Wel of geen chemo, wat zou je doen.

[Random]

Bij mijn moeders poedel Tara is, 5 weken na de operatie, de tumor terug .

we zijn net terug van de DA.
Zij zegt dat Tara nog twee weken te leven heeft, mits we beginnen met een chemokuur.

Tara is een Harlekijn koningspoedel van 12 . Inmiddels twee keer geopereerd aan wat zich liet aanzien melkklierkanker. Maar de biopt heeft uitgewezen dat hier sprake is van een mastocytoom, graad 2 , low grade.

Er zit al een gaatje in de tumor en hij groeit heel snel en komt naar buiten. De enige mogelijke behandeling is een chemokuur. Volgens de DA worden honden daar minder beroerd van dan mensen, maar soms gebeurt dat wel. slaat de chemo aan dan kan de tumor verdwijnen of worden afgeremd. Daarna moet de hond goed in de gaten worden gehouden of de tumor niet weer terug komt. In dat geval volgt een nieuwe kuur. En soms is 1 kuur niet genoeg en moet er nog een tweede achteraan. Het zijn pillen, dus de hond hoeft niet te worden opgenomen.

Mijn moeder moet dit weekend beslissen of ze wel of niet die kuur gaat doen. Ik vind het moeilijk om haar te adviseren, want normaal gesproken zou ik zeggen, dat nooit, maar nu is het Tara en dan is objectief zijn moeilijk. Daarom vroeg ik de DA wat zij zou doen als het haar hond was en daarom vraag ik het jullie...

[Gudrun]

Zijn de longen nog helemaal schoon?

Ik zou normaal ook zeggen dat nooit... maar ja...

Hoe is Tara verder? Heeft ze ergens last van? Eet ze normaal? Wil ze nog een ommetje doen en zo?

Minste wat er extra bij komt zou bij mij een reden zijn om helemaal niks meer te doen. Mits alles verder helemaal oke en schone longen en heel erg gehecht zijn heel misschien 1 kuur om te kijken of en welk effect er is...
Anders comfort, vertroetelen en op tijd loslaten.

[jenn90]

Wij hebben bewust bij Rally gekozen om het niet te doen, I.v.m. Dat hij regelmatig langs de dierenarts moest om bloed te checken (die medicatie was net geen chemo dus we zouden hem wel gewoon mogen aaien en knuffelen ed) maar de hond kon er alsnog wel beroerd van worden. En dat wilden we hem niet aandoen
1. Hij had echt veel stress van een dierenarts en 2. Hij is was een hoopje ellende toen hij niks mocht ondernemen rennen/springen ed. En 3. Als die medicatie aan zou slaan was ook alleen maar verlengend dus geen kans van genezing, misschien dat we het wel hadden gedaan als er kans was op genezing.

[Gonnie]

Ik zelf zou er niks aan laten doen, maar ja, ik woon niet alleen. Denk dat Gerard het wel zou doen.

Is het zo dat je moeder alle urine en ontlasting op moet vangen als haar hond chemo krijgt, of is dat niet meer zo?

[~Suzanne~]

Bij mijn moeders poedel Tara is, 5 weken na de operatie, de tumor terug .

we zijn net terug van de DA.
Zij zegt dat Tara nog twee weken te leven heeft, mits we beginnen met een chemokuur.

Tara is een Harlekijn koningspoedel van 12 . Inmiddels twee keer geopereerd aan wat zich liet aanzien melkklierkanker. Maar de biopt heeft uitgewezen dat hier sprake is van een mastocytoom, graad 2 , low grade.

Er zit al een gaatje in de tumor en hij groeit heel snel en komt naar buiten. De enige mogelijke behandeling is een chemokuur. Volgens de DA worden honden daar minder beroerd van dan mensen, maar soms gebeurt dat wel. slaat de chemo aan dan kan de tumor verdwijnen of worden afgeremd. Daarna moet de hond goed in de gaten worden gehouden of de tumor niet weer terug komt. In dat geval volgt een nieuwe kuur. En soms is 1 kuur niet genoeg en moet er nog een tweede achteraan. Het zijn pillen, dus de hond hoeft niet te worden opgenomen.

Mijn moeder moet dit weekend beslissen of ze wel of niet die kuur gaat doen. Ik vind het moeilijk om haar te adviseren, want normaal gesproken zou ik zeggen, dat nooit, maar nu is het Tara en dan is objectief zijn moeilijk. Daarom vroeg ik de DA wat zij zou doen als het haar hond was en daarom vraag ik het jullie...

Zonder het lullig te bedoelen..... bedoel je hier echt "mits" of "tenzij"?
Als je echt mits bedoelt, dan heeft het hondje dus nu nog 2 weken als je echt NU begint met chemo. Dat zou voor mij al een nono zijn; 2 weken extra met heel veel gedoe... nee.
Bedoel je tenzij.... dan is even de vraag in hoeverre er goede kansen zijn.. maar eerlijk is eerlijk... nee, ik zou het niet doen. Er zitten nogal wat consequenties aan.. je mag volgens mij niet aaien, gedoe met ontlasting (opruimen).... en los daarvan heel veel ellende tijdens de kuur voor het hondje.
Maar goed, ik heb makkelijk praten.. het is niet mijn hondje.

Suzanne

[EchoMira]

Nee. Een poedel van 12 hoort zijn hoogtepunten allang binnen te hebben.
Tot welk doel moet die hond een jaar langer mee?

[Rebble]

Ik zou het niet doen. Hond is 12, chemo is voor de omgeving ook belastend. En ja, dat zeg ik nuchter maar heb die beslissing ook net zo nuchter (en resoluut, de dierenarts keek me wat bevreemdend aan) destijds bij Izzy genomen. Het uiteindelijke inslapen was uiteraard minder 'nuchter' maar wel onvermijdelijk.

[BieneMaya]

Ligt aan wat het percentage zou zijn ivm levensverwachting en kwaliteit. Ik zou zelf toch voor het laatste gaan. Want wat als ze wel heel ziek wordt en de chemo blijkt niet goed aan te slaan.
Dan zijn die laatste dagen/weken 10x niks voor haar.

Moeilijke beslissing.

[Lothian]

Ik denk en hoop dat ik op zo'n moment sterk genoeg ben om de hond in te laten slapen. Dit klinkt niet alsof er daarna nog redelijkerwijs 3 gezonde jaren zullen volgen. Dan is het mooi geweest, hoe verdrietig het ook is.

Als je echt mits en niet tenzij bedoelt (en jij bent meestal scherp qua taal, maar ik denk dat dit misschien een typfout was) is het al helemaal duidelijk. Voor 2 weken rekken ga je geen chemo geven.

[Sekreetje]

Bij een hond van die leeftijd zou ik het niet doen. Bij een jongere hond neig ik ook naar nee, maar misschien zou ik daar nog over nadenken.

[Anne]

Nee, zou ik niet doen. Maar Timon is ook 12 en we doen nu ook dingen voor hem waarvan ik anders had gezegd dat de grens van het rationele al is bereikt. Als het een eigen hond is voelt het anders, vooral als er hoop op verbetering is.

[pioenroos]

Ik neig ook naar nee, zeker gezien de voorzorgsmaatregelen die er bij komen kijken. Maar dat is omdat ik -rationeel- vind dat er bij huisdieren een grens moet zijn aan levensverlengende behandelingen.

Maarja, geen idee wat ik zou beslissen als ik daadwerkelijk voor de beslissingen kom te staan Hoe belastend is de behandeling werkelijk, hoeveel tijd extra of zelfs kans op genezen?
Ik ken iemand die met chemo er nog een paar goede jaren bij heeft gekregen voor haar Berner. Zij zou het zo weer doen.

[Inge O]

Nee, zou ik niet doen, ik acht de kans te klein dat de hond meer kwaliteit terugkrijgt in verhouding tot wat hij moet doorstaan, leeftijd in acht genomen.

[Nanna]

Kan je moeder het aan om pies en poep van de hond te behandelen als radioactief afval? Dat ze de hond niet mag aaien?
“Eerst maar eens wat feiten. Cytostatica - dat zijn de medicijnen, die bij chemotherapie worden gebruikt - zijn stoffen, die op zichzelf ook kankerverwekkend zijn. Ze kunnen het DNA beschadigen en zijn gevaarlijk voor de ongeboren vrucht. Een dier, dat met cytostatica wordt behandeld, kan tot ongeveer een week daarna deze middelen uitscheiden via urine, ontlasting, speeksel en braaksel. Het milieu en de leefomgeving van de hond, inclusief de eigenaar en zijn gezin, worden hiermee dan ook belast. De hond, die zichzelf likt, brengt het middel op de vacht. De eigenaar kan het contact met deze middelen zoveel mogelijk beperken, maar niet voorkomen. Aanraken kan al schadelijk zijn. De wet stelt hoge eisen aan opslag, bereiding en toediening van deze middelen. Ze moeten dubbel worden verpakt, ze moeten worden bewaard in een aparte koelkast, er moet een breukprotocol zijn, injectievloeistoffen moeten in een speciaal geventileerde kast worden klaargemaakt voor gebruik, er is beschermende kleding vereist tijdens toediening, etc. “

En dat voor een toch al oude hond. Ik zou er zelf niet voor kiezen.

[Kruimel]

Ik zou het niet doen. Het voegt niks toe voor de hond en het is belastend voor hond en baas. Het hoeft niet tot het bittere einde, het mag ook genoeg zijn.

[Random]

Tenzij. Want als de chemo aanslaat zou ze nog een poos kunnen leven.
Raar is dat de DA helemaal niets vermeld heeft over de voorzorgsmaatregelen en het gevaar voor de eigenaren. Het is moeilijk. Mijn moeder is een nogal geremde, koele dame, die niet veel op heeft met emoties. Maar daarstraks brak ze daar doorheen en dan volgt zo'n enorme hartverscheurende huilbui, mensen. Dat gaat je door merg en been. En dan voor iemand die zelf in haar laatste jaren zit, dan houd ik het zelf ook niet droog.

De hond zelf, ja ze verandert wel hoor. Ze is erg moe, drinkt veel, heeft niet altijd trek en gedraagt zich anders dan normaal.

[sonj@]

Nee, ik zou dat niet meer overwegen op deze leeftijd.

[EchoMira]

Tenzij. Want als de chemo aanslaat zou ze nog een poos kunnen leven.

Wat is een poos. Tot de paasdagen? Volgend jaar kerst?
Hoe oud denk je dat een poedel wordt?
En is het dan makkelijker om los te laten? Of zitten jullie te wachten op een moment dat de dokter zegt dat het niet meer kan?

Als ze nou nog 5 jaar fit door zou kunnen, oke. Maar Dat is niet zo.
Poedel kunnen inderdaad heel oud worden als het goed gaat. Maar die honden hebben tussendoor geen vliegende kanker.
Het is wat het is.

Met Dapper werd me geen chemo aangeboden. Ik ben eigenlijk blij dat ik daar niet over hoefde te beslissen.
Chemo is niet meer wat je vroeger chemo noemde. Beduidend minder akelig. Maar nog steeds heeft het extreme bijwerkingen. Dan wordt je ouwe hond daarna gewoon niet meer fit.
Gecastreerd zeker?

Nee hoor. Geef mij maar de schuld.
Neem die twee weken aan en neem even de tijd om samen te zijn. Maar dan is het klaar.

Al is het maar om de onvermijdelijke spoedklus niet aan te hoeven. Ligt je gang ineens onder het darmbloed en is je hond smorgens ineens doodziek.
Dat is toch traumatisch?
Sta gewoon voor je hond en gun haar een waardig uiteinde. Gewoon gezellig wandelen en dan naar huis om te eten en dan aan het eind van de middag ga je samen nog even "boodschappen doen" en wordt ze afgemaakt.
Verschrikkelijk hoor, begrijp me goed. Maar dat is de beste versie die je hebt.

Maar je mag ook snachts met 140 over de snelweg en dat je moeder op de achterbank zit te janken met een hond die vanzelf dood is gegaan.
Als je dat leuker vindt.

Het is oke om het kunnen overzien. Het is niet het eerste hondje dat dood gaat.

[Kells]

Een paar jaar geleden zou ik gezegd hebben doen, nu niet meer want de toegevoegde waarde is te verwaarlozen. Ik heb een hond gezien die om de zoveel tijd onder narcose moest vanwege de kuur. Acht maanden later was hij overleden. Was het die ellende waard? Ik denk het niet.

[Dirkje]

Ik zou er niet voor kiezen. Dierenartsen weten niet 100% zeker dat dieren geen last hebben van chemotherapie. Dat vermoeden ze slechts.
Wat doe je een oude hond aan als blijkt dat ze wel doodziek van de chemo is. Je kan een dier niet vertellen dat het is om nog een poosje te kunnen leven. En voor wie houd je de hond in leven?
Ik zou kiezen voor een paar mooie dagen en dan de dierenarts thuis laten komen om de hond in te laten slapen.

Het is hartverscheurend als je moeder zo verdrietig is maar dat is ze ook als haar hond over een jaar overlijdt.
Je stelt het verdriet alleen een poosje uit en de vraag is of je dat je zieke hond wil aandoen.

[Jay]

Wat verdrietig en ontzettend moeilijk is dit. Wat aangrijpend ook voor je moeder.
Ik zou het niet doen, een toch al oudere hond zo’n traject aandoen.

Veel sterkte, en probeer nog wat kwaliteit tijd saampjes te hebben.

[Crutz]

Inno heeft bij z’n baasjes waar hij met pensioen was een jaar lang een dubbele en zware chemo gehad.

Vooraf zou ik gezegd hebben NEE, als ik zie hoe weinig last hij had (6 maanden iedere 3-4 weken infuus, dan 1-2 dagen misselijk, meer niet; daarnaast dagelijks een tabletje) en geen heel specifieke voorzorgsmaatregelen zoals Nanna hierboven benoemd (wel nagevraagd bij specialist, was niet nodig)
Hij heeft een ontzettend goed extra jaar gehad.

Liep gewoon 15-25 km met de baas tot een week voor z’n overlijden. Z’n overlijden kwam door een bijensteek oid wat z’n lichaam met alle extra wat er al in het lijf zat niet meer aankon.

Ja veel dierenarts bezoeken, infuus, bloedonderzoek, echo’s etc. Maar Inno gaf daar niks om en alles kon dan ook zo en zonder narcose uitgevoerd worden.

[ellen en de birmanen]

het is een uitstel van het onvermijdelijke. doodgaan gaan we allemaal.

[Mellow]

Nee, niet doen.
Heeft geen enkele toegevoegde waarde.
Is alleen rekken van het onvermijdelijke.

[BieneMaya]

Dat niet kunnen aaien zou voor mij (en helemaal voor Maya) een no go zijn.