Vreemd, maar het werkt

[Lothian]

Hebben jullie gekke manieren van omgaan met je hond die wel gewoon werken?

Dalí is een angstuitvaller naar vreemde honden. Counter conditioning en een prikkelarm leven hebben enorm geholpen. Als er nu tijdens het wandelen een hond passeert parkeer ik hem tussen mijn benen en geef ik hem een stroom koekjes. Dan gaat hij wel zwaar ademen maar hij blaft hij nog zelden.

Dat is niet gek maar soms heb ik geen koekjes (meer). Dan parkeer ik hem ook tussen mijn benen en dek ik zijn ogen af ook dan ademt hij zwaar maar geen uitvalgedrag.

En als ik degene ben die moet passeren (niet mijn voorkeur) til ik hem op en draag ik hem voorbij de andere hond. Ook weer: zwaar ademen maar geen uitvalleritis

Staat nergens in de boekjes, ik zou het ook niet direct als tip meegeven maar Dalí voelt zich veilig en daarom werkt het.

[Sterre]

Fijn dat het werkt. Met dat optillen zou je juist denken dat hij dan los gaat met reageren. Leuk dat het bij hem juist wel goed werkt.

[EchoMira]

Ik ben aartslui en heb meestal geen riemen bij me. Ik pak er dus ook weleens een op zodat de andere de helft van het comisch duo wordt en dus voor andere honden net iets beter te pruimen is.
Ik heb niet gemerkt dat ze daar juist harder van gaan tetteren. Helemaal niet.

En de koekjesstroom snap ik ook. Heel exact, dit is wat we doen dus we doen niet iets anders.

[Persistence]

Wat je niet ziet is er niet toch?

Bella kan uitvallen naar bussen en die rijden altijd langs de weg naar het park dus elke dag wel raak.
Eerst op veilige afstand koekjes gestrooid maar daar is ze op zo’n moment niet geïnteresseerd in.
Als de bus aankomt en ze spot hem dan stop ik en zeg: wat goed gezien van jouuuu, bussie komt zooooo
Als ze maar op mij focust dan valt ze niet uit.

[Josefien]

[quote=Lothian post_id=212332 time=1680543644 user_id=87

Staat nergens in de boekjes, ik zou het ook niet direct als tip meegeven maar Dalí voelt zich veilig en daarom werkt het.
[/quote]

Precies, een kwestie van vertrouwen. Belangrijker dan de wijsheid uit boekjes.
Toen Javier hier 10 jaar geleden kwam, was hij onzeker en in zichzelf gekeerd. Hij was geschat op 4 jaar De briardjes, die al flink op leeftijd waren, hielpen hem om aan het leven in en om het huis te wennen. Maar met mij was het moeilijker een band op te bouwen, tot ik ontdekte dat hij gelukkig werd door het bijelkaar scharrelen van zijn kostje. Wat ik herkende van Josefien vroeger, niets zo leuk als struinen op de markt, de middenstand bij langs gaan. Dus met Javier op stap, geen lange wandelingen in het buitengebied, maar in de bebouwde kom, naar het centrum. En jawel, meneer ging zijn goddelijke gang, charmes in de strijd gooien en dan flink schooien. Ik zag een andere Javier, vol zelfvertrouwen. Naarmate we dit vaker deden, groeide zijn vertrouwen in mij. De vis-en kaasboer, de banketbakker hebben ons goed leren kennen en en ik heb hen ook goed gespekt
Bij de Hema heeft hij eens een rookworst meegenomen, we werden betrapt bij het verlaten van de winkel, het poortje ging af. Het koppie en de expressie van Javier op dat moment, zo intens tevreden met zijn buit ..
Maar ja, dit is idd ook geen tip om mee te geven aan anderen (je hond laten schooien en/of aan shoplifting laten doen ) maar voor Javier en mij werkte het prima. Het bracht een onderlinge band tot stand.

[Lothian]

Fijn dat het werkt. Met dat optillen zou je juist denken dat hij dan los gaat met reageren. Leuk dat het bij hem juist wel goed werkt.

Kwam er ook min of meer bij toeval achter. Loslopende hond waar dat niet mocht die niet luisterde en Dalí had zijn muilkorf niet om, dus ik tilde hem op. (Dalí zal geen dierenartswaardige wonden maken ofzo maar wel gemeen sneppen.)

Ik ben aartslui en heb meestal geen riemen bij me. Ik pak er dus ook weleens een op zodat de andere de helft van het comisch duo wordt en dus voor andere honden net iets beter te pruimen is.

Het is ook wel een erg tilbaar formaat. Dalí ziet er altijd net wat vreemder uit in mijn armen dan Taro

Wat je niet ziet is er niet toch?

Bella kan uitvallen naar bussen en die rijden altijd langs de weg naar het park dus elke dag wel raak.
Eerst op veilige afstand koekjes gestrooid maar daar is ze op zo’n moment niet geïnteresseerd in.
Als de bus aankomt en ze spot hem dan stop ik en zeg: wat goed gezien van jouuuu, bussie komt zooooo
Als ze maar op mij focust dan valt ze niet uit.

Haha, wat goed dat dat werkt! Koekjes strooien werkt bij Dalí ook niet, ik moet ze echt tussen zijn voortanden duwen en dan knabbelt hij ze heel venijnig weg

Bij de Hema heeft hij eens een rookworst meegenomen, we werden betrapt bij het verlaten van de winkel, het poortje ging af. Het koppie en de expressie van Javier op dat moment, zo intens tevreden met zijn buit ..

Oh heerlijk soms komt het op gevoel aan en buiten de standaard denken. Jouw voorbeeld is wel extra mooi.

[Frootje]

Froo til ik altijd op bij andere honden, ze is er niet feller op geworden. Maar ik vind optillen bij een hondje van vier kilo niet vreemd dus dat past eigenlijk niet op deze lijst. Bij Froo is wat het beste werkt eigenlijk zo min mogelijk doen. Dingen lekker van haar uit laten komen en erin meegaan. Dan is ze op haar gelukkigst. Natuurlijk wel met grenzen, anders zat ze 24 uur per dag uit het raam te krijsen of zo.

Aloy is super graag bij me en werkt ook heel graag voor me, maar op het moment dat ik haar eigen inbreng negeer en haar dingen ga opdragen, geeft ze er echt direct de brui aan. Voor haar werkt het het beste om zo min mogelijk als hond behandeld te worden. Ik spreek soms ook echt met volzinnen en die worden vaak ook begrepen (al vermoed ik dat dat komt doordat het commandowoord er altijd wel ergens in zit). En voor al die dingen ís ook gewoon een commando en dat kent ze (anders zou ze immers niet begrijpen wat ik wil), maar om de een of andere reden reageert ze veel beter op dingen als ‘wil je even uit de keuken?’ of ‘hier even wachten, alsjeblieft’ dan op ‘eruit’ en ‘wacht’. Als ze iets heel goed doet zeg ik ook altijd “yes, goed gedaan, dankjewel!” Mensen vinden dat soms wel vreemd als ze ons tegenkomen.

[blondie]

Bij Chara in begin met uit haar treiter gaan bij zien van katten buiten. 1x opgetild aan dat harnas van haar en ze was zo verbaasd.. ben wel blij dat ik dat nu niet meer hoef te doen, boodschap was duidelijk. Toen woog ze 12 kilo nu ietsjes meer

Bij Aak als een uitval van een andere hond écht iets bij hem lijkt te triggeren (meestal dan dus honden die niet vanuit angst blaffen, maar wel degelijk angst met neiging tot agressie hebben) Dan zeg ik "tikkie hoog!" hij is dan uit de terug staar en spanning modus te halen omdat hij dan daadwerkelijk met zijn neus mijn opgeheven handpalm aan tikt terwijl we door lopen.

[Lothian]

Vond deze hier wel passen

[Diana]

[ranetje]

[blondie]

Ik ben blij dat de honden ergens niet weten dat als ze met zijn 3'en gaan reageren ze me zo onderuit zouden kunnen trekken besef ik me net
Ik steek over, honden naast maar nog niet echt op de rem, rustige weg. Zie ik op straat achter geparkeerde auto's wel een vrouw staan, die direct "nee, denk erom! Nee! Hier.."
De dalmaat die een paar weken geleden uit zijn riem schoot en niet al te vriendelijk op vriend en de honden was afgevlogen.
"Jongens Kort!" En doorrrr hop hop Kom!

Het moge duidelijk zijn dat het niet de grootste vrienden zijn, we komen elkaar wel vaker tegen .. maar ik ben altijd blij verrast dat het werkt dus dat oppeppen en verzoeken om vooral dooor te lopen...

Er eenmaal voorbij (zij was met de fiets en stond te wachten op haar vriend, dus bleef op 1 positie en de hond was het er niet mee eens dat we passeerden) zei ik wel dat ik ze knap vond en "wat goed!"

Drie koppen direct voor me.. "Wat schuift het?!" prima hoor allemaal een gedroogd beloningsbrokje

[Josefien]

Deze staat ook niet in de boekjes, maar werkte als een tierelier bij verlatingsangst.
Een vriendin had een senior welsh terrier uit het asiel gehaald. Het beestje blafte de hele buurt bij elkaar, zodra ze alleen was, waarschijnlijk ook de reden tot afstand.
Die vriendin bedacht, dat als ze de hond voor het lapje zou nemen, doen alsof je thuis bent, maar dus wel het huis verlaat, misschien een oplossing zou kunnen zijn. Zodra ze weg moest, ging ze de 'voor-het-slapen- gaan-rituelen' uitvoeren. Nachtkleding aantrekken, hond naar de keuken in haar mand brengen, een snack geven, kus op de kop etc. Vervolgens begaf ze zich naar de slaapkamer, omkleden en via het raam heel stilletjes haar woning verlaten. Het was een omslachtige manier, maar het werkte, ze begon aan haar grote tuk en bleef stil

[Persistence]

Deze staat ook niet in de boekjes, maar werkte als een tierelier bij verlatingsangst.
Een vriendin had een senior welsh terrier uit het asiel gehaald. Het beestje blafte de hele buurt bij elkaar, zodra ze alleen was, waarschijnlijk ook de reden tot afstand.
Die vriendin bedacht, dat als ze de hond voor het lapje zou nemen, doen alsof je thuis bent, maar dus wel het huis verlaat, misschien een oplossing zou kunnen zijn. Zodra ze weg moest, ging ze de 'voor-het-slapen- gaan-rituelen' uitvoeren. Nachtkleding aantrekken, hond naar de keuken in haar mand brengen, een snack geven, kus op de kop etc. Vervolgens begaf ze zich naar de slaapkamer, omkleden en via het raam heel stilletjes haar woning verlaten. Het was een omslachtige manier, maar het werkte, ze begon aan haar grote tuk en bleef stil

En nu moet ze dus voor elke boodschap dit ritueel uitvoeren?

[Josefien]

Ja, ze ging wel haar activiteiten heel economisch plannen, maar tot het overlijden van de hond heeft ze dit ritueel uitgevoerd. Ik vond het creatief bedacht en heel empathisch naar de hond.

[Persistence]

Dat is het zeker!

[Lothian]

Ja, ze ging wel haar activiteiten heel economisch plannen, maar tot het overlijden van de hond heeft ze dit ritueel uitgevoerd. Ik vond het creatief bedacht en heel empathisch naar de hond.

Ach

[Sterre]

Wat ontzettend lief ook om het echt zo vol te houden met haar hondje. Het uit het raam vertrekken vond ik zo geweldig.