Het gaat helaas niet zo goed met Bas...

[Kimmie]

Wat moeilijk is dat toch altijd, dat laatste stukje, wanneer neem je op het goede moment afscheid, en zo diep in je hart wil je dat helemaal niet...

Tino had ook hartproblemen en met vetmedin bleef hij heel lang goed, tot op een dag hij in de sloot sprong en ja, daar iets kreeg zodat hij koppie onder ging, ik heb hem echt onder water omhoog moeten trekken, hij had het daarna zo benauwd, maar eer ik bij de DA was, was hij weer goed, daar zei ze dat zijn hart krachtig maar heel snel sloeg.. Had ik toen moeten zeggen "slaap hem toch maar in?"

nog geen 2 weken later wilde hij buiten niet plassen, tot hij het bijna bij huis wel deed, heel donker oranje urine, en terwijl hij plaste ging zijn bek open en weer zo benauwd.. in het weekend, en spoedarts die niet wilde komen, we moesten naar haar toe, 1,5 uur rijden.. In de auto nog geen 30 meter van huis heeft hij zo gevochten om lucht, hij was zo bang, we hebben de auto stil moeten zetten zo ging hij rollend door de auto heen, om uiteindelijk te sterven..

Had ik die 2 weken daarvoor op tijd geweest? of te vroeg... je weet het gewoon nooit.

Enig wat ik kan zeggen, is geniet van haar elke minuut die er is... en hou haar goed onder controle met een dierenarts.. en maar hopen op nog een mooie laatste tijd met haar..

[Marc]

Wat moeilijk is dat toch altijd, dat laatste stukje, wanneer neem je op het goede moment afscheid, en zo diep in je hart wil je dat helemaal niet...

Tino had ook hartproblemen en met vetmedin bleef hij heel lang goed, tot op een dag hij in de sloot sprong en ja, daar iets kreeg zodat hij koppie onder ging, ik heb hem echt onder water omhoog moeten trekken, hij had het daarna zo benauwd, maar eer ik bij de DA was, was hij weer goed, daar zei ze dat zijn hart krachtig maar heel snel sloeg.. Had ik toen moeten zeggen "slaap hem toch maar in?"

nog geen 2 weken later wilde hij buiten niet plassen, tot hij het bijna bij huis wel deed, heel donker oranje urine, en terwijl hij plaste ging zijn bek open en weer zo benauwd.. in het weekend, en spoedarts die niet wilde komen, we moesten naar haar toe, 1,5 uur rijden.. In de auto nog geen 30 meter van huis heeft hij zo gevochten om lucht, hij was zo bang, we hebben de auto stil moeten zetten zo ging hij rollend door de auto heen, om uiteindelijk te sterven..

Had ik die 2 weken daarvoor op tijd geweest? of te vroeg... je weet het gewoon nooit.

Enig wat ik kan zeggen, is geniet van haar elke minuut die er is... en hou haar goed onder controle met een dierenarts.. en maar hopen op nog een mooie laatste tijd met haar..

Precies. Wil ik allemaal niet. Wat een drama zeg!

[Kimmie]

Heel traumatisch om mee te maken, ik stop het altijd weg.... niet aan denken... het was zo vreselijk...

Ik hoop dat ze voor Bas nog wat kunnen doen met evt extra medicijnen oid...Maar dat 'dood gaan in hun slaap' kan ook heel anders zijn..

[thom]

Arme kleine Bas. Hoop dat ze het nog een tijdje uit mag houden bij jullie Marc. Beterschap en sterkte.

[Sekreetje]

Oh wat een naar besluit is dat toch altijd. Ik weet hoe moeilijk het is en hoe je voor jezelf steeds toch die grens een beetje oprekt.

Ik heb ooit bij de da een boekje gelezen dat daar over ging. Daarin stond dat wanneer je gaat hopen dat je je hond op een ochtend dood in de mand vindt, omdat ze ziek zijn en niet meer beter gaan worden, dat je dan eigenlijk wel weet hoe laat het is.
Dat is me altijd bijgebleven en voor mij een hele geruststellende graadmeter geworden.

Ik hoop voor jullie dat je nog zolang mogelijk van Bas kunt genieten en Bas van jullie. En of dat een dag of een week is, ze is niet alleen jullie prinsesje, ze heeft ook zo geleefd. Met volle teugen en heel veel liefde.

[Marc]

Ja ze heeft een heel fijn leven gehad. Precies wat ik voor haar wilde. Van vakanties in de bergen tot in haar hysterisch zachte mandjes voor de kachel in de winter. En altijd met een lief reutje aan haar zijde en twee beschermende baasjes.

[Marc]

Maar wie weet is de rek er nog niet uit. Even afwachten wat de dierenarts zegt en wat er mogelijk is.

[Tineke]

Maar wie weet is de rek er nog niet uit. Even afwachten wat de dierenarts zegt en wat er mogelijk is.

Micron had ook een hartkwaal en slikte ook vetmedin en hij kreeg plaspillen.
Op een gegeven ogenblik, hij was toen een jaar of 12 , werd hij ook minder en viel hij ook om zoals jij bij Bas beschrijft.
Wij dachten toen ook einde verhaal maar met een aanpassing in zijn medicatie heeft hij er nog bijna twee jaren aan vastgeplakt.

En goede jaren , want hij wandelde nog vaak mee , niet meer de hele wandeling daar hadden we een draagzak voor , maar nog wel stukken ervan.

Het kwam echt door de andere dosering van zijn medicatie dat hij dit nog zo goed heeft kunnen meemaken.
Om je toch ook een positieve noot mee te geven in dit verhaal

[blondie]

Wat moeilijk zeg, en verdrietig ook.
Met Jol was het op het laatst kwakkelen, en die leefde ineens weer op. Hart was paar weken ervoor uitgesloten, maar mijn gevoel zij destijds hart. Ze leefde weer op en ineens verslechterde alles en extreem, DA toen werkte niet mee en helaas waren die laatste uren een verschrikking voor haar, die ik net als Kimmie liever wegstop.
Zou toch a.s. maandag haar hart laten checken, want als het eenmaal verkeerd gaat dan gaat het heel rap (Jol was echt te laat al kwam dat ook acuut net als bij Bluf, maar bij die laatste had ik een avond en nacht respijt door met een lading pillen haar nog mee naar huis te krijgen, Jol was echt in ademnood in de ochtend en dat was verschrikkelijk.)

Sorry, dat ik dat zo aanhaal hoor. Maar liever in de tussentijd een keer te veel naar de DA dan te laat.

Heel veel sterkte en hopelijk valt het toch mee en kan ze nog een tijdje op een prettige manier "mee" .

[Marc]

Nee joh is niet erg want ik ben hartstikke realistisch. Juist goed om mee te nemen in mijn overwegingen.

[Marc]

Maar wie weet is de rek er nog niet uit. Even afwachten wat de dierenarts zegt en wat er mogelijk is.

Micron had ook een hartkwaal en slikte ook vetmedin en hij kreeg plaspillen.
Op een gegeven ogenblik, hij was toen een jaar of 12 , werd hij ook minder en viel hij ook om zoals jij bij Bas beschrijft.
Wij dachten toen ook einde verhaal maar met een aanpassing in zijn medicatie heeft hij er nog bijna twee jaren aan vastgeplakt.

En goede jaren , want hij wandelde nog vaak mee , niet meer de hele wandeling daar hadden we een draagzak voor , maar nog wel stukken ervan.

Het kwam echt door de andere dosering van zijn medicatie dat hij dit nog zo goed heeft kunnen meemaken.
Om je toch ook een positieve noot mee te geven in dit verhaal

De dierenarts heeft twee maanden geleden ook gezegd dat voorlopig deze medicatie genoeg was. Dus er is zeker meer mogelijk als het echt alleen die hartklep is. Maar ik vermoed dat er meer is. Maar dat is alleen een vermoeden.

Misschien moet ze er wat bij of meer Vetmedin en is alles dan weer maanden goed. We gaan het zien en ik heb ook zeker nog hoop gelukkig. Alleen zoals het nu is is het lastig.

[Rosanne]

Altijd naar als je ziet dat degene van wie je zoveel houd achteruit gaat. Dat het opeens realistisch wordt dat ze in de verlenging zitten. Ze is maar mooi met haar kontje in de boter gevallen vanaf het moment dat ze bij jullie is gekomen. Hopelijk is jullie nog wat meer tijd gegund.

[Kelperuaantjes]

Wat akelig voor jullie Marc.

Wachten tot de hond een natuurlijke dood sterft zou ik persoonlijk niet doen. Dit gebeurt namelojk maar zelden en in veel van die gevallen gaat dat niet zonder (onnodig vaak) lijden. Dat wil je haar niet aandoen denk ik.
Het mooie bij dieren is dat we hen het lijden juist kunnen besparen. Liever 1 week te vroeg dan 1 dag te laat.
Maar het zou natuurlijk ook gewoon kunnen dat Bas met een aanpassing of aanvulling op de huidige medicatie nog aanzienlijk opknapt en nog een poosje mee kan. Daar draaien mijn duimen voor.
Persoonlijk zou ik soeorso morgen naar de dierenarts gaan en het niet uitstellen tot vrijdag. Dan zou je net zien dat het in het weekend verslechtert en dan moet je naar een spoed-/weekenddierenarts.

[Maart]

Bah, nooit plezant. In dat opzicht is het wel ‘fijn’ om als enige zeggenschap over een dier te hebben, ik moet geen rekening houden met iemand anders om te beslissen wanneer genoeg, genoeg is.
Maar een hondje dat jarenlang zo graag gezien is, zal natuurlijk geen onnodig lijden moeten ondergaan, dus ook jouw man zal haar heus geen kwaad willen laten ondergaan.
Een neutrale kijk van een dierenarts is in dergelijk geval ook altijd fijn.
Hopelijk kan ze nog wel even mee en kan er nog iets qua medicatie aangepast worden.
Ze heeft in alle geval wel een fijn leven gehad en jullie hebben een hoop om met een glimlach aan terug te denken als het zover komt.

[blondie]

Het is trouwens ook moeilijk als een partner er anders over denkt hoor. Jol was in aanvang de hond van mijn vriend, de weken ervoor toen ik gevoel had dat ze wat mankeerde wilde hij er niet echt aan, maar meer omdat hij wist dat ik er niet echt vaak naast zat als ik zoiets bij de dieren had/heb.
Dus hij was ok toen ik doorzette met da onderzoek.
De laatste weken knapte ze dan ook weer op met wat AB, dus dacht ook ik dat ik er naast zat. Tot het dus verslechterde en we in allerijl echt moesten ingrijpen, wat dus ook te lang duurde door de DA ook ivm corona tijd toen.

Buuf haar man heeft ook moeite om honden te laten inslapen, en gaat vrij lang door met redden wat er te redden valt. De laatste is verstorven eigenlijk, die kon niet meer van bed af maar nog wilde hij de hond niet laten inslapen en die is inderdaad uiteindelijk zelf overleden.
Buuf heeft nu wel aangegeven dat niet meer zo lang te willen rekken bij een hond, die zichtbaar dusdanig achteruit gaat dat het leven meer uit kwantiteit dan uit kwaliteit bestaat.
Maar dan nog moet je samen die beslissing maken.

[Marc]

Wat akelig voor jullie Marc.

Wachten tot de hond een natuurlijke dood sterft zou ik persoonlijk niet doen. Dit gebeurt namelojk maar zelden en in veel van die gevallen gaat dat niet zonder (onnodig vaak) lijden. Dat wil je haar niet aandoen denk ik.
Het mooie bij dieren is dat we hen het lijden juist kunnen besparen. Liever 1 week te vroeg dan 1 dag te laat.
Maar het zou natuurlijk ook gewoon kunnen dat Bas met een aanpassing of aanvulling op de huidige medicatie nog aanzienlijk opknapt en nog een poosje mee kan. Daar draaien mijn duimen voor.
Persoonlijk zou ik soeorso morgen naar de dierenarts gaan en het niet uitstellen tot vrijdag. Dan zou je net zien dat het in het weekend verslechtert en dan moet je naar een spoed-/weekenddierenarts.

Gaan we ook niet doen hoor. Ik ben er ook nog. Bij Tom was het ook klaar ineens en dat zal bij Bas niet anders gaan. De dierenarts is een prima raadgever en ik heb het gevoel dat dat hier in Duitsland toch net wat anders gaat gelukkig. Het lijkt in Nederland alsof dierenartsen soms meer zeggenschap hebben over je hond dan jij zelf...

Ik denk dat als het nodig is ze tijdig uit haar lijden kan worden verlost. Nu is ze nog blij. De reden dat ik het probeer te rekken tot vrijdag is dat we dan samen kunnen gaan. Als ik alleen ga dan kan de dierenarts Hams niet overtuigen mocht dat echt nodig zijn.

Maar vanmorgen weer een aanval en nu is ze al uren lekker aan het sloffen door de tuin, at een peertje van de boom en ligt af en aan super rustig en relaxed in haar mandje te pitten. Het enige ding is die aanvallen. Daarmee redt ze het wel tot vrijdag als ik niet wandel en haar lekker laat lummelen. Vanmorgen was weer tijdens het wandelen.

[malinois]

Ach gos... helaas is een natuurlijke dood erg zeldzaam. Jullie weten wanneer het genoeg is. Heel veel sterkte en verwen haar nog maar goed.

[Nanna]

De honden zijn mijn ding en hier wordt dus niets ‘samen beslist’ op dat vlak.
Ik beslis ook niet over zijn racefiets.
Als er al wat bepraat moet worden dan met de dierenarts.
Ik ben zelf denk ik vaak aan de vroege kant met euthanasie maar als er geen opgaande lijn meer te ontwaren valt dan is het wat mij betreft klaar. We hebben genoten van het leven en nu mag je dood.
Het lijkt me afschuwelijk om te wachten tot zo’n hondje blauw aangelopen en naar adem snakkend tondtolt. Dat zou ik mezelf enorm kwalijk nemen.

[ingrid48]

moeilijk voor jullie, wat is wijsheid? Vooral inderdaad aan de da voorleggen en volg je hart...

sterkte!

[Marc]

De honden zijn mijn ding en hier wordt dus niets ‘samen beslist’ op dat vlak.
Ik beslis ook niet over zijn racefiets.
Als er al wat bepraat moet worden dan met de dierenarts.
Ik ben zelf denk ik vaak aan de vroege kant met euthanasie maar als er geen opgaande lijn meer te ontwaren valt dan is het wat mij betreft klaar. We hebben genoten van het leven en nu mag je dood.
Het lijkt me afschuwelijk om te wachten tot zo’n hondje blauw aangelopen en naar adem snakkend tondtolt. Dat zou ik mezelf enorm kwalijk nemen.

Hier is dat niet zo en zijn ze van ons samen. Hans is er minstens net zo gek op als ik en ik weet niet of ze op haar einde loopt. Ze heeft toevallen en verder is ze kwiek en monter. Ze hijgt nooit en ademt heel gemakkelijk dus het is niet zo dat ik hier een half dood hondje kost wat kost laat leven. Ze heeft nu 4 van die toevallen gehad in 2 dagen. Die duren ongeveer 30 seconden en daarna is ze gewoon zichzelf en lust direct een snoepje of wil verder wandelen.

De dierenarts gaat bepalen of ze op haar einde loopt en als dat zo is en er is niks aan te doen en er komt een hele nare tijd aan laat ik haar uiteraard inslapen. Maar niet zomaar omdat ik die toevallen niet vertrouw. Ik denk dat het niet goed is maar als medicatie dit weg kan krijgen voor weer een jaartje waarom niet? Van mij hoeft ze echt nog niet dood. Ik hoop dat ik dat goed heb.

[Nanna]

Ik hoop het ook.

[Marc]

Ach gos... helaas is een natuurlijke dood erg zeldzaam. Jullie weten wanneer het genoeg is. Heel veel sterkte en verwen haar nog maar goed.

Eerder werd ze gewoon duizelig en ging liggen zonder gekerm. Dacht dat ze dan dood ging. En als dat was gebeurd was het heel prettig en rustig en zonder stress en pijn. Maar daar geloof ik ook niet meer in.

Als het hartklepje los gaat sterft ze ook in enkele seconden een vredige dood. Liefst in haar slaap. Juist door de hartklachten had ik hoop dat het bij haar rustig vanzelf zou gaan maar dat zie ik dus nu niet meer gebeuren. Helaas.

[CatnDog]

Ach gossie. Dat is inderdaad niet prettig voor haar en niet fijn voor jullie om mee te maken iedere dag.
Kan je haar wel oppakken/laat ze zich oppakken als ze omvalt?

[Marc]

Ach gossie. Dat is inderdaad niet prettig voor haar en niet fijn voor jullie om mee te maken iedere dag.
Kan je haar wel oppakken/laat ze zich oppakken als ze omvalt?

Helaas niet want sinds 2 jaar kan ze gaan gillen als je haar oppakt dus dat vermijden we. Geen idee waarom ze dat doet. Dat doet ze al een paar jaar. Ze is een paar keer zonder mijn toestemming opgepakt door bezoek en daarbij bezeerd. Dus dat trekt ze niet meer terwijl ze er dol op was. Of haar botten doen pijn ofzo. Ze heeft immers een verbrijzelde heup die nooit gerepareerd is maar vanzelf moest genezen in Spanje

[CatnDog]

Ach gossie. Dat is inderdaad niet prettig voor haar en niet fijn voor jullie om mee te maken iedere dag.
Kan je haar wel oppakken/laat ze zich oppakken als ze omvalt?

Helaas niet want sinds 2 jaar kan ze gaan gillen als je haar oppakt dus dat vermijden we. Geen idee waarom ze dat doet. Dat doet ze al een paar jaar. Ze is een paar keer zonder mijn toestemming opgepakt door bezoek en daarbij bezeerd. Dus dat trekt ze niet meer terwijl ze er dol op was. Of haar botten doen pijn ofzo. Ze heeft immers een verbrijzelde heup die nooit gerepareerd is maar vanzelf moest genezen in Spanje

Jammer dat ze dat niet fijn vindt. Dat zou denk ik het eerste zijn wat ik dan zou doen: eventjes dragen en als het weer gaat weer lekker zelf laten lopen.
Ik heb een kat die een krijs laat horen als ik haar oppak. Dat is niet omdat ze het vervelend vindt. Het is geen pijnkreet, maar een miauwgeluid dat bij haar nu eenmaal niet zo mooi in de oren klinkt. Ze gaat er ook gewoon bij spinnen. Het is een soort gewoonte geworden. Als er mensen bij zijn, zeg ik vaak 'schrik niet, want er komt een geluid uit'.
Maar Bas vindt het duidelijk dus echt niet fijn. Dan is optillen geen optie.