Over de beauceron

[Alfilillo]

In het geval van Lily, als ik het over opvoeden heb, of waar ik meer aandacht aan had willen besteden tijdens de puppyfase, is simpele gehoorzaamheid. Een iets betere 'hier', 'los' en het aanraken en vervolgens knippen of poetsen van nagels en tanden. Ze is geen losgeslagen projectiel hoor, en houdt me prima in de gaten, maar gewoon iets strakker qua gehoorzaamheid.

@Zinodo : dat gniffelen om dingen die anderen niet zouden toestaan herken ik. Het ultieme geluk voor Lily is een lekker hapje vinden in het bos en dat oppeuzelen. Het hele proces: de geur van een broodje ham in de neus krijgen, opsporen, een helling afglijden op je billen en het uit de bramenstruiken vissen, het verscholen verorberen in de schaduw van een boom, nog even terug om te kijken of er nog meer is. Dat laat ik meestal gaan, want daar geniet ze zo van.

[CatnDog]

Jagen kun je niet wegopvoeden maar je kunt het wel hanteerbaar maken en dat doe je gek genoeg niet door het te verbieden maar door het juist toe te staan onder voorwaarden. Samen jagen en dan sturen verpakt als helpen.
Met Mira en Echo heb ik er een sport van gemaakt om groepen ganzen te "besluipen". Gek genoeg hebben ze er nooit een te pakken gekrgen want ganzen kunnen omhoog en zij niet.
Meerkoeten van het strandje af jagen is ook heel leuk.

Dan zit er toch het strategische en de ontlading van het najagen in maar je hond loopt niet weg en daar gaat het natuurlijk om.

Ja, dat spelletje deed ik ook met Amy. Samen de ganzen spotten, wachten op mijn commando voordat ze mocht gaan, oefenen met meteen terugroepen als het spelletje afgelopen was - maar die kreeg dus wél een (slome) gans te pakken. Amy had er daarna er ook een obsessie voor (water)vogels bij, die ze eerst niet had, want die kon je toch niet te pakken krijgen, het was maar een spelletje. Maar na dat succes wilde ze het er bij andere vogels ook wel op wagen en ging ze rivieren over zwemmen als er aan de andere kant ganzen zaten.
Ik appelleer aan haar (na)jaag- en zoekinstinct door speur- en zoekspelletjes en met de flirtpole, maar bij haar werkt haar helemaal niet laten jagen tijdens de wandelingen (dus ook niet voortdurend laten zoeken naar beestjes, want dat is ook al jachtmodus en ze heeft er té vaak succes mee, ook aangelijnd) veruit het beste. Anders is wandelen bij haar meteen synoniem voor jagen en betekent één stap buiten de deur zetten: we gaan op jacht samen, waar zijn de beestjes? Nu ze die kans al heel lang niet meer heeft gekregen, wandelt ze ook niet meer standaard in jachtmodus en is ze veel relaxter op de wandelingen.
Elke hond is anders en ik kan me voorstellen dat het voor sommige honden inderdaad prima kan werken om ze een uitlaatklep in deze vorm te bieden. Maar ik denk dat het niet voor elke hond met veel zelfstandige jachtpassie zo werkt.

Het is inderdaad geen spelletje zonder risico. Hier in de buurt liep ook een mevrouw, niet met een jachthond, maar met een sheltie en die liet ze altijd achter vogels aanracen. Nu heb ik het idee dat zoiets bij een sheltie niet nodig is, maar hij vond het vast machtig leuk.
Ik denk dat het aan de kant van de eigenares vooral luiheid was; gooi je energie er maar uit op deze manier.

Met Zeno heb ik jaaggedrag op dieren (of het nu katten of vogels zijn) niet aangemoedigd, maar juist altijd afgekapt. Maar bij hem is dat goed te doen omdat in zijn genenpakket het jachtinstinct niet zo sterk aanwezig was.

Bij mijn katten merk ik ook altijd dat succes leidt tot meer jaaggedrag. Nu zijn het gelukkig niet zulke goede jagers, maar ze gaan altijd meteen terug naar de plek waar ze iets gevangen hebben. Deze week een musje afgepakt (die gelukkig nog helemaal intact was en ik heb het musje met zijn/haar ouders kunnen herenigen).

@ Paxi & Josefien. De briard klinkt als een hond die absoluut niet geschikt is voor zomaar iedereen.

[EchoMira]

Ja, dat spelletje deed ik ook met Amy. Samen de ganzen spotten, wachten op mijn commando voordat ze mocht gaan, oefenen met meteen terugroepen als het spelletje afgelopen was - maar die kreeg dus wél een (slome) gans te pakken. Amy had er daarna er ook een obsessie voor (water)vogels bij, die ze eerst niet had, want die kon je toch niet te pakken krijgen, het was maar een spelletje.

Goed toch? Dat maakt het alleen maar nog stuurbaarder.
Cleo pakte ook weleens een inferieure meerkoet.

Dat jachtinstinct zit er al in. Op deze manier weet je wat je hond gaat doen als hij jaagt en dan is een obsessie voor watervogels toch leuker dan 3 kilometer verderop onder een volvo.
Je mag natuurlijk ook kiezen voor helemaal geen grappen maar dan zou ik een podenco lekker in zijn driedubbel gezekerde tuig laten ziitten. Ik zoek het niet.

[Diana]

Ja, dat spelletje deed ik ook met Amy. Samen de ganzen spotten, wachten op mijn commando voordat ze mocht gaan, oefenen met meteen terugroepen als het spelletje afgelopen was - maar die kreeg dus wél een (slome) gans te pakken. Amy had er daarna er ook een obsessie voor (water)vogels bij, die ze eerst niet had, want die kon je toch niet te pakken krijgen, het was maar een spelletje.

Goed toch? Dat maakt het alleen maar nog stuurbaarder.
Cleo pakte ook weleens een inferieure meerkoet.

Dat jachtinstinct zit er al in. Op deze manier weet je wat je hond gaat doen als hij jaagt en dan is een obsessie voor watervogels toch leuker dan 3 kilometer verderop onder een volvo.
Je mag natuurlijk ook kiezen voor helemaal geen grappen maar dan zou ik een podenco lekker in zijn driedubbel gezekerde tuig laten ziitten. Ik zoek het niet.

Nee, dat maakte het bij Amy niet stuurbaarder, het zorgde ervoor dat het hek van de dam was en ze de smaak alleen maar meer te pakken kreeg. Ze had al een obsessie voor al het andere wild, maar op plekken omringd door veel water kon ik haar nog wel los laten. Tot ze dus ook rivieren ging overzwemmen vanwege watervogels aan de overkant of drie kwartier in het midden van een groot meer achter een steeds onderduikende fuut aan zwom.
Dat is wel weer goed gekomen en ze loopt nu betrouwbaar los in relatief wildarm gebied, maar vooral omdat ze niet meer volledig in jachtmodus de deur uit stapt en gewoon minder met dat jagen bezig is. Ze mag natuurlijk wel snuffelen en werkt ook wel spoortjes uit, maar moet wel op het pad blijven. En als er ergens een konijn voor onze voeten is weggeschoten, weet ik dat ik haar weer eerst een weekje aan de lijn moet houden, zeker rondom die plek, zodat dat weer enigszins uit haar gedachten is en de adrenaline uit haar systeem is.

[Pauline]

Nooit eerder een beauceron gehad en omdat het ras toch niet erg bekend is kom ik er ook niet achter hoe het karakter in z'n algemeenheid is.

naast alle advies dat in dit topic al gegeven is: ben je al lid van de rasvereniging? Dat is ook een manier om met meer ervaren eigenaars in contact te komen. Er is ook een boek over het ras verkrijgbaar.