Zorgen om Sherlock

[Mellow]

Ik begrijp het wel.
Had dat ook met Pippa, die had 3 tia's vlak achter elkaar gekregen en werd steeds verwarder.
Kon niet meer zonder mij zijn, vond alles eng en ging van Grand Bitch naar meerdere keren per dag een zielig hoopje ellende.
Dat zich buiten de tandjes schrok van een 8 weken oud shihtzu pupje en van zich af pieste en niet meer verder durfde te lopen.
Toen was het bij mij klaar.
Ongeacht dat ze nog wel plezier had, goed at, lekkers aanpakte etc.
Ik ben met haar hier naar haar zwemplas gegaan, even heerlijk uitwaaien en door het water rauzen en toen direct door naar de DA, haar nog een flink stuk leverworst gegeven en haar in laten slapen.
Voelde ik mij daarna alsnog schuldig?
Jep maar ik wist ook dat het goed was.
Dat Pip met nog een beetje waardigheid kon gaan, dat ze nog doorhad wie ik was en daar steun aan had.
Ik wens je sterkte met Sherlock en de aankomende beslissing

[ranetje]

Misschien heb je hier wat aan bij je overwegingen?
http://alstublaft.nl/zijn-we-niet-te-vroeg/

[kayleigh*]

Hele lastige situatie, maar dat kan je inderdaad alleen zelf inschatten. Wens je veel sterkte.

[Gudrun]

2 goede dagen na elkaar nu . Zoals gisteren en vandaag is het nog prima. Veel geslapen, 1 keertje zelf overdag buiten gegaan en na 15 minuutjes rondprutsen terug zelf naar binnen gekomen. En maar enkele keren even blaffen om niks. Geen echte onrust ook. Graag meer van dat!

[BieneMaya]

2 goede dagen na elkaar nu . Zoals gisteren en vandaag is het nog prima. Veel geslapen, 1 keertje zelf overdag buiten gegaan en na 15 minuutjes rondprutsen terug zelf naar binnen gekomen. En maar enkele keren even blaffen om niks. Geen echte onrust ook. Graag meer van dat!

[Célie]

Dat is fijn.

[Gudrun]

En reactie dierenarts: oud hondje, weinig bespiering, hart en longen klinken goed, rustige en tevreden uitstraling en ook met wat ik beschrijf er bij vindt ze het nog zeker geen tijd, ook al zou het vandaag een echt goede dag zijn (wat het ook is).
Wat Inge O ook zei: in de war en de weg kwijt maar ook ook niet meer buiten wat onrust, geen echte angst of lijden wat het leven niet meer leuk maakt.
Wel al afgesproken dat ze gewoon akkoord gaat als ik vind dat het tijd is, met Jinn ook zo gedaan en daar vond ze het perfect op tijd en zeker niet te laat.
Oef.

[Inge O]

Super!

[Gudrun]

Verdorie, hij wou niet naar buiten, maar was van deze morgen geleden, dus ik til hem op. Gillen, jammeren, janken, echt super zielig. En ik tilde hem echt gewoon op zoals altijd.
Enfin, zachtjes neergezet, even geaaid, laten plassen, terug binnen, helemaal nagekeken, ik vind gewoon geen oorzaak.
En hij was terug vrolijk ook.
Wat is dit nu weer.
Maar goed, hij ligt in zijn bench, even rond gekeken en nu slaapt hij. Morgen maar weer verder zien.

[Smoushond]

Ach wat een zorgen kan je toch hebben om zo’n oudje . Heb je al eens cholodin geprobeerd? Dat verbeterde bij Jip echt veel

[Alfilillo]

Dat is niet leuk. Hopelijk iets eenmaligs.

[runninggirl]

Onze kat was dement aan het eind. Vaak verward zowel snachts als overdag. Gesprek met de d.a. gehad hierover. Die gaf aan de volgende stap is dat ze haar eten of kattenbak niet kan vinden zelf. Die stap wilden wij voor zijn want dat vond ik niet meer dierwaardig. Fysiek was ze verder ook oke dus dat was best lastig ja.

Ook kreeg ik een boekje te lezen over het moment voor je dier bepalen. Daarin stond zoiets als: de afgelopen maand, als je dat zou herhalen, is dat iets wat je wil voor je dier? Als je je dat steeds afvraagt en op een gegeven moment is het antwoord 'nee', dan is het misschien wel tijd.
Sterkte, het is sowieso moeilijk.

[Inge O]

En weet je zeker dat het geen protestgillen was? Dat heb ik hier wel al eens gehad met ouwetjes als ze (naar hun gevoel) gedwongen worden : 'nee, laat me, géén zin in!' Zo is Crunch 's avonds steeds moeilijker met gaan plassen, 'nee, nee, néé!!', en als ze dan uiteindelijk toch plast is het ook een grote plas, dus ik kan niet anders dan wat aandringen en haar naar buiten proberen te krijgen (soms met de gekste ontsnaptaferelen van haar kant, wel grappig gelukkig).

[Gudrun]

En weet je zeker dat het geen protestgillen was? Dat heb ik hier wel al eens gehad met ouwetjes als ze (naar hun gevoel) gedwongen worden : 'nee, laat me, géén zin in!' Zo is Crunch 's avonds steeds moeilijker met gaan plassen, 'nee, nee, néé!!', en als ze dan uiteindelijk toch plast is het ook een grote plas, dus ik kan niet anders dan wat aandringen en haar naar buiten proberen te krijgen (soms met de gekste ontsnaptaferelen van haar kant, wel grappig gelukkig).

Zou het?
Ik zou het bijna gaan denken want ik vind echt niks en hij is gewoon weer zoals hij was.
Ik had echt de indruk dat hij pijn had, gillen en jammeren. Heeft hij nog nooit zo maar gedaan.
Maar ik houd in gedachten dat dit ook een mogelijkheid is, daar kwam ik zelf niet op.