Poedels!

[_Tiny_]

Hebben labradoodles dat vreetgen niet?

De mijne wel. Maar ik ken er ook die meer de poedelkant op gaan. Dus dat slechte vreten ben je niet automatisch kwijt wanneer je kruist.

[_Tiny_]

Ik zal wel geluk hebben, want mijn poedels vreten altijd. Zijn netjes op gewicht.
Kotsen, schijterij ? Allergie ? ook al niet.

De oudste (12,5) is voor het laatst bij de da geweest toen ze een bramentak in haar oog heeft gehad.
De jongste (3) alleen voor pupvaccinaties en titeren met 1 jaar.

2 van de 5 poedels die ik heb gehad zijn slechte eters.
Behalve voor een keer een oorontsteking zien ze de DA niet.

[_Tiny_]

Brimi heeft een vriendinnetje, Noortje, een kleine maat doedel, ergens tussen dwerg en standaard poedel maat. Graatmager. Altijd gezeik met niet eten, kotsen, allergie etc. Ze is krap anderhalf.

Die grote lummel van @Klummie is niet zo erg, maar ook geen eetwonder. Ik weet niet hoe het vererft, zou toch ideaal zijn om dat in te kunnen fokken en ze zijn er al in alle soorten, maten en vachttypen.
Je hebt er altijd zorgen van wanneer je hond tot op het ongezonde af niet eet en het slaat nergens op.
Jaap en Zus in mindere mate zijn er gelukkig goed overheen gegroeid, maar wel met kunst en vliegwerk. Ze gaan van hun leven niet als een normale hond dagelijks het bakje dezelfde brokken opeten.
Sjaak wel hoor. En een uur later weer
Tibbe is uiteindelijk wel gaan eten, maar nooit met plezier. Dat vind ik toch wel essentieel.

Van een husky snap ik het nog dat die zo sober mogelijk zijn gefokt en met weinig toe kunnen. Maar een hond die oorspronkelijk eenden uit koud water apporteren zie ik het voordeel niet. Ik denk dan ook dat het te maken heeft met een veel te grote gevoeligheid die op de eetlust slaat. Veel poedels zuigen alles uit de omgeving in zich op en krijgen daar last van.

[Dagmar]

Van een husky snap ik het nog dat die zo sober mogelijk zijn gefokt en met weinig toe kunnen. Maar een hond die oorspronkelijk eenden uit koud water apporteren zie ik het voordeel niet. Ik denk dan ook dat het te maken heeft met een veel te grote gevoeligheid die op de eetlust slaat. Veel poedels zuigen alles uit de omgeving in zich op en krijgen daar last van.

Nou, jezelf weken uithongeren is natuurlijk ook niet functioneel als je 1600 km in de vrieskou voor de boeg hebt.
Dus ik zie geen historische verklaring voor die zeer frequente anorexia. De functionaliteit zit in een optimale voedselconversie.

[Klummie]

Brimi heeft een vriendinnetje, Noortje, een kleine maat doedel, ergens tussen dwerg en standaard poedel maat. Graatmager. Altijd gezeik met niet eten, kotsen, allergie etc. Ze is krap anderhalf.

Die grote lummel van @Klummie is niet zo erg, maar ook geen eetwonder. Ik weet niet hoe het vererft, zou toch ideaal zijn om dat in te kunnen fokken en ze zijn er al in alle soorten, maten en vachttypen.
Je hebt er altijd zorgen van wanneer je hond tot op het ongezonde af niet eet en het slaat nergens op.
Jaap en Zus in mindere mate zijn er gelukkig goed overheen gegroeid, maar wel met kunst en vliegwerk. Ze gaan van hun leven niet als een normale hond dagelijks het bakje dezelfde brokken opeten.
Sjaak wel hoor. En een uur later weer
Tibbe is uiteindelijk wel gaan eten, maar nooit met plezier. Dat vind ik toch wel essentieel.

Klopt helemaal, maar op een gegeven moment heeft 'ie honger en vreet 'ie zo z'n bak leeg. Het is even wennen na twee vreetmonsters maar hij krijgt zat binnen.