Pip toen en nu...

[Lieke]

Toen Pip net in Holland kwam, was ze een ontzettend bang hondje. De eerste dagen heeft ze volledig verstard onder de eettafel gebivakkeerd en wilde niet eens eten. Doodsbang voor andere honden (ja, zelfs voor Abby), katten én mensen.
Heel langzaam kwam ze los. Eerst naar Abby, toen naar de katten en daarna naar mensen en begon ze zich te ontwikkelen als een leuk, ondeugend klein slopertje. De angst voor grote honden is nog steeds niet over maar we boeken vooruitgang.

Dit is Pip op Schiphol:


En dit is Pip een jaar later tijdens training:

[Mellow]

Wat een ontzettend leuk hondje

[Zamunda]

Wat een lief snoetje

[Rosanne]

Oh die is leuk! Wat fijn dat hij zo vooruit is gegaan al in een jaar tijd!

[_Tiny_]

Wat mooi dat ze al zoveel vooruit is gegaan.

[Veertje]

Wat een lief snoetje heeft ze!

[Dirkje]

Ach wat heeft ze een ongelukkige blik op de eerste foto.
In je onderschrift straalt ze. Wat een andere energie.

[Izzie_Lot]

Wat een heerlijke hond!

[thom]

Wat een lief koppie.

[Angelique]

Wat een vreselijk lief hoofd ❤
Leuk hondje

[Sekreetje]

Wat een heerlijk hondje. En fijn dat ze toch lekker is los gekomen.

[Gudrun]

Ze is echt leuk!

[Jetski]

Ach wat heeft ze een ongelukkige blik op de eerste foto.
In je onderschrift straalt ze. Wat een andere energie.

Dit viel mij ook.
Lijkt me een lieverd!

[KarinW]

Die heeft het goed getroffen!