goeie genade

[Susam]

Afgelopen weekend waren Paul en ik de schuur aan het opruimen en daar heb ik ook alle hondenspullen eens onder de loep genomen.
Sambal genoot van alle spulletjes van zijn voorgangers en speelde met balletjes, spelletjes en rende rond en sprong op de tuin bank... en toen eraf en toen was het krijsen. En dan ongeveer een minuut. Een hele minuut oorverdovend gekrijs en hij tilde zijn pootje op en het leek alsof zijn voetje was dubbelgeklapt. Hij krijste zelfs zo hard en lang dat er in de whatsapp buurtap berichten kwamen uit de buurt wat die geluiden waren.
Het zag er vreselijk uit en het klonk vreselijk en hoe rustig ik normaal ook kan blijven bij mensen als er calamiteiten zijn, ik kreeg echt bijna een zenuwinzinking.
Ik rende naar binnen om de dierenarts te bellen, na uiteraard proberen hem te kalmeren, Paul idem en hij had nog de helderheid van geest om Sambal even proberen af te leiden met een snoepje en wat denk je, hij zet zijn aangedane pootje neer op de grond en loopt kwispelend naar Paul!
Ik dacht echt dat ik waanzinnig werd, van hartverscheurend gillen en raar pootje naar kwispelen en snoepjes bietsen en zogenaamd niks aan de hand?
Ik heb mezelf eerst gekalmeerd, want hier had Sam niks aan, Paul stapte rustig en voorzichtig met hem door de tuin en alles bleek ineens over?!
Ik kon het niet geloven.
We hebben met zijn drietjes even rustig gezeten, waarna Sam uit wilde en ik hem even mee wilde nemen om te kijken hoe en wat, paar honderd meter. Helemaal niks te zien van pijngedrag of stram of mank, niks. Ik mocht aan alle pootjes komen, ook aan zijn rug en overal.
Toen ik na die korte ronde huiswaarts ging, wilde Sam de grote ronde route inslaan.
Ik hield met alle scenario's rekening, van dat we alsnog naar de dierenarts moesten tot niks aan de hand en het laatste was gelukkig aan de orde. Sprong bij thuiskomst op de bank om met diepe zucht in slaap te vallen.
De dag erna dacht ik dat hij misschien wat stijfjes zou zijn, ook niks.
Zijn (half) windhonden nu echt zo'n drama queens of hoe moet ik dit zien?
Dit heeft me een jaar van mijn leven gekost.

[Mo-yi]

Omdat het lijkt mee te vallen, zeg ik nu;
Misschien dat er toch een spier of iets wat weggeduwd werd, of even vast zat?

[Susam]

ik weet het niet, ik ben Berners gewend en dat vond ik echt wel bikkels. Zowel Lilly als Jack als Lies hadden enorme gezondheidsproblemen en ook enorm gevoelig bewegingsapparaat, nooit een piep of kik. Maar dit?! Sirenes zijn er niks bij!

[Gonnie]

Afgelopen weekend waren Paul en ik de schuur aan het opruimen en daar heb ik ook alle hondenspullen eens onder de loep genomen.
Sambal genoot van alle spulletjes van zijn voorgangers en speelde met balletjes, spelletjes en rende rond en sprong op de tuin bank... en toen eraf en toen was het krijsen. En dan ongeveer een minuut. Een hele minuut oorverdovend gekrijs en hij tilde zijn pootje op en het leek alsof zijn voetje was dubbelgeklapt. Hij krijste zelfs zo hard en lang dat er in de whatsapp buurtap berichten kwamen uit de buurt wat die geluiden waren.
Het zag er vreselijk uit en het klonk vreselijk en hoe rustig ik normaal ook kan blijven bij mensen als er calamiteiten zijn, ik kreeg echt bijna een zenuwinzinking.
Ik rende naar binnen om de dierenarts te bellen, na uiteraard proberen hem te kalmeren, Paul idem en hij had nog de helderheid van geest om Sambal even proberen af te leiden met een snoepje en wat denk je, hij zet zijn aangedane pootje neer op de grond en loopt kwispelend naar Paul!
Ik dacht echt dat ik waanzinnig werd, van hartverscheurend gillen en raar pootje naar kwispelen en snoepjes bietsen en zogenaamd niks aan de hand?
Ik heb mezelf eerst gekalmeerd, want hier had Sam niks aan, Paul stapte rustig en voorzichtig met hem door de tuin en alles bleek ineens over?!
Ik kon het niet geloven.
We hebben met zijn drietjes even rustig gezeten, waarna Sam uit wilde en ik hem even mee wilde nemen om te kijken hoe en wat, paar honderd meter. Helemaal niks te zien van pijngedrag of stram of mank, niks. Ik mocht aan alle pootjes komen, ook aan zijn rug en overal.
Toen ik na die korte ronde huiswaarts ging, wilde Sam de grote ronde route inslaan.
Ik hield met alle scenario's rekening, van dat we alsnog naar de dierenarts moesten tot niks aan de hand en het laatste was gelukkig aan de orde. Sprong bij thuiskomst op de bank om met diepe zucht in slaap te vallen.
De dag erna dacht ik dat hij misschien wat stijfjes zou zijn, ook niks.
Zijn (half) windhonden nu echt zo'n drama queens of hoe moet ik dit zien?
Dit heeft me een jaar van mijn leven gekost.

Nou, moet je Tanja eens horen, die is nu loops en compleet hysterisch als ze mensen ziet, je zou denken dat ze hysterisch wordt als ze een reu ziet, dan wordt ze ook wel een beetje wild, maar zodra er mensen in de lift staan of later in stappen, ze wordt compleet gek, ze doet van alles om aandacht te krijgen en als de mensen haar dan gaan aaien krijsen zeg, niet normaal de mensen schrikken zich rot.
En ze blijft aandacht vragen en krijsen. Ze krijst zo hard, dat ik al bang was dat ze wat aan haar nek had. Maar zodra die mensen weg zijn en ze geen aandacht meer krijg en ik aan haar nek zit is er niks aan de hand.

Ze vindt mensen sowieso al erg leuk, maar nu ze loops is vindt ze de mensen helemaal leuk.

[annnie]

Haha, ja dat moet zijn windhondenkant zijn. Ik maak me ondertussen meer zorgen als er iets gebeurt en ze stil is dan als ze krijst. Kusje erop/aaitje over het pootje en het is weer helemaal beter. Die keren dat ze opeens bloedsporen achterlaat (snee in kussen, winkelhaak in poot o.a.) zegt ze er niks van.

[Nanna]

Ik denk kramp. Heb zelf maar eens goed kramp in je kuit, je schiet je bed uit.

[Frootje]

Aloy is geen halfwindhond en die kan er ook wat van. Het is me een paar keer overkomen dat ze enorm heeft lopen krijsen terwijl er uiteindelijk weinig aan de hand bleek te zijn. En echt, moord en brand. Eén van die keren was in een vakantiehuisje en de eigenaren zijn nog naar ons toe gekomen om te vragen of ze een dierenarts moesten bellen... Ze is ook het type dat meteen enorm mank gaat lopen als ze een keer ergens in stapt dat een beetje ruw is en dat met een 'kusje erop' vervolgens doodleuk weer doorloopt. Een gevoelig typje. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel fijn vind naast een hond als Froo, die zo hard is dat ze gewoon doorloopt en niks laat merken, ook al heeft ze enorm veel pijn. Aloy is er tenminste duidelijk over dat er iets aan de hand is, ook al blijkt het achteraf gelukkig niks te zijn.

[Jackira]

Windhonden stellen zich dus ook aan.Goed om te weten

Wij hadden dus precies hetzelfde met Jack een tijdje geleden.

viewtopic.php?t=7511

Ik trap er mooi niet meer in

[galga's]

Gekrijs betekent meestal Kusje erop, aai over de bol en even rustig lopen. Als er echt iets aan de hand is, bv gebroken teen, hoor je ze niet.

Ken je al de uitdrukking: Greyhound/Galgo/sighthound Scream of Death?

Fijn dat er niets aan de hand bleek te zijn.

[Diana]

Ik ben ook bekend met het ijselijke gegil van windhonden, Arlo heeft me op die manier ook een paar keer een hartverzakking bezorgd en dan was hij op een steentje gestapt of had zich gestoten Inmiddels kijk ik niet meer op van een gil meer of minder
Ik kan hier niet zeggen dat er niet gegild wordt als er wél echt wat is. Toen Arlo zijn halve voorpoot ontvelde, gilde hij ook verschrikkelijk en ook daarna, toen we naar de dierenarts moesten met die ontvelde poot. Bij elke beweging die hij maakte gilde hij, zo veel pijn deed het blijkbaar.
Amy en de collies daarentegen zijn echte bikkels, Amoz en Taartje waren dat ook. Echt in de verste verte niet kleinzerig. Dus voor mij was het ook wel even wennen

[Susam]

niet goed te beoordelen op gekrijs is de consensus dus haha! wat een toestanden! ik vond het gekrijs vreselijk maar het aanzicht van de poot nog veel meer, zo vreemd om te zien dat er een moment later niets aan de hand blijkt te zijn, het pootje hing heel raar en slap.
@Jackira net je verhaal gelezen! zo fijn dat het allemaal meeviel, nu weer alles helemaal rustig?
@galga's ik kende het niet maar ben nu gewapend!