annnie schreef: ↑21 apr 2023, 22:01
Mo-yi schreef: ↑21 apr 2023, 21:03
annnie schreef: ↑21 apr 2023, 21:00
Wat blijft het toch enorm kut om die beslissing voor een dier te moeten maken, maar ook enorm waardevol dat je hem pijn en lijden kunt besparen. Heel veel sterkte
Ik barstte in tranen uit..ik kwam zo vrolijk binnen..maar eenmaal het besef kon ik alleen maar zeggen dat het enige nuttige wat ik nog voor hem kan doen is hem te laten gaan, dan stopt het nu.
Heel zuur vind ik het.
Ik ken helaas dat gevoel. Zo heb ik vorig jaar ook met een kat bij de dierenarts gestaan. Ik dacht dat hij zoals wel vaker van zn maag last had, maar de misselijkheid bleek door nierfalen te komen. Dat was zo'n donderslag bij heldere hemel dat ik hem nog naar huis heb meegenomen. Maar daar besefte ik me hoe ziek hij eigenlijk was en dat wilde ik niet voor hem. Maar enorm zuur is het inderdaad. Zn broer volgt hem binnenkort en moet er niet aan denken. Ik zit dus gezellig vanaf mijn bank met je mee te huilen
( ik ben nog steeds de knuffel-emoticon kwijt..dan maar even deze )
Ik weet dat de beslissing voor dit moment goed was, of goed..geen andere optie eigenlijk.
Zelf kan ik moeilijk schakelen. Eerst leek het om een abces te gaan, toen toch een tumor. De volgnde dag, na de operatie, op controle zei de d.a die hem geopereerd had, dat hij nu erg hoopte dat hij alles had weggehaald want als het terugkomt is het zijn laatste hoofdstuk. En ik zat nog in de modus dat het wellicht een abces was, en dat omschakelen duurt echt even hier.
Ik had wat opgezocht over tumoren in de bek, de meest voorkomende heeft een slecht scenario.
Ik appte de d.a met de vraag of ik hier rekening mee moest houden. Hij dacht ook een tweede optie, en die zou met prednison nog best een kans hebben.
Zijn tongetje was het weekend dik en gezwollen en stak uit. Maandag zat zn tong weer goed in zn bek dus dat was een mooie stap. Z'n tong werd wat wittig en een paarsige punt. Even afzien nog, en ja het paarse puntje trok weg. Woensdag weer naar de d.a want waar hij eerst zelf goed dronk wilde hij niet meer. D.a gaf hem nu toch antibiotica, pijnstiller en vochtinfuus, en foto gemaakt van zn tong want het zag er te pussig uit en dan konden we dat vrijdag vergelijken als ik weer terug kwam.
Hij begon weer rond te wandelen, op mn schoot te kruipen en mn arm te hangen..en te spinnen, en vooral; drinken. Water en kattenmelk ging er vlot in.
Gelijk kattenmelk ingeslagen en wat smeerworst. Toen hij die al rook wilde hij er een hap van nemen. Dus ja, de stijgende lijn zag ik.
Vandaag zouden we weer de antibiotica zetten en pijnstiller en dan kon hij weer lekker thuis in het zonnetje gaan zitten.
Maar eenmaal goed in zn bekkie gekeken en de vergelijking met de foto van woensdag was de toon anders..zn tong sterft af...
En zo gingen we niet samen terug in het zonnetje zitten, maar lag hij dood naast me op de grond..en ik vatte niet helemaal wat er nu allemaal gebeurd was.
Mo-yi was wel wat onder de indruk, ze snuffelde aan hem, ging er even bij liggen, maar vooral mn huilbuien vond ze wat zielig.
Ik heb net zn bakjes en bordjes maar afgewassen en opgeruimd. Overal had ik die staan met vlees, met yoghurt, met kattenmelk, met water.
Ik ben kapot moe, van alle indrukken en al het janken.
Vroeg naar bed, vroeg eruit en weer een flinke wandeling gaan maken.
