Aura schreef: ↑20 jul 2023, 22:53
Oef, als zowel Librela als zware pijnstilling niks meer doet, dan sta je wel machteloos...
Aura is sowieso veel beter sinds ze medicatie krijgt. Alleen weet ik dus nog niet zo goed waar ze het nu goed op doet: de Rheumocam, de Librela, of een combinatie. Ik vermoed dat sowieso de Rheumocam aanslaat en ik ga er vanzelf achter komen als de eerste Librela-injectie begint uit te werken.
Maar wat ik al zei, de eerste librela injectie doet meestal niks. Het begint pas te werken na de tweede injectie.
Dus dan weet je nog niet wat librela voor haar zou kunnen betekenen
Aura schreef: ↑20 jul 2023, 22:53
Oef, als zowel Librela als zware pijnstilling niks meer doet, dan sta je wel machteloos...
Aura is sowieso veel beter sinds ze medicatie krijgt. Alleen weet ik dus nog niet zo goed waar ze het nu goed op doet: de Rheumocam, de Librela, of een combinatie. Ik vermoed dat sowieso de Rheumocam aanslaat en ik ga er vanzelf achter komen als de eerste Librela-injectie begint uit te werken.
Maar wat ik al zei, de eerste librela injectie doet meestal niks. Het begint pas te werken na de tweede injectie.
Dus dan weet je nog niet wat librela voor haar zou kunnen betekenen
Ik wil nu eerst ontdekken hoe ze het doet op alleen Rheumocam. Sinds ze een week geleden met medicatie begon, loopt ze niet meer mank en is ze het grootste deel van de dag ook een stuk vrolijker/levenslustiger. Als dat allemaal van de Rheumocan is, dan vind ik het wel prima zo in de laatste fase van haar leven. Mocht ze na een paar weken weer achteruit gaan, dan weet ik dat ze toch Librela nodig heeft.
Sterkte, ik hoop dat het nu aanslaat en dat ze vrijer beweegt omdat de pijnmedicatie wat lijkt te doen.
Bij mijn eerste reu met pijnklachten had ik dan metecam of novacam, maar merkte ik ook vrij snel verschil in gedrag omdat hij weer durfde en kon bewegen omdat de pijn blijkbaar minder was.
En zeker toen we op continue pijnstilling over gingen/moesten was het merkbaar en voelde hij zich prettiger.
De eventuele bijwerkingen werden toen wel benoemd, maar die legde ik naast me neer eerlijk gezegd omdat ik hem gewoon weer zag genieten en bewegen. Hij was toen ook al tien, en had zelf al door dat hij geen 15 zou worden, dus dan maar met wat medicatie nog lol hebben en als dat niet meer zou helpen op tijd dat inzien en afscheid nemen.
En toen ging het opeens niet meer... Gisterochtend op de wandeling merkte ik al dat ze slecht liep. Gistermiddag begon ze weer mank te lopen, ondanks Librela en Rheumocam. Toen heb ik haar een verhoogde dosis Rheumocam gegeven, maar die deed ook niks meer. Om 22.30 uur zakte ze door haar achterpoten. Dierenarts gebeld, die raadde me aan om paracetamol te geven. Vanochtend was ze nog net zo slecht en toen heb ik aan de dierenarts gevraagd of ze hier wilden komen om haar in te laten slapen. Ze is heel rustig vertrokken.
En dan moet je toch nog onverwacht die zware beslissing nemen. Je hebt het haar gegund zich in de uitgestoken armen van de engelen neer te vlijen. Geen pijn meer....alleen maar liefde.
Voor jou verdrietig maar voor haar een liefdevol geschenk.
Nadat ze eerst flink opknapte van de Rheumocam en/of de Librela, ging het daarna inderdaad opeens heel snel de verkeerde kant op. Dit was het enige wat ik nog voor haar kon doen...
Wat onverwachts en snel is dat gegaan. Maar je hebt echt gedaan voor haar wat je kon. Met de medicatie waardoor ze toch nog een opleving kreeg en nu door haar te laten gaan. Sterkte met het gemis!
~Hakuna matata - ge hebt geen zorgen, zorg maar dat ge geniet ~
heel veel sterkte met het toch nog onverwachtse afscheid. 
