De aai-factor

[CatnDog]

Maar dat onverwachtse gedoe van ineens aanhalen of naar ze toe buigen, daar word ik niet goed van en ze lopen dan echt al naast me omdat er dus voorbijgangers aankomen, het is niet dat het gebeurd als ik ze in de flex op acht meter laat lopen.. dan zou dat ook gebeuren maar dan wapper ik er helemaal achteraan omdat dan die lijnen te lang staan om hun drukke gedrag in te perken, en dan vind ik het ook nog eens mijn eigen fout omdat ik dan niet naast me heb geroepen/wat voor mij eigenlijk altijd een automatisch signaal zou moeten zijn voor andere mensen om niet zomaar aan te halen want ze roept de honden terug.

Maar dat werkt dus ook niet

Onverwacht, wanneer hij het niet aan ziet komen, vindt Zeno dus echt niet fijn. Ik heb 1 keer gehad dat een man - misschien was hij een beetje dronken ofzo? - hem opeens ruw aaide. Het was toen ook best druk. Ik hield Zeno toen ook dicht bij me. Maar hij schrok echt enorm, alsof er een vuurwerkpijl was afgegaan. Dat had ik nooit eerder met hem meegemaakt en is sindsdien (dat was een jaar of 2, 3 geleden denk ik) gelukkig ook niet meer voorgekomen.
Je kan het gewoon niet helemaal voorkomen. Mensen doen nu eenmaal soms rare dingen.

[Frootje]

Jij bent gewoon vestjes-ervaringsdeskundige. Allerlei vestjes getest. Ik denk dat veel mensen jouw reviews erg waardevol zouden vinden. 'Effectief.' 'Matig effectief.' 'Stoot alleen volwassenen af, niet kinderen.'

Over kinderen gesproken, die vragen het me dus bijna altijd. Ik weet nog dat toen Froo nog een kleine angstbijter was, ik altijd kinderen in de straat had die vroegen of ze haar mochten aaien. “Nee, sorry, want ze vindt jou wel heel groot en eng.” “Oh, wat zielig… Dan niet natuurlijk. Dag Froo!”

Ondertussen kon ik de grote volwassen kerels die het toch probeerden omdat “zij echt heel goed waren met honden” en de vrouwen waarbij “het gewoon ging om de juiste energie” niet meer op een hand tellen.

Ik heb andere hondeneigenaren hetzelfde zien zeggen. Het zijn bijna altijd de volwassenen.

[CatnDog]

Jij bent gewoon vestjes-ervaringsdeskundige. Allerlei vestjes getest. Ik denk dat veel mensen jouw reviews erg waardevol zouden vinden. 'Effectief.' 'Matig effectief.' 'Stoot alleen volwassenen af, niet kinderen.'

Over kinderen gesproken, die vragen het me dus bijna altijd. Ik weet nog dat toen Froo nog een kleine angstbijter was, ik altijd kinderen in de straat had die vroegen of ze haar mochten aaien. “Nee, sorry, want ze vindt jou wel heel groot en eng.” “Oh, wat zielig… Dan niet natuurlijk. Dag Froo!”

Ondertussen kon ik de grote volwassen kerels die het toch probeerden omdat “zij echt heel goed waren met honden” en de vrouwen waarbij “het gewoon ging om de juiste energie” niet meer op een hand tellen.

Ik heb andere hondeneigenaren hetzelfde zien zeggen. Het zijn bijna altijd de volwassenen.

Wat bijzonder eigenlijk. Het zijn immers dezelfde volwassenen die kinderen opvoeden. Misschien zit er dan van nature toch zoiets onschuldigs in kinderen, dat het de koppige volwassenen niet lukt om hun kinderen meteen al te verpesten.

[Nicoline]

Opzich begrijp ik die man ook wel, het is dan misschien niet zo netjes om meteen een hond te aaien, maar ik denk dat veel mensen ervan uit gaan dat als een hond meegaat naar een drukke plek als een tuincentrum (of markt, cafe, festival etc) dat die hond dan minstens mensvriendelijk is. Een hond die niet door vreemden geaaid wil worden zou ik zelf nooit naar zo'n plek meenemen, dus andere mensen gaan daar denk ik ook vanuit.

Mijn vorige hond Trees was zo'n hond die dol was op aandacht en gezelligheid, al die mensen dat vond ze geweldig dus die deed ik er ook echt een plezier mee als ze mee mocht. Heb met haar wel meteen een les met raar mensengedrag geleerd: ik had haar pas net uit het asiel, en was met m'n moeder samen gaan wandelen en daarna in een restaurantje gaan schuilen voor de regen. Hond lag rustig naast ons, en opeens duikt er een kind letterlijk bovenop haar. Dat meisje ging echt bovenop die hond liggen, en die brave ziel vond het allemaal prima, maar ik vond het niet normaal. Dus we vroegen aan de moeder van het kind of dit wel zo handig is met een wildvreemde hond, en dat ik haar pas net heb. "Ach het is een stafford, dat gaat altijd goed met kinderen". Nou eeeh, nee dat is niet zo vanzelfsprekend dat een hond het prima vind dat een wildvreemd kind op haar gaat liggen, maakt niet uit wat voor ras.

[Loraine]

Wat is dat toch met tuincentra en honden meenemen, ik snap het niet zo.

Is gesjellug.
Die twee van mij gaan geregeld mee naar de Intratuin, Mahdu in de buggy die dan gelijk dienst doet als boodschappenwagentje/bagagerek en Dívka mag rondsnuffelen, tussendoor ff wat drinken en altijd even bij de groooooote konijnen kijken.
Wel altijd dichtbij mij of ons gezelschap.
Als voorbijganger de honden aaien mag, maar wel ff vragen graag omdat je anders Dívka in je nek hebt zitten terwijl ze je uitgebreid zoentjes geeft.

De honden kregen tijdens ons vorige bezoek bij het tuincentrum allemaal hondenkoekjes van een medewerkster. Ze was er dit keer niet, maar tuincentra zijn leuk.

Ja precies.
En lekkers of een nieuwe knuffel uitzoeken, kroelen met de medewerkers en gezellig een bakkie doen en dan het koekje krijgen is altijd feest.
Mahdu gaat altijd heel hard kwispelen als hij 'aaah, wat schattig' en vergelijkbare opmerkingen hoort terwijl hij als een prinsje in zijn buggy zit, magneet voor aandacht is hij.

[Doyaquba]

Mensen aaien mijn honden nooit. Ze gaan er wel tegen praten. Wat Donner verwarrend vindt als ie ergens moet blijven liggen want aandacht=knuffels/spelen. Maar aaien durven ze niet. Als ie opstaat is het trouwens ook al eng dus meestal wacht ik tot het rustig is als ik ergens heen wil met hond of ze gaan gewoon niet mee. Nu valt het hier überhaupt mee want mensen hebben gewoon 0,0 interesse in vreemden op straat. Ook niet in vreemde honden

[HillieS]

Opzich begrijp ik die man ook wel, het is dan misschien niet zo netjes om meteen een hond te aaien, maar ik denk dat veel mensen ervan uit gaan dat als een hond meegaat naar een drukke plek als een tuincentrum (of markt, cafe, festival etc) dat die hond dan minstens mensvriendelijk is. Een hond die niet door vreemden geaaid wil worden zou ik zelf nooit naar zo'n plek meenemen, dus andere mensen gaan daar denk ik ook vanuit.

Mijn vorige hond Trees was zo'n hond die dol was op aandacht en gezelligheid, al die mensen dat vond ze geweldig dus die deed ik er ook echt een plezier mee als ze mee mocht. Heb met haar wel meteen een les met raar mensengedrag geleerd: ik had haar pas net uit het asiel, en was met m'n moeder samen gaan wandelen en daarna in een restaurantje gaan schuilen voor de regen. Hond lag rustig naast ons, en opeens duikt er een kind letterlijk bovenop haar. Dat meisje ging echt bovenop die hond liggen, en die brave ziel vond het allemaal prima, maar ik vond het niet normaal. Dus we vroegen aan de moeder van het kind of dit wel zo handig is met een wildvreemde hond, en dat ik haar pas net heb. "Ach het is een stafford, dat gaat altijd goed met kinderen". Nou eeeh, nee dat is niet zo vanzelfsprekend dat een hond het prima vind dat een wildvreemd kind op haar gaat liggen, maakt niet uit wat voor ras.

wauw, wat een ehm.. bijzondere moeder.
Bij mijn honden zou een (onbekend) kind dat ook echt niet moeten proberen. Niet dat ik ze niet vertrouw of denk dat ze er op gaan reageren, maar ik wil het gewoon niet hebben.

[Nanna]

Veel mensen willen niet specifiek aaien maar wel even voelen. Aan die vacht.
“Jezus dat weegt niks. Ik dacht dat het heel zwaar zou zijn” is dan het meest gehoorde commentaar.
En natuurlijk het onvolprezen ‘dat is zeker heel veel werk he’.

[ranetje]

Veel mensen willen niet specifiek aaien maar wel even voelen. Aan die vacht.
“Jezus dat weegt niks. Ik dacht dat het heel zwaar zou zijn” is dan het meest gehoorde commentaar.
En natuurlijk het onvolprezen ‘dat is zeker heel veel werk he’.

En dan zeg jij natuurlijk "ja, heel veel werk"

[Nanna]

Veel mensen willen niet specifiek aaien maar wel even voelen. Aan die vacht.
“Jezus dat weegt niks. Ik dacht dat het heel zwaar zou zijn” is dan het meest gehoorde commentaar.
En natuurlijk het onvolprezen ‘dat is zeker heel veel werk he’.

En dan zeg jij natuurlijk "ja, heel veel werk"

Tulijk. En er dodelijk vermoeid bij kijken.

[ranetje]

Veel mensen willen niet specifiek aaien maar wel even voelen. Aan die vacht.
“Jezus dat weegt niks. Ik dacht dat het heel zwaar zou zijn” is dan het meest gehoorde commentaar.
En natuurlijk het onvolprezen ‘dat is zeker heel veel werk he’.

En dan zeg jij natuurlijk "ja, heel veel werk"

Tulijk. En er dodelijk vermoeid bij kijken.

[Soof]

Mijn honden worden niet zo vaak spontaan geaaid, domweg omdat de ene altijd te druk is met rondjes racen en de ander een herder is met één oog en dat (tot zijn grote plezier) een afschrikwekkend effect heeft. Als iemand ongevraagd zijn hand uitsteekt zeg ik 'doe maar niet' en meestal werkt dat.

Als iemand het vraagt zijn dat hier ook doorgaans kinderen en dan overweeg ik het wel, omdat ik het dan fijn vind dat zo'n kind het vraagt. En in die overweging kijk ik dan of één van de twee honden zin heeft om even netjes te komen zitten en vertel ik dat kind dan meteen wáár hij/zij mag aaien.

[Cendy]

Veel mensen willen niet specifiek aaien maar wel even voelen. Aan die vacht.
“Jezus dat weegt niks. Ik dacht dat het heel zwaar zou zijn” is dan het meest gehoorde commentaar.
En natuurlijk het onvolprezen ‘dat is zeker heel veel werk he’.

Oja net zoals ik bij Toos altijd te horen krijg "die eet je wel arm zeker"
Als ze horen wat ze krijgt staan ze vol verbazing dat het zo weinig is

[Célie]

Veel mensen willen niet specifiek aaien maar wel even voelen. Aan die vacht.
“Jezus dat weegt niks. Ik dacht dat het heel zwaar zou zijn” is dan het meest gehoorde commentaar.
En natuurlijk het onvolprezen ‘dat is zeker heel veel werk he’.

En dan zeg jij natuurlijk "ja, heel veel werk"

Tulijk. En er dodelijk vermoeid bij kijken.

Onderwijl Ik heb een heel zwaar leven neuriend

[Célie]

Ik aai nooit zomaar honden of ze moeten zelf naar me toekomen. Ushi wordt heel vaak geaaid maar die vind dat ook allemaal leuk.

[kayleigh*]

Minou doe ik er geen plezier mee. Die gaat alleen eens in de zoveel tijd mee naar de dierenwinkel waar ze lekkers mag uitzoeken en dan wel alleen als het rustig is. Woensdagmiddag en het weekend is geen doen.
Nala zou het geweldig vinden, maar die hoef ik ook niet ergens af te leggen want die gaat met iedereen mee. Alleen Nala gaat ook bijna nooit ergens mee naar toe, omdat ze vaak over het hoofd word gezien en dat vind ik sneu.

[CatnDog]

Opzich begrijp ik die man ook wel, het is dan misschien niet zo netjes om meteen een hond te aaien, maar ik denk dat veel mensen ervan uit gaan dat als een hond meegaat naar een drukke plek als een tuincentrum (of markt, cafe, festival etc) dat die hond dan minstens mensvriendelijk is. Een hond die niet door vreemden geaaid wil worden zou ik zelf nooit naar zo'n plek meenemen, dus andere mensen gaan daar denk ik ook vanuit.

Mijn vorige hond Trees was zo'n hond die dol was op aandacht en gezelligheid, al die mensen dat vond ze geweldig dus die deed ik er ook echt een plezier mee als ze mee mocht. Heb met haar wel meteen een les met raar mensengedrag geleerd: ik had haar pas net uit het asiel, en was met m'n moeder samen gaan wandelen en daarna in een restaurantje gaan schuilen voor de regen. Hond lag rustig naast ons, en opeens duikt er een kind letterlijk bovenop haar. Dat meisje ging echt bovenop die hond liggen, en die brave ziel vond het allemaal prima, maar ik vond het niet normaal. Dus we vroegen aan de moeder van het kind of dit wel zo handig is met een wildvreemde hond, en dat ik haar pas net heb. "Ach het is een stafford, dat gaat altijd goed met kinderen". Nou eeeh, nee dat is niet zo vanzelfsprekend dat een hond het prima vind dat een wildvreemd kind op haar gaat liggen, maakt niet uit wat voor ras.

Ik snap niet dat ouders zo'n risico zouden durven te nemen. Ook nog eens op basis van zo'n nanny-dog verhaal.
Zelfs al heb je de meest lieve hond, stel dat het kindje op de hond was gevallen en de hond pijn had gedaan. Je kan die hond echt niet kwalijk nemen dat hij/zij dan zou hebben gebeten. Dat is een reflex.

[CatnDog]

Mensen aaien mijn honden nooit. Ze gaan er wel tegen praten. Wat Donner verwarrend vindt als ie ergens moet blijven liggen want aandacht=knuffels/spelen. Maar aaien durven ze niet. Als ie opstaat is het trouwens ook al eng dus meestal wacht ik tot het rustig is als ik ergens heen wil met hond of ze gaan gewoon niet mee. Nu valt het hier überhaupt mee want mensen hebben gewoon 0,0 interesse in vreemden op straat. Ook niet in vreemde honden

Nederlanders zijn een brutaler slag mensen.

Maar je weet dus ook niet hoe ze zouden reageren als ze wel ineens aangeraakt zouden worden? Simpelweg omdat dit nog nooit is gebeurd?

[CatnDog]

Veel mensen willen niet specifiek aaien maar wel even voelen. Aan die vacht.
“Jezus dat weegt niks. Ik dacht dat het heel zwaar zou zijn” is dan het meest gehoorde commentaar.
En natuurlijk het onvolprezen ‘dat is zeker heel veel werk he’.

En dan zeg jij natuurlijk "ja, heel veel werk"

Tulijk. En er dodelijk vermoeid bij kijken.

Goed zo

[blondie]

Maar dat onverwachtse gedoe van ineens aanhalen of naar ze toe buigen, daar word ik niet goed van en ze lopen dan echt al naast me omdat er dus voorbijgangers aankomen, het is niet dat het gebeurd als ik ze in de flex op acht meter laat lopen.. dan zou dat ook gebeuren maar dan wapper ik er helemaal achteraan omdat dan die lijnen te lang staan om hun drukke gedrag in te perken, en dan vind ik het ook nog eens mijn eigen fout omdat ik dan niet naast me heb geroepen/wat voor mij eigenlijk altijd een automatisch signaal zou moeten zijn voor andere mensen om niet zomaar aan te halen want ze roept de honden terug.

Maar dat werkt dus ook niet

Onverwacht, wanneer hij het niet aan ziet komen, vindt Zeno dus echt niet fijn. Ik heb 1 keer gehad dat een man - misschien was hij een beetje dronken ofzo? - hem opeens ruw aaide. Het was toen ook best druk. Ik hield Zeno toen ook dicht bij me. Maar hij schrok echt enorm, alsof er een vuurwerkpijl was afgegaan. Dat had ik nooit eerder met hem meegemaakt en is sindsdien (dat was een jaar of 2, 3 geleden denk ik) gelukkig ook niet meer voorgekomen.
Je kan het gewoon niet helemaal voorkomen. Mensen doen nu eenmaal soms rare dingen.

Bij de eerste 2 herders ging het idem, gewoon ongevraagd aanhalen aandacht zoeken etc. is eigenlijk 1 van de reden dat ik Aak de herder van jong af aan dus wel bewust bepaalde situaties heb laten ervaren zodat ik in ieder geval een beetje kon inschatten hoe hij reageerde, en hoe dat zou kunnen zijn als hij volwassen zou zijn.
Bij de herplaats dames heb ik het ook maar vrij snel laten gebeuren, het gebeurt nu eenmaal dus vrij rap het aangekeken (kinderen, volwassenen) en gecontroleerd dus 1 op 1 zodat ik in ieder geval wist dat ik geen angstbijters had, want dan zou ik anders lopen en nóg eerder aangeven dat ze niet aangeraakt mogen worden of iets in die trant.

Ik zoek geen winkels op, of loop door winkelstraten met ze. Wat bij ons gebeurd is puur op straat en als ze aangelijnd zijn, of in een park soms los lopen of ook aangelijnd.. mensen maken graag contact met onze honden op een of andere manier

[CatnDog]

Bij de eerste 2 herders ging het idem, gewoon ongevraagd aanhalen aandacht zoeken etc. is eigenlijk 1 van de reden dat ik Aak de herder van jong af aan dus wel bewust bepaalde situaties heb laten ervaren zodat ik in ieder geval een beetje kon inschatten hoe hij reageerde, en hoe dat zou kunnen zijn als hij volwassen zou zijn.
Bij de herplaats dames heb ik het ook maar vrij snel laten gebeuren, het gebeurt nu eenmaal dus vrij rap het aangekeken (kinderen, volwassenen) en gecontroleerd dus 1 op 1 zodat ik in ieder geval wist dat ik geen angstbijters had, want dan zou ik anders lopen en nóg eerder aangeven dat ze niet aangeraakt mogen worden of iets in die trant.

Ik zoek geen winkels op, of loop door winkelstraten met ze. Wat bij ons gebeurd is puur op straat en als ze aangelijnd zijn, of in een park soms los lopen of ook aangelijnd.. mensen maken graag contact met onze honden op een of andere manier

Precies. Dat is ook de reden dat ik ook zoiets heb (en had, toen hij jonger was) dat hij met zulk soort situaties moet leren dealen. Dat is de realiteit in het drukke Nederland. Anders wordt het alles ontwijken. Naar een drukke stad of bijvoorbeeld een feest met mensenmassa's zou too much zijn. Dat zou ik wel gezellig vinden (dan hoef ik niet alleen die massa in), maar daar doe ik hem geen plezier mee. Maar een tuincentrum of een terras pakken, dat kan prima.
Ik zie deze ervaring als een leermoment. Neem ik mee.

[Doyaquba]

Mensen aaien mijn honden nooit. Ze gaan er wel tegen praten. Wat Donner verwarrend vindt als ie ergens moet blijven liggen want aandacht=knuffels/spelen. Maar aaien durven ze niet. Als ie opstaat is het trouwens ook al eng dus meestal wacht ik tot het rustig is als ik ergens heen wil met hond of ze gaan gewoon niet mee. Nu valt het hier überhaupt mee want mensen hebben gewoon 0,0 interesse in vreemden op straat. Ook niet in vreemde honden

Nederlanders zijn een brutaler slag mensen.

Maar je weet dus ook niet hoe ze zouden reageren als ze wel ineens aangeraakt zouden worden? Simpelweg omdat dit nog nooit is gebeurd?

Cato blaft als vreemden dichterbij komen dan 5 meter, die vindt dat eng, vreemden kunnen haar echt niet aanraken, maar goed ze gaat ook niet mee de drukte in. Donner kan je wel overal mee naartoe nemen en hij vindt dat ook leuk. Zelfs op de kermis laatst, natuurlijk komen er dan wel eens mensen tegen hem aan per ongeluk. Daar doet hij niets mee. Hij reageert pas echt als mensen hem aankijken of gaan praten. Dan is het hard kwispelen. Ik was niet van plan uit te proberen wat hij doet als mensen vervelend aanraken. Mensen/kinderen die in het voorbijgaan een hand uitsteken om te aaien krijgen van mij trouwens gelijk een "LAAT DAT". Het boeit me niet of ze dan denken dat mijn hond vals is maar ik wil gewoon nooit een risico nemen. Het is een levend dier dus nooit 100% voorspelbaar

[Doyaquba]

Bij de eerste 2 herders ging het idem, gewoon ongevraagd aanhalen aandacht zoeken etc. is eigenlijk 1 van de reden dat ik Aak de herder van jong af aan dus wel bewust bepaalde situaties heb laten ervaren zodat ik in ieder geval een beetje kon inschatten hoe hij reageerde, en hoe dat zou kunnen zijn als hij volwassen zou zijn.
Bij de herplaats dames heb ik het ook maar vrij snel laten gebeuren, het gebeurt nu eenmaal dus vrij rap het aangekeken (kinderen, volwassenen) en gecontroleerd dus 1 op 1 zodat ik in ieder geval wist dat ik geen angstbijters had, want dan zou ik anders lopen en nóg eerder aangeven dat ze niet aangeraakt mogen worden of iets in die trant.

Ik zoek geen winkels op, of loop door winkelstraten met ze. Wat bij ons gebeurd is puur op straat en als ze aangelijnd zijn, of in een park soms los lopen of ook aangelijnd.. mensen maken graag contact met onze honden op een of andere manier

Precies. Dat is ook de reden dat ik ook zoiets heb (en had, toen hij jonger was) dat hij met zulk soort situaties moet leren dealen. Dat is de realiteit in het drukke Nederland. Anders wordt het alles ontwijken. Naar een drukke stad of bijvoorbeeld een feest met mensenmassa's zou too much zijn. Dat zou ik wel gezellig vinden (dan hoef ik niet alleen die massa in), maar daar doe ik hem geen plezier mee. Maar een tuincentrum of een terras pakken, dat kan prima.
Ik zie deze ervaring als een leermoment. Neem ik mee.

Dat heb ik zelf ook wel gehad maar Cato was jong in coronatijd en die 5 meter persoonlijke afstand is ze blijven houden. Daar moet je gewoon niet inkomen tot ze je rustig heeft leren kennen, dan kruipt ze op schoot. Ik heb daar echt aan getraind maar ik doe haar er zo erg geen plezier mee...dat ik denk, waarom zou ik het nog verder oefenen. Zelfs al ga je hier na het tuincentrum, je ziet er niet meer dan 5 mensen tegelijk. Dus ik heb het opgegeven met haar. Op training doen we het wel, trainen op neutraal zijn met mensen, maar goed daar kent ze dan ook na een tijdje iedereen en dan moet je weer nieuwe vreemden zoeken

[CatnDog]

Cato blaft als vreemden dichterbij komen dan 5 meter, die vindt dat eng, vreemden kunnen haar echt niet aanraken, maar goed ze gaat ook niet mee de drukte in. Donner kan je wel overal mee naartoe nemen en hij vindt dat ook leuk. Zelfs op de kermis laatst, natuurlijk komen er dan wel eens mensen tegen hem aan per ongeluk. Daar doet hij niets mee. Hij reageert pas echt als mensen hem aankijken of gaan praten. Dan is het hard kwispelen. Ik was niet van plan uit te proberen wat hij doet als mensen vervelend aanraken. Mensen/kinderen die in het voorbijgaan een hand uitsteken om te aaien krijgen van mij trouwens gelijk een "LAAT DAT". Het boeit me niet of ze dan denken dat mijn hond vals is maar ik wil gewoon nooit een risico nemen. Het is een levend dier dus nooit 100% voorspelbaar

Je hebt twee totaal verschillende honden qua karakter. Mooi vind ik dat. Maar wel belangrijk om rekening mee te houden.
Loop je ook regelmatig met ze allebei tegelijkertijd? Merk je dan dat Cato zich optrekt aan Donner - en zich minder angstig opstelt?

[Doyaquba]

Cato blaft als vreemden dichterbij komen dan 5 meter, die vindt dat eng, vreemden kunnen haar echt niet aanraken, maar goed ze gaat ook niet mee de drukte in. Donner kan je wel overal mee naartoe nemen en hij vindt dat ook leuk. Zelfs op de kermis laatst, natuurlijk komen er dan wel eens mensen tegen hem aan per ongeluk. Daar doet hij niets mee. Hij reageert pas echt als mensen hem aankijken of gaan praten. Dan is het hard kwispelen. Ik was niet van plan uit te proberen wat hij doet als mensen vervelend aanraken. Mensen/kinderen die in het voorbijgaan een hand uitsteken om te aaien krijgen van mij trouwens gelijk een "LAAT DAT". Het boeit me niet of ze dan denken dat mijn hond vals is maar ik wil gewoon nooit een risico nemen. Het is een levend dier dus nooit 100% voorspelbaar

Je hebt twee totaal verschillende honden qua karakter. Mooi vind ik dat. Maar wel belangrijk om rekening mee te houden.
Loop je ook regelmatig met ze allebei tegelijkertijd? Merk je dan dat Cato zich optrekt aan Donner - en zich minder angstig opstelt?

Klopt. Ik loop vaak met beide tegelijk, ze trekt zich heel erg aan hem op, dan durft ze veel meer (soms ook een beetje teveel haha). Maar ik let ook wel op dat ik soms 1 op 1 aandacht geef want Donner is veel 'vrijer' en meer bezig met mij als we alleen lopen. Anders is hij toch vooral aan het opletten of juist op de veilige plekken aan het spelen met haar. Hij stelt zich toch in een beschermende rol merk ik. Niet op een vervelende manier hoor. Hij kan bijvoorbeeld even snuffelen aan een andere hond terwijl Cato gewoon veilig bij me blijft. En die andere hond is dan ook niet met haar bezig. Idem met mensen die een aai willen. Ze blijft dan ook echt aan me geplakt. Langs mensen lopen op straat gaat inmiddels ook goed met haar. Het enige lastige is nog als mensen stilstaan om een praatje, bijvoorbeeld om de weg te vragen. Dat gebeurt zo zelden dat het lastig trainen is.