Begroetingsritueel

[Tamara]

Blij zijn we, als we elkaar weer zien wanneer ik thuis kom: ik ben blij om Fet en Lanai weer te zien en zij om mij te zien. Het begroeten gaat alleen niet meer naar mijn wens... het is allemaal te opgewonden en te hyper geworden. Als ik bezoek krijg merk ik dat het bezoek vaak met hetzelfde ritueel wordt begroet en daar is niet iedereen van gediend.

Het gaat zo: kwispel kwispel, spring spring. Ik zelf met een uitbundig: Heej Fet, Lanai! Daarna mag Feta in mijn armen springen en wordt er wat geknuffeld en likt Fet mijn gezicht. Vervolgens springt Lanai nog tien keer op met een blije kop voor knuffels en contact; ze maakt er tevens geluid bij, een soort enthousiaste gil-blaf. Uiteindelijk roep ik "rust" en dan is het weer goed.

Dit moet anders... maar hoe pak ik dit aan? De honden eerst laten zitten lijkt me een goed plan, en dit dan consequent toepassen, en dan alleen in rust begroeten. Maar als ze al zo hoog in hun energie zitten bij thuiskomst lijkt me dit niet een goed moment om die 'zit' te kunnen inlassen.
Ik zou de honden ook kunnen negeren bij thuiskomst en pas aandacht geven wanneer ze rustig zijn.

Heeft er iemand tips?

[ranetje]

Blij zijn we, als we elkaar weer zien wanneer ik thuis kom: ik ben blij om Fet en Lanai weer te zien en zij om mij te zien. Het begroeten gaat alleen niet meer naar mijn wens... het is allemaal te opgewonden en te hyper geworden. Als ik bezoek krijg merk ik dat het bezoek vaak met hetzelfde ritueel wordt begroet en daar is niet iedereen van gediend.

Het gaat zo: kwispel kwispel, spring spring. Ik zelf met een uitbundig: Heej Fet, Lanai! Daarna mag Feta in mijn armen springen en wordt er wat geknuffeld en likt Fet mijn gezicht. Vervolgens springt Lanai nog tien keer op met een blije kop voor knuffels en contact; ze maakt er tevens geluid bij, een soort enthousiaste gil-blaf. Uiteindelijk roep ik "rust" en dan is het weer goed.

Dit moet anders... maar hoe pak ik dit aan? De honden eerst laten zitten lijkt me een goed plan, en dit dan consequent toepassen, en dan alleen in rust begroeten. Maar als ze al zo hoog in hun energie zitten bij thuiskomst lijkt me dit niet een goed moment om die 'zit' te kunnen inlassen.

Ik zou de honden ook kunnen negeren bij thuiskomst en pas aandacht geven wanneer ze rustig zijn.

Heeft er iemand tips?

Dat laatste wordt vaak toegepast en lijkt vaak heel goed te werken.
Heb je dat al eens een tijdje geprobeerd?
Bij een ontstane gewoonte zal je wel een lange adem moeten hebben denk ik.

[Alfilillo]

Zitten lijkt me iets teveel gevraagd als ze zo hyper zijn inderdaad en negeren is weer bijna een straf. Je kunt wel iets aan je eigen energie doen. In plaats van zo uitbundig met een wat zachtere rustige stem. Niet meteen aanhalen, hoogstens een aai over de bol, eerst even jas ophangen en schoenen uit doen. Iets in bek geven werkt hier ook heel goed. Vooral bij Lily, die kan soms heel hyper zijn en begint ook zo hoog te keffen. Iets in haar bek geeft rust.

[_Tiny_]

Negeren en met een strak gezicht naar binnen komen en je blije honden niet begroeten..... nou dat kan en wil ik echt niet hoor.

Nee, dat vind ik ook altijd zo verdrietig Ik vergelijk het dan maar met een mens die met een blij gezicht en een uitgestoken hand op je toe komt lopen. En dat je die dan gaat negeren Maar sommigen zullen vast vinden dat het geen goeie vergelijking is.

Nu hou ik wel van een beetje rustige begroeting en niet van onder de voet gelopen worden. Wat hier goed werkt is meteen door de knieën gaan. Dan is die opwinding van tegen je op springen al weer over. En dan knuffelen we even. Zelf niet druk en wild gaan aaien.

Krijgen we bezoek doe ik ze eerst even in de keuken. Zit het bezoek rustig dan mogen ze er bij. Dan is de opwinding ook veel minder.

[Nanna]

Cesar Millan. No touch, no talk, no eye contact. Naar binnen schrijden of je Mozes bent die door de Rode zee gaat.
Dan dooft dat hypere gekrijs vanzelf uit.
Zelf doe ik daar helemaal niet aan. Gil maar een end weg.

[ranetje]

Waarom zou dat strakke negerende gezicht tevoorschijn moeten komen?
Je kunt gewoon ook even met iets anders bezig gaan.
Boodschappen uitpakken
Waterkoker aanzetten voor thee
Koffie machine aanzetten
o.i.d.
Daar is helemaal geen "strak negerend gezicht" bij nodig.

[mijke]

[
Dat laatste wordt vaak toegepast en lijkt vaak heel goed te werken.
Heb je dat al eens een tijdje geprobeerd?
Bij een ontstane gewoonte zal je wel een lange adem moeten hebben denk ik.

Hm, bij Oor werkte het averechts, ze werd dan helemaal onzeker en hyper en verward omdat ik haar negeerde, dan wilde ze alleen maar meer worden gezien. Bij haar moest ik juist wel met haar bezig, zodat ik het kon herleiden.

Bij haar hebben we een knuffel geïntroduceerd, om de spanning van de blijdschap op af te reageren. Ik zei dan "waar is je knuffel?", en dan ging ze die ophalen en er in bijten. Daarna mocht ze naast mij op de bank zitten, zodat ze op mijn gelijkte hoogte was om me te begroeten en dus niet hoefde te springen, dat scheelde ook een pak. We hadden een truucje "deftig zitten" dat ze graag deed om in het gevlij te komen en dat deed ze ook als ze naast me op de bank zat, met die knuffel in haar bek en dan in mij kruipen. Dat was heel lief en een heel stuk beter dan dat ik gecontroleerde hyper springen en blaffen een rondjes tollen van gekkigheid.

[mijke]

Waarom zou dat strakke negerende gezicht tevoorschijn moeten komen?
Je kunt gewoon ook even met iets anders bezig gaan.
Boodschappen uitpakken
Waterkoker aanzetten voor thee
Koffie machine aanzetten
o.i.d.
Daar is helemaal geen "strak negerend gezicht" bij nodig.

Nou... dat krijg je vanzelf als je net moet doen alsof er geen hond is die met scherpe nagels en een likkende tong met 50km/h tegen je opspringt in een eindeloos kabaal van blaffen

[ranetje]

Waarom zou dat strakke negerende gezicht tevoorschijn moeten komen?
Je kunt gewoon ook even met iets anders bezig gaan.
Boodschappen uitpakken
Waterkoker aanzetten voor thee
Koffie machine aanzetten
o.i.d.
Daar is helemaal geen "strak negerend gezicht" bij nodig.

Nou... dat krijg je vanzelf als je net moet doen alsof er geen hond is die met scherpe nagels en een likkende tong met 50km/h tegen je opspringt in een eindeloos kabaal van blaffen

Dan ben je wel wat laat met niet meer accepteren

Er zijn andere opties aangedragen die zeker ook kunnen helpen.
(Bij een van mijn honden eerste een kluif zoeken en dat in de bek mee om te begroeten)
Het ging me vooral om dat strakke gezicht dat naar mijn idee nergens voor nodig is.

Ondanks 100.000 argumenten waarom dat niet werkt.
Wel eens gewoon een tijdje gedaan?

[mijke]

Toch ook wel logisch, al helemaal voor een baasgericht ras.
Zitten ze alleen thuis, komt het baasje eindelijk weer thuis, hond is daar erg blij mee.. maar baasje loopt gewoon door, zegt niks en zet een bak thee.
Dat is toch ook verwarrend. Mooi opgelost met die knuffel!

Ja tuurlijk, het is compleet logisch! Maargoed ik had haar toen net en dit advies was toen echt in zwang (ook op hf), dus je probeert het toch want ze was wel echt heel erg druk en pijnlijk Gaandeweg leerde ik dat meeveren en ombuigen sowieso meestal veel beter werkt dan negeren of recht tegen de aard van het beestje in werken.

[mijke]

Waarom zou dat strakke negerende gezicht tevoorschijn moeten komen?
Je kunt gewoon ook even met iets anders bezig gaan.
Boodschappen uitpakken
Waterkoker aanzetten voor thee
Koffie machine aanzetten
o.i.d.
Daar is helemaal geen "strak negerend gezicht" bij nodig.

Nou... dat krijg je vanzelf als je net moet doen alsof er geen hond is die met scherpe nagels en een likkende tong met 50km/h tegen je opspringt in een eindeloos kabaal van blaffen

Dan ben je wel wat laat met niet meer accepteren

Er zijn andere opties aangedragen die zeker ook kunnen helpen.
(Bij een van mijn honden eerste een kluif zoeken en dat in de bek mee om te begroeten)
Het ging me vooral om dat strakke gezicht dat naar mijn idee nergens voor nodig is.

Ondanks 100.000 argumenten waarom dat niet werkt.
Wel eens gewoon een tijdje gedaan?

"Niet accepteren" is echt een andere strategie dan negeren.
En nee ik was niet te laat, zo was ze al toen ik haar kreeg.
En ja ik heb het een poos geprobeerd, op advies van hf. Tot ons beider grote frustratie heb ik het nog best lang volgehouden zelfs ook.
Het is gewoon als je maar even nadenkt over het wezen hond een domme strategie.

[ranetje]

Nou... dat krijg je vanzelf als je net moet doen alsof er geen hond is die met scherpe nagels en een likkende tong met 50km/h tegen je opspringt in een eindeloos kabaal van blaffen

Dan ben je wel wat laat met niet meer accepteren

Er zijn andere opties aangedragen die zeker ook kunnen helpen.
(Bij een van mijn honden eerste een kluif zoeken en dat in de bek mee om te begroeten)
Het ging me vooral om dat strakke gezicht dat naar mijn idee nergens voor nodig is.

Ondanks 100.000 argumenten waarom dat niet werkt.
Wel eens gewoon een tijdje gedaan?

"Niet accepteren" is echt een andere strategie dan negeren.
En nee ik was niet te laat, zo was ze al toen ik haar kreeg.
En ja ik heb het een poos geprobeerd, op advies van hf. Tot ons beider grote frustratie heb ik het nog best lang volgehouden zelfs ook.
Het is gewoon als je maar even nadenkt over het wezen hond een domme strategie.

Nog even
Het ging me vooral om dat strakke gezicht dat naar mijn idee nergens voor nodig is.

Ik vraag me af in hoeverre een hond die je later krijgt vanaf het aller eerste begin tegen je opspringt?
Misschien was dat zo hoor bij jouw hond, geen idee.
Was er niet bij.

[Dagmar]

Nog even
Het ging me vooral om dat strakke gezicht dat naar mijn idee nergens voor nodig is.

Ik vraag me af in hoeverre een hond die je later krijgt vanaf het aller eerste begin tegen je opspringt?
Misschien was dat zo hoor bij jouw hond, geen idee.
Was er niet bij.

Nee, wat heb je dan eigenlijk? Een vrolijk, contactzoekend gezicht terwijl je negeert?



Ik doe gezellig met ze mee. Daarna stuur ik ze naar buiten en krijgen ze een koekje en klaar.
Als dat handiger is met bezoek kunnen ze achter een hekje met wat lekkers en mogen ze eventueel de kamer in als ze rustig doen.

[_Tiny_]

Waarom zou dat strakke negerende gezicht tevoorschijn moeten komen?
Je kunt gewoon ook even met iets anders bezig gaan.
Boodschappen uitpakken
Waterkoker aanzetten voor thee
Koffie machine aanzetten
o.i.d.
Daar is helemaal geen "strak negerend gezicht" bij nodig.

Dat deed ik altijd met Floor. Zat ze kaarsrecht en doodstil op haar kont in een soort aangeleerde hulpeloosheid, totdat ik haar bij me riep voor een knuffel. Achteraf denk ik waarom moest dat zo van mij. Omdat ze dan netjes is opgevoed? Ik vind het gewoon niet leuk meer om op zo'n manier met honden om te gaan. Vind het echt veel leuker om een beetje meer uit te gaan van hun natuurlijke aard. Honden springen en likken nu eenmaal als begroeting. Net zoals wij handen schudden of omhelzen. Wil niet zeggen dat je alles maar goed moet vinden maar ik vind het veel leuker om een beetje mee te veren.

[mijke]

Dan ben je wel wat laat met niet meer accepteren

Er zijn andere opties aangedragen die zeker ook kunnen helpen.
(Bij een van mijn honden eerste een kluif zoeken en dat in de bek mee om te begroeten)
Het ging me vooral om dat strakke gezicht dat naar mijn idee nergens voor nodig is.

Ondanks 100.000 argumenten waarom dat niet werkt.
Wel eens gewoon een tijdje gedaan?

"Niet accepteren" is echt een andere strategie dan negeren.
En nee ik was niet te laat, zo was ze al toen ik haar kreeg.
En ja ik heb het een poos geprobeerd, op advies van hf. Tot ons beider grote frustratie heb ik het nog best lang volgehouden zelfs ook.
Het is gewoon als je maar even nadenkt over het wezen hond een domme strategie.

Nog even
Het ging me vooral om dat strakke gezicht dat naar mijn idee nergens voor nodig is.

Ik vraag me af in hoeverre een hond die je later krijgt vanaf het aller eerste begin tegen je opspringt?
Misschien was dat zo hoor bij jouw hond, geen idee.
Was er niet bij.

Ja weet je, je hoeft me niet te geloven hoor, wees maar lekker sceptisch over mijn ervaringen als je dat wilt. Ik zou niet weten waarom, maargoed zelf weten De groeten

[Diana]

Hier werd het ook steeds doller, vooral sinds Arlo echt los is gekomen en hij blaft bij opwinding en blijdschap.
Negeren helpt daar echt niet tegen, dan gaat hij alleen maar meer 'zijn best doen', harder blaffen en om me heen springen tot ik hem ook begroet. Ik heb hem dus inderdaad geleerd om te gaan zitten (niet alleen bij thuiskomst, maar alle momenten van veel opwinding, bijvoorbeeld voordat we gaan wandelen of voordat hij eten krijgt, dan vertoonde hij hetzelfde gedrag). Als hij zit, stopt hij ook direct met blaffen. Door dat in al die situaties consequent te oefenen, gaat hij nu meestal al uit zichzelf zitten als ik binnenkom en is er dus geen geblaf en gespring. Dan begroet ik hem even rustig en prijs hem en dan is hij meteen een stuk rustiger. Hier werkt dat zitten dus uitermate goed. Doordat hij rustiger is, is de rest ook kalmer. Amy springt ook wel, maar niet tegen mij aan en ze kalmeert ook weer snel uit zichzelf, dus dat vind ik niet zo'n probleem.

[ranetje]

Waarom zou dat strakke negerende gezicht tevoorschijn moeten komen?
Je kunt gewoon ook even met iets anders bezig gaan.
Boodschappen uitpakken
Waterkoker aanzetten voor thee
Koffie machine aanzetten
o.i.d.
Daar is helemaal geen "strak negerend gezicht" bij nodig.

Dat deed ik altijd met Floor. Zat ze kaarsrecht en doodstil op haar kont in een soort aangeleerde hulpeloosheid, totdat ik haar bij me riep voor een knuffel. Achteraf denk ik waarom moest dat zo van mij. Omdat ze dan netjes is opgevoed? Ik vind het gewoon niet leuk meer om op zo'n manier met honden om te gaan. Vind het echt veel leuker om een beetje meer uit te gaan van hun natuurlijke aard. Honden springen en likken nu eenmaal als begroeting. Net zoals wij handen schudden of omhelzen. Wil niet zeggen dat je alles maar goed moet vinden maar ik vind het veel leuker om een beetje mee te veren.

Iedereen moet dat helemaal zelf weten

Als je er over klaagt en het vervelend vindt kan je er wat aan veranderen.
En als je het geen probleem vindt laat je het zo.

[mijke]

Iedereen moet dat helemaal zelf weten

Als je er over klaagt en het vervelend vindt kan je er wat aan veranderen.
En als je het geen probleem vindt laat je het zo.

Wat verdraaid je de dingen toch weer mooi

[Kayltje]

Hier staan ze met z’n vieren te dringen achter het raam van de voordeur. Imp en Djinn snuivend door het kattenluik. Dan roep ik al met hoge stem: Hondjes!!!!

Eenmaal binnen wil Fitz achtjes tussen mijn benen lopen en me even in de ogen kijken met z’n poten op mijn schouders, Djinn springt, piept en stuitert en roept Ikikikikikikkkk ben het leukst, aai mij, Imp wil opgetild worden en wie is mijn liefste hondje horen, en Maddie wil zoenen.
Oh, en uiteraard moet iedereen weten waar ik geweest bent, waarom en of ik wat lekkers meegenomen heb.

Bezoek wordt niet zo begroet.
Fitz en Maddie vinden bezoek gezellig, maar wachten af totdat iemand ze aanhaalt. Dan volgt bovenstaand pas.
Djinn vindt bezoek spannend en blaft en wil ruiken en Imp haat bezoek en zit vuil te kijken in de vensterbank.

Als je het zo willen ombuigen zou ik in eerste instantie gewoon een hand koekjes laten vallen bij binnenkomst.
Dag lieverds, zoek! Vanuit daar een nieuwe, gewenste routine opbouwen.

[ranetje]

Iedereen moet dat helemaal zelf weten

Als je er over klaagt en het vervelend vindt kan je er wat aan veranderen.
En als je het geen probleem vindt laat je het zo.

Wat verdraaid je de dingen toch weer mooi

Want dat was een reactie op jou?

[mijke]

Iedereen moet dat helemaal zelf weten

Als je er over klaagt en het vervelend vindt kan je er wat aan veranderen.
En als je het geen probleem vindt laat je het zo.

Wat verdraaid je de dingen toch weer mooi

Want dat was een reactie op jou?

Ik lees ook dingen die geen reactie zijn op mij, verrassend hè?

[ranetje]

Wat verdraaid je de dingen toch weer mooi

Want dat was een reactie op jou?

Ik lees ook dingen die geen reactie zijn op mij, verrassend hè?

Je weet heel goed wat ik bedoel.
Veel plezier verder

[Pemba]

Ze weten hier precies dat ze een koekje krijgen als ik thuiskom dus rennen ze naar de keuken.
Dan is meestal de ergste opwinding wel weg.
En na het koekje even knuffelen
Negeren kan ik echt niet.

[_Tiny_]

Waarom zou dat strakke negerende gezicht tevoorschijn moeten komen?
Je kunt gewoon ook even met iets anders bezig gaan.
Boodschappen uitpakken
Waterkoker aanzetten voor thee
Koffie machine aanzetten
o.i.d.
Daar is helemaal geen "strak negerend gezicht" bij nodig.

Dat deed ik altijd met Floor. Zat ze kaarsrecht en doodstil op haar kont in een soort aangeleerde hulpeloosheid, totdat ik haar bij me riep voor een knuffel. Achteraf denk ik waarom moest dat zo van mij. Omdat ze dan netjes is opgevoed? Ik vind het gewoon niet leuk meer om op zo'n manier met honden om te gaan. Vind het echt veel leuker om een beetje meer uit te gaan van hun natuurlijke aard. Honden springen en likken nu eenmaal als begroeting. Net zoals wij handen schudden of omhelzen. Wil niet zeggen dat je alles maar goed moet vinden maar ik vind het veel leuker om een beetje mee te veren.

Iedereen moet dat helemaal zelf weten

Als je er over klaagt en het vervelend vindt kan je er wat aan veranderen.
En als je het geen probleem vindt laat je het zo.

Ja, zoals ik al zei: op je knieën gaan/op dezelfde hoogte begroeten. Zelf niet opgewonden praten en aaien maar rustig doen.

Doorlopen, doen alsof je de hond niet ziet, zit aanleren, de hond leren dat het niet uitmaakt wat hij wil omdat je toch niet reageert, vind ik niet zo vriendelijk.

[Diana]

Ze weten hier precies dat ze een koekje krijgen als ik thuiskom dus rennen ze naar de keuken.
Dan is meestal de ergste opwinding wel weg.
En na het koekje even knuffelen
Negeren kan ik echt niet.

Ik kan heel goed negeren. Dat heb ik dus ook lang volgehouden met Arlo, en ik maar denken: dit is de extinction burst, nog even en het gaat vast de goede kant op Maar ik moest toch constateren dat zijn gedrag alleen maar bleef toenemen en dat hij blijkbaar helemaal niet zelf kon bedenken dat het hem geen aandacht oplevert en hij het dus beter over een andere boeg kon gooien, hij ging het alleen maar harder en harder proberen, harder blaffen, nóg doller doen Je kunt ook niet voor een hond bepalen wat voor hem dusdanig leuk is dat hij er helemaal van uit zijn bol gaat, ook niet door het thuiskomen heel saai te maken. Het blijkt dat hij er veel meer aan heeft dat ik hem heel duidelijk vertel wat ik wél wil zien (zitten en je kop houden ), dat heeft hij supersnel opgepikt, binnen een week snapte hij het eigenlijk wel en ging het ook uit zichzelf doen. Veel effectiever dan een halfjaar negeren