzeker is) niks aan te doen, uitzitten en blij zijn dat het niet telkens een serenade wordt .

Ja daar was ik al bang voor
Maar, suggereer je daarmee dus wel dat je denkt dat het op termijn minder word? Want dat is opzich mijn favoriete soort opvoeden: niks doen omdat het vanzelf wel overgaat

[Inge O]

En wat zou je tijdens die aanleerfase dan doen in de keren dat ik er géén aandacht voor heb, en ik het nog niet af kan dwingen? Gewoon laten gaan?

Ja, als je niks vraagt of doet valt het ook niet onder 'ik ben fout bezig', toch niet voor zo'n naïef pupje.

En hoe zou je na dat in de praktijk doen, dat het vrijblijvende er uit gaat? Dat is trouwens iets waar ik nu sowieso een beetje tegenaan loop. Als ik leuk vraag komt Ranja 9 van de 10 keer vrolijk hierrrrrrr, maar de 10e keer trekt ze een lange neus en dat is dan juist natuurlijk de keer dat het wel echt nodig is. Maar boos worden heeft geen zin, dus ik weet niet zo goed hoe ik die omslag moet maken van 'hier komen is heel goed en leuk' naar 'hier komen is verplicht'. En dan dus met alles, niet alleen hier komen maar ook 'op de grond' en 'los' etc.

Met die overgang hebben de meeste mensen het moeilijk, troost je. En als het dan over 'hierkomen' gaat zeggen ze 'hij deed dat prima als pup, hij weet het wél hoor, maar hij is te eigenzinnig'. Nou nee, niks eigenzinnig, als pup wilde hij gewoon niks liever dan komen dus dan is het geen enkele moeite natuurlijk, het echte 'hierkomen' gaat juist over de momenten dat ze er géén zin in hebben en in dat omzeilen worden ze steeds handiger.
Hoewel, je hebt een herder, dat zou kunnen vallen onder 'lost zichzelf op' .
Als het je interesseert doe je me maar je mailadres, dan stuur ik je dat topic wel door. Gaat alleen over het hierkomen, niet over dingen lossen of zo.

Waar je moet aan denken : ik zeg het altijd met beeldspraak : je krijgt tesamen met je pup een potje correcties mee (= als in 'strenge stem', 'strenge fysiek') maar daar moet je hééééél zuinig mee omgaan want als het potje leeg is, is het klaar. Ik bedoel : als je te vaak je stem verheft of streng bent wordt het gewoon een deel van het behang. Nog een fout : eerst 'zachtjes streng zijn' en als dat niet werkt de strengheid steeds maar opvoeren : fout, fout, fóut, want dan 'train' je je pup alleen maar om steeds hogere niveau's (figuurlijk dan) als normaal en 'hoort erbij' te accepteren.
Dus veel beter één keer in de week goed doorkomen dan 5 keer per dag halfslachtig gemopper.

Maar, suggereer je daarmee dus wel dat je denkt dat het op termijn minder word? Want dat is opzich mijn favoriete soort opvoeden: niks doen omdat het vanzelf wel overgaat

Hmmm, nee, ik vrees dat het niet valt onder 'vanzelf overgaan', eerder onder 'beter te managen als ze ouder is maar er wel op voorbereid zijn dat het gewoon in haar zit' .

[mijke]

En wat zou je tijdens die aanleerfase dan doen in de keren dat ik er géén aandacht voor heb, en ik het nog niet af kan dwingen? Gewoon laten gaan?

Ja, als je niks vraagt of doet valt het ook niet onder 'ik ben fout bezig', toch niet voor zo'n naïef pupje.

Ah ja precies dat dacht ik al

En hoe zou je na dat in de praktijk doen, dat het vrijblijvende er uit gaat? Dat is trouwens iets waar ik nu sowieso een beetje tegenaan loop. Als ik leuk vraag komt Ranja 9 van de 10 keer vrolijk hierrrrrrr, maar de 10e keer trekt ze een lange neus en dat is dan juist natuurlijk de keer dat het wel echt nodig is. Maar boos worden heeft geen zin, dus ik weet niet zo goed hoe ik die omslag moet maken van 'hier komen is heel goed en leuk' naar 'hier komen is verplicht'. En dan dus met alles, niet alleen hier komen maar ook 'op de grond' en 'los' etc.

Met die overgang hebben de meeste mensen het moeilijk, troost je. En als het dan over 'hierkomen' gaat zeggen ze 'hij deed dat prima als pup, hij weet het wél hoor, maar hij is te eigenzinnig'. Nou nee, niks eigenzinnig, als pup wilde hij gewoon niks liever dan komen dus dan is het geen enkele moeite natuurlijk, het echte 'hierkomen' gaat juist over de momenten dat ze er géén zin in hebben en in dat omzeilen worden ze steeds handiger.
Hoewel, je hebt een herder, dat zou kunnen vallen onder 'lost zichzelf op' .
Als het je interesseert doe je me maar je mailadres, dan stuur ik je dat topic wel door. Gaat alleen over het hierkomen, niet over dingen lossen of zo.

Waar je moet aan denken : ik zeg het altijd met beeldspraak : je krijgt tesamen met je pup een potje correcties mee (= als in 'strenge stem', 'strenge fysiek') maar daar moet je hééééél zuinig mee omgaan want als het potje leeg is, is het klaar. Ik bedoel : als je te vaak je stem verheft of streng bent wordt het gewoon een deel van het behang. Nog een fout : eerst 'zachtjes streng zijn' en als dat niet werkt de strengheid steeds maar opvoeren : fout, fout, fóut, want dan 'train' je je pup alleen maar om steeds hogere niveau's (figuurlijk dan) als normaal en 'hoort erbij' te accepteren.
Dus veel beter één keer in de week goed doorkomen dan 5 keer per dag halfslachtig gemopper.

Fijn dat het niet alleen aan mij ligt Maar inderdaad wat je zegt, het heeft niks te maken met eigenzinnig zijn. Ik heb gewoon alleen de wortel gevonden, maar nog niet de stok. Ik heb ze graag allebei in mijn repertoire Maar zoals ik al schreef heb ik nog niet echt het idee dat veel (stem)correcties echt bij haar werken en voorál boze correcties niet. Maar minder foeteren is wel een aandachtspuntje voor mezelf inderdaad, er wordt wel eens halfslachtig gemopperd als ik 20 dingen tegelijk gaande heb die allemaal accuut mijn aandacht eisen terwijl ze allemaal niet doen wat ik wil Los daarvan heb ik ook nog niks gevonden waarmee ik effectief 'goed doorkom' bij Ranja. Enigszins tot mijn verbazing want Oor reageerde vanaf dag 1 al direct op een zachte 'Nuhuh' en ik hoopte met een herder toch inderdaad wel een hond gekozen te hebben die daar ook gevoelig voor is Nog even zoeken dus.

Maar, suggereer je daarmee dus wel dat je denkt dat het op termijn minder word? Want dat is opzich mijn favoriete soort opvoeden: niks doen omdat het vanzelf wel overgaat

Hmmm, nee, ik vrees dat het niet valt onder 'vanzelf overgaan', eerder onder 'beter te managen als ze ouder is maar er wel op voorbereid zijn dat het gewoon in haar zit' .

Ja dat leek mij ook logischer maar door je vorige formulering had ik even (niet echt) een beetje hoop Maar bij Oor is het ook nooit over gegaan dus dat verwacht ik bij Ranja ook. Maar het aantal dingen waar ze van aanslaat zal wel minder worden neem ik aan naarmate ze de geluiden van onze omgeving beter leert kennen en plaatsen.

[Diana]

Misschien is het voor dat blaffen en stil zijn een idee om een clicker te gebruiken? Fayah heeft het blaffen ook echt ontdekt Ze kent de clicker. Die gebruik ik nu even een tijdje alleen om het stil zijn te markeren en belonen. Dat komt toch duidelijker en beter door dan 'Goed zo, stil!', want die 'goed zo' gebruik ik de hele dag door voor allerlei kleine dingen die ze goed doet en ik loop normaal niet de hele dag met een clicker rond, dus dat signaal is gewoon krachtiger en sowieso preciezer natuurlijk. Ik kan nog niet zeggen of het bij Fayah werkt hoor, ik ben er pas sinds 1,5 dag mee bezig, maar ik zie wel dat ik haar met die clicker veel beter bereik op zo'n moment.

Ah ja een clicker, dat is misschien wel een goed idee ja! Die staat sowieso nog op mijn lijst om eens aan te schaffen. Ik ben wel benieuwd of je daar na verloop van tijd effect van gaat merken. Hoe pak je het precies aan met dat blaffen? Ik heb altijd het gevoel dat als ik het stil zijn beloon, dat ze dan eigenlijk geen flauw idee heeft waar ik haar voor beloon. Als ze zit kan het net zo goed voor het zit zijn zeg maar. Ik weet niet zo goed hoe ik het onderscheid tussen blaffen en niet blaffen duidelijk kan maken.

Ik doe het nu door direct te clicken als ze stopt met blaffen, in het begin zelfs alleen bij even een adempauze en tussen twee blaffen door Door die clicker was ze wel meteen alert en alleen al daardoor blafte ze vanzelf niet echt door. Dat ben ik nu aan het oefenen op momenten waarop ik het blaffen sowieso liever niet heb, bijvoorbeeld voordat ze eten krijgt. Door met de clicker te werken had ik meteen haar aandacht en ging ze vanzelf opletten waarvoor ze die click nou eigenlijk kreeg. Met stem vind ik het lastiger afbakenen als het om heel precieze timing gaat en daarmee drong ik ook minder goed tot haar door.
Nu ben ik er het verbale commando aan aan het koppelen: stil. Volgens mij snapt ze inmiddels wel dat ze de click krijgt voor het stoppen met blaffen. Mijn doel is ook niet dat ze nooit meer blaft, maar dat ze stopt als ik het zeg. En aangezien stil zijn meer oplevert, is de kans vrij groot dat ze dat ook steeds meer uit zichzelf aan de situaties gaat koppelen waarin we dat hebben geoefend. Bij Mila werkte het op die manier eigenlijk wel goed.
Mijn honden mogen best blaffen met spelen, waken of als ze me iets duidelijk willen maken bijvoorbeeld, maar niet minutenlang aan één stuk door en zolang ze maar stoppen als ik het zeg.

[mijke]

Ohja, ik zal nog even wat foto's plaatsen


Knappe puppy






Eindelijk op haar gemak bij Shosha




Gelijk van de gelegenheidsroedel gebruik gemaakt om even een stukje verder te lopen (wat toen echt nog heel eng was). Dat werkte wel goed.






Marinus wil graag dat ze savonds rustig bij hem komt liggen. Maar bij iemand komen liggen staat niet in haar woordenboek, laat staan rustig




Botje kauwen (duurt helaas nooit lang )




In een ander puppytopic ging het er over dat ze soms hun staart half vlag houden. Ranja doet dat dus ook sinds ze wat zekerder is, vooral in situaties waarin ze nog niet zeker weet of ze iets nou eng of leuk vindt.




Beleefde oortjes




Knuffelmomentje met de kinderen. "Ze is in een aaibui!" zegt Livia dan. Vaak vrij snel gevolgd door "Ze is in een happerige bui!"




De dames speelden gevangenisje, inclusief huilende gevangenen, en daar snapte Ranja helemaal niks van




Op pad door de wijk, de dag nadat we de Evelienwegrendoorbrak hadden gehad




Even bij de vijver kij... *plons!*
Oeps




Tante Ilka was op 'kraamvisite' geweest en bracht een cadeautje mee




Braaf zitten voor een snoepje




Evelien wil buiten de hele tijd de waterbak vullen vanuit de gieter. Tot Ranjas plezier want die kan de bak dan weer omgooien, en tot mijn plezier want ik hoef geen niet steeds weer te vullen




Onze eerste saamfie met Ranja, geheel toevallig deed ze uit zichzelf een photobomb




Het wandelen ging steeds beter en zo kwam het dat dit onze eerste echte ontspannen wandeling was met zijn allen, compleet met speeltuinbezoek










Even een klein oortje verorberen




Geef die speeelllll!!!




Dit was weer zo'n betreffende (vrij kort durende) aaibui




We gingen savonds het platteland verkennen en daar stond ineens een PAARD




Ranja kijkt even een paar dog training filmpjes




Het begin van detectiewerk Niet echt natuurlijk, gewoon snoepjes gestrood tussen de bult stenen




Samen lekker graven, nu mag het nog




Ranja's fokker kwam langs om de stamboom te brengen. Ranja was helemaal buiten zinnen van vreugde, zo lief. De halve tuin ondergepiest Het was echt heel leuk dat ze dat persoonlijk kwam doen. Zo kon zij mooi zien waar Ranja terecht gekomen was, hoe het ging, en ik kon echt inhoudelijk dingen over Ranja vertellen en dat was een feest der herkenning. Die 'liefdesbeetjes' komt blijkbaar van opa, dat kalme sociale naar mensen komt van de andere opa (die ik ook heb gezien), die wordt soms zelfs als therapiehond ingezet. De zachte blik van haar moeder etc.




Omdat het wandelen inmiddels zo goed ging durfde ik haar inmiddels ook mee te nemen als ik de kinderen van school ging halen. Ik ging dan wel een beetje achteraf staan, uit de drukte, en dat ging best goed. Wel af en toe wat spanning en een blafje, maar ook gewoon lekker liggen kijken van een afstandje.




Selfies nemen met Ranja is opzich nog een behoorlijke uitdaging...




Weer wandelen met mijn moeder erbij, loslopen en alles, knappe pup! Ik vind dat echt het fijnste wat er is, met een hele bups wandelen en dat de honden ontspannen loslopen en de kinderen lekker rennen en oh echt, zalig!




Lekker tegen Livia aanliggen




Moet je kijken hoe groot ze al is!!




Ook slapen kan ze vol overgave




En kijk! Daar missen 2 tandjes!




Het gebeurt nog niet zo vaak dat ze naast me in slaap valt (meestal moet ik haar echt in de bench doen voor rust)




We gingen weer een nieuw stuk verkennen




Maar het was warm en ik was het water vergeten dus Ranja wilde steeds uit de sloot drinken. En toen viel ze er in. Alleen ja, dit was dus geen sloot Meer een modderwaterbed vol takken. Stinken!!!!!!




Enne tja, toen kwamen we langs een echte sloot. Waar ze ook uit wilde drinken. En echt niet zelf in wilde vallen. Maar ze deed het wel. En ik kan niet zeggen dat ik haar tegengehouden heb Conclusie: ze kan zwemmen






Er zit wat op je neus




Andere wandeling, eerste prikkerpoging ooit. Niet slecht al zeg ik het zelf!




Dit was afgelopen dinsdag. Warmte verbroedert kennelijk.




En natuurlijk lekker klooien met water








Jeetje wat gaat dat wisselen snel! Drie dagen later:




Hond en kind hetzelfde bad was wel een beetje onhandig. Nu hebben ze alledrie hun eigen



Ze had zelf een spelletje bedacht met de bal opduiken




Hohoho, dát is niet de bedoeling!




Wat zeg je, ik speel toch braaf?




Ook hondjes krijgen ijsjes




En vandaag, op wandeling, een doorbraak! Ze heeft gewoon met een andere hond gespeeld! Zomaar op straat. Met een bc reu van 9 maanden. Het ging echt hartstikke leuk. En zoals verwacht is ze in haar spel gewoon best een felle donder


Wij vinden elkaar leuk




Wil je spelen? Pak me dan!




Ja hoor, hier, op je kanis!





Dit is leuk, woowoowoo!




Oh en zojuist demonstreerde ze nog mooi even dat 'liefdesbeetje'




En om af te sluiten wil ik nog even delen dat die pokonhond gewoon in 6!!! weken van dit:



Naar dit is gegaan



HOE DAN?!?!?