Meeko de pup

[Jay]

Wat een stoere, guitige pup is hij !

[Gudrun]

Hij is prachtig en echt al best stoer!

Wat ik doe met pups en oudere honden op wandeling is regelmatig de ouderen roepen, iets alten doen en belonen. Pup komt dan vanzelf mee en neemt over dat ik best leuk in interessant ben.

En regelmatig ging ik met vb Kika, Sherlock en/of Pippa het kleine rondje doen. Ouwetjes en jong die allemaal niet heel erg lang kunnen/mogen. En dan extra oefentijd met de kleine onderweg.

Dat baasgerichte komt vanzelf .

[malinois]

Klinkt als een heerlijk mannetje .

Ik moet Meeko wel vaker alleen mee gaan nemen merk ik, want hij begint zich meer met Manu bezig te houden dan met mij.

Daar zou ik me niet te druk om maken. Natuurlijk is het fijn als jullie af en toe alleen voor elkaar tijd hebben, maar maak er je - vooral bij een driekwart herder - maar geen zorgen in dat Meeko door zo aan Manu te hangen in zijn jeugd op termijn minder met jullie zou hebben.

Ik maak dat hier al pup na pup na pup mee : ik heb een grote roedel, dus mezelf belangrijker maken dan hen is compleet roeien tegen de stroom in, al helemaal omdat bij een groot deel van de pups die hier zijn opgegroeid ook de moeder aanwezig was/is.
En toch zie ik dus bij elke hond hetzelfde patroon : in hun prille jeugd ben ik duidelijker minder interessant dan de rest van de roedel, maar dan zit ik al wat inwendig te grijnzen omdat ik weet wat er gehéid aankomt naarmate ze ouder worden : de andere honden blijven natuurlijk heel belangrijk, maar op een gegeven moment stijg ik daar toch echt automatisch bovenuit hoor .

Klopt dat zie ik hier ook!

[Tamara]

Wat interessant om te lezen hoe dit in een roedel gaat, Inge O. En jij merkt het dus ook Malinois.

Leuke foto's van Meeko Meeko en Manu samen zijn mooi om te zien; de grote stoere poolhond naast de kleine pup.

[Inge O]

Wat interessant om te lezen hoe dit in een roedel gaat, Inge O. En jij merkt het dus ook Malinois.

Honden zijn nu eenmaal echte 'mensenbeesten' tot diep in hun kern - waarschijnlijk ook al een groot deel epigenetisch.

[mijke]

Oh wat superschattig zeg, hoe hij meerent met grote broer en alles hetzelfde doet Mijn hemel het is wel echt een knap hondje zeg!

[Diana]

Klinkt als een heerlijk mannetje .

Ik moet Meeko wel vaker alleen mee gaan nemen merk ik, want hij begint zich meer met Manu bezig te houden dan met mij.

Daar zou ik me niet te druk om maken. Natuurlijk is het fijn als jullie af en toe alleen voor elkaar tijd hebben, maar maak er je - vooral bij een driekwart herder - maar geen zorgen in dat Meeko door zo aan Manu te hangen in zijn jeugd op termijn minder met jullie zou hebben.

Ik maak dat hier al pup na pup na pup mee : ik heb een grote roedel, dus mezelf belangrijker maken dan hen is compleet roeien tegen de stroom in, al helemaal omdat bij een groot deel van de pups die hier zijn opgegroeid ook de moeder aanwezig was/is.
En toch zie ik dus bij elke hond hetzelfde patroon : in hun prille jeugd ben ik duidelijker minder interessant dan de rest van de roedel, maar dan zit ik al wat inwendig te grijnzen omdat ik weet wat er gehéid aankomt naarmate ze ouder worden : de andere honden blijven natuurlijk heel belangrijk, maar op een gegeven moment stijg ik daar toch echt automatisch bovenuit hoor .

Ik merk bij de herplaatsers hetzelfde. Zowel Amoz als Arlo zijn echt honden-honden en trokken zich de eerste tijd ook heel erg op aan de andere honden, maar nu ben ik toch wel duidelijk het middelpunt van hun universum. Nu komen ze ook voor steun bij mij in plaats van die bij de andere honden te zoeken.
Amy heeft dat van het begin af aan al gehad, zij is echt een roedeldier, maar andere honden zijn voor haar duidelijk minder belangrijk dan ik.
En dat zijn niet eens herders, dus met een kruising kelpie zou ik me daar inderdaad al helemaal geen seconde druk om maken

[kloesje]

Hier werkt dat ook exact zo, ik heb Bindi juist als pup veel met mijn honden laten optrekken, zij hebben een heel groot deel van de opvoeding gedaan. Ze is echt een enorm leuke werkhond voor mij, wanneer we aan het werk zijn, dan is ze echt in voor actie. Wanneer we met de groep lopen, dan is ze voornamelijk gericht op de andere honden, fijn spelen, racen en gek doen. Maar ik hoef maar 1 keer te fluiten en ze stopt direct om naar mij om te kijken en te zien wat de bedoeling is.
Met jouw driekwart kelpie gaat dat zeker goed komen, laat ze maar lekker samen hond zijn

[Yvette]

Fijn dat het zo goed gaat, hij groeit hard inderdaad, knap mannetje!
Ik merk hier ook ineens dat ie wat verder weg durft en dan lekker met de andere hond(en) blijft hangen en doen, grappig om te lezen dat ze dat allemaal wel een beetje hebben. Ik doe nog wel heel veel alleen met hem maar het is wel intensief, drie rondjes per keer Freek moet weer even in het gareel nu hij weer mee mag dan kunnen we het in elk geval reduceren naar twee, is al beter.

Hoe is het met dat kuiten bijten, is het al over?

Klinkt als een heerlijk mannetje .

Ik moet Meeko wel vaker alleen mee gaan nemen merk ik, want hij begint zich meer met Manu bezig te houden dan met mij.

Daar zou ik me niet te druk om maken. Natuurlijk is het fijn als jullie af en toe alleen voor elkaar tijd hebben, maar maak er je - vooral bij een driekwart herder - maar geen zorgen in dat Meeko door zo aan Manu te hangen in zijn jeugd op termijn minder met jullie zou hebben.

Ik maak dat hier al pup na pup na pup mee : ik heb een grote roedel, dus mezelf belangrijker maken dan hen is compleet roeien tegen de stroom in, al helemaal omdat bij een groot deel van de pups die hier zijn opgegroeid ook de moeder aanwezig was/is.
En toch zie ik dus bij elke hond hetzelfde patroon : in hun prille jeugd ben ik duidelijker minder interessant dan de rest van de roedel, maar dan zit ik al wat inwendig te grijnzen omdat ik weet wat er gehéid aankomt naarmate ze ouder worden : de andere honden blijven natuurlijk heel belangrijk, maar op een gegeven moment stijg ik daar toch echt automatisch bovenuit hoor .

Wat is het toch fijn dat je er weer bent Inge, jij hebt altijd zo'n fijne heldere bijdrage met al je ervaring en prettige manier van schrijven

[Inge O]

Wat is het toch fijn dat je er weer bent Inge, jij hebt altijd zo'n fijne heldere bijdrage met al je ervaring en prettige manier van schrijven

Dank je .

[Manuma]

Ik lees alles wat jullie schrijven en ik ben heel blij met jullie ervaringen. Ik reageer en update later weer uitgebreid, ik heb momenteel helaas nog niet de focus langere stukken te schrijven.

Dit is een raar topic voor mij geworden. Ik begon met zoveel enthousiasme aan ons avontuur samen en voor mijn gevoel hangt er nu een schaduw overheen. Ineens is Meeko voor iedereen de vervanger van Uma en dat doet me wat merk ik.
Ik heb het er in alle eerlijkheid soms wel moeilijk mee. Dan begint hij voor de tiende keer te blaffen om me uit te dagen of zit weer ergens aan te knagen wat niet stuk mag. Terwijl vriend en ik elkaar vol verdriet op wilde zoeken en voor m’n gevoel knalde ik dan echt uit elkaar. Ik heb hem laatst uit frustratie op de gang gezet en tegen de deur gezeten, hard zuchtend en in tranen. Dit was zo niet hoe ik het voor ogen had. Ik hoop dat Meeko het me vergeeft. Ik heb mezelf in elk geval aardig herpakt vandaag en hopelijk houd ik dat even vol. Hij is in elk geval vreselijk slim dus trainen is heel leuk.

Manu is behoorlijk op zichzelf en komt nooit knuffelen, Meeko wel. ‘s Avonds nodigen we hem uit op de bank en komt hij tegen ons aan dutten.
Ik ben bezig met clickeren en hij doet het ontzettend goed. Zit, af, zelfs blijf. Vandaag voor de lol high five geprobeerd en dat snapte hij na 2x al. Op het kistje, in het kistje, kop door je tuig. Alles zit er al in.
Manu en Meeko spelen Hij heeft wel heel veel respect voor Manu want als je Meeko soms bezig ziet met vreemde honden Hij hangt in oren en bijt in poten. Die hond heeft eindeloze energie, niet normaal. Ik wandel ‘s ochtends bijna een uur met hem en hij rent eigenlijk de hele tijd
Hij doet het ook super bij de paarden. Heel voorzichtig maar al helemaal niet bang meer en loopt als volleerd stalhond mee. Zo gezellig. Ik deed dat vroeger met Uma.

Ik begin nu al echt te merken dat hij zo anders is dan ik gewend ben. Ik ben zijn alles. Manu ook hoor, maar ik sta iets voor. Ik hoef maar een lip te willen bewegen en hij staat gelijk klaar. Hij apporteert al, ik moet meedoen, is leuk Ik neem hem overal mee naartoe. Hij is ook al een paar keer alleen thuis gebleven met Manu en doet dat ook hartstikke stoer.
Hij blaft wel veel, ben ik ook niet gewend. Ik hoop dat die blaf wel iets zwaarder gaat worden want deze is echt vreselijk schel Hij is wel een stuk beter te begrenzen. Dat is zoooo fijn Als hij weer achter mijn zoontje aan vliegt zeg ik: zachtjes! En dan kijkt hij even naar me met zo’n kontschudkwispel en zie je hem z’n best doen zich in te houden. Lukt niet maar toch schattig. Of als hij me weer in m’n been wil pakken, euh! en hij pakt de riem. Ik moet echt een flos mee gaan nemen. En hij heeft Manu om in te bijten

[HillieS]

Wat fijn dat Meeko en Manu het zo goed doen samen!

En natuurlijk is Meeko geen vervanger, hij was er immers al, en toen was Uma er nog gewoon. Maar mensen benoemen dat dus zo tegen je? Dat lijkt me wel een rotgevoel geven ja

[Manuma]

Wat fijn dat Meeko en Manu het zo goed doen samen!

En natuurlijk is Meeko geen vervanger, hij was er immers al, en toen was Uma er nog gewoon. Maar mensen benoemen dat dus zo tegen je? Dat lijkt me wel een rotgevoel geven ja

Niet letterlijk hoor! Mensen vragen naar Uma, ook bekenden, en dan: nou gelukkig heb je al een nieuwe. Of na een vraag over Uma: en dit is je nieuwe?
Natuurlijk bedoelt niemand dat naar of alsof hij haar vervangt. Dat ligt aan mij, dat weet ik.
Ze hadden gewoon nog jaren met z’n drieën naast me moeten lopen

[Sekreetje]

Wat een gezeur toch altijd dat mensen het een vervanger noemen. En al had je Meeko wel pas na het overlijden van Uma in huis gehaald, dan nóg was het geen vervanger geweest.

Edit: ook al benoemen ze het niet letterlijk lees ik nu.

Los daarvan lijkt het me ook echt een uitdaging om nu net zoveel van al zijn ontwikkelingen en streken te genieten als je graag zou willen. Ik hoop dat dat gevoel snel weer een beetje terugkomt en makkelijker naast het verdriet om Uma kan bestaan. Ik vind dat jullie het echt knap doen hoor. Voel je niet schuldig.

[Alfilillo]

Wat is het toch een leukerd. Heb je een filmpje van spelende Meeko en Manu?
Rot maar begrijpelijk dat je nu niet helemaal onbezorgd van Meeko's puppystreken kan genieten. Maar ja, het is niet anders. Ergens denk ik dat het wel goed is hoor, dat hij nu is gekomen.

[Smoushond]

Het is anders gelopen dan je had verwacht. Daar kan niemand iets aan doen, Uma niet ,jij niet en kleine Meeko ook niet
Begrijpelijk dat je gevoelens alle kanten opvliegen voel je daar niet schuldig over
Hij klinkt wel als een leuke afleiding

[Manuma]

Nog geen filmpje maar ik zal eens proberen op tijd te zijn

Ik geniet natuurlijk ook nog van die kleine draak. Hij is soms een boef maar meestal gewoon ontzettend leuk. Hij heeft een gigantische hekel aan regen, ligt ook graag comfortabel en de zindelijkheid gaat supergoed. Vannacht heeft hij gewoon doorgeslapen. Hij wil het liefst al niet meer in de tuin plassen maar echt naar buiten. Hij is heel dapper en altijd enthousiast Zo dol op mensen, maakt van die lekkere puppygeluidjes en schudt met z’n billen.
Eet als een bootwerker maar wil dus echt geen groente hè

[Yvette]

Ik vind het zo leuk om te lezen hoe hij is, ik lees zoveel overeenkomsten maar ook veel verschillen. Grappig is dat.

Dit is een raar topic voor mij geworden. Ik begon met zoveel enthousiasme aan ons avontuur samen en voor mijn gevoel hangt er nu een schaduw overheen. Ineens is Meeko voor iedereen de vervanger van Uma en dat doet me wat merk ik.

Ik had het er van tevoren moeilijk mee dat mijn hele oude roedeltje straks 'vervangen' is door twee nieuwe honden die ik nog helemaal niet door en door ken. Ik snap goed wat je schrijft dat het steekt dat andere mensen er -voor jouw gevoel- ook zo naar kijken. Maar jullie weten zelf hoe het zit en veel mensen snappen überhaupt niet hoe diep een hond in je hart gaat zitten, misschien kun je het ze ook niet kwalijk nemen, geef jezelf gewoon de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen. Het verdriet zal moeten slijten.

Ik heb het er in alle eerlijkheid soms wel moeilijk mee. Dan begint hij voor de tiende keer te blaffen om me uit te dagen of zit weer ergens aan te knagen wat niet stuk mag. Terwijl vriend en ik elkaar vol verdriet op wilde zoeken en voor m’n gevoel knalde ik dan echt uit elkaar. Ik heb hem laatst uit frustratie op de gang gezet en tegen de deur gezeten, hard zuchtend en in tranen. Dit was zo niet hoe ik het voor ogen had. Ik hoop dat Meeko het me vergeeft. Ik heb mezelf in elk geval aardig herpakt vandaag en hopelijk houd ik dat even vol. Hij is in elk geval vreselijk slim dus trainen is heel leuk.

Ik weet niet hoe jij er in staat hoor maar wij zijn aan de slag gegaan met benchtraining en dat pakt hij echt supergoed op. Hij gaat er heel graag in en ligt binnen no time lekker te slapen, dat gedraak en geknaag aan spullen is daarmee gelijk van de baan. Soms kun je het er in je normale doen al even niet bij hebben met nog meer huisdieren en een gezin dat je aandacht wil, dan vind ik dit wel echt ideaal hoor.
Hoe dan ook, Meeko ziet er op de foto's in elk geval hartstikke gelukkig uit dus over hem hoef je je geen zorgen te maken, denk ook maar af en toe aan jezelf, daar heeft hij evengoed wat aan

[HillieS]

Wat fijn dat Meeko en Manu het zo goed doen samen!

En natuurlijk is Meeko geen vervanger, hij was er immers al, en toen was Uma er nog gewoon. Maar mensen benoemen dat dus zo tegen je? Dat lijkt me wel een rotgevoel geven ja

Niet letterlijk hoor! Mensen vragen naar Uma, ook bekenden, en dan: nou gelukkig heb je al een nieuwe. Of na een vraag over Uma: en dit is je nieuwe?
Natuurlijk bedoelt niemand dat naar of alsof hij haar vervangt. Dat ligt aan mij, dat weet ik.
Ze hadden gewoon nog jaren met z’n drieën naast me moeten lopen

Natuurlijk hadden ze nog jaren met z'n 3en moeten meelopen En ik kan me wel voorstellen dat t zo voelt met de vragen.

[*Esther]

Het is natuurlijk ook een wervelwind aan verschillende gevoelens. En je moet ook nog eens bergen energie hebben. Dat lukt gewoon soms niet. Het zal ook nog wel even duren voordat er een nieuw evenwicht in huis is. Verdriet om Uma, blijheid als die kleine aap 't goed doet. Foto van de mannen samen is geweldig!!

[Inge O]

Niet letterlijk hoor! Mensen vragen naar Uma, ook bekenden, en dan: nou gelukkig heb je al een nieuwe. Of na een vraag over Uma: en dit is je nieuwe?

Kan jouw gefrustreerde en trieste gevoel daarbij heel goed begrijpen, maar ik denk dat je dat voor een groot deel los van Uma moet zien. Stel dat Uma er nog was, dan zou het dit worden :

en dit is je nieuwe?

En dat zou dan gewoon een geïnteresseerde vraag lijken over je - inderdaad nieuwe - aanwinst . En 'gelukkig heb je al een nieuwe' kan je ook lezen als 'gelukkig heb je iets dat je een beetje afleidt'.

Ik ben ooit mijn superhond-aller-tijden veel te vroeg en op een héél trieste manier kwijtgeraakt toen haar kleinkindertjes pas een paar dagen oud waren. Natuurlijk stond mijn hoofd niet meer naar dat nest, en al helemaal niet naar de tonnen bezoek een paar weken later, of naar de pup uit dat nest die zou blijven.
En toch was die gedwongen afleiding het beste wat me in de gegeven situatie had kunnen overkomen, en die 'nieuwe pup Attackje' heeft zich in de loop van haar leven op nummer twee in het lijstje 'mijn leukste honden ooit' gewurmd. Ik wens jullie dat met Meeko ook toe .

[Tamara]

Meeko en Manu samen in de mand

Je had niet kunnen voorspellen dat het zo zou verlopen in jullie leven, dat Uma is komen te overlijden terwijl Meeko net thuis is. Het is zo verdrietig, en natuurlijk is het dan zwaar om die vragen te krijgen en om er je hoofd bij te kunnen houden. Je doet wat je kunt in deze situatie van rouw en verdriet.

Meeko is heus wel tegen een time-outje hier en daar, en tegen een som- emotionele-baas opgewassen.

Wat mooi dat hij het zo goed doet bij de paarden en dat jullie dit gezellig samen kunnen doen

[Anne]

Helemaal eens met Inge O en met Tamara, en met anderen met woorden van dezelfde strekking. Wat een fijne foto van Meeko en Manu samen in de mand

[Manuma]

Wat interessant om te lezen hoe dit in een roedel gaat, Inge O. En jij merkt het dus ook Malinois.

Honden zijn nu eenmaal echte 'mensenbeesten' tot diep in hun kern - waarschijnlijk ook al een groot deel epigenetisch.

Dit stelt mij gerust

Hahaha, ik help mee hopen maar bij Duende is het nooit meer goed gekomen. Mijn trommelvliezen knappen hier dagelijks wel een keer.

Oh help. Ik vind blaffen zo vreselijk

Van vijf minuutjes in de gang, terwijl jij een breather neemt, houdt Meeko echt helemaal niks aan over. Jullie schoenen daarentegen misschien…

Nee, inderdaad, je had ze alle drie naast je moeten hebben. Ik kan me heel goed voorstellen dat andermans woorden als messensteken binnen komen, ook al zijn ze niet zo bedoeld.

Ik weet gelukkig dat ze niet zo bedoeld zijn, dat helpt, dat relativeren. Ik sta nog net aan overeind, elk vingerprikje laat me wankelen en dan verdwijnt mijn altijd-blij-en-voor-u-klaar-mantel even. Ik maak het wel weer goed.
Naar Meeko voel ik me toch wel schuldig dus ik maak het goed met extra trainingsmomentjes en lekker knuffelen op de bank. Hij lijkt het vergeten te zijn

Ik had het er van tevoren moeilijk mee dat mijn hele oude roedeltje straks 'vervangen' is door twee nieuwe honden die ik nog helemaal niet door en door ken.

Dat lijkt me ook heel lastig, begrijpelijk. In een nieuwe roedel is de verhouding ook anders en moet je weer aan zoveel wennen terwijl alles eerder zo vertrouwd was.

Ik weet niet hoe jij er in staat hoor maar wij zijn aan de slag gegaan met benchtraining en dat pakt hij echt supergoed op. Hij gaat er heel graag in en ligt binnen no time lekker te slapen, dat gedraak en geknaag aan spullen is daarmee gelijk van de baan. Soms kun je het er in je normale doen al even niet bij hebben met nog meer huisdieren en een gezin dat je aandacht wil, dan vind ik dit wel echt ideaal hoor.
Hoe dan ook, Meeko ziet er op de foto's in elk geval hartstikke gelukkig uit dus over hem hoef je je geen zorgen te maken, denk ook maar af en toe aan jezelf, daar heeft hij evengoed wat aan

Dat is fijn, ik las het al in je topic. Ik volg alles
Wij wonen in een drive in-woning en ik heb daar een grote kamer waar de bench in staat en een aantal manden. We hebben daar een soort hondenparadijs van gemaakt met speeltjes, water en snacks. Daar ligt hij graag met Manu en is hij ook heel rustig. Ik zit er dan alleen niet altijd dichtbij omdat ik dus een etage hoger ben, maar hij vindt dat helemaal niet erg. Hij slaapt daar veel rustiger dan wanneer hij boven bij ons ligt. Manu vindt het daar ook heerlijk.

Het is natuurlijk ook een wervelwind aan verschillende gevoelens. En je moet ook nog eens bergen energie hebben. Dat lukt gewoon soms niet. Het zal ook nog wel even duren voordat er een nieuw evenwicht in huis is. Verdriet om Uma, blijheid als die kleine aap 't goed doet. Foto van de mannen samen is geweldig!!

Dankjewel. Die bergen energie klopt wel, maar je krijgt er gelukkig ook veel voor terug

Kan jouw gefrustreerde en trieste gevoel daarbij heel goed begrijpen, maar ik denk dat je dat voor een groot deel los van Uma moet zien. Stel dat Uma er nog was, dan zou het dit worden :

en dit is je nieuwe?

En dat zou dan gewoon een geïnteresseerde vraag lijken over je - inderdaad nieuwe - aanwinst . En 'gelukkig heb je al een nieuwe' kan je ook lezen als 'gelukkig heb je iets dat je een beetje afleidt'.

Klopt hoor, dat is het natuurlijk gewoon. Niemand bedoelt dat Uma vervangen is. Ik ben gewoon wat te kwetsbaar nu en heb lood in de schoenen om overdag naar buiten te gaan en buurtgenoten tegen te komen die ernaar vragen. Aan de andere kant ook heel fijn juist, want Uma werd echt wel opgemerkt.

Ik ben ooit mijn superhond-aller-tijden veel te vroeg en op een héél trieste manier kwijtgeraakt toen haar kleinkindertjes pas een paar dagen oud waren. Natuurlijk stond mijn hoofd niet meer naar dat nest, en al helemaal niet naar de tonnen bezoek een paar weken later, of naar de pup uit dat nest die zou blijven.
En toch was die gedwongen afleiding het beste wat me in de gegeven situatie had kunnen overkomen, en die 'nieuwe pup Attackje' heeft zich in de loop van haar leven op nummer twee in het lijstje 'mijn leukste honden ooit' gewurmd. Ik wens jullie dat met Meeko ook toe .

Ach wat vreselijk verdrietig. En dan een heel nest en blij bezoek, wat een achtbaan.

[Manuma]

Hij kan braaf zitten en blijven op het kistje
Manu vindt er wat van


Die chaos is wat tegenwoordig doorgaat voor onze woonkamer