grommen naar de baas

[Loraine]

Als ik Dívka zo zou aanpakken dan vliegt ze krijsend en van zich af pissend door de toko heen.
Lik op stuk een verbale correctie geven werkt beter, maar dan moet hij ook echt goed getimed zijn.
Tegelijkertijd neemt ze ook een loopje met je als je te voorzichtig bent, dus dat is soms een beetje puzzelen.

[Gretha]

Even voor de duidelijkheid, ik sla niet hoor!

[Floortje]

Even voor de duidelijkheid, ik sla niet hoor!

Nee, dat geloof ik ook niet hoor, lik op stuk kan ook een fikse verbale correctie zijn. Dat hoef ik trouwens zelfs bij Sofi niet te flikken, want die ligt me de rest van de dag met tranen in d'r oogies vanuit d'r mand aan te staren. Bij haar kom ik tegenwoordig zelden tot nooit veel verder dan een "Pótverdorie! Dat mag écht niet hoor!".
De correctie moet echt op de hond aangepast worden. Duque kan ik nog wel eens een ferme tik tegen z'n reet geven als hij iets flikt bijvoorbeeld. *KLATSPETS!*. "Ok, duidelijk. Excuses mevrouw.".

Ik denk dat je het in dit geval goed aangepakt hebt.

Rakoes ook, die is heel gevoelig.
Met spelen gromt ze trouwens heel erg, maar ze heeft slechts 1x serieus tegen me gegromd: Ze lag in haar mand en ik ging naar bed en vroeg of ze meeging. Daarop wilde ik haar voor de gein uit haar mandje kiepen, toen gromde ze. Ze was loops, dus het lontje was wat korter. En weet je wat? Ze had nog gelijk ook, heb haar niet gestraft.

Fribbel was een herplaatser en een tikkie sterker dan Rakoes. Die heeft periodes gehad dat hij kon grommen (achteraf gezien had dit ook met pijn te maken). Hij was heel sterk en ik kon hem fysiek niet aan en hij reageerde ook heel heftig als je fysiek de strijd met hem aanging. Mentaal stelde hij echter niet veel voor, dus de oplossing was om hem verbaal en met lichaamshouding te corrigeren. Rug recht, streng gezicht en ferme taal (niet schreeuwen, maar streng). Dan droop hij af. Bij een fysieke confrontatie zou hij gebeten hebben.

Ik vind dat je voorzichtig moet zijn met grommen afstraffen, zeker fysiek of schreeuwend. Een hond kán (hoeft niet) de volgende keer de grom overslaan en direct bijten. Zeker bij herplaatsers met een rugzakje zou ik daarmee uitkijken. Het is voor de hond ook niet leuk als die door angst of onmacht tot zulke acties moet overgaan.

[Inge O]

En weet je wat? Ze had nog gelijk ook, heb haar niet gestraft.

Dat herinnert mij eraan dat één van mijn honden ook twee keer naar mij heeft gegromd, niet in een situatie waar eten mee gemoeid was maar in een situatie waarin ik (op zich wel terecht) boos was maar door omstandigheden ook gefrustreerd waardoor ik fysiek werd op een manier die mijn honden hier ook absoluut niet gewend zijn. Niet slaan, maar wel in mijn boosheid 'vastgrabbelen', en beide keren gromde Sette op een rustige manier : 'vrouwtje, dat gaan we niet doen hè?', en in beide gevallen had het op mij de acute uitwerking dat mijn boosheid totaal verdween omdat ik me acuut realiseerde dat ze helemaal gelijk had .

Dat grommen naar mij heb ik dus absoluut niet als een vertrouwensbreuk ervaren, bijna eerder het tegendeel : ze had inspraak, ze wist dat, en tóch zette ze die joker maar twee keer in haar leven in .

Zo kan je het ook bekijken, Random.

[Frootje]

Maar Voske rent al weg met de staart naar beneden als je een lepel uit de bestekla pakt. Die heeft meer meegemaakt en dan werkt corrigeren toch anders, vind ik. Gewoon een zachte maar duidelijke "Nee" snapt ze wel heel goed.

Hier zijn ook alle fysieke correcties een no go, vastpakken kan ook echt niet. En ik geloof dat Froo met mensen geen negatieve ervaringen heeft gehad, ik vermoed dat ze gewoon te klein is. Fysiek corrigeren is voor haar zo intimiderend en zo eng, dat moet je echt niet willen want je beschadigt bij haar gewoon echt de band. Bovendien was ze vroeger wel een angstbijter, je vergroot dan dus wel de kans op tanden in je handen van 0 tot ongeveer 70%.

Maar ik zie bij Froo haar grommetjes ook niet als zij die mijn vertrouwen beschadigt. Het is bij haar gewoon communicatie en zij zet die vrij makkelijk in. Als ik haar ‘s avonds op bed per ongeluk opzij duw gromt ze ook wel eens. Dan mopper ik terug en dan is het weer over want dan kwispelt ze en wil ze graag even geaaid worden. Ze is gewoon redelijk vocaal maar ze bedoelt er geen barst mee. Ik heb er heilig vertrouwen in dat ze tegenwoordig niet meer in mijn fikken zou bijten, maar ze moet nu eenmaal wat te vertellen hebben. Als je kijkt naar het feit dat het een enorm braaf hondje is dat tegenwoordig zelden een stap verkeerd doet dan past serieus grommen naar de baas daar ook totaal niet in, dus dat zegt voor mij al genoeg.

Ik heb vroeger ook altijd geleerd dat grommen een Groot Probleem is, en dat het absoluut niet geaccepteerd moet worden. Ik heb dus juist wel van Froo geleerd om iets verder te kijken dan dat. Maar goed, of ik er nog steeds geen probleem mee zou hebben als ik een Tibetaanse Mastiff in huis had weet ik natuurlijk niet.

[Random]

Als ik Dívka zo zou aanpakken dan vliegt ze krijsend en van zich af pissend door de toko heen.
Lik op stuk een verbale correctie geven werkt beter, maar dan moet hij ook echt goed getimed zijn.
Tegelijkertijd neemt ze ook een loopje met je als je te voorzichtig bent, dus dat is soms een beetje puzzelen.

Dat laatste dus. Mevrouw is echt niet op haar achterhoofdje gevallen en zal zeker een loopje met me nemen als ze de kans krijgt. Ik mag dat wel. In principe is een goede baas-hond verhouding speels/liefdevol. ( maar wel duidelijk).
Ik denk dat ik het impulsief goed gedaan heb, niet te hard, niet te zacht. Het heeft haar niet achterop gebracht. Toen ze net bij me was, kon iets wat omviel haar al dagen van de wap brengen en nu merk ik niets aan haar. Bang voor bijten ben ik niet echt, wel voor hoe ik dan zou moeten reageren en ook wat dat met mij zou doen.

Met mijn berner was dat anders, die heeft 1 keer naar mij gegromd. Zij kwam als herplaatser uit een roedel bij mij. Ze lag in de tuin met een bot. Ik dacht toen nog dat oefenen met afnemen goed was. Maar dat grommen van haar heb ik wel gerespecteerd. Een stevige boerenberner, die pak je niet zomaar iets af.

[Nanna]

Het is ook niet de bedoeling dat je gaat treiteren. Waarom zou je een bot afpakken?
Voor een hond is het volkomen normaal om lekker eten wat voor de bek ligt te verdedigen.
Respecteer dat.
Dat respecteren geldt wmb alleen voor zaken die je zelf gegeven hebt. Onzegbare zooi van straat rapen betekent hier weer wel afgeven. En ze snappen dat verschil prima.

[Loraine]

Als ik Dívka zo zou aanpakken dan vliegt ze krijsend en van zich af pissend door de toko heen.
Lik op stuk een verbale correctie geven werkt beter, maar dan moet hij ook echt goed getimed zijn.
Tegelijkertijd neemt ze ook een loopje met je als je te voorzichtig bent, dus dat is soms een beetje puzzelen.

Dat laatste dus. Mevrouw is echt niet op haar achterhoofdje gevallen en zal zeker een loopje met me nemen als ze de kans krijgt. Ik mag dat wel. In principe is een goede baas-hond verhouding speels/liefdevol. ( maar wel duidelijk).
Ik denk dat ik het impulsief goed gedaan heb, niet te hard, niet te zacht. Het heeft haar niet achterop gebracht. Toen ze net bij me was, kon iets wat omviel haar al dagen van de wap brengen en nu merk ik niets aan haar. Bang voor bijten ben ik niet echt, wel voor hoe ik dan zou moeten reageren en ook wat dat met mij zou doen.

Met mijn berner was dat anders, die heeft 1 keer naar mij gegromd. Zij kwam als herplaatser uit een roedel bij mij. Ze lag in de tuin met een bot. Ik dacht toen nog dat oefenen met afnemen goed was. Maar dat grommen van haar heb ik wel gerespecteerd. Een stevige boerenberner, die pak je niet zomaar iets af.

Bij Dívka helpt het om verbaal kort en duidelijk te zijn in correcties.
Niet schreeuwen, geen stemverheffing oid maar wel de toon: blij als je beloont, boos/kortaf als je corrigeert.
Een blik helpt ook, dus bij iets wat ze verkeerd doet/niet mag is een 'nee ' vaak voldoende om haar bij te sturen.