Een Hondenleven

Sinds vorige week zit ik op zo'n yogabal (of hoe het ook heet) als ik aan tafel zit, dat ding is vrij laag en Murf vindt dat héél erg handig want ik zit nu zo lekker laag bij de grond. Binnen een minuut nadat ik ben gaan zitten voel ik dan gerommel op m'n benen, dan heeft ie een speeltje gepakt en legt dat op m'n been . Zo gezellig, dan doen we trekspelletjes en beetje apporteren en tussendoor probeer ik dan nog te eten ofzo .


De twee jonge mannen vermaken zich ver boven verwachting met elkaar. Ze zijn ook heel erg graag samen in de tuin en hebben ons daarbij helemaal niet nodig . Neem ik Murf mee naar buiten voor een plas dan wil Raaf bijna altijd mee. Heeft Murf na een half uur nog steeds niks gedaan ( ) dan zet ik de achtertuin open en missen ze me niet eens als ik uiteindelijk maar naar binnen ga. Of ik ben in de tuin bezig en verdwijn op een gegeven moment uit zicht, ook geen enkel probleem, zij vermaken zich wel. Echt goud dit.


Puppyles is momenteel hard werken met de smurf. Zolang we samen bezig zijn niet hoor, dan is ie superknap met mij bezig en gaat het als een tierelier. Maar ik moet niet even wat uit de tas willen pakken of even rustig willen luisteren naar de juf, dan hangt ie in de lijn omdat ie naar de ander honden wil . Pff, híj heeft geen moeite om zich een uur achter elkaar te concentreren zolang ik hem maar bezig hou, maar ík wel. 'Vroeger' was ie nog weleens zo timide of onder de indruk dat we samen even gingen zitten bijkomen, dat zit er nu echt niet meer in (goede oude tijd ). En oh wat wil hij toch graag achter de geroepen honden aanrennen . Ook al zo hard werken en vooral héél veel worst en kaas paraat houden.
Verder hebben we geoefend met de tussen, plat, pootje, oogcontact, de hier, blijf. Oh en vooruitsturen naar een pion, belachelijk hoe snel hij dat oppakt . En natuurlijk altijd heen en weer met de auto, dat blijft zo gezellig samen. Hij zit zo lekker en rustig om zich heen te kijken . Ik heb wel het kussen snel weer van achterin de auto op de voorstoel gelegd, hij ging namelijk achterin op dat kussen liggen, tsssss ongezellig . Met Ren in m'n achterhoofd (die niet graag voorin ligt) heb ik dat even snel hersteld voordat hij verkeerde ideeën krijgt .


Foto's mogen natuurlijk niet ontbreken dus hier komen ze. Willem is zo blij met Murf die gezellig bij Raaf komt buurten .


Gelukkig kan Murf ook heel zoet liggen slapen bij Willem


Superwazige foto maar vooruit. Ik had samen met Murf van die luchtzakjes laten 'ontploffen' en stukgescheurd, als soort van halve vuurwerktraining. De eerste 'knal' moest ie even aan wennen maar daarna was het heel erg leuk en moest alles stuk .


Even kijken wat Lap aan het doen is


Soort facepalm


En soort van kippenpootje kluiven


Enorm overbelicht maar anders zou je niet kunnen zien waar Murf naar kijkt...


Raaf inspecteert ook even het andere hol


En Murf voert ook een voorzichtige inspectie uit


Wat zal ik nu eens uitspoken...


...ja, jou ga ik aanvallen .

Het gaat goed met de kleine grote smurf. Hij is al 19kg ( ) en 52,5cm dus 'die kleine' zoals we hem noemen past niet echt meer. Toch weet hij nog steeds onder Ravi door te lopen (die 63cm is), Raaf bolt dan wat en Murf bukt wat, past nog best blijkbaar. Elke dag spelen die twee met veel plezier, daar ben ik heel erg blij mee.

Van de week naar pupcursus geweest, ik had er niet veel van verwacht (qua mijn eigen concentratie) maar het was gelukkig best een actieve les en dat hielp om er goed bij te blijven. Was fijn om te doen samen en die kleine doet het zo leuk.

Jee wat groeit hij hard! En wat fijn dat hij zo'n leuke vriend heeft aan Raaf en andersom! Lijkt me genieten om ze zo samen te zien, ondanks al het verdriet van deze week.

Ja, heel fijn dat hij ondertussen ook al zo'n goede band heeft met Raaf (da's dan voor een deeltje het enige ienemienie voordelltje aan het feit dat Lais liever niet meer met Murfy speelde). Stel dat hij nog niks had en deed met Raaf en nu wat verweesd rond zou lopen omdat hij geen speelmakkertje meer heeft zou het nog triester voor je zijn geweest.

Het wordt al een hele hond <3

Wow wat groeit hij hard zeg! Ik had je vorige post helemaal gemist.

Jeetje, 19 kilo al! Hele meneer! Hoe groot verwacht je dat hij ongeveer wordt.

Ik vind zijn kleur ook zo mooi. Nou ja hij is eigenlijk helemaal mooi

Dat samen naar school rijden klinkt heel gezellig.

Wauw dan is hij dus al groter en zwaarder als Billie

Wat is het toch een heerlijk ondernemend beest(je).

Hoe gaat het daar?

Ik ben ook heel benieuwd hoe het gaat. Ik vond dit de zwaarste periode na het overlijden van Uma, zo een paar weken later als alles doorgaat en ze nog steeds weg is.
Ik moet regelmatig aan jullie denken

Yvette schreef: ↑06 feb 2022, 12:42 Hoe gaat het daar?

Lief dat je het vraagt . Met Murf gaat het sowieso heel erg goed, die heeft het heerlijk naar z'n zin met ons en Ravi (met Willem mag ie niks want Willem moet zeker vier weken rust en dat gaat waarschijnlijk nog wel langer duren) en in de tuin en op cursus. Hij is een zonnetje, een gezelligerd en een groot geschenk. Ik moet wel weer meer met hem gaan ondernemen want sinds Lais er niet meer is ben ik er nog nauwelijks met hem op uit geweest (afgezien van cursus). Ik kan er de zin niet voor vinden, maar het is nu al bijna vier weken dus ik zal mezelf maar eens een zetje gaan geven. Niet dat hij het mist hoor, hij vermaakt zich echt helemaal prima. Ik ben vaak in de tuin bezig en dan zijn Murf en Raaf er maar al te graag bij en mag ik genieten van hun spel en gerommel.

Met Ravi gaat het gelukkig ook weer beter. Hij heeft twee weken slecht gegeten (ik maakte me stiekem al zorgen) maar dat gaat nu weer goed, hij heeft ook niet meer van die momenten dat hij er zo verloren bij staat gelukkig. Alleen op de hondenschool merk ik nog heel goed dat z'n zelfvertrouwen een deuk heeft, hij voelt zich er weer behoorlijk onzeker. Ik hoop dat het ons samen lukt om dat weer op te bouwen zodat we weer met plezier behendigheid kunnen doen.

Manuma schreef: ↑08 feb 2022, 09:41 Ik ben ook heel benieuwd hoe het gaat. Ik vond dit de zwaarste periode na het overlijden van Uma, zo een paar weken later als alles doorgaat en ze nog steeds weg is.
Ik moet regelmatig aan jullie denken

Dank je . Dat is inderdaad wat er nu speelt, alles gaat door en Lais is nog steeds weg. En ik doe ook wel gewoon de dingen van alle dag en dat gaat ook goed en ik geniet ook van Murf, maar de 'extraatjes', daar heb ik helemaal geen zin in. Het voelt als een soort limbo, een soort stilstand. Als ik niet verder ga dan is ze ook niet weg of als ik geen foto's/filmpjes/verhalen post waar zij niet in voorkomt dan is het nog niet echt ofzo. Klopt natuurlijk niet, maar ik denk wel dat dat speelt. Ik wil er nog niet aan denk ik, dat we echt niet nog een paar jaren met haar kunnen genieten en dat ze echt niet nog heerlijk Murf bezig zal houden tijdens zijn opgroeien. Niet dat er iets anders op zit dan accepteren, maar toch.

Lais was Lais en die was zo speciaal, geen enkele andere hond zal haar kunnen vervangen. Murf is Murf en die hoeft haar dus ook echt niet te vervangen, die verwachting is er niet en tóch vult hij een heel groot deel van het gat dat Lais achterlaat op. Zonder hem zou het nog onmetelijk veel stiller en rustiger zijn hier, ik moet er niet aan denken. Raaf en Willem staan zover af van hoe Lais was terwijl Murf juist het meest op Lais lijkt en dat vind ik ontzettend fijn. Ik probeer hem echt niet te kneden die kant op, maar hij heeft gewoon een hoop karaktertrekken die me aan haar doen denken (wel alles in mildere vorm maar dat kan ook niet anders: Lais was altijd van de extremen). Het werken met hem is ongeveer net zo leuk als dat het met Lais was, het is wel anders natuurlijk, maar hij wil net als zij echt graag samenwerken. Hij vindt het ook heerlijk om tegen je aan te liggen maar het is gelukkig geen halszaak (zoals Lais dat wel vond). Hij houdt van voer (ook met trainen) maar is er niet zo extreem op gericht als Lais, hij houdt van knuffelen maar hij wordt er niet zo wild van dat het eigenlijk niet kan zonder je neus te breken .
En misschien nog wel het allergezelligste: hij wil net als Lais graag met me mee naar buiten maar itt haar niet alleen om bij mij te zijn maar ook (of meer nog) omdat hij het buiten zijn zo leuk vindt. Ik ben heel graag een (paar) uur in de tuin bezig en Lais vond dat vreselijk, veel te koud, veel te onaangenaam en veel te onrustig met al die prikkels (ofzo) dus die liet ik binnen. Maar Murf lijkt er geen genoeg van te krijgen, zelfs nu met dit toch nog best gure weer niet dus dat belooft wat voor als het straks voorjaar wordt. Als het echt mooi weer was en het voor Lais ook best aangenaam was om buiten te blijven dan was ik altijd in de weer met kussens en dekens om het voor haar ook fijn genoeg te maken , dat ga ik voor Murf niet hoeven doen gok ik. Raaf vond er voorheen ook geen zak aan (want Lais was dan binnen en dan was het maar saai) maar nu met Murf meestal wel, die Murf vermaakt hem dus ook heel erg. Die kleine lijkt gemaakt voor het leven hier en met mij.

Veertje schreef: ↑21 jan 2022, 17:24 Jee wat groeit hij hard! En wat fijn dat hij zo'n leuke vriend heeft aan Raaf en andersom! Lijkt me genieten om ze zo samen te zien, ondanks al het verdriet van deze week.

Dat is het zeker, elke dag weer!

Inge O schreef: ↑21 jan 2022, 18:38 Ja, heel fijn dat hij ondertussen ook al zo'n goede band heeft met Raaf (da's dan voor een deeltje het enige ienemienie voordelltje aan het feit dat Lais liever niet meer met Murfy speelde). Stel dat hij nog niks had en deed met Raaf en nu wat verweesd rond zou lopen omdat hij geen speelmakkertje meer heeft zou het nog triester voor je zijn geweest.

Ja toen Lais nog goed was speelde Raaf eigenlijk niet veel meer met Murf, hij liet die twee dan liever begaan ofzo of wilde dan juist met Lais spelen. We moesten Raaf en Murf echt apart mee naar buiten nemen om hen ook te laten spelen toen. Dat was een paar weken later wel anders, toen was hij gelukkig een fijne bliksemafleider voor Lais die anders steeds geblokt werd door Murf (die snapte er niks van en wilde zo graag weer met haar spelen, ze was echt zijn favoriet toen ze nog goed was).
Maar gelukkig dus geen verweesd Murfje, hij was twee dagen een klein beetje van het padje maar daarna weer zijn vrolijke en grappige zelf, inclusief dagelijks flink buitenspelen met Raaf.

Hondenpoot schreef: ↑21 jan 2022, 22:48 Jeetje, 19 kilo al! Hele meneer! Hoe groot verwacht je dat hij ongeveer wordt.

Ik vind zijn kleur ook zo mooi. Nou ja hij is eigenlijk helemaal mooi

Dat samen naar school rijden klinkt heel gezellig.

Ik verwacht dat hij rond de 25kg wordt, liever iets eronder maar gezien wat hij nu al weegt zal het er wel wat boven worden.

Zijn kleur is ondertussen zelfs nog mooier geworden vind ik, hij krijgt nu meer rood ipv geel, erg leuk.

Ja samen in de auto is nog steeds heel gezellig. De eerste tijd lag hij altijd lekker te slapen op de heenweg maar dat is er al een tijdje vanaf, hij is nu altijd wakker en om zich heen aan het kijken. Behalve als hij al heel lang met Raaf gespeeld heeft, dan gaat hij wel liggen soezen omdat ie z'n ogen niet open kan houden.

_Tiny_ schreef: ↑21 jan 2022, 22:58 Wauw dan is hij dus al groter en zwaarder als Billie

Gek hè en inmiddels zal hij vast nog een stukkie zwaarder zijn, ik heb hem nu al zo'n vier weken niet meer gewogen, misschien is hij wel 20,5kg nu?

tibbie schreef: ↑22 jan 2022, 12:04 Wat is het toch een heerlijk ondernemend beest(je).

Dat is hij inderdaad, we hebben het enorm met hem getroffen.

Zamunda schreef: ↑10 feb 2022, 19:56 Dat is inderdaad wat er nu speelt, alles gaat door en Lais is nog steeds weg. En ik doe ook wel gewoon de dingen van alle dag en dat gaat ook goed en ik geniet ook van Murf, maar de 'extraatjes', daar heb ik helemaal geen zin in. Het voelt als een soort limbo, een soort stilstand. Als ik niet verder ga dan is ze ook niet weg of als ik geen foto's/filmpjes/verhalen post waar zij niet in voorkomt dan is het nog niet echt ofzo. Klopt natuurlijk niet, maar ik denk wel dat dat speelt. Ik wil er nog niet aan denk ik, dat we echt niet nog een paar jaren met haar kunnen genieten en dat ze echt niet nog heerlijk Murf bezig zal houden tijdens zijn opgroeien. Niet dat er iets anders op zit dan accepteren, maar toch.

Och Zamunda Wat is zo'n rouwproces toch klote

Diemp is wat minder onverwacht en nu 3 maanden geleden overleden. De momenten dat het me aanvliegt dat iets 'nooit meer met Diem is' worden gelukkig minder frequent.
Maar vooral bij blijdschap of juist een rotdag kan het me zo aanvliegen. Nooit meer dat lijf voelen, zijn gezucht, zijn schuddekont zien.

Goed om te horen dat het lukt naast het verdriet toch ook van Murf te genieten. Dat kan gewoon naast elkaar bestaan gelukkig.

Zo herkenbaar zo heb ik nog steeds geen foto van ons 4 tal gemaakt puur omdat het dan helemaal bevestigt dat bij ons Rally er niet meer is.

Zo benieuwd hoe Muf eruit ziet, en of hij op zijn grote broer lijkt kwa doen en laten

Dat is inderdaad wat er nu speelt, alles gaat door en Lais is nog steeds weg. En ik doe ook wel gewoon de dingen van alle dag en dat gaat ook goed en ik geniet ook van Murf, maar de 'extraatjes', daar heb ik helemaal geen zin in. Het voelt als een soort limbo, een soort stilstand. Als ik niet verder ga dan is ze ook niet weg of als ik geen foto's/filmpjes/verhalen post waar zij niet in voorkomt dan is het nog niet echt ofzo. Klopt natuurlijk niet, maar ik denk wel dat dat speelt. Ik wil er nog niet aan denk ik, dat we echt niet nog een paar jaren met haar kunnen genieten en dat ze echt niet nog heerlijk Murf bezig zal houden tijdens zijn opgroeien. Niet dat er iets anders op zit dan accepteren, maar toch

Ik vind dit zo herkenbaar..
En rot voor je. En tegelijkertijd ook heel benieuwd hoe het met Murphy gaat. De enige forumhond die ik ooit ontmoet heb.
Sterkte!

Fijn dat je weer een bericht hebt geschreven. Het valt ook niet mee allemaal. Ik heb nu na een dik half jaar nog wel momenten dat het me overvalt en ik zit te janken om m'n lieve, grappige, stoere Tobias. Het is verder allemaal prima zo maar het gemist is nog zeker aanwezig.
Ik ben blij te lezen dat de andere honden goed gaan en dat Murphy goede afleiding biedt. Wat heeft Willem, dat heb ik gemist?

Ach, ik kan me voorstellen dat je even wat minder trek hebt in forumverhalen. Wel fijn om te lezen dat de honden er goed mee omgaan.
Murphy zorgt met zijn jonge fratsen hopelijk voor de broodnodige afleiding bij iedereen.

pioenroos schreef: ↑10 feb 2022, 20:28 Och Zamunda Wat is zo'n rouwproces toch klote

Diemp is wat minder onverwacht en nu 3 maanden geleden overleden. De momenten dat het me aanvliegt dat iets 'nooit meer met Diem is' worden gelukkig minder frequent.
Maar vooral bij blijdschap of juist een rotdag kan het me zo aanvliegen. Nooit meer dat lijf voelen, zijn gezucht, zijn schuddekont zien.

Goed om te horen dat het lukt naast het verdriet toch ook van Murf te genieten. Dat kan gewoon naast elkaar bestaan gelukkig.

Wat een gemis hè . Ja, het genieten is er gelukkig zeker. Zo zal alles rondom (de voorbereidingen van) het nest van Flora jou ook wel veel afleiding gegeven hebben denk ik?

jenn90 schreef: ↑10 feb 2022, 20:32 Zo herkenbaar zo heb ik nog steeds geen foto van ons 4 tal gemaakt puur omdat het dan helemaal bevestigt dat bij ons Rally er niet meer is.

Zo benieuwd hoe Muf eruit ziet, en of hij op zijn grote broer lijkt kwa doen en laten

Ja, zulk soort dingen! Fijn dat het herkenbaar is .

Ik ben ook zo benieuwd naar Dakar en naar Murf z'n neefje . Hopelijk komt het deze keer echt tot een treffen, is volgens mij al onze vijfde afspraak ofzo . Gaat het nu weer helemaal goed met je, fysiek? En hoe gaat het met autorijden, geen last van paniek?

Random schreef: ↑10 feb 2022, 21:05

Dat is inderdaad wat er nu speelt, alles gaat door en Lais is nog steeds weg. En ik doe ook wel gewoon de dingen van alle dag en dat gaat ook goed en ik geniet ook van Murf, maar de 'extraatjes', daar heb ik helemaal geen zin in. Het voelt als een soort limbo, een soort stilstand. Als ik niet verder ga dan is ze ook niet weg of als ik geen foto's/filmpjes/verhalen post waar zij niet in voorkomt dan is het nog niet echt ofzo. Klopt natuurlijk niet, maar ik denk wel dat dat speelt. Ik wil er nog niet aan denk ik, dat we echt niet nog een paar jaren met haar kunnen genieten en dat ze echt niet nog heerlijk Murf bezig zal houden tijdens zijn opgroeien. Niet dat er iets anders op zit dan accepteren, maar toch

Ik vind dit zo herkenbaar..
En rot voor je. En tegelijkertijd ook heel benieuwd hoe het met Murphy gaat. De enige forumhond die ik ooit ontmoet heb.
Sterkte!

De herkenning is fijn. We moeten nog maar een keertje afspreken om je forumhond weer te zien, ben benieuwd of Yuna hem nog leuk vindt.

Yvette schreef: ↑10 feb 2022, 22:28 Fijn dat je weer een bericht hebt geschreven. Het valt ook niet mee allemaal. Ik heb nu na een dik half jaar nog wel momenten dat het me overvalt en ik zit te janken om m'n lieve, grappige, stoere Tobias. Het is verder allemaal prima zo maar het gemist is nog zeker aanwezig.
Ik ben blij te lezen dat de andere honden goed gaan en dat Murphy goede afleiding biedt. Wat heeft Willem, dat heb ik gemist?

Pff .

Willem is nu al zes weken kreupel, hij blijkt een blessure aan z'n biceps te hebben, een scheur of ontsteking. Dat schijnt nogal een nare blessure te zijn qua herstel en dat blijkt ook wel. Hij heeft sinds twee weken complete rust, mag alleen aan de lijn naar buiten voor een plas en poep en meteen weer naar binnen. Hij hoeft binnen gelukkig niet in een bench omdat hij zich zelf heel goed rustig houdt (buiten moet hij wel echt aan de riem omdat hij anders sprongetjes gaat maken of angstig naar binnen rent, maar na een paar dagen wennen aan de riem gaat dat nu heel goed). Nog zeker twee van zulke weken te gaan en dan moet er wel echt verbetering te zien zijn (en dan kan het nog lang duren voordat hij echt meer mag, laat staan los mag). Anders verder onderzoek en mogelijk operatie (waarbij ze de biceps lossnijden), ik hoop dat dat niet nodig gaat zijn .

K@ren schreef: ↑11 feb 2022, 22:09 Ach, ik kan me voorstellen dat je even wat minder trek hebt in forumverhalen. Wel fijn om te lezen dat de honden er goed mee omgaan.
Murphy zorgt met zijn jonge fratsen hopelijk voor de broodnodige afleiding bij iedereen.

Murf doet dat zeker, echt een groot geluk dat we besloten hebben toch voor een Springpup te gaan. Daar waren we al heel erg blij mee maar nu nóg meer.

Hahaha ja zoiets ? :-p ik moet zeggen dat ik gisteren wel zoiets had van zonnetje scheen en wie weet hoe lang lucky er nog is laat ik maar eens een poging wagen maar waren de honden er niet aan toe lees er keek er een helemaal niet of liep weg dus had al zoiets van laat maar
Autorijden gaat eigenlijk super goed alleen op smalle weggetjes en donker is aardig spannend en zeker als ze ineens op mijn weghelft op ‘slingeren’ zit mijn hart in mijn keel. Kwa lichamelijk wel whiplash achtige klachten dus rustig aan en fysio tips goed opvolgen.

Wat een zorgen nu weer om Willem . Maar fijn dat Murphy wat vrolijkheid en afleiding geeft

jenn90 schreef: ↑12 feb 2022, 21:02 Hahaha ja zoiets ? :-p ik moet zeggen dat ik gisteren wel zoiets had van zonnetje scheen en wie weet hoe lang lucky er nog is laat ik maar eens een poging wagen maar waren de honden er niet aan toe lees er keek er een helemaal niet of liep weg dus had al zoiets van laat maar
Autorijden gaat eigenlijk super goed alleen op smalle weggetjes en donker is aardig spannend en zeker als ze ineens op mijn weghelft op ‘slingeren’ zit mijn hart in mijn keel. Kwa lichamelijk wel whiplash achtige klachten dus rustig aan en fysio tips goed opvolgen.

Snap dat je het er dan maar bij liet zitten, maar dan komt het er vast binnenkort van.
Kan me heel goed voorstellen dat je hart dan in je keel zit . Balen van je whiplashklachten, hopelijk herstel je er compleet van (inderdaad goed de adviezen opvolgen).

Smoushond schreef: ↑12 feb 2022, 21:02 Wat een zorgen nu weer om Willem . Maar fijn dat Murphy wat vrolijkheid en afleiding geeft

Ja, is klote. Hoop wel dat hij er goed van weet te herstellen, hij is nu de enige grottenmaker nog dus hij moet het Murf nog gaan leren straks!
Ik heb wel het idee dat het nu al iets beter gaat, hij loopt nog wel heel duidelijk kreupel maar eerder zag het er echt heel pijnlijk uit en dat lijkt nu minder te zijn.

Zamunda schreef: ↑12 feb 2022, 20:57 Wat een gemis hè . Ja, het genieten is er gelukkig zeker. Zo zal alles rondom (de voorbereidingen van) het nest van Flora jou ook wel veel afleiding gegeven hebben denk ik?

Ja, zeker. In eerste instantie wel even geaarzeld of ik nog wel wilde. Maar er zat gelukkig voldoende tijd tussen. Het 'ik wil nooit meer zo'n verdriet dús nooit meer een hond' gevoel was al weg.
Ik weet nu dat als er overdag iets extra leuks is, ik 's avonds een golf van verdriet heb. Na de echo was ik dus voorbereid, dat scheelt

Beterschap voor Willem, hopelijk het gunstige herstel scenario

Zamunda schreef: ↑12 feb 2022, 20:57 Willem is nu al zes weken kreupel, hij blijkt een blessure aan z'n biceps te hebben, een scheur of ontsteking. Dat schijnt nogal een nare blessure te zijn qua herstel en dat blijkt ook wel. Hij heeft sinds twee weken complete rust, mag alleen aan de lijn naar buiten voor een plas en poep en meteen weer naar binnen. Hij hoeft binnen gelukkig niet in een bench omdat hij zich zelf heel goed rustig houdt (buiten moet hij wel echt aan de riem omdat hij anders sprongetjes gaat maken of angstig naar binnen rent, maar na een paar dagen wennen aan de riem gaat dat nu heel goed). Nog zeker twee van zulke weken te gaan en dan moet er wel echt verbetering te zien zijn (en dan kan het nog lang duren voordat hij echt meer mag, laat staan los mag). Anders verder onderzoek en mogelijk operatie (waarbij ze de biceps lossnijden), ik hoop dat dat niet nodig gaat zijn .

Dat is balen zeg. Toevallig zit mijn collega daar ook mee te tobben met haar BC. Althans, dat is de verdenking, het schijnt niet zo makkelijk te diagnosticeren te zijn? Hij heeft nu rust, fysio en lasertherapie maar het zet nog geen zoden aan de dijk. Zie je bij Willem al wel verbetering nu?

pioenroos schreef: ↑12 feb 2022, 21:13

Zamunda schreef: ↑12 feb 2022, 20:57 Wat een gemis hè . Ja, het genieten is er gelukkig zeker. Zo zal alles rondom (de voorbereidingen van) het nest van Flora jou ook wel veel afleiding gegeven hebben denk ik?

Ja, zeker. In eerste instantie wel even geaarzeld of ik nog wel wilde. Maar er zat gelukkig voldoende tijd tussen. Het 'ik wil nooit meer zo'n verdriet dús nooit meer een hond' gevoel was al weg.
Ik weet nu dat als er overdag iets extra leuks is, ik 's avonds een golf van verdriet heb. Na de echo was ik dus voorbereid, dat scheelt

Beterschap voor Willem, hopelijk het gunstige herstel scenario

Dat twijfelen kan ik me ook voorstellen. Och, die golf van verdriet . Het stomme (vind ik) is dat ik dat niet meer heb, het is vooral vlak ofzo. Aan de andere kant zit ik al drie weken aan te hikken tegen het uitzoeken van foto's voor haar IM (tekst is al die tijd al af), dus ik zal het wel wegstoppen?