Ben geen hele actieve forummer maar heb altijd veel aan jullie kennis en ervaring gehad en ik vind het ook wel leuk om een topic bij te houden, kan ik later nog eens teruglezen.Even de situatie: ik woon alleen met een bende dieren, waaronder Russische straatmix Nika en een zwik aan knaagdieren. Voor Nika had ik een Mechelse herder Mitzi uit het asiel.
Thorin is een västgötaspets (westjeutaspets, of Zweedse vallhund als je tong vast zit) van 16 weken. Eergisteren ben ik naar Frankrijk gereden om in de buurt van de fokker te overnachten en de volgende ochtend Thorin op te halen. Dubbel en dwars verliefd, wat een schatje! De fokker heeft gelukkig het een en ander aan socialisatie gedaan en het kind kent haar naam al.
Oh ja, ze is een teefje ondanks dat Thorin eigenlijk een mannelijke naam is. Een hond boeit dat toch niet.
Gisteren dus het pokke-eind door heuvellandschap terug gereden, gelukkig was Thorin stikbraaf in de bench onderweg. Nadeel: na een dag veel chillen in de auto had ze bij thuiskomst natuurlijk energie voor 10. Ennuh, er zit een kop op zegmaar.
Plus het is een oertype, ongenoegen wordt geuit met een stem.Dat werd dus een vermoeiende nacht. Wou oorspronkelijk haar mee naar boven in bed nemen, maar dat bleek geen succes. Ze moet echt verplicht rust anders raast ze door. Ze is ook begonnen met tanden wisselen dus extra veel kauwen op alles.
Uiteindelijk een paar uur geslapen toen ze verplichte rust in de ren kreeg. Het duurt iedere keer even maar het is te merken wanneer ze gewoon overprikkeld en vermoeid is en dan is het even volhouden en tot rust laten komen. Probleempje is dat ze als ze echt hard haar best doet de puppyren uit kan klimmen.
Hogere ren is besteld en tot die tijd consequent terug zetten, gelukkig is ze er nog niet heel goed in plus begint ze zich nu al te realiseren dat het de moeite niet waard is als je toch direct terug wordt gezet. 
Zindelijkheid moet nog opgepakt worden. Momenteel is ze gelijk de draad kwijt zodra je haar oppakt dus dat heeft weinig effect. Ik heb een tuin die ze binnenkort eigen mag maken en dan zal het denk ik wel vlotter gaan. Perkje om de hoek is voornamelijk speelterrein al zijn er wel een paar succesvolle plasjes gepleegd.
Het is wat, zo’n hyperactieve piranha in huis. Nika vindt er nog niet veel van, wat me nog goed meevalt want ze kan nogal afstandelijk zijn naar onbekende honden. Heb er vertrouwen in dat die band wel groeit met de tijd.
Oh ja, foto’s zijn natuurlijk ook een must - moment.
Onderweg in de bench
Een van de vele pitstops
Och, wat een mooierd.
Wel ook een leuk ras zo te zien. 
Wie weet ooit, als ik na Thorin niet van de puppenkriebels ben genezen. 
