Claimend gedrag

[Nanna]

Ik zal het even hier voortzetten om Gudrun haar topic niet te vervuilen.
Dus.
In hoeverre accepteer je claimend gedrag van je eigen hond? Of een eigen hond die naar je gromt of zelfs durft te bijten?

[jenn90]

Ikzelf tolereer het bij onze eigen honden tot een bepaalde hoogte, als ik een hond aai en de volgende komt erbij prima maar onderling geen gegrom of gesnauw omdat ze vinden dat ze alleen recht hebben om geaaid te worden. En nou moet ik zeggen dat ze dat ook eigenlijk niet doen.

[Lothian]

Nul. Opzouten.

Dalí moet ik wel een beetje aangepast aanpakken. Gegrom van Dalí accepteer ik niet (dan stuur ik hem weg) maar dan weet ik wel dat ik zelf de fout in ben gegaan en hij in grote angst zat. Het wegsturen probeer ik dan ook kalm, streng en met een duidelijk bekend commando te doen want als ik op zo'n moment ga lopen brullen, hard ben of zou overheersen escaleert het alleen maar. Waar hij het meest bij gebaat is, is dat ik hem dan heel duidelijk zeg wat hij wél MOET doen. Dan doet hij dat ook direct en is hij onmiddelijk een stuk rustiger.

[Tamara]

Het komt hier zelden voor omdat ik het vanaf het begin af aan heb afgekapt. Wanneer Fet schijndrachtig is wil ze mijn schoot wel eens claimen (met een vreemde hoge grom); dan zet ik haar op de vloer en daarna is het over.

Trouwens, snacks waar ze lang over doen worden wel geclaimd, maar dat voorkom ik door ze ieder naar hun eigen plekje te sturen met de snack.

Dat een van mijn eigen honden naar mij toe gromt of mij bijt heb ik gelukkig niet meegemaakt (puppybijten daargelaten). Ik zou de grom wel accepteren als waarschuwing en daarna onderzoeken waar het gedrag vandaan komt en/of ik eerder al signalen zou kunnen zien.

[Frootje]

Froo claimt wel richting Mowin. Ik laat dat meestal gaan tegenwoordig tenzij ze overdrijft. Hij is niet echt onder de indruk en vaak heeft ze ook gewoon gelijk. Hij kan haar nogal komen lastigvallen en dan stuur ik hem ook weg als hij niet naar haar luistert. Haar mandje en haar kluifjes zijn ook gewoon van haar. Als ze overdrijft of mij claimt zeg ik meestal gewoon dat ze moet dimmen en dat doet ze dan ook. Een paar jaar geleden was ze er heftiger mee, toen zat ik er wel bovenop, maar ze is met de jaren wat gematigder geworden en nu heeft ze vaak wel een reden als ze dat gedrag vertoont.

Naar mij claimen doet ze niet. Als pup had ze buitnijd en verdedigde ze haar buit, ik heb toen gewoon jarenlang gezorgd dat ik nooit hoefde af te pakken wat ze kreeg. Tegenwoordig kan ik alles uit haar bek trekken als ik dat zou willen. Ze weet dat ik dat niet zomaar doe en dat ze iets terugkrijgt. Grommen naar mij doet ze wel eens, ik maak daar niks van eigenlijk, dat is gewoon hoe zij communiceert. Als je haar bijvoorbeeld zachtjes wegduwt als ze slaapt omdat ze in de weg ligt laat ze zich soms even horen terwijl ze gaat verliggen. Alsof ik de leukste thuis ben als je me stoort als ik slaap. Ik mopper dan vaak wat terug en dan is er echt niks aan de hand. Het is meer een soort praten dan dat het naar gedrag is, ze bedoelt er weinig mee.

Als mijn hond zodanig claimde dat andere honden in huis er last van hadden en echt gericht naar mij beet zou dat natuurlijk een no go zijn, daar zou ik wel iets mee doen. Het moet wel leefbaar zijn voor iedereen.

[Dagmar]

Een tijdje terug was ik bij Sjaak te lang doorgegaan met kammen. Het was al duidelijk, maar ik wilde het toch even snel afmaken.
Toen had ik dus even een flippende dwerg. Ik heb hem rustig vastgehouden tot hij gekalmeerd was en heb het afgemaakt.
Afgelopen keer heb ik beter opgelet. Maar dat heeft niets met claimen te maken.

De andere twee mogen erin zakken. Die kunnen zich uren vermaken met snacks en speelgoed claimen en afpakken zonder dat er een onvertogen woord valt.
Zus heeft een hok onder de trap. Omdat ze zoveel kleiner is, heeft ze een plek waar zich terug kan trekken. Gaat ze daar troep verzamelen en komt woest uit het kattenluik waar ze eigenlijk niet meer doorheen past Dat is prima, hij mag haar daar niet klieren.
Maar als ik zeg dat je uit een bak moet vreten of gezellig samen snoepjes zoeken, dan gebeurt dat. Als ze mensen en andere plekken dan het hok gaan claimen, is dat heel rap klaar.
Vooral Zus is er wel een die dat even moet proberen. Gaat ze gezellig bij m'n vader op schoot zitten met als enige doel haar grote broer de wacht aanzetten. "Als ze nou ook maar lelijk kijkt of aanspant, tief je haar op de grond". Nou, zo klaar hoor.
Met de inner chihuahua van Zus zou je het krijsend uit de klauwen kunnen laten lopen

[BieneMaya]

Grommen naar mij accepteer ik niet. Ik doe namelijk niets ernstigs behalve wat op een bepaald moment gewoon echt even moet. Zoals bv Maya,s staart uitkammen. Ze vind het meer dan verschrikkelijk.
Maar dan tegen mij gaan grommen omdat ze het niet zou accepteren is een absolute no go.
Claimen gebeurt hier niet echt.

[thom]

Soms claimt Aar wel eens aandacht en dat is zo weinig dat we het een beetje toelaten, tot op bepaalde hoogte natuurlijk.
Grommen mag, maar wel om een hele goede reden en daarna ook klaar. Gelukkig doet Aar dat maar uiterst zelden, maar bijten is een duidelijke NO GO !! Nog nooit voorgekomen gelukkig.

[Dagmar]

Ik heb er geen beeld bij dat m'n eigen hond me in m'n gezicht zou bijten.

Niko heeft dat gedaan. Was niet zo leuk. Die hadden ze afgeleerd om te grommen en hij vond mij op dat moment bedreigend.
Als je hem bij dreigend conflict een uitweg gaf dan ging hij wel, grommend, tongelend en met z'n staart tussen de benen.
Dat conflictzoekende claimen houd ik sowieso niet van. Vervelende rottweilerkwaal.
Gelukkig was het buiten wel een leuke hond.

[Nanna]

Ik heb er zelf eigenlijk geen ervaring mee. Misschien omdat ik het al dan niet bewust meteen afkap. Vroeger in de kennel mocht het namelijk niet als in nooit. Je wilt geen vechtpartij met meer dan 100 honden dus de eerste de beste vervelende grommer kreeg meteen een beste bats. Ophouden. We waren daar eigenlijk best een stel Hitlers maar de honden gedijden er prima op.
De honden die ik nu heb claimen nooit. Rozi heeft wel de achterlijke gewoonte om te grommen als je op de bank gaat zitten waar zij op ligt maar ze bedoelt daar niks mee. Het idee dat ze door zou pakken is te ridicuul voor woorden

[Mellow]

Ik heb best wel makkelijke honden.
Claimen doen ze niet.
Niet met speeltjes en niet met mij.
Als iemand met de flostouw met Nikki gaat spelen dan staat Puck er wel direct bij te dreinen in de hoop dat je het weggooit maar een 'hou es op!' is voldoende om hem te laten stoppen met dreinen.
Hij blijft dan gewoon wachten.
Als ik een van de honden aai dan komt er wel gelijk een zwartje aan die ook geknuffeld wil worden maar die stuur ik dan vaak weg.
Daar heb ik niet altijd zin aan.
Mij bijten komt niet in hun woordenboek voor.
Alleen moet je bij Semmy wel opletten als je hem kamt en knipt/scheert.
Als zijn emmertje vol zit dan kan hij gaan sneppen.
Maar dan heb je wel al zijn vele signalen al gemist, want hij laat al heel duidelijk eerder zien dat hij er klaar mee is.

[Nanna]

We hadden in de kennel ook een grote ruwhaar reu. Prachtige hond, Mercator. Uit werklijnen dus een klootzak. Die accepteerde niks.
Maar ja, hij moest toch af en toe getrimd worden
Dus dan bond ik met een reep stof zijn bek dicht en ging aan de gang. Groene ogen, uitvallen en bellen blazen dokter. En ik er nul acht op slaan en gewoon doorwerken.
Meestal zag hij na een minuut of vijf wel in dat verdere resistance futile was. En gaf hij zich over. Kon ik er een prachtig modelletje in trimmen. Zijn poten waren wel veel teveel gevraagd dus daar gaf ik wat toe en deed die met een effileerschaar.
Soebatten en je oor te luisteren leggen op zijn zieltje hadden bij deze hond nul zin gehad. Dat had hij gezien als zwakte.
Het was een vieze rotzak en toch mocht ik hem graag. Ik heb zelfs mijn Newfoundlander nog naar hem vernoemd

[Lin-C]

Rolo is hier het hondje wat claimgedrag kan vertonen, onderling laat ik het tot op zekere hoogte wel gaan, dan gaat het om botjes oid. Maar als ik Novi bij me roep dan is hij er als de kippen bij en wurmt hij zich er gewoon tussen, dan duw ik hem wel weg en negeer ik hem.

Toen Novi van de zomer voor de eerste keer loops was heeft hij gehapt naar mijn dochter (schade viel mee)iets wat hij normaal niet zou doen want zij en hij zijn dikke mik. Maar gezien ‘zijn’ teef loops was vond hij dat hij dit kon maken, NIET dus. Dan krijg je dus echt op je kop en zit je de rest van de dag lekker met je claimgedrag op jezelf in de keuken. Beide honden zijn niet geholpen en het liefst laat ik dat zo, mocht hij bij de volgende loopsheid denken dat hij weer zo achterlijk kan doen dan is hij de eerste die gecastreerd wordt, niet Novi.

[sabine]

Gewoon nul, maar het zit er ook niet echt in. Als ik er eentje aai wil de ander ook, maar dat is meer gewoon jaloers gedoe. Grommen doen ze daarbij nooit, ze duwen elkaar hoogstens om de beurt aan de kant om geaaid te worden. Het komt nooit voor dat er 1 op de bank ligt en de ander er niet bijmag. Wat weleens gebeurt is dat Karel plaatsmaakt voor Pom, maar dat moeten ze maar lekekr zelf uitzoeken.

Tanden in mijn gezicht, of arm, of been is echt ondenkbaar, geen van beiden hebben ooit ook maar iets in die richting geprobeerd. Zelfs nooit gegromd, dat zit gewoon niet in hun aard denk ik. Ik zou daar eerijk gezegd ook erg moeite mee hebben denk ik, ik wil helemaal geen hond die gromt naar me.. Misschien heb ik daarom dit soort honden..

[BieneMaya]

Waarom mag ze niet grommen? Grommen is geen agressie maar communicatie.

Grommen betekend voor mij geen communicatie. Het voelt voor mij als een 'rot op en do not touch me!'.
En dat wil ik gewoon niet hebben.
Maya laat weten dat ze het niet leuk vind door te gaan liggen of te wriemelen. En dan praat ik tegen haar en zeg dat dit ff moet en zo voorbij is. En dan blijft ze gewoon staan.

[Nanna]

In uitzonderlijke situaties accepteer ik het trouwens wel.
Toen ik Glenn net had dacht ik ‘komaan, ik ga hem eens borstelen’. Hij vond dat eng en zijn lip trok.
Dan borstel in nog wat op de minst vervelende plek en laat het verder zo. Hij zou dan namelijk niet uit gif gebeten hebben maar uit angst. Na een paar weken kon ik hem dubbelvouwen als ik dat wilde.
Doorpakken in de juiste settings neemt een hond je trouwens nooit kwalijk. Die voorgenoemde ruwhaar kwam altijd gezellig hummend aanzetten als ik hem riep. Niks bang of geen vertrouwen.

[Kruimel]

Brimi is een claimer. MIJN eten! MIJN bak!. En onderlaatst begon hij met MIJN mens! En dat resulteerde in twee heel vervelende knokpartijen. Hij meent zich meer te kunnen permitteren omdat Logi ouder wordt met bijbehorende kwalen. En Brimi is geen evenwichtige zelfverzekerde hond. Noch een totale wat zoals Kátur, daarmee was er ook geen probleem.

Het sluipt erin merk ik, vooral omdat het verder een reuze vriendelijk gezellig hondje is. Hij komt nog niet op het idee dat hij mij serieus zou kunnen bijten, hooguit pakt hij een keer mijn hand of mijn kuit als het echt niet leuk of erg spannend is. Maar pa grijpen kan tegenwoordig, vindt hij. En pa accepteert dat dus niet, hoewel hij Brimi wel ruimte geeft in zijn MIJN-gedrag. Dat toont Brimi overigens niet naar mij toe, ik kan gewoon zijn prooi, zijn bak enz. wegnemen als ik dat wil Dat is een standaard oefening die ik van jongs af doe. Niet dat ik voortdurend zijn bak inpik, absoluut niet, maar ik heb het wel geoefend zodat het kan. Net als afblijven als ik 'van mij' zeg en aan mij geven als ik dat vraag.

Dus mens claimen mag niet meer. Als ik Logi aandacht geeft mag hij zich er niet tussen frotten. Als Logi bij de deur staat mag hij niet beslissen dat die er niet door mag. Eten uit zijn eigen bak en daar geen centimeter vandaan want dan is je eten weg. Niet in de buurt van Logi als die staat te eten. Niet 'gezellig' op mijn voeten komen liggen en pa nijdig wegkijken. Ze slapen niet meer samen bij mij op de kamer want ook daar ging het mis toen Brimi besloot dat Logi niet meer van het balkon naar binnen mocht. En ook niet samen beneden, elk in zijn eigen ruimte. Dat viel niet mee want dan zijn ze ALLEEN en dat vindt vooral Brimi Heel Erg, maar inmiddels loopt dat gesmeerd.

Het gaat nu verder weer harmonieus maar ik moet er echt op letten. Heel belangrijk is opwinding minderen want dan slaat makkelijk de vlam in de pan. Ik heb Brimi een tijdje met een lijn laten lopen in huis en bij spannende situaties pakte ik dat lijntje. Dat werkt heel goed. Geen hysterisch gekrijs en/of gestuiter bij het idee dat we gaan wandelen want dan gaan we gewoon niet. Rust en duidelijkheid.

[Frootje]

Qua bijten vertrouw ik Froo ook honderd procent. Bij het nageltjes knippen zit zij ook vaak met haar kop bijna tegen mijn gezicht omdat ik haar onder mijn arm vasthoud, leuk vindt ze het niet, maar daar houdt het ook wel op. Bij de dierenarts toen de anaalklieren uitgeknepen moesten worden zat ze ook met haar bek vlakbij mij gezicht omdat ze tegen me aan probeerde te kruipen, aan haar reactie te zien was dat echt heel onplezierig, maar ze zou mij nooit zomaar gericht bijten. Uit reflex een zacht hapje is wel eens gebeurd en durf ik in de toekomst ook niet uit te sluiten, maar gericht de baas bijten? Echt niet.

Ik durf overigens niet mijn hand ervoor in het vuur te steken dat ze een ander niet gericht zou bijten uit angst of claimgedrag. Ze was als jong hondje wel altijd een angstbijter en de rem werkt tegenover andere mensen wat minder goed, maar ik zou het niet zeker weten want in die situatie komt ze nooit. Ik waarschuw mensen altijd hoe met haar om te gaan en als ze eenmaal bekend met ze is vindt ze ze hartstikke leuk. En andere mensen pakken geen dingen van haar af want dat zou van mij toch niet mogen.

Ik zou er wel moeite mee hebben als ik een hond had die gericht naar mij zou bijten denk ik. Daar ben ik de eigenaar niet voor, ik heb wel echt een hond nodig waarbij ik een keer een foutje mag maken zonder gelijk te hoeven vrezen voor mijn fikken.

[Veertje]

Tess claimt mij zodra ik op de bank zit. Het is heel klef, leuk en lief, maar uiteindelijk is het wel claimen natuurlijk. Ik vind dat vaak prima, maar soms moet ze gewoon even oprotten. Het is niet handig als zo'n haarbal zich op schoot duwt en je daar met een laptop zit. En ook zonder laptop heb ik daar gewoon niet altijd zin in. Finn doet dat ook, maar in mindere mate. Uiteindelijk moeten ze gewoon weg als ik het zeg en verder doen ze maar een eind weg. Wat ik alleen niet wil is dat ze naar elkaar gaan grommen omdat er eentje bij mij zit en de ander dat ook wil. Tess heeft dat heel soms, dan zie ik dat lipje al trekken. Gaan we niet doen, dan gaat ze zelf maar weg. Streng toespreken is dan wel voldoende. Meestal kiest ze dan toch voor acceptatie en dan lig ik bedolven onder 2 honden

Verder ben ik ook totaal niet bang dat eentje me ooit zal bijten. Finn deed dat in het begin wel, maar dat was nooit erg en begrijpelijk na 3 jaar op straat. Door duidelijkheid en vertrouwen is dat nu weg, al zou ik er bij vreemden nog niet altijd mijn hand voor in het vuur durven steken dat hij nooit zou bijten. Bij Tess is het nog nooit een seconden in me opgekomen dat ze kan bijten. Zeg nooit nooit natuurlijk, maar in normale situaties zie ik het niet gebeuren.

[ranetje]

Claimen door middel van grommen accepteer ik niet.
Een van mijn teckels deed dat.
Dan mocht hij op de grond verder grommen (onder de salontafel )
Ook afdrogen na een natte wandeling vond hij vervelend.
Maar hij liet het -al grommend - wel toe.
Dus ik reageerde dan gewoon niet op het grommen.
De andere honden hebben me nooit geclaimd en/of gegromd bij behandeling of bij claimen, dus verder geen problemen gehad.

[EchoMira]

Ideaal gesproken kap je niet het conflict af en ga je het zeker niet uit de weg maar voer je de discussie op jouw manier en op jouw moment.

Dus een hond die zich verzet door neit op te staan als je hem van de bank afstuurtpak je rustig maar duidelijk beet en je zet hem er vanaf.
Hij mag er daarna gewoon meteen weer op als hij dat wil maar de hakken in het zand over of hij zich moet voegen is niet toegestaan.

Het loopt pas uit de hand als je er discussies over gaat voeren. Dan geef je het tijd en ruimte om te groeien en ja, als hij dan een keer een hap geeft en je laat je daardoor van je stuk brengen zijn de rapen gaar.

Zo'n hond gaat bij mij in de heropvoeding. Een bench kun je krijgen en je hebt alleen maar leuke dingen als ik ze je geef.
Ik heb het nooit hoeven doen, hoor. Wat ik zeg, ik regel het wel gewoon meteen op de bank en het kost me ook niet echt moeite om kordaat te zijn.
Ik ben dol op mijn honden en geniet echt van de wederzijdse genegenheid maar wie er bepaalt wat er gebeurt is geen agendapunt. Nooit.

[lucie]

Mij claimen mag uiteraard niet. Is ook dodelijk in een grotere roedel. Liza heeft er nog wel eens een handje van, maar zij wordt daarin niet echt serieus genomen door de rest. Evenzogoed mag ze het natuurlijk niet van mij want je wilt het niet gedroomd hebben dat een andere hond dat ineens niet meer pikt

Mara beschouwt zich wel echt als 'mijn' hond, maar laat Kailen en Liza prima toe. Bij Maverick wil ze nog wel eens gaan blaffen en wild doen als hij bij mij in de buurt komt terwijl zij daar is. Maar dat is mijn schuld. Maf kan nogal opdringerig en too much zijn in zijn benadering en dat wil ik niet hebben. Dan weer ik hem af en Mara vat dat dat op als dat zij de boel moet gaan regelen. Ik moet er dus alert op zijn Maverick of op tijd naar zijn plaats te sturen, of hem toe te laten en te aaien. Dat vindt ze ook best want dan heb ik duidelijk gemaakt dat het van mij mag. Het is dus eerder regelgedrag dan claimen.

Pippin is een ander verhaal. Bij hem claimt en regelt ze op een niet zachtzinnige manier. Maatregelen aan haar adres pakken dan meestal verkeerd uit. Ik kies er daarom nu voor zelf in te grijpen, voordat zij dat doet. Pippin mag mij nu niet meer benaderen als ik Mara aandacht geef. Ik stuur hem dan weg. Mara krijgt daarmee haar zin, maar dan heb ik het in ieder geval zèlf geregeld en niet zij. Misschien niet ideaal, maar het werkt wel. En zo hebben we meer regeltjes geintroduceerd die de rust moeten bewaren. Mara mag 's ochtends en 's middags bij mij op de bank. 's avonds mag Pip daar ook bij mits er plek is want Maverick ligt er standaard ook en Liza mot en zal er bij. 's avonds zondert Mara zich vaak even af, dus dan heeft Pippin alsnog de gelegenheid de meest populaire plaats in te nemen.

Wat betreft grommen is dat bij iedere hond anders. Pip en Kai hebben hun issues uit het verleden, en die bied ik altijd een uitweg zodat ze zichzelf niet hoeven te verdedigen. Wat niet hetzelfde is als dat ze overal mee weg komen, want we beginnen daarna gewoon weer opnieuw. Mara is een echte grommer maar dat is niet een dreigende grom, echt communicatie. Het is voor mij een signaal de dingen iets anders aan te pakken, en dan vooral in de samenwerking zoeken. bv zou ik haar poot pakken om nagels te knippen, gromt ze. Vrààg ik haar poot, is er niks aan de hand. Knippen, kusje erop, snoepje erin en ze is helemaal blij Ze is gewoon superextravert en dat ben ik niet gewend van mijn andere honden, maar ik vind het geweldig. Je weet altijd wat je aan haar hebt

[Diana]

Mij claimen sta ik niet toe. Eigen kluifjes of speelgoed waar op dat moment mee gespeeld wordt claimen ten opzichte van een andere hond wel, mits dat op een normale manier en zonder agressie gebeurt. Mila wilde in dat soort situaties vroeger nog wel eens uitvallen en dat betekende inleveren van het speelgoed, maar tegenwoordig doet ze dat nooit meer. Met haar blik en lichaamshouding maakt ze wel duidelijk dat ze het speeltje niet wil delen en dat vind ik prima, er zijn altijd genoeg andere speeltjes. Ook als ze er geen zin in hebben dat een andere hond erbij komt liggen in de mand of op hun ligplek grommen ze wel eens tegen elkaar. Dat is gewoon een beetje gemopper, daar maak ik ook geen punt van. Dat accepteren ze hier ook allemaal van elkaar en daar ontstaan nooit problemen door.

Ik heb nog nooit meegemaakt dat één van mijn honden tegen mij gromde. Dat zou ik zien als een waarschuwing en even goed achter mijn oren krabben over eerdere signalen die ik dan heb gemist, maar ik zou het niet afstraffen. Als een hond iets niet wil, wat hier heus ook wel eens gebeurt, leg ik geen druk, maar verzin een andere manier om de hond toch daar te krijgen waar ik hem hebben wil. Als ze iets niet willen, is het meestal omdat ze het eng vinden, dus dan heeft druk leggen sowieso geen zin. En als ze gewoon hun kont tegen de krib gooien, bijvoorbeeld Mila wilde opeens niet meer binnenkomen als ze in de gaten had dat ik op het punt stond om weg te gaan, dan gaat er een lijntje omheen en lopen we samen alsnog naar binnen. Dan is het probleem opgelost en weet ze de volgende keer ook dat er toch geen ontkomen aan is. Maar grommen of bijten zal ze nooit doen in zo'n situatie.

Mila is wel een hond die uit kan halen bij pijn. Ze bijt nooit, maar hapt dan in de lucht. Als ik dan boos word, klapt ze helemaal dicht en lijkt ze een soort verlamd van angst. Als ik op een rustige toon zeg 'Waar was dat nou weer voor nodig?' is ze meteen poeslief en probeert het goed te maken. Dus ja, ik kies dan voor die tweede manier, boos worden heeft dan echt alleen een averechts effect.

[blondie]

Lastig.
Onderling mag best aangegeven worden dat iets van hun is, als ze daar op dat moment op aan het kluiven zijn of mee aan het spelen.
En dat geldt voor de honden onderling, maar ook naar de katten toe en ook de katten kunnen en mogen op hun beurt de honden op momenten duidelijk maken dat zij met iets bezig zijn. Er liggen hier kleine speelgoed molletjes en muisjes en balletjes ook in huis waar de katten dan weer mee rondlopen alszijnde HUN prooi

Claimen om het claimen heb ik ervaren toen Jol haar intrede deed. Spanning was om te snijden soms, en mijn grootste angst toen was dat Bluf de grotere het op een bepaald moment niet meer zou accepteren. Toen ben ik gaan ingrijpen op dat claimgedrag over ons, en ook over willekeurige dingen die niet eens belangrijk voor haar waren. En die neiging bleef er in zitten bij haar, want toen Aki ouder werd ging ze het zelfde gedrag ineens weer vertonen, dus moesten we daar weer op inspelen, alhoewel inspelen.. ik greep in en wees haar terecht.

Chara de eerste 2 weken ging plekken claimen, niet alleen naar Aki, maar ook richting mij en mijn vriend. En schroomde toen ook niet haar tanden in te zetten, in armen en handen maar ze was vrij groot dus bij mij 1x gehapt richting gezicht, kammen wilde ze ook niet hebben maar dat vind ik weer wat anders dan reactie vanuit claimgedrag.
Hoe sneu ook dat ze er net was, veel had meegemaakt.. je tanden gebruiken als iets je niet zint dat wil ik niet hebben en zeker niet naar gezichten van mensen toe. En dat heb ik er uiteraard niet ingeramd, dat is met beleid gegaan en omwegen omdat ze inderdaad voor mijn gevoel nog veel moest leren, maar inmiddels weet ze dat ze ook op een andere manier aan kan geven dat ze iets niet leuk vindt.
En ook had ze vrij snel door dat in dit huis geen plekjes geclaimd hoefden te worden, en dat er geen "eigen" plekken zijn, iedereen ligt daar waar ze willen liggen, behalve wij als mens. Als wij in de avond op onze vaste stek willen gaan zitten moeten ze allemaal wel wieberen of even opschuiven.

Oh en als het over handelingen gaat die verzorgend of medisch noodzakelijk zijn.
Bij Finn kon ik geen nagels knippen. Iemand vond dat belachelijk, "ik doe het wel, jij baas hoor!".
Goed, die liet het bij 1 poging en zei "wat een engerd zeg "
Prima, had ik al aangegeven anders had ik zelf wel door kunnen pakken
Bij de DA ging het altijd prima en rap en zonder muilkorf, ik hield hem vast en zij knipte, zo gepiept en een tientje dus mijn keuze was altijd snel gemaakt als het nodig was

Dus op sommige momenten neem ik mijn "verlies" met kammen en andere vervelende dingen moeten doen pak ik door, geef ik aan dat ik het ook vervelend vind, maar soms moeten dingen gewoon en dan kun je grommen brommen en wegduiken maar nee, dat zet ik door en daarbij wens ik niet in mijn lijf te worden gebeten, al neem ik bij extreme pijn dat wel weer voor lief.. maar uit protest of ontevredenheid, nee dat accepteer ik niet.

[Gudrun]

Ik zal het even hier voortzetten om Gudrun haar topic niet te vervuilen.
Dus.
In hoeverre accepteer je claimend gedrag van je eigen hond? Of een eigen hond die naar je gromt of zelfs durft te bijten?

Chips. Nu moet ik mijn net geplaatste reactie verplaatsen naar hier.