tibbie schreef: ↑03 nov 2021, 12:04
Wat een leuk stel zo samen. Het lijkt me heerlijk om bij een pup een stabiele volwassen hond te hebben. Manu corrigeert zo netjes.
Dat is heel fijn! Ik vond het in het begin echt spannend omdat Manu vaak zo gespannen werd van Meeko’s aanwezigheid. Hij moest gewoon even wennen.
Tijdens de wandeling vandaag vond Meeko een zittende man op een bankje heel eng en durfde er niet langs. Manu is hem gaan halen
Daarna moest Meeko zijn spanning even kwijt in piranha-stand en rent Manu even met hem mee en tikt hem twee keer aan en zie je de rust weer terugkomen. Ik zou dat toch nooit zo mooi kunnen. Ik had altijd al de hoop dat er een pup zou komen als Manu er nog was, hij kan dat zo mooi, die communicatie op zo’n kalme manier. Ik denk dat het heel waardevol is voor Meeko.
blondie schreef: ↑03 nov 2021, 13:01
Mooi om te lezen hoe Manu ook is.
En als ik dan zo'n foto zie denk ik.. ze (jij) twijfelde over een herder.. en dan heb je gewoon een HH lookalike pup whaha.
Heerlijk.
Manu ook gewend dat de lady in the house er niet meer is? Of wil je liever niet dat hier laten vragen?
Ben oprecht benieuwd omdat ik zelf ook met Aki destijds zo raar ervoor stond.. Je denkt met drie honden te gaan bouwen, en dan ineens valt er 1 weg. Met verdriet en gewenning van dien. Jonge pup zal er niet heel veel van meekrijgen, maar ik vond het toen voor onszelf lastig en destijds had Jol toen ook wat te verhapstukken.. ineens Bluf er niet meer en wel een pup in huis..
Natuurlijk mag dat gevraagd
Ik heb het idee dat Manu er niet veel ‘last’ van heeft. Hij heeft twee dagen wel wat afwijkend gedrag laten zien, maar ik denk dat hij heel goed door had dat Uma al erg ziek was. Als ik terug kijk heeft hij haar heel vaak gespaard. Ze was al best wat veranderd.
Ik vind het wel moeilijk trots te zijn als ik ze samen zie. Want ik voel me trots, heel trots, het gaat natuurlijk heel goed. Maar het liefst had ik Uma erbij gehad. Vandaag waren we gaan wandelen in haar favoriete gebied, we kwamen daar bijna dagelijks en nu waren we echt zonder haar. Uma ging vaak ver vooruit, te ver. En dan ging Manu met haar mee en was ik de hele tijd aan het proberen ze dichterbij te houden of bepaalde stukken te ontlopen omdat dat niet naar mijn zin ging. Dat zit nog zo in mijn systeem. Vandaag kon ik ineens wel dat stuk lopen en voel ik me blij en opgelucht want ik hoef niet zo op te letten. Maar ik ben ook verdrietig want wat had ik dat stuk graag weer overgeslagen omdat ze er wel bij was.
Je wordt heen en weer getrokken in je emoties en dat zal nog wel even blijven. Ik weet niet of je dat herkent, vast wel.
We hebben Uma’s as vandaag opgehaald. Ze gaat mee naar ons nieuwe huis als we daar gaan wonen, ergens volgend jaar. Dan planten we een boom of een struik voor haar en blijft ze dichtbij ons. Dat was waar ze het liefste was
*Esther schreef: ↑03 nov 2021, 13:43
Superlief maar er is geen letter Spaans bij. Dat snapt die kleine ook mooi.
Grappig dat je dat ook ziet. Er is veel respect voor hem en dat terwijl hij nooit hard is naar Meeko.
Zamunda schreef: ↑03 nov 2021, 17:29
Oh wat een leuk filmpje van Meeko en Manu, wat gaat het mooi samen
. En chaos... welke chaos
.
Woensdag is opruimdag maar om een of andere reden (met scherpe tandjes) kom ik daar maar weinig aan toe
Alfilillo schreef: ↑03 nov 2021, 18:25
Oh, dat heerlijke speelgegrom
. Meeko past goed bij jullie interieur trouwens.
Ik ben hem soms gewoon kwijt
Gelukkig gaf Zazoe ook positieve afleiding. Dat doet Meeko ook, misschien wel juist omdat hij soms zo terror is. Hoe verdrietig we ook zijn, we barsten in lachen uit door die kleine draak.
, wat een goeie opvoeder heb je daar.
.
