Inzichten heupdysplasie. Onderzoeker Ozan.

[*Esther]

Al een paar keer meegemaakt dat na een maagtorsie of miltdraaiing honden geopereerd werden, bloedtransfusie soms ook, opname dierenziekenhuis, hele circus er omheen. Na een half jaar of eerder bezwijkt hond alsnog. Vaak is zo'n gebeurtenis niet een op zichzelf staand feit. Er zijn meerdere factoren die er voor zorgen dat dit is gebeurd. Dan sta je alsnog met lege handen en een fikse rekening . En het ergste is voor mij: een hond die zoveel heeft moeten ondergaan. Er zit overal een einde aan en honden worden nu eenmaal geen 80. Oh ja, en als ze een beetje zijn opgeknapt, of ze dan weer kunnen komen logeren want ja die vakantie.

[Inge O]

Ondertussen is het voor de doorsnee hondenbaas niet te betalen waardoor er speciale verzekeringen moeten worden afgesloten en is er nog een partij die eraan verdienen kan. Ik ben tegen. :zo:

Dat het te duur is klopt, maar wat de meeste mensen niet beseffen is dat het met die verzekering eigenlijk nét andersom werkt : juist het feit dat steeds meer mensen hun huisdieren gaan verzekeren maakt dat de prijzen voor dit soort ingrepen stelselmatig de hoogte inschieten, want de factor 'niemand gaat zich dat kunnen of willen veroorloven' verdwijnt voor een groot deel van hun kliënteel.
Daardoor worden er steeds maar meer dure operaties aangeboden en dáárdoor gaan steeds meer mensen zich verzekeren et voilà, de vicieuze cirkel is geboren.

Ik weet nog dat - in de prehistorie - toen ik student was de prof vaak zei over bepaalde ingrepen 'dat zouden we technisch wel kunnen maar dat gaat geen mens in jullie kliënteel betalen, dus vergeet het maar'.

Tja, dat was dus de prehistorie waarin mensen vaak de castratie van een kater al een te grote uitgave vond, nu durven specialisten zonder blikken of blozen een soort van morele chantage plegen op mensen door te zeggen dat bv. een ingreep aan het hart wel kan, maar 20 000 euro kost, én er is in de verste verte geen garantie dat de hond het overleeft (en nee, dit is niet uit mijn mouw geschud maar een voorbeeld uit mijn vriendenkring).

[Inge O]

Ik had een hond met zwaar HD
Niet laten opereren en idd ik werd voor van alles uitgemaakt
Zeker toen ik er ook nog ( aangepast ) mee bleef sporten
Ik kon het en niet betalen en ik zag op tegen de revalidatie ( die liep al tegen de muren op na 1 week niet trainen )

Maar ze had wel een super bespiering , ingeslapen op 11 jaar en 3 maanden vanwege spondylose
Die heupen heeft ze nooit last van gehad

[Célie]

Meer dan een bekkenkanteling zou ik niet doen.

Eigenlijk vind ik het triest hoe het in de diergeneeskunde heel erg de weg van de humane geneeskunde aan het opgaan is : we kunnen het dus we doen het.

Hier ben ik het wel mee eens. Ik snap dat het voor wetenschappers interessant is om te bedenken wat er allemaal kan, maar ik vind niet dat je het dan ook moet doen.

Ja joh, kennisje van me met een frans bulletje die al een keer een keel- en neusoperatie had gehad op 1 jaar kreeg het op dr 7de weer hartstikke benauwd, nou als je hoorde wat er allemaal kon (nieuw strottenhoofd, luchtpijp vernieuwen enz enz.) dan denk ik dat is hetzelfde als op een solex een harley davidsonstuur en -zadel zetten het lijkt allemaal mooi maar harder rijden doet het er niet door.

[Nanna]

Hier in de buurt ook mensen met een Franse Bull. Stamboom, de hele sjeleile.
Is net anderhalf en al geopereerd aan neus en verhemelte. Voor drieduizend pleurie.
Iedereen eromheen met ach en wee en ik zei “je had ook een gezonde hond kunnen kopen, had je dat verdriet en die hoge kosten niet gehad”.
De bazin was het godlof met me eens Die wilde helemaal geen bulldog, dat wilde hij. Maar goed, het was meteen wel de laatste keer ook.
Schade en schande.

[malinois]

Ondertussen is het voor de doorsnee hondenbaas niet te betalen waardoor er speciale verzekeringen moeten worden afgesloten en is er nog een partij die eraan verdienen kan. Ik ben tegen. :zo:

Dat het te duur is klopt, maar wat de meeste mensen niet beseffen is dat het met die verzekering eigenlijk nét andersom werkt : juist het feit dat steeds meer mensen hun huisdieren gaan verzekeren maakt dat de prijzen voor dit soort ingrepen stelselmatig de hoogte inschieten, want de factor 'niemand gaat zich dat kunnen of willen veroorloven' verdwijnt voor een groot deel van hun kliënteel.
Daardoor worden er steeds maar meer dure operaties aangeboden en dáárdoor gaan steeds meer mensen zich verzekeren et voilà, de vicieuze cirkel is geboren.

Ik weet nog dat - in de prehistorie - toen ik student was de prof vaak zei over bepaalde ingrepen 'dat zouden we technisch wel kunnen maar dat gaat geen mens in jullie kliënteel betalen, dus vergeet het maar'.

Tja, dat was dus de prehistorie waarin mensen vaak de castratie van een kater al een te grote uitgave vond, nu durven specialisten zonder blikken of blozen een soort van morele chantage plegen op mensen door te zeggen dat bv. een ingreep aan het hart wel kan, maar 20 000 euro kost, én er is in de verste verte geen garantie dat de hond het overleeft (en nee, dit is niet uit mijn mouw geschud maar een voorbeeld uit mijn vriendenkring).

Ik ben blij dat ik een da heb die dat liever ook niet doet. Laatst nog met een 9 jarige hond van een vriend van me die mee naar mijn da gegaan is. Mankeerde zoveel en ja natuurlijk was er wel een mogelijkheid tot óf zware operaties en revalidaties óf uitstel dmv cortisonen van een paar maanden maar zei direct dat als t zijn hond was het nu einde oefening was. Dat was t nu dus ook voor deze hond. Eindelijk geen pijn meer hoe triest en jong ook... (dh)

[Inge O]

Ik ben blij dat ik een da heb die dat liever ook niet doet. Laatst nog met een 9 jarige hond van een vriend van me die mee naar mijn da gegaan is. Mankeerde zoveel en ja natuurlijk was er wel een mogelijkheid tot óf zware operaties en revalidaties óf uitstel dmv cortisonen van een paar maanden maar zei direct dat als t zijn hond was het nu einde oefening was. Dat was t nu dus ook voor deze hond. Eindelijk geen pijn meer hoe triest en jong ook... (dh)

Ze zijn er wel, maar zeker onder de specialisten worden ze steeds zeldzamer.

[Nanna]

Ik ben blij dat ik een da heb die dat liever ook niet doet. Laatst nog met een 9 jarige hond van een vriend van me die mee naar mijn da gegaan is. Mankeerde zoveel en ja natuurlijk was er wel een mogelijkheid tot óf zware operaties en revalidaties óf uitstel dmv cortisonen van een paar maanden maar zei direct dat als t zijn hond was het nu einde oefening was. Dat was t nu dus ook voor deze hond. Eindelijk geen pijn meer hoe triest en jong ook... (dh)

Ze zijn er wel, maar zeker onder de specialisten worden ze steeds zeldzamer.

Dan ben je er altijd nog als baas. Het is niet zo moeilijk hoor. Gewoon zeggen ‘het gebeurt niet’.

[Célie]

Hier in de buurt ook mensen met een Franse Bull. Stamboom, de hele sjeleile.
Is net anderhalf en al geopereerd aan neus en verhemelte. Voor drieduizend pleurie.
Iedereen eromheen met ach en wee en ik zei “je had ook een gezonde hond kunnen kopen, had je dat verdriet en die hoge kosten niet gehad”.
De bazin was het godlof met me eens Die wilde helemaal geen bulldog, dat wilde hij. Maar goed, het was meteen wel de laatste keer ook.
Schade en schande.

De meeste leren er niks van helaas

[pioenroos]

Dan ben je er altijd nog als baas. Het is niet zo moeilijk hoor. Gewoon zeggen ‘het gebeurt niet’.

De gemiddelde hondeneigenaar kijkt er wellicht anders tegenaan maar zelfs met een verzekerde hond maak ik nog altijd zelf afwegingen in het belang van de hond.

Diem is door mijn moeder verzekerd als jonge hond al. En aangezien hij chronisch ziek bleef is hij altijd verzekerd gebleven.
Maar alsnog zou ik geen operaties doen waarbij de kans op herstel twijfelachtig is en/of heel lange revalidatieperiode of beperkingen.
Ik leg alle onderzoeken en behandelingen van zowel verzekerde Diem als onverzekerde Mies langs de 'is dit voor kwaliteit of kwantiteit van leven' meetlat

Overigens hier geen dierenartsen die verdere behandeling pushen. Toevallig gisteren samen afgesproken dat als Diem weer een terugval krijgt we niet meer aan prednison beginnen, dat zou niet in zijn belang meer zijn.

Denk trouwens wel dat een verzekering ook in belang van hond kan zijn. Tijdje terug had ik er met een dierenarts over dat hij lastigste van vak juist vindt dat veel mensen te laks zijn en een hond lang met pijn en ongemak laten lopen.
Ik denk dat de kosten van consult zeker meespelen. Dat er dus veel oudere honden met artrose wél een pijnstiller zouden krijgen of een gebitssanering als deels vergoed. Of honden met chronische jeuk een allergietest en medicatie. Veel mensen hebben/kunnen niet sparen en dan is maandelijks vast bedrag verstandiger.

[Crutz]

Ik ben blij dat ik een da heb die dat liever ook niet doet. Laatst nog met een 9 jarige hond van een vriend van me die mee naar mijn da gegaan is. Mankeerde zoveel en ja natuurlijk was er wel een mogelijkheid tot óf zware operaties en revalidaties óf uitstel dmv cortisonen van een paar maanden maar zei direct dat als t zijn hond was het nu einde oefening was. Dat was t nu dus ook voor deze hond. Eindelijk geen pijn meer hoe triest en jong ook... (dh)

Ze zijn er wel, maar zeker onder de specialisten worden ze steeds zeldzamer.

Dan ben je er altijd nog als baas. Het is niet zo moeilijk hoor. Gewoon zeggen ‘het gebeurt niet’.

Nou nu een klant met een hond met DPO en THP en bijna alle artsen waar ze kwamen zeiden spieropbouw en verder niks. Dat was door enorme compensatie door de pijn geen optie dus de eigenaren wilden operatie maar dat was echt nog een dingetje om te vinden

[Inge O]

Overigens hier geen dierenartsen die verdere behandeling pushen. Toevallig gisteren samen afgesproken dat als Diem weer een terugval krijgt we niet meer aan prednison beginnen, dat zou niet in zijn belang meer zijn.

Dat soort afwegingen lijkt me toch ook van een heel andere orde dan het wel of niet laten uitvoeren van een peperdure operatie.

Zelfs het afwegen van kwantiteit versus kwaliteit van leven vind ik geen sluitend criterium, want een hond kan na het vernieuwen van twee heupen best nog een waardevol leven hebben - en zo zijn er nog een heleboel meer peperdure ingrepen mogelijk waarbij de kwaliteit van leven achteraf een redelijke kans heeft.

[L0bbes]

Al een paar keer meegemaakt dat na een maagtorsie of miltdraaiing honden geopereerd werden, bloedtransfusie soms ook, opname dierenziekenhuis, hele circus er omheen. Na een half jaar of eerder bezwijkt hond alsnog. Vaak is zo'n gebeurtenis niet een op zichzelf staand feit. Er zijn meerdere factoren die er voor zorgen dat dit is gebeurd. Dan sta je alsnog met lege handen en een fikse rekening . En het ergste is voor mij: een hond die zoveel heeft moeten ondergaan. Er zit overal een einde aan en honden worden nu eenmaal geen 80. Oh ja, en als ze een beetje zijn opgeknapt, of ze dan weer kunnen komen logeren want ja die vakantie.

Een maagtorsie laat ik nooit meer opereren. Een keer gedaan, maar dat was geen succes. Later nog een hond gehad met een maagtorsie en die heb ik laten inslapen. Dat iets kan, wil nog niet zeggen dat het ook het beste is voor een hond.

Heb ook een hond met HD gehad, een oudje. Daar heb ik niks aan gedaan en die is 10+ geworden.
Mijn huidige honden hebben allebei HDA heupen (officieel getest).