angstig adoptiehondje

[Fenneke]

Kan er iemand bij jullie in huis komen oppassen. Dan is dat ook een goede oplossing.

[Jay]

Fijn dat Sultan in ieder geval bij haar kan blijven. Met oppas aan huis van iemand die je vertrouwt en die de honden al eerder gezien heeft, moet het wel goed gaan.

[Wolpet]

Ik heb inderdaad een filmpje van haar gezien, ze speelde normaal met andere honden, ik heb alleen geen interactie met mensen gezien (er waren ook geen mensen te zien op het filmpje). Vanmorgen heb ik geprobeerd haar uit mijn hand te laten eten, dit weigerde ze. Ze pakt kauwstaafjes wel aan, maar gaat er vervolgens nooit op kauwen, ze 'begraaft' ze.

[Boaz]

Bij Boaz heeft het maanden geduurd voordat hij eten en/of snoepjes uit mijn hand aan durfde te pakken.
En het heeft jaren geduurd voordat ik een trekspelletje met een speeltje met hem kon doen, hij liet het direct los als ik het ook vast had.
tijd...tijd...tijd.....
Stel geen doelen, zie gewoon wat er gebeurt.

[Alfilillo]

Ik denk dat een uitgestoken hand nog iets té is. Je kunt terloops wat lekkers bij je op de grond strooien. Ik neem aan dat Sultan dan komt smikkelen en misschien doet Nyah dan ook mee. En dan verder geen aandacht aan ze besteden. Gewoon er 'zijn'.

Ik vind het interessant en leerzaam om te kijken hoe honden met elkaar omgaan. Lily, de lichtbruine hond in mijn onderschrift, noem ik een hulphond voor angstige honden omdat ze zo invoelend is. Laatst ook, in de struiken in het bos liep een podenco. Hij bleek bij een man te horen die vertelde dat hij heel bang was van andere honden en altijd op afstand bleef. We stonden even te praten en wonderlijk genoeg kwam de hond schuchter van achteren op Lily af. Zij bleef totaal neutraal staan. Dus geen heel gespitste oren maar ook geen deemoedige oren, een horizontale staart en ze bleef gewoon voor zich uit kijken. De bange podenco durfde haar te besnuffelen en gaf daarna zelfs wat deemoedige likjes aan haar bek. Daarna liep Lily heel kalm weg, zonder ogenschijnlijke interactie. Dat was genoeg op dat moment en dat voelt ze haarfijn aan. Die man stond helemaal perplex

[Inge O]

Ik heb inderdaad een filmpje van haar gezien, ze speelde normaal met andere honden, ik heb alleen geen interactie met mensen gezien (er waren ook geen mensen te zien op het filmpje).

Die interactie met mensen bedoelde ik juist, ik kan het niet echt toeval vinden dat ze dat achterwege hebben gelaten .

Ik blijf het intriest vinden, zoveel mensen die daar niet om hebben gevraagd opzadelen met een bange hond, en in veel gevallen is het ergste nog dat de hond ook opgezadeld is met hen (bedoel ik jou niet mee).

[~Suzanne~]

Kan er iemand bij jullie in huis komen oppassen. Dan is dat ook een goede oplossing.

Dat vraag ik me zomaar af. Weer een ander persoon waar ze aan moet wennen.... ?

Suzanne

[Boaz]

Bruiloft van een zoon wil je niet overslaan...... Dan de best mogelijke oplossing zoeken.

[Sekreetje]

Ik denk dat je de eerste maanden geen verwachtingen moet hebben. Alles voorspelbaar houden. Goed naar de hond kijken. Veel rustig babbelen zonder aanraken. En zoals eerder gezegd, niets dwingen, hoe onschuldig het ook lijkt.

Overal steeds hetzelfde ritueel voor. Zelfde rondje lopen, zelfde bak/plaats/tijd eten. En over vaste bewoordingen voor. Laat alles zo voorspelbaar mogelijk zijn. En alles op haar eigen tempo, babystapje voor babystapje.

Maar na 2 angstige honden te hebben geadopteerd is voor mij echt geen verwachtingen hebben het codewoord.

Ik zie zelfs na jaren nog steeds dat mijn oudste hond stapjes vooruit maakt en dat is nu echt een allemansvriend geworden. Mijn jongste heb ik nu 9 maanden en dat heeft echt wel een maand of 3 geduurd voordat hij een klein beetje rust in zijn reet kreeg en vertrouwen in ons.

[_Tiny_]

Kan er iemand bij jullie in huis komen oppassen. Dan is dat ook een goede oplossing.

Dat vraag ik me zomaar af. Weer een ander persoon waar ze aan moet wennen.... ?

Suzanne

De situatie is nu eenmaal dat de zoon gaat trouwen in het buitenland en de ouders daar bij willen zijn. Als het goed is trouwt je kind maar 1 keer en dat ga je niet overslaan vanwege een hond. Dat is niet realistisch.
Dus, de situatie is wat ze is en daar moeten we het beste van maken. Een oppas aan huis is dan een goede optie. Beter dan weg brengen.

Laat de oppas wel een paar keer op bezoek komen TS. Zodat het niet helemaal een onbekende is.

[Sekreetje]

Kan er iemand bij jullie in huis komen oppassen. Dan is dat ook een goede oplossing.

Dat vraag ik me zomaar af. Weer een ander persoon waar ze aan moet wennen.... ?

Suzanne

De situatie is nu eenmaal dat de zoon gaat trouwen in het buitenland en de ouders daar bij willen zijn. Als het goed is trouwt je kind maar 1 keer en dat ga je niet overslaan vanwege een hond. Dat is niet realistisch.
Dus, de situatie is wat ze is en daar moeten we het beste van maken. Een oppas aan huis is dan een goede optie. Beter dan weg brengen.

Laat de oppas wel een paar keer op bezoek komen TS. Zodat het niet helemaal een onbekende is.

Helemaal mee eens. Uiteraard is het niet ideaal maar het huwelijk van je kind ga je niet overslaan. Het huis is al een vertrouwde plek aan het worden. Ik zou ook echt kijken of er iemand thuis kan oppassen.

[_Tiny_]

Ik denk dat je de eerste maanden geen verwachtingen moet hebben. Alles voorspelbaar houden. Goed naar de hond kijken. Veel rustig babbelen zonder aanraken. En zoals eerder gezegd, niets dwingen, hoe onschuldig het ook lijkt.

Overal steeds hetzelfde ritueel voor. Zelfde rondje lopen, zelfde bak/plaats/tijd eten. En over vaste bewoordingen voor. Laat alles zo voorspelbaar mogelijk zijn. En alles op haar eigen tempo, babystapje voor babystapje.

Maar na 2 angstige honden te hebben geadopteerd is voor mij echt geen verwachtingen hebben het codewoord.

Ik zie zelfs na jaren nog steeds dat mijn oudste hond stapjes vooruit maakt en dat is nu echt een allemansvriend geworden. Mijn jongste heb ik nu 9 maanden en dat heeft echt wel een maand of 3 geduurd voordat hij een klein beetje rust in zijn reet kreeg en vertrouwen in ons.

Hier sluit ik mij bij aan. Maak enorm voorspelbare routines. Op het saaie af. Dat geeft een hond veiligheid en van daaruit vertrouwen.

Jammer dat je het advies kreeg om veel te gaan aaien. Aaien is niet iets wat een bange hond vertrouwen geeft. Haar grenzen respecteren wel. Waarmee ik niet bedoel dat je niet mag aaien maar alleen op haar initiatief.

[Fenneke]

Ik heb inderdaad een filmpje van haar gezien, ze speelde normaal met andere honden, ik heb alleen geen interactie met mensen gezien (er waren ook geen mensen te zien op het filmpje). Vanmorgen heb ik geprobeerd haar uit mijn hand te laten eten, dit weigerde ze. Ze pakt kauwstaafjes wel aan, maar gaat er vervolgens nooit op kauwen, ze 'begraaft' ze.

Niks mis mee. Gewoon s morgens op etenstijd of begroeten 2 brokjes uit de hand daarna gewoon de voerbak geven als beloning.
Straathondjes zien handen vaak als iets wat pijn doet uit hun ervaring dus dat moet heel langzaam opgebouwd worden . Dat een hand lekkers heeft. Stukjes kaas of als je vers voert een beetje pens laten likken.

[blondie]

Ik heb inderdaad een filmpje van haar gezien, ze speelde normaal met andere honden, ik heb alleen geen interactie met mensen gezien (er waren ook geen mensen te zien op het filmpje). Vanmorgen heb ik geprobeerd haar uit mijn hand te laten eten, dit weigerde ze. Ze pakt kauwstaafjes wel aan, maar gaat er vervolgens nooit op kauwen, ze 'begraaft' ze.

Wat een mooie dame!
In de mand bij Sultan zie je inderdaad dat ze jou toch wat in de gaten houdt in wat je gaat doen.
Lopen jullie veel samen op, ook als Sultan niet "in dienst" is?
Ze lijkt in hem wel steun te vinden.
En kan en mag Sultan in huis beloond worden? Hoe reageert ze als je Sultan bij je haalt en hem een een snackje geeft? Durft ze dan ook wel met hem mee te komen?

Verder denk ik dat als je dat advies van veel aanhalen wat de stichting je gaf, achterwege laat en haar even wat meer haar ding laat doen in huis dat ze wellicht wat meer vertrouwen gaat krijgen en zelf toenadering zal zoeken.

En met eten geven, naar je toe roepen en het dan aanbieden ipv bijvoorbeeld naar haar te gaan om het te geven. Tenzij ze dit natuurlijk ook nog te eng vindt, maar dan zou ik nog steeds wel een vaste plek voor voeren aanbieden waar ze het prettig vindt.

Heb je een bench of gebruik je die? Voor sommige dieren is bench met een deken erover op een rustige plek in huis ook een plek waar ze zich veilger voelen, deurtje hoeft niet dicht maar gewoon een plek waar het wat donkerder is en waar ze zich op kunnen krullen en waar ze weten dat water is en ook voer wordt neergezet. Je weet niet hoe ze in Portugal echt heeft geleefd, maar het kan zo maar zijn dat ze daar ook wat schuilplekken heeft gehad, een subtiele nabootsing van zo'n situatie kan zo'n hond ook soms nog wel helpen.

[Zamunda]

Ik heb inderdaad een filmpje van haar gezien, ze speelde normaal met andere honden, ik heb alleen geen interactie met mensen gezien (er waren ook geen mensen te zien op het filmpje). Vanmorgen heb ik geprobeerd haar uit mijn hand te laten eten, dit weigerde ze. Ze pakt kauwstaafjes wel aan, maar gaat er vervolgens nooit op kauwen, ze 'begraaft' ze.

Meestal is de kluif dan niet lekker of makkelijk genoeg en/of de situatie niet veilig genoeg. Voor nu zou ik de harde kluifjes dus even laten en kijken naar zo zacht en lekker mogelijk, iets dat sterk ruikt en ze desnoods met twee keer slikken naar binnen heeft gewerkt. Gaat dat goed dan kun je eens gaan variëren met iets steviger kluifjes, je ziet vanzelf aan haar of het veilig en makkelijk genoeg is of toch nog een stap te ver.

[Hewi]

Kan er iemand bij jullie in huis komen oppassen. Dan is dat ook een goede oplossing.

Dat vraag ik me zomaar af. Weer een ander persoon waar ze aan moet wennen.... ?

Suzanne

Je had toch al besloten dat TS niks aan jou had? Waarom blijf je dan doorgaan?
Stap voor de grap anders gewoon even in de realiteit. Iedereen, ook degene die geen kinderen heeft, snapt dat de bruiloft van je kind niet overgeslagen wordt. Dan is het nu zoeken naar de best denkbare oplossing. Het is toch geen raketwetenschap?

Mag ik plus 1 zeggen ?


Sommige dingen staan gewoon boven je hond. Ik hoop alleen dat de oppas dan ook weet wat ze heeft. Sluizen, dubbele lijn etc
Beter safe than sorry of zo iets

[Marc]

Niet aankijken, niet aaien en volledig negeren is mijn advies. Indien er contact is stukjes kip of worst geven en geruststellend praten. Niet aankijken en alleen aanraken als dat zeer duidelijk kan en dan op de borst. Niet op de kop of nek of rug. Op de grond gaan zitten. Rug naar de hond en langzaam naar haar toe schuiven als ze dat toelaat. Nooit frontaal. Alles moet zo gaan dat er geen druk of dreiging op de hond komt en dan gaat ze vast ontdooien op termijn.

[Dagmar]

Laten we wel wezen; als een hond tegen de verwachting in zo angstig is dat ie serieuze, langdurige (weken) schade overhoudt aan een weekje bij de oppas, sta je voor grotere keuzes.

[Johnny Jones]

Er zijn al veel zinnige dingen geschreven over hoe je met haar om moet gaan, daar heb ik niet veel op aan te vullen. Rust, regelmaat en voorspelbaarheid. Ze is nog maar kort bij jullie en kan zich nog veel ontwikkelen. Het is wel erg ongelukkig gepland dat jullie in september weg moeten, daar zou ik echt een andere oplossing voor zoeken.

Weet je of het hondje een Spaanse waterhond of kruising daarvan is? Ze lijkt er wel op. Dat ras is helaas bekend met angst. Ik mag toch hopen dat de stichting je daarover heeft geinformeerd.

[Wolpet]

Veel dank weer voor alle zinvolle adviezen. Nyah is inderdaad volgens de stichting een kruising tussen een Spaanse Waterhond en wellicht Podenco. En nee, ik ben er van tevoren niet op geattendeerd dat er bij dit ras sprake kan zijn van (veel) angst. Ik had zelf wel gegoogled op het karakter van de Waterhond en las dat ze zich erg hechten aan het gezin en naar buitenstaanders ietwat gereserveerd kunnen zijn.

[Marc]

Veel dank weer voor alle zinvolle adviezen. Nyah is inderdaad volgens de stichting een kruising tussen een Spaanse Waterhond en wellicht Podenco. En nee, ik ben er van tevoren niet op geattendeerd dat er bij dit ras sprake kan zijn van (veel) angst. Ik had zelf wel gegoogled op het karakter van de Waterhond en las dat ze zich erg hechten aan het gezin en naar buitenstaanders ietwat gereserveerd kunnen zijn.

Denk niet dat het daar veel mee te maken heeft. Denk dat het gebrek aan omgang met mensen is dus dan is er nog wel een weg te gaan. Kan prima beter worden dus geef haar even de tijd.
Angst in een ras komt niet snel voor in een bastaard. En zeker niet uit het land van herkomst omdat ze daar anders fokken. Met name show en uiterlijk gericht fokken met lijnteelt geeft problemen met karakters. En met een scheut vreemd rasbloed merk je er meestal niks meer van.

[Jackira]

Dank weer voor de reacties. Ik had van tevoren bij de stichting aangegeven dat wij in september naar het buitenland gaan. Dit is niet vanwege een vakantie maar vanwege het feit dat mijn zoon in het buitenland gaat trouwen. Volgens de stichting zou dit geen probleem zijn voor Nyah, ze zou tegen die tijd al voldoende gewend zijn bij ons maar wellicht hebben zij niet geweten hoe angstig zij is.

Er is iemand die via via heeft laten weten op beide honden te willen passen (Sultan gaat ook niet mee, het betreft een vliegreis van ongeveer 10 uur) en deze dame heeft ook nog eens ervaring met angstige honden. We hebben haar nog niet gesproken maar dit zal binnenkort gebeuren. Klinkt te mooi om waar te zijn maar ik hoop dat dit doorgaat.

Tsja.... aan mij heb je niets. Ik bestempel dit als een vakantie, niet iets wat zakelijk moet en onder geen voorwaarde is uit te stellen.
Ik heb geen kinderen dus ik zou niet weten hoe de prioriteiten horen te liggen maar ik zou serieus niet gaan. Iemand die nu nog niet kent (en de honden ook niet) op je honden laten passen? Een volkomen vreemde in je huis..? Nope, sorry, no can do.
Nogmaals; aan mij heb je niets. Ik zou niet gaan en de hond prio geven; die krijgt anders een forse bak met prikkels over zich heen waarvan je je nog maar moet afvragen hoe die erdoor komt. Je kent die persoon niet eens! Weet jij veel hoe ze straks met je honden omgaat?

Suzanne

Natuurlijk wil je bij de bruiloft van je zoon zijn. Prioriteiten is prima en honden gaan bij mij ook vaak, zo niet altijd voor. Maar soms kan dat echt niet. En dit is een heel valide reden waarbij je zoon dus voor gaat. Die bruiloft daar wil je bij zijn, al is het alleen al voor je kind.

[_Tiny_]

Veel dank weer voor alle zinvolle adviezen. Nyah is inderdaad volgens de stichting een kruising tussen een Spaanse Waterhond en wellicht Podenco. En nee, ik ben er van tevoren niet op geattendeerd dat er bij dit ras sprake kan zijn van (veel) angst. Ik had zelf wel gegoogled op het karakter van de Waterhond en las dat ze zich erg hechten aan het gezin en naar buitenstaanders ietwat gereserveerd kunnen zijn.

Ik denk dat het eerder komt doordat ze de eerste 6 maanden van haar leven waarschijnlijk niet veel mensen heeft gezien. Voornamelijk bij haar moeder, broers en zusjes was. Dan heb je een lange weg te gaan met veel geduld.

Is ze wel nieuwsgierig naar jullie? Of bestaan jullie niet voor haar?

[Wolpet]

Ze houdt ons nauwlettend in de gaten zodat ze kan wegspringen zodra we te dicht in de buurt komen. Voor het uitlaten komt ze wel naar mij toe als ik met het veiligheidstuigje in mijn handen sta en ik haar met een hoge zachte stem roep. Niet dat ze meteen komt aanhollen maar ze loopt een stukje in mijn richting, blijft dan toch weer op afstand, loopt weer terug en doet dit een paar keer. Als ik denk dat het niet meer gaat lukken komt ze uiteindelijk meestal wel, ook als Sultan er niet bij is.

[Inge O]

Voor het uitlaten komt ze wel naar mij toe als ik met het veiligheidstuigje in mijn handen sta en ik haar met een hoge zachte stem roep. Niet dat ze meteen komt aanhollen maar ze loopt een stukje in mijn richting, blijft dan toch weer op afstand, loopt weer terug en doet dit een paar keer. Als ik denk dat het niet meer gaat lukken komt ze uiteindelijk meestal wel, ook als Sultan er niet bij is.

Dat is echt een héél goed en veelbelovend punt .