Ineens hoorde ik een piepje. Heel zachtjes, dus ik schonk er niet al te veel aandacht aan.
Maar toen Teun op stond, was hij wat stijfjes.
Ik ben daarna gewoon een klein rondje gaan lopen, en gedurende het wandelingetje ging hij steeds beter lopen.
De rest van de dag was er ook niks aan de hand.
Woensdags ging hij steeds moeilijker lopen, dus in de middag naar de dierenarts met hem.
Die heeft een stuk of 3 wervels rechtgezet. Zij doet ook aan chiropractie.
We kregen ook pijnstillers mee naar huis.
Hij zou dan de volgende dag weer beter moeten gaan lopen, maar helaas was dat niet het geval, hij kon helemaal niet meer lopen.
Vrijdags kon hij dat nog steeds niet, dus de dierenarts weer gebeld, zij gaf aan dat we het beste nog een paar dagen konden wachten.
Zaterdag leek het er op dat hij weer zou gaan lopen, we hebben toen die dag een paar keer een stukje van een meter of 10 heen en terug gelopen. Zondag lukte het ook nog even om een klein stukje van een paar meter te lopen met hem.
Maar afgelopen maandag gaf hij het zelf totaal op. Hij had geen zin meer, kreeg ook steeds meer moeite met zijn snacks eten.
Hij had heel veel pijn, ondanks dagelijks pijnstillers.
's Avonds zijn we nog naar de dierenarts geweest voor nog een chiropractie behandeling en een cortisonenspuit, maar hij heeft geen stap meer kunnen lopen. Hij stopte ook met kwispelen.
Ik zag in zijn ogen dat hij het opgegeven had.
In overleg met de dierenarts heb ik het nog tot gisteren aangekeken, in de hoop dat hij na de behandeling van maandag toch nog op zou knappen.
Maar hij kreeg meer en meer pijn, kon ook niet meer comfortabel liggen, want ook dat deed hem echt zeer.
Als ik met de anderen een kort rondje had gelopen, dan zat hij in het begin van de week nog bij de deur te wachten tot we terug waren, maar ook dat deed hij niet meer.
Sinds donderdag kon hij zijn plas ook niet meer goed ophouden, en dat vond hij zo erg dat hij het snel oplikte als hij doorhad dat hij wat had laten lopen.
Helaas is gisteren een einde aan ons avontuur van 7 jaar Teun gekomen.
Hij is nu weer bij zijn allerbeste vriendinnetje Dax.
Hij heeft geen pijn meer, ik des te meer.
Ik mis hem ontzettend, ook al lopen er nog 4 meer rond.
Hij was altijd zo aanwezig, met zijn gekkigheden en zijn vroilijkheid.
Nooit meer TeuntjeTeun, nooit meer poppetjes laten zoeken, nooit meer 'Teun ik ga je poppetje pakken', nooit meer WOEHOEEEEE als er iemand binnen kwam, nooit meer 'Teun niet de anderen om beuken, zij mogen ook rennen!!'
Nooit meer een dwingend pootje op mijn hand als ik stopte met aaien, nooit meer Teun.
Lieve Teun, ik hoop dat je nu rust hebt. Geen angst meer voor mannen, kinderen en fietsen/fietsers voor jou.
Wij gaan het verlies nu verwerken, Sjakie heeft je nog gezocht, maar snapt nu ook dat je er niet meer bent.
Dikke kus op je kop, gekke hond van me!
Een vriendin van mij was gisteren nog zo lief om alles uit haar handen te laten vallen en hier heen te komen om nog wat foto's te maken.
Heel veel sterkte.
sterkte met het verlies van jullie prachtige, lieve Teun.
