Nou, ik dat is ook toevallig: Een paar uur na het openen van dit topic is Ysta loops geworden.
We zaten na het werk in de tuin, Rakoes bij mij op schoot en Ysta klimt er half bij en begint te rijden. Vriend en ik zeiden al tegen elkaar dat ze waarschijnlijk binnenkort loops zou worden. We gaan een uur later naar binnen en zien bloed. Dag puppy
Joy is gecastreerd omdat ze bij de fokker 3 nesten heeft gehad en bij mij met pensioen kwam op voorwaarde dat ze dus wel gecastreerd werd.
Maar goed ook, want haar baarmoeder was erg onrustig.
Ik sta op het punt om een afspraak te maken voor castratie.
Het zou nu de perfecte tijd zijn, Rakoes is 2,5 jaar oud en 3 maanden geleden loops geweest.
Ik twijfel nog steeds, maar misschien maak ik er wel een te groot ding van. Ik heb ook het idee dat hoe langer ik ermee wacht, hoe lastiger het wordt om de knoop door te hakken.
Als je echt teveel twijfels hebt tzt, kun je altijd de afspraak nog afzeggen.
Ik ben 90% zeker dat ik Bella ook ga laten castreren na de volgende loopsheid. Tegen de tijd van castratie is ze dan ook ruim 2,5 jaar.
Edit: wat is nu voor jou de doorslaggevende factor? Want ze had er niet heel veel last van las ik even terug, behalve van de opdringerige reuen dan.
Persistence schreef: ↑29 okt 2021, 12:50
Als je echt teveel twijfels hebt tzt, kun je altijd de afspraak nog afzeggen.
Ik ben 90% zeker dat ik Bella ook ga laten castreren na de volgende loopsheid. Tegen de tijd van castratie is ze dan ook ruim 2,5 jaar.
Edit: wat is nu voor jou de doorslaggevende factor? Want ze had er niet heel veel last van las ik even terug, behalve van de opdringerige reuen dan.
Grootste reden is voorkomen van BMO en dat ik besloten heb geen nestje met haar te doen. En de reuen inderdaad. En, dat klinkt egoïstisch ik weet het, toch ook oppas. Een loopse hond breng je moeilijker weg en in de aanloop naar de loopsheid ruikt ze al lekker. Dan kan ik haar dus niet meer kwijt bij mensen die een reu hebben.
In mijn eerste bericht heb ik geschreven dat ik de verschillende soorten Rakoes juist leuk vind, maar als ik eerlijk ben dan is de Rakoes die ze nu is (dus niet loops of schijnzwanger) het leukst voor haarzelf. Denk ik. Ze is vrolijk, druk, speelt met andere honden, is ondeugend (en dus minder gehoorzaam, dat is voor mij wat lastiger).
Ik hoop/denk dat deze gemoedstoestand overheerst als ze gecastreerd wordt.
Floortje schreef: ↑29 okt 2021, 13:09
Grootste reden is voorkomen van BMO en dat ik besloten heb geen nestje met haar te doen. En de reuen inderdaad. En, dat klinkt egoïstisch ik weet het, toch ook oppas. Een loopse hond breng je moeilijker weg en in de aanloop naar de loopsheid ruikt ze al lekker. Dan kan ik haar dus niet meer kwijt bij mensen die een reu hebben.
In mijn eerste bericht heb ik geschreven dat ik de verschillende soorten Rakoes juist leuk vind, maar als ik eerlijk ben dan is de Rakoes die ze nu is (dus niet loops of schijnzwanger) het leukst voor haarzelf. Denk ik. Ze is vrolijk, druk, speelt met andere honden, is ondeugend (en dus minder gehoorzaam, dat is voor mij wat lastiger).
Ik hoop/denk dat deze gemoedstoestand overheerst als ze gecastreerd wordt.
Ja, het is niet alleen de loopsheid natuurlijk maar ook ervoor en erna, best wel een aantal weken per jaar dus.
In jouw onderste alinea herken ik Bella ook helemaal, ik zie haar liever vol leven en elke dag de speelgoedmand leegtrekkend dan een bejaarde hond die alleen maar sjokt en slaapt (ongeveer 3 maanden na elke loopsheid).
Persistence schreef: ↑29 okt 2021, 13:15
In jouw onderste alinea herken ik Bella ook helemaal, ik zie haar liever vol leven en elke dag de speelgoedmand leegtrekkend dan een bejaarde hond die alleen maar sjokt en slaapt (ongeveer 3 maanden na elke loopsheid).
Is dat voor jou de zwaarstwegende reden?
Rakoes is niet depri van de schijnzwangerschap en het is iedere keer minder geworden (de eerste keer gaf ze melk). Maar ze is dan wel heel erg gevoelig, zit aan mij vastgeplakt (wat is stiekem best gezellig vind) en ze heeft minder lef lijkt het wel. Alsof ze zich zorgen maakt.
De dames hier zijn natuurlijk ook voor de fok. Dus castratie is dan niet handig.
Zijn ze niet geschikt of worden ze na de fok herplaatst dan gaat alleen de baarmoeder er uit. Geen kans op baarmoeder ontsteking meer maar wel hormonaal intact met alle voordelen daarvan voor de fysiek.
Crutz schreef: ↑29 okt 2021, 14:02
De dames hier zijn natuurlijk ook voor de fok. Dus castratie is dan niet handig.
Nee, da's niet handig nee
Crutz schreef: ↑29 okt 2021, 14:02
Zijn ze niet geschikt of worden ze na de fok herplaatst dan gaat alleen de baarmoeder er uit. Geen kans op baarmoeder ontsteking meer maar wel hormonaal intact met alle voordelen daarvan voor de fysiek.
Maar dan ruiken ze nog wel lekker en zijn reuen opdringerig toch? Het scheelt natuurlijk ook hoe je hond is en hoe je ermee omgaat. Rakoes is klein en ik heb haar twee loopsheden geleden echt moeten redden van twee reuen die haar wilden verkrachten (haar echt boven mijn hoofd op moeten tillen). Een flinke mechel bijt wel van zich af, maar Rakoes begint echt niks tegen een labrador.
Crutz schreef: ↑29 okt 2021, 14:02
De dames hier zijn natuurlijk ook voor de fok. Dus castratie is dan niet handig.
Nee, da's niet handig nee
Crutz schreef: ↑29 okt 2021, 14:02
Zijn ze niet geschikt of worden ze na de fok herplaatst dan gaat alleen de baarmoeder er uit. Geen kans op baarmoeder ontsteking meer maar wel hormonaal intact met alle voordelen daarvan voor de fysiek.
Maar dan ruiken ze nog wel lekker en zijn reuen opdringerig toch? Het scheelt natuurlijk ook hoe je hond is en hoe je ermee omgaat. Rakoes is klein en ik heb haar twee loopsheden geleden echt moeten redden van twee reuen die haar wilden verkrachten (haar echt boven mijn hoofd op moeten tillen). Een flinke mechel bijt wel van zich af, maar Rakoes begint echt niks tegen een labrador.
Inderdaad blijven ze lekker ruiken / loops worden.
Crutz schreef: ↑29 okt 2021, 14:02
De dames hier zijn natuurlijk ook voor de fok. Dus castratie is dan niet handig.
Nee, da's niet handig nee
Crutz schreef: ↑29 okt 2021, 14:02
Zijn ze niet geschikt of worden ze na de fok herplaatst dan gaat alleen de baarmoeder er uit. Geen kans op baarmoeder ontsteking meer maar wel hormonaal intact met alle voordelen daarvan voor de fysiek.
Maar dan ruiken ze nog wel lekker en zijn reuen opdringerig toch? Het scheelt natuurlijk ook hoe je hond is en hoe je ermee omgaat. Rakoes is klein en ik heb haar twee loopsheden geleden echt moeten redden van twee reuen die haar wilden verkrachten (haar echt boven mijn hoofd op moeten tillen). Een flinke mechel bijt wel van zich af, maar Rakoes begint echt niks tegen een labrador.
Wat een vervelende reuen. Ik herken het niet echt. Vlak voordat ze echt dekrijp is, vindt Lily reuen wel heel aantrekkelijk, maar de groterds toch iets te spannend als het menens wordt. Dan gilt ze een keer en stoppen ze eigenlijk altijd wel (en vervolgens zoekt ze ze dan weer op ). Lily zelf is irritanter als ze werkelijk dekrijp is. Wat dat betreft vind ik reuen dan nog best galant en meestal ook wel makkelijk mee te roepen door de baas.
Persistence schreef: ↑29 okt 2021, 13:15
In jouw onderste alinea herken ik Bella ook helemaal, ik zie haar liever vol leven en elke dag de speelgoedmand leegtrekkend dan een bejaarde hond die alleen maar sjokt en slaapt (ongeveer 3 maanden na elke loopsheid).
Is dat voor jou de zwaarstwegende reden?
Rakoes is niet depri van de schijnzwangerschap en het is iedere keer minder geworden (de eerste keer gaf ze melk). Maar ze is dan wel heel erg gevoelig, zit aan mij vastgeplakt (wat is stiekem best gezellig vind) en ze heeft minder lef lijkt het wel. Alsof ze zich zorgen maakt.
Én geen BMO, wil geen nestje en ze vind andere honden heel erg vervelend tijdens en na de loopsheid en bijt van zich af. Victor heeft ook al een paar keer een poging op haar willen doen tijdens de loopsheid (hij is wel gecastreerd). Ze geeft geen melk tijdens de schijnzwangerschap, maar heeft geen eetlust en verdedigt spullen en eten wel feller. En uit praktisch oogpunt, ze kan minstens 3 weken niet mee met de uitlaatservice en trainen kan dan ook niet.
Had al eerder een afspraak staan, maar afgezegd iom dierenarts en GT omdat ze zo agressief werd na de eerste schijnzwangerschap, dat kon verergeren na sterilisatie. Nu is de boel wat stabieler en ze is wat ouder, nu durf ik dat wel aan.
Billie is mijn eerste teef, en we wachten nog steeds op haar eerste loopsheid. Ik verwacht ook niet dat ze te vaak loops zal worden, maar dat valt nog even af te wachten. Ik ben heel benieuwd of de loopsheden voor haar veel verschil gaan geven.
Als het kan, hou ik haar liefst intact. Ik vind haar nu geweldig en zou niet willen dat ze verandert.
Over de vraag waarom dierenartsen het zo vaak aanraden : geneeskunde is geen exacte wetenschap hè. Naar mijn gevoel was het “vroeger” de gewone gang van zaken dateven en reuen geholpen werden om puppy’s te voorkomen. Niemand die zich vragen stelde bij het snijden in een gezonde hond. Ik kan me voorstellen dat niet elke dierenarts zich specialiseert in de voor- en nadelen, de juiste timing, etc. Hier in Amerika wordt ook nog steeds vrij standaard gecastreerd, anders betaal je ook hogere sommen bij de registratie van je dier bij de gemeente bijvoorbeeld (wat verplicht is).
Ipanema schreef: ↑29 okt 2021, 19:18
Hier in Amerika wordt ook nog steeds vrij standaard gecastreerd, anders betaal je ook hogere sommen bij de registratie van je dier bij de gemeente bijvoorbeeld (wat verplicht is).
Hah, wat krom! Maar bij een teef valt dit nooit te controleren... oh, ik bedenk me net dat je natuurlijk een bewijs van de DA moet laten zien dan.
Feta heeft ook van die stemmingsschommelingen en geeft soms melk met de schijndracht. Het gedoe met reuen van haar af slaan is ook niet leuk; dus ik weet niet of ik haar na haar intact laat (ik wil iig nog een nestje met haar proberen te fokken). Lanai is na haar loopsheid stabiel geworden qua stemming; en het bracht haar zelf denk ik ook rust. Al met al blijft het een lastige keuze. Je kunt ook gewoon niet voorspellen hoe het uit gaat pakken en het is dus afwegen met voordelen en nadelen.
Ipanema schreef: ↑29 okt 2021, 19:18
Hier in Amerika wordt ook nog steeds vrij standaard gecastreerd, anders betaal je ook hogere sommen bij de registratie van je dier bij de gemeente bijvoorbeeld (wat verplicht is).
Hah, wat krom! Maar bij een teef valt dit nooit te controleren... oh, ik bedenk me net dat je natuurlijk een bewijs van de DA moet laten zien dan.
Inderdaad, al moest dat bij mijn gecastreerde reu ook Ik heb nog overwogen hen een foto van zijn ontbrekende balletjes te sturen (dat ze gewoon niet ingedaald zijn kan natuurlijk ook nog wel)
Waarom wordt er, althans hier op het forum, vaak zo anders aangekeken tegen het casteren van een reu dan tegen het castreren van een teef? Dingen, als stabieler, meer rust in de kop, geen gedoe met reuen als ze loops zijn, spelen toch ook bij reuen? Nou ja, dat laatste niet natuurlijk, maar dat kun je vervangen met geen gedoe als er loopse teven in de buurt zijn. Waaerm vinden ´we´ dat dat allemaal dingen zijn die bij een reu horen, maar die schommelingen bij een teef vinden we minder essentieel. Ik ben wel benieuwd hoe daar tegenaan gekeken wordt.
Persoonlijk vind ik al dat gedoe er wel een beetje bijhoren bij een teef. Ook de stemmingswisselingen. Behalve als een teef echt enorme last zou hebben van schijnzwangerschap zou ik castratie overwegen.
Nou, een teef kan als je haar intact laat baarmoederontsteking krijgen. En dat kan best een risico vormen.
Om dat voor te zijn kan je castreren.
Met kiertje heb ik dat niet gedaan, maar iedere keer als ze een dagje niet lekker was, een beetje misselijk ofzo, was ik bang voor een baarmoederontsteking.
Ik vind het echt fijner en ontspannener dat Pippa die ingreep al gehad heeft.
@Alfilillo ik hou überhaupt niet van snijden in een gezond dier.
Als Mahdu nog intact was geweest toen ik hem kreeg had ik hem mss laten castreren toen Dívka erbij kwam, maar tegelijkertijd was Dívka dan nooit hier komen logeren etc en had ze dan ook niet hier komen wonen.
Ik raadt een ieder die zijn hond wil laten castreren aan om iig te wachten tot ze mentaal en fysiek uitgegroeid zijn, dus tot een jaar of 3 ongeveer.
Die hormonen zitten niet voor niets in dat lijf en (vroeg)castratie kan gewoon een flinke invloed hebben op de botten en gewrichten buiten de andere nadelen om.
Diana schreef: ↑12 okt 2021, 15:49
Je bent er zelf toch bij?
Tiba is met anderhalf jaar gecastreerd omdat ze gedekt was (ze had ook heel veel last van schijnzwangerschap, dus een castratie stond sowieso op de planning). De oppas zei opeens "oh ja, was ik vergeten te zeggen, ze is vorige week toen ze bij mij was wel per ongeluk gedekt" .
Mijn vriend wilde het nest wel laten komen als het maar een paar puppy's waren, dus een echo laten maken. Daar waren er acht te zien Toen heeft hij de baarmoeder inclusief pups eruit laten halen, bleken het er 11 te zijn!
De RAD was toen nog van kracht en Tiba was een ambull/rottweiler/herder/stafford kruising.
Imp heb ik na de eerste loopsheid laten castreren.
Fitz is namelijk intact, en heeft 1 van zijn ballen ergens achter een nier zitten.
Als het ooit moet, kunnen ze die bal eruit vissen, maar de DA liet hem toch echt liever zitten.
En bij loopse teven krijgt hij prostaatproblemen
Misschien had ik Imp intact gelaten zonder reu in huis, misschien later gecastreerd. Ze is in elk geval geen fokmateriaal.
Ik heb nu teef nummer 4.
Teef 1, Nika, voor eerste loopsheid gecastreerd. Ik wist niet beter, ze was als ik werkte bij mijn ouders waar een volle reu was. Ik doe het nooit meer.
Teef 2, Marouck. Gecastreerd toen ze 4,5 was denk ik. Was elke vier maanden loops, altijd behoorlijk schijnzwanger daarna met fikse melkklierontstekingen.
Teef 3, Biène. Gecastreerd toen ze acht of negen was, baarmoeder ontsteking en inmiddels een volle reu in huis, dus dan maar alles eruit.
Geen van de honden is veranderd na de castratie qua gedrag.
Tika wordt vooralsnog voorlopig niet gecastreerd. Sowieso zal ze waarschijnlijk nog een nestje krijgen bij Carmen, maar ik wil ook niet castreren zonder reden, dus zolang het geen klachten geeft blijft ze gewoon compleet, gaat er gewoon een uit logeren op het hoogtepunt.
Ik heb besloten om het bij Pom niet te doen, vooral vanwege het risico op incontinentie en dik worden. Het is altijd lastig geweest om haar op gewicht te houden, ik zou het echt heel rot vinden als ze helemaal niets meer mag eten. Gelukkig heeft ze ook weinig last van haar loopsheid / schijnzwangerschap. Het enige onhandige is dat ik Karel heb, ik woon echt te klein om ze samen te houden dus dan moet Karel ieder half jaar uit logeren. Maar goed, dat is dan maar zo
Ik heb werkelijk waar nog nooit een teef gehad die veranderde van castratie. Voor de operatie een blije speelse hond, daarna ook. Niet dik worden, geen sloomheid, helemaal niks.
Rozi is nu behoorlijk op leeftijd en nog steeds slank en vrolijk. Rennen door het bos, dokter!
De enige die veranderde maar alleen op vachtgebied was Simone. Die ontplofte.
Ze zijn wel allemaal gecastreerd na twee of drie loopsheden, wellicht dat dat scheelt.
Ik heb bayla gecastreerd gekregen. Anders zou ze na een 1e loopsheid (bij mij, is herplaatser dus geen idee hoevaak ze loops is geweest) gecastreerd zijn geworden. Ik heb zelf liever reuen dus dan heb je dat loopsheid gedoe niet. Teef wordt wel gecastreerd reu alleen als nodig.
Nanna schreef: ↑30 okt 2021, 09:38
Ik heb werkelijk waar nog nooit een teef gehad die veranderde van castratie. Voor de operatie een blije speelse hond, daarna ook. Niet dik worden, geen sloomheid, helemaal niks.
Rozi is nu behoorlijk op leeftijd en nog steeds slank en vrolijk. Rennen door het bos, dokter!
De enige die veranderde maar alleen op vachtgebied was Simone. Die ontplofte.
Ze zijn wel allemaal gecastreerd na twee of drie loopsheden, wellicht dat dat scheelt.
De 2 teven van mijn moeder waren al ouder toen ze gecastreerd werden ook bij hun geen veranderingen in gedrag of dik worden.
). Lily zelf is irritanter als ze werkelijk dekrijp is. Wat dat betreft vind ik reuen dan nog best galant en meestal ook wel makkelijk mee te roepen door de baas.
Ik heb nog overwogen hen een foto van zijn ontbrekende balletjes te sturen 
(dat ze gewoon niet ingedaald zijn kan natuurlijk ook nog wel)
.
Toen heeft hij de baarmoeder inclusief pups eruit laten halen, bleken het er 11 te zijn!
