Straffen werkt niet.

[Teckeltoos]

Je huisdier straffen bij ongehoorzaamheid? Dat werkt júist niet, zegt dierenarts Piet

Dierenarts Piet Hellemans schrijft om de twee weken in VRIJ over dierenthema’s. Vandaag vertelt hij waarom hij hoopt dat huisdiereigenaren snel stoppen met het africhten en overheersen van hun beestjes.

De mens heeft vele diersoorten gedomesticeerd. Zeker 14.000 jaar geleden begon dat proces met de hond, vervolgens zo’n 6000 jaar later de kat, het schaap, het varken en de geit. Weer enkele duizenden jaren later volgden het rund en het paard.

De eerste fasen van domesticatie verliepen waarschijnlijk niet zachtzinnig en onder dwang. De wilde dieren die hier het beste mee konden omgaan, overleefden en kregen meer nakomelingen. Zo zijn onze huisdieren en ons vee aanzienlijk gedweeër dan hun wilde voorouders.

De dieren hebben zich aan ons gedrag en onze behoeftes aangepast en in ruil daarvoor kregen ze voedsel en bescherming. Daar werd door de mens arbeid, mest, melk, eieren en vlees (het ultieme offer) voor terugverwacht of genomen. Arbeid kon werken op het land zijn, achter een ploeg bijvoorbeeld, muizen vangen bij de voedselvoorraden, bewaking of hulp bij de jacht.

Gelukkig is er qua omgang voor onze huisdieren veel ten goede veranderd. Ook hoe wij ons vee houden, is aan verandering onderhevig. Deels ten goede, maar ook veel ten kwade, vind ik.

Dieren africhten werd vroeger in de gehoorzaamheidstraining bij honden ook nog toegepast; je moest ze overheersen en duidelijk laten zien wie de baas was. Niet goedschiks, dan wel kwaadschiks, was het devies. Gelukkig zijn we hier ook vanaf gestapt en zien we nu in dat het dieren straffen niet werkt en het alleen maar angstige en getraumatiseerde beestjes tot gevolg heeft.

Uiteraard moet een (jonge) hond leren waar de grenzen liggen van wat al dan niet wordt gewaardeerd. De meeste honden zullen die grenzen regelmatig opzoeken, maar dat is ook het spel en de lol van leven met dieren.

Katten laten zich trouwens maar zelden corrigeren, die hebben van nature door dat de positieve benadering veel beter voor ze uitpakt.

Ik hoop dat we in een volgende fase komen in de omgang met onze dieren, dat africhten en overheersen plaatsmaakt voor ruimte en inzicht. Ruimte voor het dier om zich te ontplooien in de richting die hem of haar aanspreekt en niet wat het baasje wil. Inzicht in het natuurlijke gedrag en de behoeftes van gedomesticeerde dieren krijgen en dat als uitgangspunt nemen om ze te houden in plaats van te vormen hoe wij ze willen hebben.

Zijn we klaar voor deze volgende fase van omgaan met dieren? Ik hoop het.

Bron Telegraaf

[dre]

Niet dat ik de kern ontken, maar criminele, iemand heeft zijn abonnement op de Efteling verlengd....

[ranetje]

What is there in a name?

Africhten op zich betekent niets kwaads en/of slechts.
Dat is wat deze schrijver er van maakt.
En dat is iets wat me dan weer irriteert.
Het gaat om het hoe van het handelen, niet om hoe je het noemt.

[Nanna]

Ik denk dat met africhten het par force afdwingen bedoeld wordt. Lekker je pliesiehond slaan of schokken.
Maar goed, benoem dat dan ook zo. Met de term africhten an sich is niets mis.

[CatnDog]

De eerste fasen van domesticatie verliepen waarschijnlijk niet zachtzinnig en onder dwang. De wilde dieren die hier het beste mee konden omgaan, overleefden en kregen meer nakomelingen. Zo zijn onze huisdieren en ons vee aanzienlijk gedweeër dan hun wilde voorouders.


Bron Telegraaf

Ik quote niet jou hoor, Teckeltoos, ik bedoel natuurlijk dierenarts Piet.

Ik vraag me namelijk af waar hij dit op baseert. Ik vind het nogal een uit de lucht gegrepen uitspraak.
Als je dieren selecteert op vriendelijkheid/minder angst naar de mens, zie je binnen enkele generaties al grote verschillen in uiterlijk en gedrag. Zoals bijvoorbeeld in het zilvervossenexperiment. M.a.w. dat hoeft niets met de omgang ('dwang' en 'niet zachtzinnig') te maken te hebben. Dat is hier een aanname van Piet.

Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat de 'eerste fase van het domesticeren' neerkwam op het volgende: iemand stuit op een nestje door (dode) ouderdieren achtergelaten pups. 'AWWWWWWWWWWWWW' Kom maar bij mama. Hup mee die pups.

Over 'straf' ben ik van mening dat iedere vorm van opvoeding regelmatig gepaard zal gaan met dwang en een 'nee' kant. Met begrenzing. Dat is helemaal geen slechte zaak en heeft niets met dieren/kindermishandeling te maken.
Ik stoor me er eerder aan als niemand meer opvoedt en musea bijvoorbeeld in kinderspeeltuinen moeten veranderen omdat niemand kinderen meer kan leren om gewoon even stil te zijn en te kijken.

[ranetje]

Over 'straf' ben ik van mening dat iedere vorm van opvoeding regelmatig gepaard zal gaan met dwang en een 'nee' kant. Met begrenzing. Dat is helemaal geen slechte zaak en heeft niets met dieren/kindermishandeling te maken.
Ik stoor me er eerder aan als niemand meer opvoedt en musea bijvoorbeeld in kinderspeeltuinen moeten veranderen omdat niemand kinderen meer kan leren om gewoon even stil te zijn en te kijken.

Eens

Ik denk dat met africhten het par force afdwingen bedoeld wordt. Lekker je pliesiehond slaan of schokken.
Maar goed, benoem dat dan ook zo. Met de term africhten an sich is niets mis.

Inderdaad, noem het dan gewoon zo

[malinois]

Ik doe ook africhting, maar dat wil niet zeggen stroom, schoppen en slaan.

[Inge O]

De eerste fasen van domesticatie verliepen waarschijnlijk niet zachtzinnig en onder dwang. De wilde dieren die hier het beste mee konden omgaan, overleefden en kregen meer nakomelingen. Zo zijn onze huisdieren en ons vee aanzienlijk gedweeër dan hun wilde voorouders.

Auwwwwwwwwwww !!!!

Schrap die hele vent maar, hij zuigt duidelijk alles ter plekke uit een hele dikke duim. Tijd voor een cursusje 'domesticatie' .

[Nanna]

Hij zat ook ooit bij zo’n middagprogramma over de Puli te wauwelen. Er kwam alleen maar onzin uit.