Afscheid genomen en dan...

[annnie]

Afgelopen vrijdag heb ik Nelson laten inslapen. Een hondenkennis vertelde ik dat ik hem nu in m'n boekenkast heb staan. Daar reageerde ze enigszins verbaasd op, omdat ze niet wist dat cremeren zo vlug kan. Ik denk dat zij het altijd via de dierenarts deed. Ik heb hem zelf weg gebracht en voor directe en individuele crematie gekozen. Dus ong 2 uur later kon ik een strooibus met de nog warme as van mijn hond ophalen.

Bijna een jaar geleden overleed mijn kat Hans vrij onverwacht wat ook afgrijselijk was, maar ik heb toen ook wat dingen geleerd over het hele crematie gebeuren. Bijvoorbeeld dat ik een stronthekel heb aan het meelevende toontje en vragen van de mevrouwen van het crematie centrum, "la me met rust!" En nee, ik hoef geen plukje haar, poot afdruk etc. Dat ik hoofdpijn krijg van de parfum lucht die er overal hangt en dat ze niet mijn dier mogen opbaren op een stomme kast op zo'n pluchen kussen met zo'n stom plastic bloesemtakje, gever... Dat was ik deze keer gelukkig voor.

Maar tot mijn verbazing ben ik er ook achter dat ik dat hebben van een potje as heel fijn vind. Dat had ik niet achter mezelf gezocht. De keuze voor cremeren maakte ik vooral omdat ik geen tuin heb om te begraven. Dus ik moet maar even slikken en me door dat zoete parfum van dat crematorium heenworstelen. Ik was nu in ieder geval voorbereid. Ik dacht ook dat ik nuchterder zou zijn en Hans allang uitgestrooid zou hebben. Maar hij staat nog steeds verstopt achter een kattenkunstwerkje. Ik denk dat hij maar moet wachten tot z'n broer er ook niet meer is en dan samen ergens uitstrooien.

Nelson kreeg ik terug in een veel grotere pot dan verwacht. Hij zit ook maar voor de helft vol (Ja, ik moest 'm wel even open maken en gluren) Daar schrok ik wel even van want waar laat je zo'n groot ding. Maar gelukkig had ik nog een mooi retro blik uit de jaren 60/70 met een uil erop en daar zit ie nu in, samen met wat dingetjes van hem. Ik weet al precies waar ik hem wil uitstrooien, maar voorlopig blijft hij lekker in zijn blik tussen de boeken.

Ik las pas het topic over Umi en vond dat eigenlijk ook heel mooi en passend en ben wel benieuwd naar jullie verhalen. Wat doen jullie met het lichaam van je dier na overlijden?

[Nanna]

Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.

[Mo-yi]

Mijn vorige hond Wolf heb ik laten cremeren. Ik wil ook geen poespas en opbaren en die dingen, dus weggebracht en paar dagen later opgehaald. Ik vond dat wel een raar idee ergens, zat ie in een bamboe-buis.
Wel moest ik vrij snel een goede urn gaan uitzoeken zei mevrouw want dat bamboe kan gaan scheuren.
Ruim 10 jaar later nu, staat hij nog steeds in de bamboe buis, en in een kast. Niet in het zicht, geen foto altaars erbij. Maar het idee dat ie in mn droog en warm huisje verblijft bij mij en Mo-yi vind ik ergens wel prettig.

[Crutz]

De overige honden hier (buiten dus Umi) zijn allemaal gecremeerd.

Amor is uitgestrooid in Finland tijdens de laatste vakantie daar met toen al ex. Hij bleef daar wonen en we hebben een mooi stukje aan een meer opgezocht. Verder heb ik van Amor wel een mini as hangertje van titanium, net als 5 anderen (mede studenten destijds)

Ace is in Lithoijen onder de vliegtoren vd vogels uitgestrooid. Daar had ik 3 dagen daarvoor z’n laatste foto gemaakt (niet wetende dat dat de laatste foto zou zijn)

De rest heb ik nog in bus of etui. Zouden uitgestrooid worden als het nieuwe huis klaar was. Plans changed dus ze zijn meeverhuisd

[Omega]

Onze eerste hond ligt onder de appelboom op de boerderij waar mijn schoonouders toen nog woonden, zijn favoriete plekje daar.
Max en Luna & Balu zijn gecremeerd, Max staat nog op de kast. Luna & Balu hebben we uitgestrooid bij hun favoriete plek in het bos en ik heb wat as in een sleutelhanger. Max moet nog uitgestrooid worden, maar we komen niet zo vaak meer op de plek waar we hem willen uitstrooien.

[Kells]

Begraven. Mijn eerste hond heb ik laten cremeren, maar vond het achteraf gezien helemaal niks.

[Inge]

Zowel Nika, Marouck als Biène zijn begraven op een dierenbegraafplaats in Best.
Dat voelde goed.

[runninggirl]

De katten hebben we begraven.
Jura hebben we gecremeerd. Haar knie-implantaten kregen we er los bij. Daar is een vriendin van ons mee bezig gegaan iets moois van te maken als herinnering. Dat haal ik binnen nu en twee weken op, ben heel benieuwd. Ze is sieradenmaker/zilver/goudsmid en maakt echt mooie dingen, dus ik kan niet wachten om het te zien.

[Sekreetje]

Onze katten liggen begraven in de tuin. De honden laat ik ook cremeren. Ik krijg ook jeuk van dan zalverige toontje. En leuk hoor alle poespas die je met de as en zo kunt laten doen maar dat is niet aan mij besteed.

De as staat nog steeds in de uitstrooi bussen op de koelkast. Ik wil ze graag op een mooie plek in het bos uitstrooien of eventueel begraven in de tuin maar dat komt er maar niet van.

[Mellow]

Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.

Ik heb dit dus ook.
Niettemin heb ik er vroeger wel een paar in mijn tuin begraven maar goed, die wordt ook te vol anders.
Laten cremeren etc doe ik niet en ook een dierenbegraafplaats niet.

[EchoMira]

Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.

Precies. Ik bewaar de foto's niet eens. Als de computer stuk is zijn de beelden weg en dat is prima.

De weg is lang. We houden de last licht. Het is goed.

Wuilus, Dapper en Cleo staan in de bergkast. Gewoon in dat blik van de crematietent. Ik kijk er alleen naar als ik die een keer in de drie jaar van stof ontdoe. Het zegt me helemaal niets. Wegpleuren is me dan ook weer te gortig.
Eva ligt in de tuin. Dat vind ik fijner maar om eerlijk te zijn denk ik daar ook niet aan als ik er langs loop. Ik zou je niet eens kunnen vertellen waar ze precies ligt. Ergens voor die wilg.

Ik hou vreselijk veel van mijn honden zolang ik ze bij me heb maar weg is weg. Dat moet ook. We moeten door, Karin. We hebben nog meer te doen.

[Desiree]

Mijn eerste hond heb ik in groepsverband laten cremeren en is op zee door het crematorium uitgestrooid. Achteraf vond ik dat toch niet zo fijn maar dit was toen vooral een financiële keus geweest.

Daarna is iedereen individueel gecremeerd. Ik laat de afhandeling aan de DA over, daar worden ze ingeslapen en opgehaald en als ze klaar zijn haal ik ze daar ook weer op. Ik heb geen behoefte om naar het crematorium zelf te gaan.
Maylo is exact een jaar later uitgestrooid hier in de omgeving, dat heb ik toen samen met Droef en Izzy midden in de nacht gedaan. Ik heb wel nog een foto van hem met een asbus dus hij is niet volledig weg.
Ondertussen staan Kat Sjaakie, hond Opoe en kat Sjonnie hier nog steeds in hun asbus en hebben ze allemaal een eigen kleine urn met een beetje as, ik moet ze nog uitstrooien maar heb me er nog niet toe kunnen aanzetten.

[Jetski]

Alle vogeltjes en hamsters hebben we begraven in de tuin, onze ratjes in de duinen.
De honden hebben we laten cremeren, niet individueel en zijn bij het crematorium uitgestrooid.
Zelf heb ik niets met begraafplaatsen of urnen thuis ed.
Maar gewone vernietiging wil ik dan weer niet sinds ik dierenartsassistente ben geweest.

[Meta]

Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.

dit dus

[Diana]

Taartje en Amoz zijn gecremeerd, niet individueel, en uitgestrooid bij de dierenbegraafplaats hier. Dat is een erg mooi plekje, dus dat vond ik prima, ik heb niets met de as bewaren in een urn of zelf uitstrooien.
Mijn katten heb ik altijd in de tuin begraven, maar een volgende keer laat ik ze denk ik ook cremeren.

[katerke]

Begraven. Een deel waar we nu wonen en mijn eerste honden bij mijn moeder thuis. De honden die hier begraven liggen ga ik nog elke dag naar toe en praat tegen ze.

[ingrid48]

alle 3 laten cremeren en ze liggen gezellig samen onder de walnotenboom...die trouwens nog nooit zoveel walnoten heeft gegeven

[Célie]

Al m'n honden heb ik laten cremeren, de 4 platgiechels staan hier nog boven in hun asbussen weet nog niet wat ik er straks mee doe uitstrooien of misschien met 1 van ons mee de kist in.

[S.V.]

Baco en Ducain heb ik laten cremeren want die zijn thuis ingeslapen en dan moet je er iets mee, maar als ze bij de dierenarts gaan zoals Van GIls na zijn maagkanteling dan blijven ze daar, ik ga niet zeulen met lichamelijke overblijfsels, , ook de katten die daar zijn gegaan achter gelaten. Wat ik belangrijk vind is wat er bij leven gebeurd, als het hart is getopt dan geloof fik het wel...

[Mizzsylver]

Ik laat ze cremeren en Indy en Gaia staan in een urn op m’n slaapkamerkast. Ik kijk er nooit naar maar het voelt goed dat ze “thuis” zijn.

[Gonnie]

Ik ben helaas een stuk prozaïscher. Ik laat ze achter bij de dierenarts.
En als ze daarna een tweede leven beginnen als tubetje lijm dan is dat maar zo.
Zodra de ziel uit het lijf is is het voor mij klaar. Dan rest niets dan een kadaver.
Maar als een ander het wel prettig vindt om te cremeren of begraven, be my guest hoor. Ik heb daar niets op tegen en begrijp het ook wel.
Maar het is niks voor mij.

Zelf denk ik er ook zo over.

Maar Gerard niet.
Met onze eerste Pinscher Kelly was ik alleen bij de dierenarts toen ze ingeslapen moest worden, dus die heb ik daar gelaten.
Bijou is gecremeerd en door het crematorium uitgestrooid.
Toen Tama dood ging wilde Gerard dat ze individueel gecremeerd werd, die heb ik dus in een urn in de kast staan.
Jarah en Nikkie idem dito.

Maar als Gerard toevallig eerder komt te overlijden dan ik, zet ik ze bij hem in de kist.

[Tineke]

Wij laten ze individueel cremeren en dan strooien we ze , soms pas veel later ,op een dierbare plek uit.
De duinen ,het strand net waar we veel kwamen met ze.

[Nanna]

Maar als Gerard toevallig eerder komt te overlijden dan ik

dat klinkt wel heel onheilspellend

[Loraine]

Kleine huisdieren gaan in de kliko of blijven bij de dierenarts.
Mijn katten heb ik allemaal individueel laten cremeren, 1 ervan zit een deel in een ashanger en 2 ervan zitten in olielampjes verwerkt, dit model:

De rest staat in askokers, die wil ik samen in een beeld doen maar ben er nog niet uit hoe en wat.
Alleen Teig blijft in haar blikje zitten, die háátte andere katten zodanig dat ze ze zou vermoorden als ze de kans kreeg en gevoelsmatig klopt het niet om haar as bij de rest te doen.

Amber, 'mijn' rottweiler, zit in een keramieken bal met pootafdruk erop.
De gedachte erachter was dat ze altijd met ballen bezig was.

Ze staan normaal allemaal op een plank in mijn buffetkast met wat kaarten vd crematoria erbij, een paar van hun favoriete speeltjes, plukjes vacht, halsbanden etc.

[Gonnie]

Maar als Gerard toevallig eerder komt te overlijden dan ik

dat klinkt wel heel onheilspellend

Hahaha. Ga hem echt niet vermoorden hoor, anders woon ik straks in een klein celletje.