Verbeterpunten in je socialisatie

[Lothian]

Beetje door dit topic en omdat er gisteren weer een klein kindje bij ons langs was.

Waar heb je steken laten vallen rondom de socialisatie?
Heb je aan dat stuk te weinig aandacht besteed, of het wel geprobeerd maar verkeerd aangepakt?

Taro vindt kleine kinderen eng. Of eigenlijk vindt hij mensen eng die zomaar contact met hem maken
- andersom vindt hij géén probleem, ik moet opletten dat hij gezellige picnickers op een bankje niet komt lastigvallen . Maar als die handen zijn kant op komen is hij direct weg. En kleine kinderen hebben die neiging bovengemiddeld. Hij komt ze liever helemaal niet bekijken.

Hij heeft veel te weinig kinderen ontmoet. En er vooral te weinig grijphandjesloze ervaringen mee opgedaan. Echt een tekortkoming vanuit mij dus. Deels een tekort aan kinderen in mijn omgeving. Deels had het ook niet echt mijn prioriteit. Maar ik had het achteraf wel anders aangepakt.

[Nanna]

Mijn honden moeten ook geen kinderen en ik vind dat geen enkel probleem. Waarom moeten die koters met die grijphandjes mijn honden bepotelen?
Ze negeren kinderen en als ze eraan komen gaan mn dames weg.
Dikke prima. Er zijn ook zat kinderen bang en dan is het juist fijn als ze negeren.

[Lothian]

Negeren is prima maar hij vindt ze echt eng. Ik had het wel best gevonden als hij ze wel ok vond. Dan had ik in ieder geval één hond gehad die ik naar voren zou kunnen schuiven bij kinderen nu heb ik drie van die eikels. En wat is dan de gemene deler, vraag ik u...

[Nanna]

Kleine kinderen zijn onvoorspelbaar en veel honden moeten dat niet. En al helemáál niet als ze niet aan kleine kinderen gewend zijn. Er zit niks anders op, fok een nest kinderen

[Lothian]

Ieeeh! Hij blijft maar lekker bang

[Manuma]

Hahaha! Misschien komt het ook vanzelf wel goed. Manu vond ze ook eng en ik heb er nooit aandacht aan besteed behalve hem uit de situaties halen. En op één dag lag hij middenin een groep kinderen op zijn rug buikkriebels te innen, los op het strand Had hij zelf bedacht.
Ik had Manu graag geleerd andere honden te negeren. Ik wist toen het belang ervan niet en heb hem daar heel vrij in gelaten. Hij is bijna 9 en wil met 90% van de honden die hij los tegen komt kennis maken. Gelukkig leest hij het prima als de ander er geen zin in heeft maar ik vind het alsnog irritant.

Meeko wordt ondergedompeld in grijpgraag kind maar gelukkig kan hij er zelf ook wat van Ik hoef bijna niet te sturen, het gaat vanzelf goed inmiddels.
Ik wil hem wel nog vaak mee gaan nemen naar terrassen en in restaurants. Gewoon dat ik even ga zitten en hij stil onder tafel moet liggen wachten tot ik weer weg wil. Dat gaat nu minder omdat alles dicht is wegens COVID. Ik zou het wel heel fijn vinden als dat straks gewoon kan. Met alle opvang en loges tot nu toe was het nooit een probleem na een leuke wandeling, maar Meeko is toch een wat ander type dus dat is even afwachten.

[Anne&taar]

Kleine kinderen, helemaal als ze lichamelijk nog niet zo handig zijn, zijn voor veel honden erg lastig omdat ze zp onvoorspelbaar zijn. Ik geloof absoluut dat je het beste een hond die je aan jonge kinderen wilt laten wennen (lees tolerant wil laten zijn) al heel erg jong, frequent en goed begeleid moet laten kennismaken met kinderen.

[Inge O]

Ieeeh! Hij blijft maar lekker bang

Ja, collega, ik vrees dat er niets anders opzit (hoewel het voor mij rijkelijk te laat is ).

Hoe belangrijk echt intens contact (en liefst met eigen kinderen) daarbij is heeft Karma nog eens bewezen : zij is voor een wartje ver bovengemiddeld open en allemansvrienderig qua karakter, en dat was ze in het begin dus ook met kinderen tot........het onvermijdelijke gebeurde : inderdaad, kinderen zijn onberekenbaar, en tijdens een bezoek aan haar broertje waar kinderen waren (ze was toen ongeveer 6 maand) ging dat prima tot een koter plots van aaien overging naar meppen.

Doet een eigen kind dat dan staan daar al snel 20 leuke ervaringen tegenover maar hebben ze dit soort contact met een vreemd kind dan is hun reactie al veel sneller 'laat maar, daar zie ik de lol niet van in'.

En wat heb ik fout gedaan qua socialisatie ? Ik denk vooral vroeger regelmatig gezondigd tegen waar die Ellis uit het andere topic voor waarschuwt, daarom weet ik ook eerste hand dat het een valkuil is. Niet dat ik lijstjes afwerkte, maar ik wilde mijn (niet allemansvriendhonden) opener maken naar vreemden, en hoe meer ik daar de nadruk op legde, hoe harder ze zich terugtrokken.
Doe ik allang niet meer, ze zijn wat ze zijn, en behalve dat ik me er niet meer druk om maak worden mijn honden er juist ook veel relaxer door.

[Loraine]

Troost je, die van mij zijn ook geen kinderen gewend.
Dívka vindt ze leuk maar ook wat spannend, wat zich uit in hysterisch stuiteren en tetteren waardoor de kinderen haar weer niet leuk vinden.
Mahdu is bomproof maar als 'gezonde' kindjes hem aan zijn haar trekken waarschuwt hij met een blik en door weg te stappen, herhalen ze dat een paar keer dan hapt hij.
Op zich keurig gedrag, hij bijt niet door, raakt ze bijna niet en zo wel hebben ze nog geen krasje/rood plekje oid.
Wat hij doet als ze daarna nog doorgaan durf ik niet te zeggen, het hierboven beschreven gedrag is wat hij standaard doet en wat ik achteraf hoorde toen hij een jong kind (1,5-2 jaar toen) gehapt had bij een logeeradres, waarop ik best pissig was dat ze hem de kans hadden gegeven om Mahdu meerdere keren aan zijn haren te trekken terwijl ze er volgens eigen zeggen naast zaten.
Maar zet hem tussen kinderen met een verstandelijke beperking en hij laat zich nog net niet in de knoop leggen, dubbelvouwen.

Qua verdere socialisatie ben ik vooral met Dívka nog bezig, ze is al een heel eind gekomen en we doen het rustig aan.
Waar ik toen ik haar kreeg nog niet eens durfde te dromen van haar meenemen naar een tuincentrum, is dat iets wat we nu gewoon doen.
Op rustige tijden en met pauzes tussendoor wanneer nodig, maar ik ben supertrots dat we dat soort dingen kunnen ondernemen met haar zonder dat ze flipt van overprikkeling of achteraf nog dagen van slag is.

[tibbie]

Ik had het geluk dat ik op een kleinkind paste toen Qi nog een puppie was. Er was toen een tweede kleinkind op komst. De oudste moest niet zoveel van puppie Qi hebben en ik vond het altijd een heel gedoe om alles in goede banen te leiden. Kleinkind nummer 2 was eigenlijk vanaf baby heel gecharmeerd van Qi en andersom ook. Een soort wederkerige opvoeding van wat ze van elkaar accepteerden was het gevolg. Ze zijn nu twee handen op een buik en ik heb alleen af en toe wat bij moeten sturen. Kleinkind nummer 3 is nu ruim een jaar, maar volgens Qi nog niet voorzichtig genoeg dus hij houdt meer afstand. Tussen kruipleeftijd en twee jaar is het lastigste vind ik zelf. Maar door de kleinkinderen is Qi altijd heel voorzichtig en niet bang van (de meeste) andere kleine kinderen, vooral niet als ze hem een snoepje mogen geven. Kinderen die geen honden gewend zijn weten vaak niet wat wel en niet kan en dat kan gedrag tot gevolg hebben wat erg vervelend is voor de hond.

Als je zelf niet veel te maken hebt met kinderen is het toch niet zo'n probleem als jouw hond ze uit de weg gaat?

[Frootje]

Ik had wat minder aandacht besteed aan andere honden. Gewoon vanaf het begin af aan lekker loslaten en zien waar het schip strandt. Ik denk dat ik dat sowieso meer had moeten doen, loslaten en zien waar het schip strandt. Ik heb best wel veel willen regelen en daar was Froo niet echt het type pup voor.

En hier ook kinderen. Die had ik waarschijnlijk vanaf het begin af aan gewoon verteld dat ze haar niet mochten aaien. Onder het mom socialiseren wilde ik haar toch aan aaihandjes laten wennen. Dat zou ik nu niet meer doen, ik heb in mijn omgeving geen kinderen en mensen hoeven sowieso mijn hond niet te aaien als ze dat niet willen, ook kinderen niet. Dat gaan lopen opdringen terwijl de pup het niet leuk vindt schiet niet op. Overigens is Froo geen totaal kreng tegenover kinderen hoor, maar ze vindt ze onvoorspelbaar inderdaad. Ze bewegen snel en daar kan ze op reageren door te grommen. Als ze vervolgens naar haar toe komen wil ze wel snuffelen, maar niet geaaid worden want dan deinst ze terug. Ze zal pas (zachtjes) happen als iemand echt doorzet en voor die tijd heb ik allang ingegrepen.

Kinderen reageren trouwens over het algemeen prima als ik zeg dat ze niet geaaid wil worden, veel beter dan volwassenen, dus dat anders doen moet bij een volgende hond niet zo’n probleem zijn.

[Alfilillo]

Alfil kwam hier pas met 8 maanden en die was op geen enkel vlak gesocialiseerd. Ik had achteraf het contact met andere honden meer moeten begeleiden. Omdat hij in eerste instantie niet los kon, ging ik vaak naar zo´n hondenveld en gooide ik hem eigenlijk zo in het diepe met het idee dat honden dat prima zelf konden uitzoeken. Dat zou ik nu heel anders doen.

Alfil is wel dol op kinderen en wil niets liever dan geaaid worden. Hoe meer handjes hoe beter. Met rennende kinderen in huis vertrouw ik hem dan weer niet helemaal, dan komt de hielenbijtende herder soms in hem boven. Misschien is hij er niet aan gewend, omdat mijn kinderen nooit zo door het huis gestoven hebben.
Lily is neutraler met kinderen, maar haar vertrouw ik wel 100%. Als ze geen zin in gedoe heeft, gaat ze gewoon ergens anders liggen pitten.

[Diana]

Ik zou wat meer pro-actief zijn omgegaan met Mila's geluidsgevoeligheid, vooral om uitbreiding en generalisering van de angsten op dat gebied voor te zijn. Ik was me meteen wel bewust van die geluidsgevoeligheid, maar tot ik de counterconditionering ontdekte, wist ik nooit zo goed wat ik ermee aan moest. Counterconditioneren in een zo vroeg mogelijk stadium werkt bij haar echt als een tierelier.

Mila is overigens best goed gesocialiseerd met kinderen, omdat ik in een zéér kinderrijke buurt woonde en die kinderen vonden Mila als pup natuurlijk allemaal superschattig. Ze vindt kinderen ook leuk, maar is evengoed geen hond die goed kan omgaan met onvoorspelbaar gedrag. Dus met heel jonge kinderen die nog niet goed te sturen zijn, breng ik haar niet in contact. Mijn andere honden zijn bang voor jonge kinderen en gaan ze uit de weg. Met wat oudere, rustige kinderen gaat het wel goed. Taartje vond kinderen trouwens helemaal het einde

[EchoMira]

Echo vond kinderen ook griezelig maar in augustus had ik op mijn werk de jaarlijkse kampweek voor 35 kinderen en die hebben de honden allemaal elke dag snoepjes in de bench gevoerd. Dat maakte gek genoeg veel verschil.

Ze houdt nog steeds niet echt van fysieke aandacht van vreemden maar is wel opener.
Van Mira heeft ze het niet. Dat is een geboren schoothoer. Maar terugkijkend was ze dat op die leeftijd ook niet.

[Jackira]

Op Jack na vinden ze onbekende kinderen niet zo leuk.

Kleinzoon kan een potje bij ze breken en ze vinden hem heel leuk.

Wat ik beter had kunnen doen bij de socialisatie is meegaan in de tram en trein.

[Lothian]

Hoe belangrijk echt intens contact (en liefst met eigen kinderen) daarbij is heeft Karma nog eens bewezen : zij is voor een wartje ver bovengemiddeld open en allemansvrienderig qua karakter, en dat was ze in het begin dus ook met kinderen tot........het onvermijdelijke gebeurde : inderdaad, kinderen zijn onberekenbaar, en tijdens een bezoek aan haar broertje waar kinderen waren (ze was toen ongeveer 6 maand) ging dat prima tot een koter plots van aaien overging naar meppen.

Doet een eigen kind dat dan staan daar al snel 20 leuke ervaringen tegenover maar hebben ze dit soort contact met een vreemd kind dan is hun reactie al veel sneller 'laat maar, daar zie ik de lol niet van in'.

Dit is denk ik bij mij ook wel gebeurd. Ik heb niet heel veel kleine kinderen in mijn omgeving maar er zijn er wel een aantal langsgeweest en dat was leuk en lief maar toch kwam er ook een moment dat zo'n kindje dan opeens enthousiast een paar snelle passen naar Taro toe zette met een blij "HONDJE". Taro was dan héél snel weg en inderdaad, daar stonden geen 20 leuke, ontspannen momenten tegenover.

Het is ook geen groot probleem. Eigenlijk een vrij minimaal probleem. Maar ik had het wel leuk gevonden Foor De Kids als we één gezellige speelhond hadden gehad, want die zeldzame exemplaren in de familie heb ik als kind zo van genoten.

Nou ja. Ze pakken de Playstation maar.

Van Mira heeft ze het niet. Dat is een geboren schoothoer. Maar terugkijkend was ze dat op die leeftijd ook niet.

Taro is een enorme schoothoer, maar een beetje als een kat, mensen die hij een paar keer ontmoet heeft en die hem vooral negeerden zijn PERFECT om bij op schoot te wippen laten dat nou net mensen zijn die niks met honden hebben, zoals mijn vader. Krijg je eerst een tong op je smoel en daarna die anus in je gezicht.

[Marc]

Mijn honden vinden alles wel prima. Ook kinderen. Gek genoeg zien ze die nooit maar als hier een keer kinderen komen zijn ze er eigenlijk heel goed mee. Alleen willen ze niet vastgepakt worden of opgetild. Met name willen want ze laten het wel toe maar ik zie dat ze het niet zo leuk vinden. Maar verder kan aaien en knuffelen prima. Wel kunnen ze tot hier en niet verder gedrag vertonen. Bas heeft een keer gesnapt naar het gezicht van een kindje dat haar in een hoekje dreef, bij haar nekje vasthield en dan heel langzaam een kusje op haar snuit wilde geven. Maargoed. Welke hond trekt dat? En Guus wil op een gegeven moment rust en gaat dan blaffen of hard springen tegen kinderen die zijn weglopen niet respecteren.

Nu begreep ik dat kleine hondjes in Spanje vaak kinderspeelgoed zijn en daarna gedumpt worden. Zou me niks verbazen als ze allebei met kinderen zijn opgegroeid. En weggedaan als ze lastig, happerig of gewoon groot geworden zijn.

[sabine]

qua socialisatie valt het met Pom eigenlijk wel mee, die heeft maar weinig dingen die ze moeilijk of eng vindt. Het enige waar ik meer tijd aan zou besteden is dierenartstrainign denk ik.
Karel vindt best veel dingen spannend, maar toch heeft hij geen dingen echt gemist tijdens zijn socialisatie. Maar hij vindt dingen als bruggetjes, wiebeldingen, smalle doorgangen allemaal eng. Dus ik denk dat ik daar met een volgende hond wat meer aandacht aan ga besteden. Niet per se als socialisatie maar gewoon wat simpele dingetjes als 'trucje' ofzo.

Kinderen vinden ze hier allebei prima, Pom zou de peuters het liefst uit de buggy sleuren om leuk mee te spelen en Karel vindt alles prima.

[Ipanema]

Billie heeft echt niks met vreemden en heeft daar een heel duidelijke mening over. Mensen die naar haar mening iets geks doen (in de bosjes zitten, in een verlaten bos wandelen, uit de zee komen wandelen in de winter, ...) of er “raar” uitzien, gaat ze aanblaffen. Soms kan ik haar op tijd terugroepen, maar niet altijd. Misschien ook wel meer een opvoedkundige kwestie ipv socialisatie

Ook bezoek vindt ze nog steeds vreemd, die ontvingen we namelijk nooit tijdens corona. Bekenden zijn geen probleem, maar nieuwe mensen zijn in eerste instantie enorm spannend. Na een tijdje kalmeert ze wel en is alles weer peis en vree.

[Smoushond]

Ik heb het tegenovergestelde met Bertus. Hij is gek op kinderen. En kinderen op hem. Er woont hier een adhd tweeling van 3,5 en die komen al aan fietsen als ze me zien lopen en gillen dan : ooh het kleine hondje ,het kleine hondje

Ze willen hem dan aaien en dat mag maar als ik dan weer verder loop willen ze mee fietsen en dat mag niet want Bertus wordt helemaal gek . Van die stemmetjes en die fietsjes en die wil erachteraan .

Hij heeft bij de fokker veel jonge kinderen gezien en gehoord en dat is duidelijk te merken

[malinois]

Ik heb het tegenovergestelde met Bertus. Hij is gek op kinderen. En kinderen op hem. Er woont hier een adhd tweeling van 3,5 en die komen al aan fietsen als ze me zien lopen en gillen dan : ooh het kleine hondje ,het kleine hondje

Ze willen hem dan aaien en dat mag maar als ik dan weer verder loop willen ze mee fietsen en dat mag niet want Bertus wordt helemaal gek . Van die stemmetjes en die fietsjes en die wil erachteraan .

Hij heeft bij de fokker veel jonge kinderen gezien en gehoord en dat is duidelijk te merken

Dat laatste zegt niet zoveel denk ik, heb er hier ook 1 gehad waarvan de fokker jonge kinderen had met veel vriendjes over de vloer, waar de pups tussendoor liepen. Maar die hond had niks met kinderen.

[Gudrun]

Hier zijn Nanook en Flora dol op kinderen. Nanooks fokker had toen een baby en nog wat oudere kinderen, misschien hielp dat. Want nadook is voor de rest helemaal niet zo vriendelijk, maar alles onder de 10-12 jaar vindt hij leuk.
Flora vindt alle mensen leuk (zeer sheltie oneigen) maar kindertjes in het bijzonder.

Pippa was oke, maar heeft als pupje een schop gekregen van een kleuter dus nu vermijdt ze kinderen.

Poppy vermijdt alles wat niet eigen is, maar meer ook niet.

Maar eigenlijk ben ik best tevreden over de socialisatie van de meeste van mijn honden.

Kika is wel een probleem (hoezo moeilijke hond) ze vindt kinderen eng en dus wil ze ze aanvallen. Corona pup en geen kleine kinderen die ik ken in de buurt, scholen waren toen ook dicht. En ik had het eerst niet echt door, tot ze van d overkant van d straat uitviel, haren recht, tanden bloot, toen de overbuurvrouw met haar kleinkindje van anderhalf aan de hand voorbij liep.
Na de lockdown toen er terug wat wedstrijden waren heb ik haar mee genomen, op de socialisatietest is ze bevriend geraakt met een jongen van 12. En stilletjes aan op wedstrijd meer en meer gewend aan kinderen, voordeel is dat die kinderen die daar rondlopen allemaal wel honden gewoon zijn en opgevoed om vreemde honden met rust te laten en te negeren.
Toen lukten kindertjes van 8 en ouder, die werden genegeerd.
En nu is er ook eentje van 5 die ze wel leuk vindt en waar ze aan gaat snuffelen, 't jongetje laat haar gewoon doen en aait niet voor ze haar kop onder zijn handjes duwt, ideaal!
Maar vandaag op wandeling een baby/peuter zittend in een wandelwagen en daar moest ik haar toch weer even heel goed voor vasthouden.
Dus ja, qua kinderen heb ik absoluut te laat iets gedaan bij haar. Als het al zou geholpen hebben... maar er was zo veel werk aan vb auto's ook...
Nu, ze gaat nog altijd vooruit qua gedrag en ze is pas 16 maand dus ik heb nog hoop . Maar als er een kleinkind is later dan zet ik toch echt de kleinkinderen in het kleine stukje tuin rond het terras (heb ik nu al laten afmaken daarvoor) en niet in de grote tuin bij de honden. En al zeker niet bij Kika, die mag dan even in de hondenkamer blijven.

[Zamunda]

Dit is denk ik bij mij ook wel gebeurd. Ik heb niet heel veel kleine kinderen in mijn omgeving maar er zijn er wel een aantal langsgeweest en dat was leuk en lief maar toch kwam er ook een moment dat zo'n kindje dan opeens enthousiast een paar snelle passen naar Taro toe zette met een blij "HONDJE". Taro was dan héél snel weg en inderdaad, daar stonden geen 20 leuke, ontspannen momenten tegenover.

Het is ook geen groot probleem. Eigenlijk een vrij minimaal probleem. Maar ik had het wel leuk gevonden Foor De Kids als we één gezellige speelhond hadden gehad, want die zeldzame exemplaren in de familie heb ik als kind zo van genoten.

Nou ja. Ze pakken de Playstation maar.

Van Mira heeft ze het niet. Dat is een geboren schoothoer. Maar terugkijkend was ze dat op die leeftijd ook niet.

Taro is een enorme schoothoer, maar een beetje als een kat, mensen die hij een paar keer ontmoet heeft en die hem vooral negeerden zijn PERFECT om bij op schoot te wippen laten dat nou net mensen zijn die niks met honden hebben, zoals mijn vader. Krijg je eerst een tong op je smoel en daarna die anus in je gezicht.

Als ik het zo lees dan is zijn karakter vele malen bepalender dan welke socialisatie ook, bij volwassenen zoekt hij immers ook juist de mensen uit die hem met rust laten en zijn eigen tempo laten bepalen. Hoe je het ook gedaan had, je had van hem nooit die gezellige speelhond voor (niet eigen) kinderen kunnen maken. Dat wordt dan toch een labrador aanschaffen .

En qua kinderen eng vinden denk ik die momenten dat een kind precies deed wat hij niet wilde en juist eng vond (snelle passen op hem af met zo'n gil erbij) veel meer invloed hebben dan wat je 'goed' had kunnen maken door vaker contact met kinderen. Als ik even in gedachten hou wat ook in het andere topic geschreven is dan is het handig dat ze weleens kinderen zien zodat ze weten dat dat bestaat en 'normaal' is, maar dat mag ook (of misschien liever zelfs) gewoon op straat in het (op grote afstand) passeren zijn, zonder contact.

[BieneMaya]

Maya vind kleine kinderen niks. Die zijn in haar ogen veel te onvoorspelbaar. Alle volwassenen daarintegen zijn geweldig.
Lexi weet ik nog niet. Ben nog niet veel kinderen tegen gekomen maar dat zal als de lente komt wel veranderen.

Verder zijn ze beiden helemaal geweldig dus ik zou niet echt iets veranderen qua aanpak.

[Smoushond]

Ik heb het tegenovergestelde met Bertus. Hij is gek op kinderen. En kinderen op hem. Er woont hier een adhd tweeling van 3,5 en die komen al aan fietsen als ze me zien lopen en gillen dan : ooh het kleine hondje ,het kleine hondje

Ze willen hem dan aaien en dat mag maar als ik dan weer verder loop willen ze mee fietsen en dat mag niet want Bertus wordt helemaal gek . Van die stemmetjes en die fietsjes en die wil erachteraan .

Hij heeft bij de fokker veel jonge kinderen gezien en gehoord en dat is duidelijk te merken

Dat laatste zegt niet zoveel denk ik, heb er hier ook 1 gehad waarvan de fokker jonge kinderen had met veel vriendjes over de vloer, waar de pups tussendoor liepen. Maar die hond had niks met kinderen.

Ja dat kan natuurlijk hoor. Maar Bertus heeft echt achter kinderen aan gerend in een grote tuin van dezelfde leeftijd als die tweeling nu is. Met dezelfde hoge stemmetjes ik denk wel dat er herkenning was . Ik weet trouwens niet hoe hij het vind of vond om echt los tussen ze te lopen maar Bertus kennende vind hij dat geweldig als het maar druk,wild is en beweegt