Als het kon, zou je dan je (soulmate-)hond klonen?

[CatnDog]

Nee.

Ik heb een keer een televisieprogramma gezien over een gekloonde hond. Een buldog genaamd Pipo; Pipo de Kloon.
De manier waarop dat gebeurt, klonen in Zuid-Korea was het geloof ik, tja...
Het kost heel veel geld. Je krijgt de moederhond (draagmoeder) en eventuele extra klonen er voor een klein bedragje of zelfs gratis bij.
Vaak worden klonen niet al te oud.
Je zal trekjes herkennen van je gekloonde hond, maar hij/zij heeft wel een heel andere start gehad. Helemaal exact dezelfde soulmate wordt het niet en dat moet je denk ik ook niet willen.

[Nanna]

Je legt ook nogal wat op zo’n hond zn schouders. De hele dag zitten kijken of ie zich wel exact zo gedraagt als de overleden lieveling.
Gatver nee.

[ingrid48]

nee, het lijkt qua uiterlijk dan op je favoriete hond, maar het karakter kan heel anders zijn...

[Persistence]

Nee, vind dat juist het leuke aan elke hond, de unieke persoonlijkheid en karaktertrekken.

Ik zou graag nog wel eens andere type honden willen meemaken.

Als het kon zou ik wel gebruik willen maken van een tijdmachine waarin ik dan beide honden vanaf pup zou willen hebben. Dan zou ik hopelijk Vic wat minder vocaal kunnen opvoeden en Bella beter socialiseren met mensen.

[Rosanne]

Nee hoe gek ik ook op Brego ben. Het is dan nog steeds geen Brego. Alleen zijn velletje lijkt erop. Dat zou mij alleen maar naar doen voelen, omdat zijn karakter hem juist mijn once in a life time hond maakt.

[EchoMira]

Nee hoe gek ik ook op Brego ben. Het is dan nog steeds geen Brego. Alleen zijn velletje lijkt erop. Dat zou mij alleen maar naar doen voelen, omdat zijn karakter hem juist mijn once in a life time hond maakt.

Nee, dat vind ik net iets te cynisch. Het is niet alleen het velletje. Het is genetisch dezelfde hond. Ook qua karakter waardoor je hem niet alleen hetzelfde maar zelfs nog beter (bij de hond passend) kunt opvoeden.
En dat het dan toch nog weer een beetje anders is vind ik dan alleen maar interessant

[Rosanne]

Nee hoe gek ik ook op Brego ben. Het is dan nog steeds geen Brego. Alleen zijn velletje lijkt erop. Dat zou mij alleen maar naar doen voelen, omdat zijn karakter hem juist mijn once in a life time hond maakt.

Nee, dat vind ik net iets te cynisch. Het is niet alleen het velletje. Het is genetisch dezelfde hond. Ook qua karakter waardoor je hem niet alleen hetzelfde maar zelfs nog beter (bij de hond passend) kunt opvoeden.
En dat het dan toch nog weer een beetje anders is vind ik dan alleen maar interessant

Ik kan mij zo moeilijk voorstellen dat het dan precies Brego zal zijn. Zelfde karakter etc. Het zal voor mij dan toch voelen als een andere hond. Het is nu ook maar gissen over welke keuze ik zou maken. Nu zou ik nog steeds zeggen dat het niet mijn keuze zou zijn, maar als je er voor komt te staan en echt zou mogen kiezen.

[Lothian]

Deze Instagrammers hadden een wolfhond die is aangereden door een auto. Dood. Wat doe je dan? Kloooonen.

https://instagram.com/wander_with_willo ... MyMTA2M2Y=

Of deze. 4 gekloonde Chihuahua's.
https://instagram.com/ipartywithbrucewa ... MyMTA2M2Y=

Het wordt in bepaalde kringen steeds populairder. Goed voor het aantal IG-followers = sponsoring = geld.

Ik krijg hier een naar gevoel van. Nee, ik hoef geen kloon.

[EchoMira]

Ik kan mij zo moeilijk voorstellen dat het dan precies Brego zal zijn. Zelfde karakter etc. Het zal voor mij dan toch voelen als een andere hond.

Het is ook een andere hond. Maar wel met exact dezelfde genen. Dat maakt het juist zo interessant.
Dan wordt haarscherp duidelijk wat het verschil tussen nature en nurture is en dat vind ik boeiend.

Ik vind het toch na drie dagen de leukste hond van de wereld. Dat is altijd zo. Daar hoeft de gelijkenis niet perfect voor te zijn.

[EchoMira]

Ik krijg hier een naar gevoel van. Nee, ik hoef geen kloon.

Ik vind het heel gek dat ze zo van elkaar verschillen qua markeringen. Echo, Billy en Stippelien zijn even identiek als die pups en dat zijn nota bene kruisingen.

[Lothian]

Vlekken en markeringen worden willekeurig aangelegd. Het staat genetisch vast dát ze (veel of weinig) wit hebben, maar waar dat wit precies zit is niet vastgelegd - binnen bepaalde basisregels dat de kleur min of meer vanaf de oren, ogen, wervelkolom etc verspreidt. Dus dat heb je ook nog. Kloon je je hond, lijkt het meer z'n zus

[EchoMira]

Ja ik weet het. De melanoblasten.
Maar van kloontjes verwacht je toch meer.

[Josefien]

Het is ook een andere hond. Maar wel met exact dezelfde genen. Dat maakt het juist zo interessant.
Dan wordt haarscherp duidelijk wat het verschil tussen nature en nurture is en dat vind ik boeiend.

Dat is ook boeiend. De honden die ik vanaf pup heb gehad zijn altijd van die mellow easygoing types.geworden. Hele uiteenlopende rassen, xbouviers, xlab, jrt, briards, mastin, braque. Is dat een kwestie van waarop ik ze selecteer of is het een kwestie van nurture?
En daarom zou ik graag die volwassen herplaatsers wel eens gekloond willen meemaken. Honden waarop ik geen invloed gehad op de nurture-kant, tot ze bij mij kwamen. Hoe waren ze als pup, en hoe zouden ze zich hebben ontwikkeld?
Het is ook iets wat me de afgelopen tijd bezighield, omdat ik nu wat 'vergelijkingsmateriaal' tot mijn beschikking heb. Vroeger heb ik volwassen herplaatsers DSK en DSD gehad. In het begin een hoop energie in moeten steken, om er daarna hele fijne honden aan te hebben gehad. Toen Edison hier kwam op jonge leeftijd, had ik mijn borst al nat gemaakt, en ging ervanuit dat het een flinke dosis werk zou zijn. Niets van dat al, zo gemakkelijk en vlekkeloos als het allemaal verloopt. Hoe zouden Lucas, Gabi, Lothar en Tessel geweest zijn, als we elkaar hadden leren kennen toen ze jong waren? Toch die scherpe randjes, waardoor ik ze niet zou hebben uitgezocht als pup? Of de omstandigheden die hen dusdanig vormden?

[Budkes]

Ja hoor. Ik zou Perry zonder aarzelen klonen. Direct.

[EchoMira]

Dat is ook boeiend. De honden die ik vanaf pup heb gehad zijn altijd van die mellow easygoing types.geworden. Hele uiteenlopende rassen, xbouviers, xlab, jrt, briards, mastin, braque. Is dat een kwestie van waarop ik ze selecteer of is het een kwestie van nurture?

Allebei in mijn geval.
Ik heb wel echt duidelijk keuzes gemaakt om makkelijke hondjes te nemen.

De nurture beperkt ze tot 4 keer in de week op een dijk en 4 keer een waalstrandje waar waar het vooral heen en weer rennen is en af en toe een vriendje maken.
Als ze dat hebben zijn 98% van de honden allang bereid zich verder in hun eigen kennel op te houden.

Dan is nature nog niet aan de orde gekomen. Die groeit alleen als er chaos speelt.