Jimi kwam een kleine vijf jaar geleden in ons leven.
Uit Kimba kwam hij een asiel in Cadiz.
Hij was gevonden op straat met een grote wond op zijn rug en er is nooit iemand voor hem komen opdagen on hem op te halen.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom , zou het door die wond zijn gekomen en wellicht de dierenarts kosten die daarmee gepaard gaan , we zullen het nooit weten.
Jimi was van meet af aan de vrolijkheid zelf,overduidelijk een leven in huis gewend.
Hij stapte op de bank bij binnenkomst, en bij het slapen gaan toog hij direct mee naar de slaapkamer om in bed bij ons te stappen en daar zijn vaste plekje te vinden.
Daar heeft hij tot zijn laatste nacht geslapen.
De meiden waren ook snel aan hem gewend en ook met hun kon hij prima opschieten, hij speelde zelfs met ze .
Luus plaagde hij altijd even in bed door over haar heen te lopen als ze onder het dekbed lag.
Dan mopperde zij en het leek wel alsof hij daar lol in had
Ik nam hem vaak mee naar mijn werk (hus) en ook daar was hij populair want hij kon echt met alles en iedereen goed overweg.
Het was gewoon zo'n leuk en lief mannetje, zo makkelijk en tevreden met alles wat het leven hem bood.
Altijd en eeuwig dat vrolijke blije koppie van hem , wat zal ik dat missen.
Hij was echt het zonnestraaltje na de dood van de meiden en onmisbaar in ons verdriet om ons op te beuren.
Lieve ,lieve Jimi je wordt zo gemist en we hadden je zo graag nog bij ons gehad.
Dag lief mannetje je was er één uit duizenden.
.
veel sterkte voor jullie allemaal gewenst 
