Correcties

[blondie]

Ik krijg het gevoel dat wat ik zeg verkeerd uitgelegd wordt. Maar goed. Ik geef afhankelijk van wat mijn grens aan negeren van geleerde gehoorzaamheid in sommige gevallen wel een lichamelijke correctie.
En verder ga ik er vanuit dat daarna veelal met stem of lichaamstaal/oogcontact ze inmiddels weten dat ze iets niet meer moeten flikken.

Bij aanleren ben ik milder en zal ik eerder neigen naar een time out of iets in die zin, of een wat neutrale Nee, nee en ombuigen/afleiden en laten zien wat ik wel bedoel/fijner gedrag vind.

En dan kijk ik ook nog eens naar karakter, belastbaarheid en evt. angsten van een hond vanwege een bepaalde achtergrond zoals bij Chara en Glory het geval is.

[_Tiny_]

Het gaat alleen vaak als het om welke manier van correctie als een hond het geleerde negeert dat voor mijn gevoel niemand durft te zeggen wat dan de consequentie is om aan te geven dat je dat gedrag niet goedkeurt.

Oh dat durf ik prima hoor, want zo spannend is het allemaal niet.
Ik gebruik dreiging. Wanneer de poedels iets doen wat ik niet wil klinkt in mijn stem dreiging. Conflict vermijdend als ze zijn is dat voor hun genoeg. Ze weten niet eens wat er na de dreiging kan komen en dat willen ze ook niet uitvinden. Ze binden meteen in en dan is mama weer blij met jou. Boterzachte, supermakkelijke hondjes zijn het.

Bij Billie daarentegen moet ik wat harder doorkomen want zij heeft een plaat voor de kop. Zij heeft de ervaring dat na de dreiging wel degelijk een fysieke correctie volgt wanneer je mij negeert. Zo heb ik haar weleens een beuk gegeven. In een reflex weliswaar omdat ze mij pijn deed. Maar of je het nu uit reflex doet of je bedenkt het vantevoren is voor de hond hetzelfde natuurlijk. Ook heb ik wel eens in een oor geknepen. Zij weet dus prima wat de consequenties zijn en nu is een fysieke correctie niet meer nodig. Waarmee ik niet wil zeggen dat iedereen nu zijn hond moet gaan beuken en knijpen. Is je timing slecht en ben je niet consequent wordt het eerder hondje pesten dan hondje iets leren.

Dus ja, dat is hoe ik het doe. Ik zit er vantevoren niet over na te denken en uit te stippelen hoe ik ze pijn kan doen. Het komt op dat moment vanuit mezelf en met veel overtuiging. Daarom werkt het.

[lucie]

Ik schrijf hier al een tijdje niet meer, maar lees nog wel regelmatig mee. Wilde toch even zeggen dat ik dit verreweg het meest informatieve, zinvolle en constructieve topic vind uit de geschiedenis van HL; dank daarvoor . Echt veel interessante invalshoeken die stof geven tot nadenken.

[EchoMira]

En dan kijk ik ook nog eens naar karakter, belastbaarheid en evt. angsten van een hond vanwege een bepaalde achtergrond zoals bij Chara en Glory het geval is.

Het is toch helemaal niet de bedoeling dat een hond een correctie aan kan?
Waarom moet het hele meelijdossier er dan bij gehaald worden?

Het hoeft niet harder dan nodig natuurlijk maar het moet ook zeker niet "wel te overzien" zijn voor de hond.
Dan is het namelijk geen reden om het gedrag voortaan achterwege te laten meer. En dan kun je de correctie beter helemaal weglaten.

Wat wel een probleem kan zijn is een hond die toch al weinig vertrouwen in je heeft. Die moet ja natuurlijk niet op een persoonlijke manier komen aanpakken. Maar ik vind het sowieso beter om het niet te persoonlijk te maken en een correctie kan ook gewoon wegsluiten zijn of aanlijnen en aan een paal binden terwijl je met de ander verder gaat.
Het hoeft niet altijd over angst of kwaad zijn te gaan.

[Alfilillo]

Ik schrijf hier al een tijdje niet meer, maar lees nog wel regelmatig mee. Wilde toch even zeggen dat ik dit verreweg het meest informatieve, zinvolle en constructieve topic vind uit de geschiedenis van HL; dank daarvoor . Echt veel interessante invalshoeken die stof geven tot nadenken.

Lucie! Ik heb je gemist! Hoe gaat het met je roedel?

[Dirkje]

Interessant topic. Leuk om te volgen.

Ik kan niet zo goed verwoorden als een aantal andere mensen hoe ik corrigeer.
De manier waarop ik met mijn honden omga sluit heel erg aan bij de manier van Inge O.
Ik zie correcties niet als iets groots waar dan emoties of een lading achter zit.

Als Dirkje iets wil doen dat ik liever niet heb is een vragend gezicht van mij voldoende om haar andere keuzes te laten maken. Terwijl ik echt nooit streng ben of haar ferm aanspreek. Ze is ook niet bang. Het is een afspraak tussen ons door jarenlang communiceren.
Het gebeurt ook wel dat ze iets wil en mij vragend aankijkt of het mag. Vaak krijgt ze die ruimte.
Ik vind het ook heel belangrijk om naar haar agendapunten te luisteren.

[Inge O]

Ik vind het ook heel belangrijk om naar haar agendapunten te luisteren.

Doe ik ook heel graag (en wartjes hebben er veel, da's één van de dingen die ik er zo heerlijk aan vind) maar dat kan ik maar omdat ze wten dat mijn agendapunt - indien nodig - altijd voorgaat.

Zo hebben een paar van mijn honden wel al een keer naar mij geegromd en daar ben ik maar één keer boos om geworden, de andere keren hadden ze gewoon gelijk en hielden me even dit voor .

[blondie]

En dan kijk ik ook nog eens naar karakter, belastbaarheid en evt. angsten van een hond vanwege een bepaalde achtergrond zoals bij Chara en Glory het geval is.

Het is toch helemaal niet de bedoeling dat een hond een correctie aan kan?
Waarom moet het hele meelijdossier er dan bij gehaald worden?

Het hoeft niet harder dan nodig natuurlijk maar het moet ook zeker niet "wel te overzien" zijn voor de hond.
Dan is het namelijk geen reden om het gedrag voortaan achterwege te laten meer. En dan kun je de correctie beter helemaal weglaten.

Wat wel een probleem kan zijn is een hond die toch al weinig vertrouwen in je heeft. Die moet ja natuurlijk niet op een persoonlijke manier komen aanpakken. Maar ik vind het sowieso beter om het niet te persoonlijk te maken en een correctie kan ook gewoon wegsluiten zijn of aanlijnen en aan een paal binden terwijl je met de ander verder gaat.
Het hoeft niet altijd over angst of kwaad zijn te gaan.

Ik moest erover nadenken, omdat ik zeker het met je eens bent niet te blijven hangen in een eventueel verleden van een hond maar dat ik vanuit een andere invalshoek het benoemde.

Ik dacht ook bijvoorbeeld later terug aan Finn die 2x behoorlijk heftig reageerde op een simpel inlopen van mij omdat ik er geen woorden over vuil wilde maken besloot in te lopen om hem zelf op te halen vanwege een genegeerde opdracht. (1x met veel publiek op een trainingsveld waar hij niet eerder was geweest, en vorige baas was daar op dat moment niet bij dus daar lag het ook niet aan en 1x met loslopen op smal pad met dreigende hond nog ver voor ons en ik zag dat hij ook zich oppompte en ik wilde hem terug bij me hebben, maar hij negeerde dat)
En dat was niet een reactie van toen ik hem pas had, onze band was eigenlijk heel goed. Toch had hij blijkbaar een situatie gebonden flashback, zo groot en krachtig als hij overkwam zo intens zielig en angstig was zijn reactie op dat moment. Op dat trainingsveld nog net geen van zich af plassende hond die zich achteruit en rug ontbloot in het verstek wierp waar hij eigenlijk uitgeroepen moest worden maar niet kwam, en op dat smalle pad wierp hij zich ineens in de bosjes in overgave maar wel tanden ontbloot)
Dat is dus inderdaad een reactie die je niet wilt en m.i. ooit gecreëerd door een té heftige correctie.
Om dan zelf toch aan te willen geven dat negeren geen optie is, moet je volgens mij in belang van de hond en de vertrouwensband die je opbouwt tóch anders gaan reageren.

Idem bij hem wat ik wel eens vaker heb aangehaald, maar dat was wel in begin toen hij besloot dat hij op mijn bed wilde liggen en er niet van af wilde. Mijn eerste gedachte was, ben jij helemaal gek geworden IK BAAS, maar hij keek zo vuil en gemeend vuil dat ik toch maar besloot het op een andere manier dan fysiek mijn punt te willen maken het op te lossen.
Iets wat ik later bij Chara heb kunnen gebruiken omdat een soortgelijke situatie tussen haar en mijn vriend ontstond.
Ik vind zelf, net als velen van jullie volgens mij, een correctie dus niet altijd even zwart/wit, zeker niet bij honden die niet van jongs af aan met je zijn opgegroeid.

Bij Bluf was het weer anders, die kon je beter paaien en lokken. Want op een of andere manier was zij zo ontzettend koppig dat hoe meer je zou gaan stampvoeten of intonatie in je stem geïrriteerd was, zij volkomen haar eigen plan trok en je domweg in je sop kon gaarkoken of bij correctie (manwerk destijds) had ze redirectie gedrag, hapje knie heb ik toen ook mogen ervaren toen een trainer mij een alternatieve aanpak voor bepaalde actie liet doen. Enfin, was toen ook wel een van de momenten dat ik als leek in die sport zelf wat ging nadenken en met andere oudgedienden binnen de sport ging vragen wat en hoe zij een bepaalde situatie zouden benaderen. Was een goed leerproces in ieder geval.

Jol, was Jol deed eigenlijk weinig "fout" we moesten wennen aan elkaar en aan elkaars maniertjes. Zij was stoïcijns en hoefde niet zo nodig op te zitten en pootjes te geven bij wijze van spreken, en dat was me snel duidelijk en ook prima. Stem om echt even door te komen was wel eens nodig, maar voldoende bij haar.

Aak is Aak, bij opgroeien soms wel even een consequentie moeten geven om iets. Maar bij hem veelal opgelet op info vanuit pa en ma en voorkomen dat bepaald gedrag (te lomp en bot en fel bij uitdagingen vanuit mensen zijn pa, evt. pittig jaaggedrag vanuit zijn ma en dan de standaard dingen van de DH) afgeleerd moest worden. Tijdens zijn opgroeien dus veelal dingen voor kunnen zijn en positief kunnen belonen van het goede. Moet zeggen dat ik wel de door een andere baas aan Finn aangeleerde dingen ik altijd wel als voorbeeld heb genomen.
Maar omdat hij van pup af aan bij ons was, leer je zijn karakter kennen, maar andersom leert hij ons al van jongs af aan kennen in ons gedrag en onze maniertjes.

Chara en Glory volgen eigenlijk veelal voorbeeld van aangeleerde dingen van Aki. Bepaald gedrag van beide dames die me niet bekend waren heb ik wel een weg en balans in moeten vinden en nog moet ik die voor Glory vinden.

Tip (van Dagmar) volgens mij over dat hysterische gedrag bij buiten katten vanuit Chara destijds heb ik ter harte genomen. Met stem niet meer te bereiken was ze, volledige hysterie en dan simpelweg onverwachts aan tuig de lucht in tillen.. het was te gemakkelijk gedacht eigenlijk maar het werkte als een tierelier niets afleiden met snoep ballen of geluidjes, hoppa alle voeten van de vloer en gewoon zelf doorlopen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik had in ieder geval direct haar aandacht

En bij Glory zijn we goed op weg, maar heb ik besloten om op cursus te gaan. Even 1 op 1, in een kleine groeps les bij iemand die positief traint. Ben dus erg benieuwd hoe dat gaat. En ben gewoon nieuwsgierig naar nieuw manieren, invalshoeken etc..
We gaan continue met 3 honden tegelijkertijd op pad, dat is onze eigen fout maar bewust naar een training gaan maakt voor mijn gevoel dat ook Glory straks wat makkelijker te sturen zal zijn en we gewoon zonder veel moeite ze alle drie tegelijkertijd los kunnen laten lopen.

[lucie]

Ik schrijf hier al een tijdje niet meer, maar lees nog wel regelmatig mee. Wilde toch even zeggen dat ik dit verreweg het meest informatieve, zinvolle en constructieve topic vind uit de geschiedenis van HL; dank daarvoor . Echt veel interessante invalshoeken die stof geven tot nadenken.

Lucie! Ik heb je gemist! Hoe gaat het met je roedel?

supergoed! alles is weer koek en ei, rust & harmonie...sinds we nog maar 4 honden hebben. Maar da's niet iets voor dit topic . In ieder geval kan ik weer helemaal genieten van m'n hondjes

[Mellow]

Ik schrijf hier al een tijdje niet meer, maar lees nog wel regelmatig mee. Wilde toch even zeggen dat ik dit verreweg het meest informatieve, zinvolle en constructieve topic vind uit de geschiedenis van HL; dank daarvoor . Echt veel interessante invalshoeken die stof geven tot nadenken.

Lucie! Ik heb je gemist! Hoe gaat het met je roedel?

supergoed! alles is weer koek en ei, rust & harmonie...sinds we nog maar 4 honden hebben. Maar da's niet iets voor dit topic . In ieder geval kan ik weer helemaal genieten van m'n hondjes

Ben heel benieuwd naar je verhaal over je hondjes en over Lancelot.
Heb dat best gemist

[Alfilillo]

Ik schrijf hier al een tijdje niet meer, maar lees nog wel regelmatig mee. Wilde toch even zeggen dat ik dit verreweg het meest informatieve, zinvolle en constructieve topic vind uit de geschiedenis van HL; dank daarvoor . Echt veel interessante invalshoeken die stof geven tot nadenken.

Lucie! Ik heb je gemist! Hoe gaat het met je roedel?

supergoed! alles is weer koek en ei, rust & harmonie...sinds we nog maar 4 honden hebben. Maar da's niet iets voor dit topic . In ieder geval kan ik weer helemaal genieten van m'n hondjes

Dat is fijn in ieder geval!

[Alfilillo]

Het gaat alleen vaak als het om welke manier van correctie als een hond het geleerde negeert dat voor mijn gevoel niemand durft te zeggen wat dan de consequentie is om aan te geven dat je dat gedrag niet goedkeurt.

Oh dat durf ik prima hoor, want zo spannend is het allemaal niet.

Ik weet niet of mensen dat niet durven. Ik heb Alfil één of twee keer stevig moeten corrigeren, als in bij het nekvel pakken, een tik op de billen en op het balkon bonjouren met een brul. Klinkt niet leuk en dat was het ook niet, maar wel heel erg nodig op dat moment (dat verhaal heb ik hier al eens uit de doeken gedaan: hij begon jongste zoon te stalken, vast te zetten en te sneppen). Achteraf bezien had ik dat gedrag véél eerder in de kiem moeten smoren natuurlijk, maar dat wist ik toen als totaal onervarene niet. En dan kom je op een punt dat je óf een haarscherpe grens stelt óf de hond herplaatst. Ik wist toen 100% zeker dat de eerste optie de beste was en dat is ook gebleken. Alfil´s vertrouwen in mij is er ook niet minder om geworden, eerder meer. Zijn spanning liep heel snel hoog op en dan meende hij dat hij jongste zoon en Lily in het gareel moest houden. Du moment dat hij door had dat hij zich niet op mocht lopen winden en dat ik de boel in huis regelde, werd hij een ontspannen hond.

[Inge O]

Alfil´s vertrouwen in mij is er ook niet minder om geworden, eerder meer. Zijn spanning liep heel snel hoog op en dan meende hij dat hij jongste zoon en Lily in het gareel moest houden. Du moment dat hij door had dat hij zich niet op mocht lopen winden en dat ik de boel in huis regelde, werd hij een ontspannen hond.

En dat is iets wat mensen die persé niet met correcties willen werken (wat ze natuurlijk wel doen, alleen dan zonder het zelf te beseffen) totaal niet weten en ook niet (willen?) snappen.
Een correctie is geen straf, het is een (al of niet sterke) aanwijzing over waar de grenzen liggen en over hoe ze het snelste kunnen snappen hoe de samenlevingsregels in elkaar zitten.
Hond hoeft niks zelf uit te vogelen, onzeker te zijn, met verantwoordelijkheden te lopen die hij niet aankan enz. enz., en het merendeel van de honden voelt zich daar prima bij, temeer omdat er maar zelden sterk doorgekomen moet worden, de rest van zijn leven blijven het gewoon reminders.

[_Tiny_]

Ik denk ook niet dat het een kwestie is van niet durven, maar eerder wat Inge zegt: er is bijna geen beginnen aan om het uit te leggen. Er zijn zoveel nuances en details die je er ook bij moet vertellen om een compleet beeld te krijgen dat het een ellenlange posting wordt die toch niemand leest.

[_Tiny_]

Alfil´s vertrouwen in mij is er ook niet minder om geworden, eerder meer. Zijn spanning liep heel snel hoog op en dan meende hij dat hij jongste zoon en Lily in het gareel moest houden. Du moment dat hij door had dat hij zich niet op mocht lopen winden en dat ik de boel in huis regelde, werd hij een ontspannen hond.

En dat is iets wat mensen die persé niet met correcties willen werken (wat ze natuurlijk wel doen, alleen dan zonder het zelf te beseffen) totaal niet weten en ook niet (willen?) snappen.
Een correctie is geen straf, het is een (al of niet sterke) aanwijzing over waar de grenzen liggen en over hoe ze het snelste kunnen snappen hoe de samenlevingsregels in elkaar zitten.
Hond hoeft niks zelf uit te vogelen, onzeker te zijn, met verantwoordelijkheden te lopen die hij niet aankan enz. enz., en het merendeel van de honden voelt zich daar prima bij, temeer omdat er maar zelden sterk doorgekomen moet worden, de rest van zijn leven blijven het gewoon reminders.

Jaap zei een keer: Er is niks mis met een voorspelbare klap voor je kop waarvan je prima weet waarvoor je die kreeg en hoe je die de volgende keer kunt voorkomen.
Dat heb ik altijd onthouden.

[Célie]

Lucie! Ik heb je gemist! Hoe gaat het met je roedel?

supergoed! alles is weer koek en ei, rust & harmonie...sinds we nog maar 4 honden hebben. Maar da's niet iets voor dit topic . In ieder geval kan ik weer helemaal genieten van m'n hondjes

Ben heel benieuwd naar je verhaal over je hondjes en over Lancelot.
Heb dat best gemist

Ik ook, vooral Lancelot

[Inge O]

Alfil´s vertrouwen in mij is er ook niet minder om geworden, eerder meer. Zijn spanning liep heel snel hoog op en dan meende hij dat hij jongste zoon en Lily in het gareel moest houden. Du moment dat hij door had dat hij zich niet op mocht lopen winden en dat ik de boel in huis regelde, werd hij een ontspannen hond.

En dat is iets wat mensen die persé niet met correcties willen werken (wat ze natuurlijk wel doen, alleen dan zonder het zelf te beseffen) totaal niet weten en ook niet (willen?) snappen.
Een correctie is geen straf, het is een (al of niet sterke) aanwijzing over waar de grenzen liggen en over hoe ze het snelste kunnen snappen hoe de samenlevingsregels in elkaar zitten.
Hond hoeft niks zelf uit te vogelen, onzeker te zijn, met verantwoordelijkheden te lopen die hij niet aankan enz. enz., en het merendeel van de honden voelt zich daar prima bij, temeer omdat er maar zelden sterk doorgekomen moet worden, de rest van zijn leven blijven het gewoon reminders.

Jaap zei een keer: Er is niks mis met een voorspelbare klap voor je kop waarvan je prima weet waarvoor je die kreeg en hoe je die de volgende keer kunt voorkomen.
Dat heb ik altijd onthouden.

Inderdaad, voorspelbaar en weten hoe je het kan voorkomen, da's het belangrijkste.

Wat meteen ook aangeeft hoe erg het is voor een hond om zelden of nooit gecorrigeerd te worden maar dan wel letterlijk uit het niets een woedeaanval van hun baasje over zich heen te krijgen omdat die het gedrag plots echt niet meer trekt.
Dit gebeurt wel vaker bij mensen die absoluut geen correcties willen gebruiken 'omdat dat nu eenmaal gezegd wordt' (en nee uiteraard bedoel ik daarmee niet de mensen hier die weten waar ze mee bezig zijn), het gedrag van de hond daarmee niet op de rit krijgen en dan plots helemaal uit hun stekker gaan.
En dat zou dan niet erg zijn 'want ze corrigeren zelden'.

[_Tiny_]

Hoe verwar je een hond het beste? Door 9 keer iets toe te staan en de 10de keer woedend te worden. Beetje je verstand gebruiken en je komt al ver. Het lijkt wel wat op kinderen opvoeden

[lucie]

supergoed! alles is weer koek en ei, rust & harmonie...sinds we nog maar 4 honden hebben. Maar da's niet iets voor dit topic . In ieder geval kan ik weer helemaal genieten van m'n hondjes

Ben heel benieuwd naar je verhaal over je hondjes en over Lancelot.
Heb dat best gemist

Ik ook, vooral Lancelot

Wat lief! Ik wil dit prachtige topic niet vervuilen, maar vooruit: met Lancelot gaat het uitstekend. Het is een geweldig lief en mooi paardje aan het worden, inmiddels alweer een jaar oud

[Alfilillo]

Wat meteen ook aangeeft hoe erg het is voor een hond om zelden of nooit gecorrigeerd te worden maar dan wel letterlijk uit het niets een woedeaanval van hun baasje over zich heen te krijgen omdat die het gedrag plots echt niet meer trekt.
Dit gebeurt wel vaker bij mensen die absoluut geen correcties willen gebruiken 'omdat dat nu eenmaal gezegd wordt' (en nee uiteraard bedoel ik daarmee niet de mensen hier die weten waar ze mee bezig zijn), het gedrag van de hond daarmee niet op de rit krijgen en dan plots helemaal uit hun stekker gaan.
En dat zou dan niet erg zijn 'want ze corrigeren zelden'.

Klopt, en in die zin verdiende mijn correctie van Alfil geen schoonheidsprijs, want ik had veel eerder in moeten grijpen. Maar, het was geen correctie uit woede of frustratie, maar meer een intuïtief weten dat dit de enige oplossing was en dat bleek waar te zijn.

[Célie]

Ben heel benieuwd naar je verhaal over je hondjes en over Lancelot.
Heb dat best gemist

Ik ook, vooral Lancelot

Wat lief! Ik wil dit prachtige topic niet vervuilen, maar vooruit: met Lancelot gaat het uitstekend. Het is een geweldig lief en mooi paardje aan het worden, inmiddels alweer een jaar oud

wat is hij al groot

[Inge O]

Wat meteen ook aangeeft hoe erg het is voor een hond om zelden of nooit gecorrigeerd te worden maar dan wel letterlijk uit het niets een woedeaanval van hun baasje over zich heen te krijgen omdat die het gedrag plots echt niet meer trekt.
Dit gebeurt wel vaker bij mensen die absoluut geen correcties willen gebruiken 'omdat dat nu eenmaal gezegd wordt' (en nee uiteraard bedoel ik daarmee niet de mensen hier die weten waar ze mee bezig zijn), het gedrag van de hond daarmee niet op de rit krijgen en dan plots helemaal uit hun stekker gaan.
En dat zou dan niet erg zijn 'want ze corrigeren zelden'.

Klopt, en in die zin verdiende mijn correctie van Alfil geen schoonheidsprijs, want ik had veel eerder in moeten grijpen. Maar, het was geen correctie uit woede of frustratie, maar meer een intuïtief weten dat dit de enige oplossing was en dat bleek waar te zijn.

Ik rekende jou er ook niet onder hoor, hoewel het inderdaad wel zo was geweest als je het uit frustratie had gedaan. Had voor Alfil op het moment zelf niks uitgemaakt natuurlijk, maar tijdens het vervolg wel, omdat jij er consequent op doorging en besefte dat het hem zelf laten uitvogelen geen optie meer was.

[Alfilillo]

Ik denk dat het voor de hond wel uitmaakt of een correctie voortkomt uit frustratie/een woedeuitbarsting of vanuit een bewuste beslissing. Bij mijn honden heb ik nooit echt uit frustratie gehandeld, wel een paar keer bij mijn kinderen (nooit geslagen hoor ) en dat voelt gewoon anders, slecht vooral. Ze hebben er niks aan over gehouden, maar ik denk gewoon dat het goed is als je te allen tijde de controle over jezelf hebt in dat soort gevallen.

[_Tiny_]

Frustratie is nooit goed, want dan ga je waarschijnlijk te hard erop en te lang door. Maar je moet het wel menen. Het moet wel vanuit jezelf komen. Als het een aangeleerd kunstje is wat je liever niet wilt doen omdat je alles zielig vindt laat het dan maar helemaal. Dan wordt het van dat halfslachtige "gecorrigeer" waar een hond niks van snapt en allang immuun voor is geworden.

[Mellow]

Ben heel benieuwd naar je verhaal over je hondjes en over Lancelot.
Heb dat best gemist

Ik ook, vooral Lancelot

Wat lief! Ik wil dit prachtige topic niet vervuilen, maar vooruit: met Lancelot gaat het uitstekend. Het is een geweldig lief en mooi paardje aan het worden, inmiddels alweer een jaar oud

Een eigen topic is ook goed
Wat is hij mooi