Een Hondenleven

_Tiny_ schreef: ↑24 jul 2022, 22:46 Ja dat gaat inderdaad te ver. De hondenschool waar ik trainde had speciaal voor dat doel kleedjes liggen zodat puppen/honden niet met hun kale buikjes in nat lang gras hoeven liggen als ze dat onaangenaam vinden. Dan mochten ze af op het kleedje en dan lukte het opeens wel.
Altijd met de hond meebewegen. Dan krijg je veel meer van ze gedaan.

Bij ons staan stretchers waar je dan je eigen kleedje op kan leggen als plaats. Probleem is nu soms dat pups niet meer van hun plaats willen komen. Liggen ze veel te lekker hoog en droog

_Tiny_ schreef: ↑24 jul 2022, 22:46 Ja dat gaat inderdaad te ver. De hondenschool waar ik trainde had speciaal voor dat doel kleedjes liggen zodat puppen/honden niet met hun kale buikjes in nat lang gras hoeven liggen als ze dat onaangenaam vinden. Dan mochten ze af op het kleedje en dan lukte het opeens wel.
Altijd met de hond meebewegen. Dan krijg je veel meer van ze gedaan.

Ja precies. Het mag voor de hond toch ook nog een beetje leuk blijven. Nouja die hondenschool was sowieso nogal ouderwets, met bijbehorende correcties. Verplicht trainen met een slipketting, gooien met sleutelbossen, er werd veel afgedwongen ipv op een leuke manier gevraagd. In die zin snap ik wel dat correcties tegenwoordig soms een nare bijklank hebben.

mijke schreef: ↑24 jul 2022, 22:58

_Tiny_ schreef: ↑24 jul 2022, 22:46 Ja dat gaat inderdaad te ver. De hondenschool waar ik trainde had speciaal voor dat doel kleedjes liggen zodat puppen/honden niet met hun kale buikjes in nat lang gras hoeven liggen als ze dat onaangenaam vinden. Dan mochten ze af op het kleedje en dan lukte het opeens wel.
Altijd met de hond meebewegen. Dan krijg je veel meer van ze gedaan.

Ja precies. Het mag voor de hond toch ook nog een beetje leuk blijven. Nouja die hondenschool was sowieso nogal ouderwets, met bijbehorende correcties. Verplicht trainen met een slipketting, gooien met sleutelbossen, er werd veel afgedwongen ipv op een leuke manier gevraagd. In die zin snap ik wel dat correcties tegenwoordig soms een nare bijklank hebben.

Ik heb met mijn eerste hond ook bij zo'n hondenschool gezeten. Ik ben toen zelfs gebeten omdat ik de druk zo moest opvoeren bij een of andere commando. Ik geloof zit zelfs gewoon. Duw je hond in zit. Corrigeren met de slipketting etc. En ineens was het hap! Volledig terecht natuurlijk en dat begreep ik toen al. Dus we zijn meteen gestopt daar.

Zappa had vooral rust, verbinding en duidelijkheid nodig. Toen hij jong was, was het een ongelooflijke stresskip. Hij moest niet alleen weten wat moest maar ook wat niet mocht. Ik ben toen gestopt met alleen maar positief trainen. Dat gaf hem te weinig houvast. En accepteren dat sommige dingen niet goed gingen zoals af en blijf. Uitsluiten (zelfs met mijn rug naar hem toe draaien) was geen optie. Dat gaf zoveel stress dat er niets meer geleerd kon worden. Soms ben ik er nog verbaasd over dat het uiteindelijk een stabiele hond is geworden. Zonder veel draagkracht, dat wel. Alleen speuren kon hij als de beste! Echt geweldig. Ik ben blij dat ik mijn intuïtie heb gevolgd met Zappa. Had ik dat niet gedaan dan had ik een verschrikkelijke neuroot met verlatingsangst gehad.

Dat hele issue van Bas met hoog gras zal trouwens wel iets soortgelijks zijn aangezien haar pootjes max 10 cm lang zijn en ze haar buik dus constant schuurt en krast in vegetatie. Plus dat ruwe haar. Ze weigert het domweg tenzij ze er helemaal in is. De overgang van kort gras of steen naar langer gras doet ze niet. Lopen door een weiland doet ze daarentegen wel. Als ze al in dat gras moet starten. Dan is er geen grens die ze niet over wil.

Ik ben ooit een stuk door een weiland gaan lopen hier. Vanaf de weg. Bas bleef staan en ik dacht die komt zo wel. Dat was dom want ik riep haar en ze bleef wachten tot ze ineens bedacht dat ze over de weg ook aan de andere kant van dat weiland kon komen. Ze is toen zeker 400 meter om gerend over een 100 km per uur weg......ik dacht dat ik dood ging maar het ging goddank goed. Sindsdien heb ik heilig respect voor haar weigeringen en til ik haar over stukjes hoger gras heen als het moet.

Dirkje is in het dagelijks leven heel gevoelig. Ik moet ook altijd oppassen met woorden en hoe ik m’n stem gebruik in haar nabijheid.
Een heel zacht en vriendelijk uitgesproken ‘doe maar niet’ is voor haar al een zware correctie. Ze wil het graag goed doen en raakt van slag als ik iets afkeur.

Het gebeurt soms dat ik haar per abuis zwaar corrigeer. Zonder dat ik dat zo bedoel.
Gisteren at ik een ijsje en deelde dat met Dirkje, (om de beurt een hapje) opeens nam ze een grote hap en wilde het hele bolletje ijs ineens opeten. Ik zei verschrikt maar lachend ‘nee!’ Dirkje schrok zich wezenloos en deinsde achteruit.
Ze herstelde zich binnen enkele seconden en ging weer verder met ijs eten hoor maar ik vind het zo rot voor haar als ze van mij schrikt. Ik houd rekening met haar gevoeligheid maar ik ben wel een mens en ben soms met andere dingen bezig.

Overigens is Dirkje een heel andere hond als ze werkt. Ze is gefocust en zelfverzekerd. Toen ze jonger was gaf ik wel eens een harde brul om te zorgen dat ze luisterde en bij de schapen deed wat ik graag wilde.
Als ik dat in het dagelijks leven zou doen valt ze vermoedelijk van schrik dood neer.
Al bedenk ik me nu dat ik haar wel altijd veel complimentjes geef tijdens het werk. Dat heeft ze toch wel nodig.

Ik corrigeer mijn honden wel degelijk als ik dat nodig vind. Wanneer Billie hard tegen mij omhoog springt omdat ik de bal niet snel genoeg gooi berg ik de bal op en is het spel afgelopen. Dat is een correctie omdat je iets wegneemt wat de hond graag wil. Vijf minuten later pak ik de bal weer. Moet jij opletten hoe snel ze doorheeft wat de regels van het spel zijn. Maar het blijft een negatieve correctie omdat je iets wegneemt wat de hond wil. Het levert ook even frustratie op bij Billie. Is dat zielig? Nee.

Dat is meteen ook mijn frustratie bij veel positieve trainers. In mijn les mag je niet corrigeren, zeggen zw dan. Maar ondertussen leren ze hun cursisten om de hond de rug toe te draaien bij opspringen. Ja dat is dus eeen negatieve correctie Truus. Je neemt iets weg wat de hond wil nl aandacht van de baas. Prima, doe ik ook, maar wees dan eerlijk. Wanneer je net doet alsof corrigeren alleen maar een pijnprikkel toedienen is kan ik me voorstellen dat cursisten het niet meer snappen. Zeg dan liever wij trainen hier niet met pijnprikkels of door de hond te laten schrikken of te intimideren omdat wij dat niet zo vriendelijk vinden. Of zoiets. Daar heb ik ook wel respect voor.

Lothian schreef: ↑24 jul 2022, 16:11 Ik houd de saaie maar correcte definitie aan: een correctie is iets wat je toevoegt of juist wegneemt waardoor gedrag afneemt of verdwijnt.

Dat is de volledig correcte maar wel secce (is dat een woord?) behavioristische omschrijving, en hoewel behaviourisme technisch klopt en interessant (en nodig) is, worden dieren er bijna als software gezien met 100% voorspelbare reacties, en dat vind ik - zeker als het om huishonden gaat - ook weer niet correct.

Waarmee ik uiteraard niet bedoel dat je deze definitie niet zo zou mogen uitleggen - dat moet zelfs, als het gaat om het uitleggen van de basis van wat beloning vs. correctie is, maar in de praktijk geef ik de voorkeur aan Mijke's omschrijving omdat daar ook het stukje menselijke factor meetelt :

Mijke schreef:Ik zie opvoeden een beetje als blindemannetje spelen; je rent als een kip zonder kop door de wereld en daar krijg je positieve en negatieve feedback op; warm (goed) en koud (fout). Correcties zijn alle signalen die zeggen dat dit dus niet de bedoeling is. Daar valt "nuhuh" zeggen dus wel onder, maar afleiden bijvoorbeeld niet, al stuurt het het gedrag wel bij, omdat het wel aangeeft wat wel goed is, maar niet dat het andere niet goed is.

Wat ik dus meteen een groot nadeel vind aan het het werken zonder enige correctie : het duurt veel langer voor de hond doorheeft wat je - niet alleen deze keer, maar zo vaak mogelijk - wil, omdat er nog 1000 opties openliggen.

_Tiny_ schreef: ↑25 jul 2022, 08:23 Ik corrigeer mijn honden wel degelijk als ik dat nodig vind. Wanneer Billie hard tegen mij omhoog springt omdat ik de bal niet snel genoeg gooi berg ik de bal op en is het spel afgelopen. Dat is een correctie omdat je iets wegneemt wat de hond graag wil. Vijf minuten later pak ik de bal weer. Moet jij opletten hoe snel ze doorheeft wat de regels van het spel zijn. Maar het blijft een negatieve correctie omdat je iets wegneemt wat de hond wil. Het levert ook even frustratie op bij Billie. Is dat zielig? Nee.

Dat is meteen ook mijn frustratie bij veel positieve trainers. In mijn les mag je niet corrigeren, zeggen zw dan. Maar ondertussen leren ze hun cursisten om de hond de rug toe te draaien bij opspringen. Ja dat is dus eeen negatieve correctie Truus. Je neemt iets weg wat de hond wil nl aandacht van de baas. Prima, doe ik ook, maar wees dan eerlijk. Wanneer je net doet alsof corrigeren alleen maar een pijnprikkel toedienen is kan ik me voorstellen dat cursisten het niet meer snappen. Zeg dan liever wij trainen hier niet met pijnprikkels of door de hond te laten schrikken of te intimideren omdat wij dat niet zo vriendelijk vinden. Of zoiets. Daar heb ik ook wel respect voor.

Helemaal mee eens en ook mijn bijna constante frustratie. Time out's, verstijven, de kamer uitgaan enz. enz. zouden allemaal geen correcties zijn : natúúrlijk wel, héél stevige nog wel ook voor veel honden. En ze hebben daarbij meestal nog één gemeenschappelijke eigenschap : ze zijn vaak (niet altijd) uitermate onduidelijk naar de hond op het punt van waar het nu juist over gaat, oa. omdat de timing ervan zeer moeilijk juist te maken is.

Maart schreef: ↑25 jul 2022, 09:18 Ik had er liever ook niet voor gekozen hoor Maar goed, hij is er wel en hij heeft best geluk dat hij bij mij zit, dat zeg ik hem ook vaak genoeg

Dat hij het maar goed in zijn oren knoopt, want een tweede zoals jij zal hij niet snel vinden. Ik geef grif toe dat ik hier vaak zo zit als je het over Treskor hebt, en dat bedoel ik dan in de zin van 'ik zou het echt niet kunnen, bij zo'n hond zou al mijn ervaring compleet tot niets meer dienen', dus een pluim dat je wel een weg blijft zoeken (en tot op zekere hoogte ook vindt).

Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.
Dat hebben wel meer mensen, maar het snelle switchen hoor ik zelden, en vind ik dus juist zo belangrijk om die (jonge) hersentjes zo snel mogelijk van koud naar warm te brengen, en hen vooral ook te leren dat jij betrouwbaar bent : dat je altijd net zolang verder doet tot hij bij 'warm' uitkomt en er dus al-tijd een beloning zal volgen (als in = een goed gevoel omdat baasje blij is met je = sociale acceptatie).

Ook in het dagelijkse leven met volwassen honden blijf ik heel vaak verbaal belonen, niet door hen dramatisch continu de hemel inprijzen, da's overkill, wél door hen de hele dag door te bevestigen dat wat ze doen is wat ik wil zien, en daar laten ze zich goed en graag door leiden.
Heel veel baasjes zeggen dat ze dat ook doen en toch zie ik het zelden zoals ik het het beste vind werken, vooral qua timing. Ik moet me daarom vaak inhouden ( ) om honden van goede vrienden - of bezoekende eigen puppen - niet plaatsvervangend te gaan belonen voor kleine details, omdat ik het zooo belangrijk vind en het vaak sterker is dan mezelf.
En nee, tijdens opvoeding werk ik nooit met snoep, dat is tussen mij en de hond en niet tussen de hond en het voertje.

Maart schreef: ↑25 jul 2022, 14:35

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 14:24 Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.

Dat wordt filmen bij je volgende (nest) pup(s)

Ik doe het niet met het hele nest hè, één pup (diegene die blijft) is al méér dan genoeg .

Dat snelle switchen is denk ik inderdaad vooral bij pups echt wel heel belangrijk ja. Toen ik laatst een ferme hier plaatste switchte ik ook de secónde dat ze besloot toch naar mij te komen accuut naar ohhh wat goed wat knap wat een brave pup yadda yadda. Niet pas toen ze er was. Dat lees ik wel vaak, dat je gedrag pas moet belonen als ze het helemaal goed hebben uitgevoerd, maar ik denk dat je dan een essentieel stuk mist. Ik heb zelf het gevoel dat zowel beloningen als correcties vaak veel krachtiger zijn als je niet het gedrag beloont, maar de gedachte. Het moment dat je een hond ziet denken "hey, een eend..." corrigeer ik al, ik wacht niet tot ze er daadwerkelijk achteraan gaan. En andersom dus ook, het moment dat ik ze zie besluiten om wel braaf te zijn wordt er uitgebreid beloond. Daarvoor moet je hondengedrag natuurlijk wel een beetje kunnen lezen en je hond vooral goed kennen, dus dat is - vooral in het begin - echt niet altijd mogelijk. Maar ik denk wel dat dat de meest efficiënte aansturingen zijn. Ik ben wel benieuwd of anderen dat ook zien, of of dat ook voor alle honden geldt, want ik heb dit enkel en alleen bij Oor zo toegepast, dus ik heb geen idee hoe generiek dit is.

Ik heb het gedrag bij de Puli’s qua blaffen te lang laten gaan.
Nu zijn zowel meneer Nanna als ik er mee aan de slag gegaan en het is er voor negentig procent uit.
En inderdaad door bij de aanblik van een tegemoetkomende hond al her en der verbale pinnen op neuzen te plaatsen. Dat snappen ze prima.
En het werkt inderdaad veel beter dan te gaan straffen en schreeuwen als ze al in de kefmodus zijn.

Nanna schreef: ↑25 jul 2022, 15:20 Ik heb het gedrag bij de Puli’s qua blaffen te lang laten gaan.
Nu zijn zowel meneer Nanna als ik er mee aan de slag gegaan en het is er voor negentig procent uit.
En inderdaad door bij de aanblik van een tegemoetkomende hond al her en der verbale pinnen op neuzen te plaatsen. Dat snappen ze prima.
En het werkt inderdaad veel beter dan te gaan straffen en schreeuwen als ze al in de kefmodus zijn.

Ohw.. "denk erom he!"

Ik ken het. Moest bij verandering van samenstelling onze reu des huizes even helder maken dat hij niet in de beschermende herder en proactieve herderfase houdng zou belanden dat doen. Nu blafte hij al niet aan, maar met de komst van Chara en nu ook Glory veranderde zijn houding een beetje... doe maar niet jongen

mijke schreef: ↑25 jul 2022, 15:07 Toen ik laatst een ferme hier plaatste switchte ik ook de secónde dat ze besloot toch naar mij te komen accuut naar ohhh wat goed wat knap wat een brave pup yadda yadda.

Voor mij (maar dat wist je al ) is dat zelfs een sine qua non : als er al wat spanning is rond iets wat gevraagd wordt is het compleet demotiverend om te wachten met stemverandering tot pup er is.

- ten eerste omdat pup toch al wat van z'n à propos is door jouw plotse stem(mings)verandering en dat wil je zo snel mogelijk weer omdraaien
- en ten tweede : het is het kómen dat hij prima doet, niet het 'bij jou zijn'.

mijke schreef: ↑25 jul 2022, 15:07 Dat snelle switchen is denk ik inderdaad vooral bij pups echt wel heel belangrijk ja. Toen ik laatst een ferme hier plaatste switchte ik ook de secónde dat ze besloot toch naar mij te komen accuut naar ohhh wat goed wat knap wat een brave pup yadda yadda. Niet pas toen ze er was. Dat lees ik wel vaak, dat je gedrag pas moet belonen als ze het helemaal goed hebben uitgevoerd, maar ik denk dat je dan een essentieel stuk mist. Ik heb zelf het gevoel dat zowel beloningen als correcties vaak veel krachtiger zijn als je niet het gedrag beloont, maar de gedachte. Het moment dat je een hond ziet denken "hey, een eend..." corrigeer ik al, ik wacht niet tot ze er daadwerkelijk achteraan gaan. En andersom dus ook, het moment dat ik ze zie besluiten om wel braaf te zijn wordt er uitgebreid beloond. Daarvoor moet je hondengedrag natuurlijk wel een beetje kunnen lezen en je hond vooral goed kennen, dus dat is - vooral in het begin - echt niet altijd mogelijk. Maar ik denk wel dat dat de meest efficiënte aansturingen zijn. Ik ben wel benieuwd of anderen dat ook zien, of of dat ook voor alle honden geldt, want ik heb dit enkel en alleen bij Oor zo toegepast, dus ik heb geen idee hoe generiek dit is.

Ik zie dat ook zoals jij . Als ik Bertus bij me wil roepen als hij ergens aan het snuffelen is dan roep ik eerst zijn naam en als hij me dan aankijkt zeg ik al ja goed zo ( belonen) en roep ik pas hier .
Met andere woorden ik ben al blij dat ik zijn aandacht krijg

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 14:42 Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.

Gaat dat in zijn werk zoals ik mij het voorstel of..?

Froo is ongevoelig voor correcties, het interesseert haar gewoon niet. Je kunt dat nu allemaal wel zeggen maar je vindt haar toch wel lief dus ga maar lekker de boom in. Ik heb mazzel dat ze zo braaf is want mijn ‘correcties’ richting haar bestaan voornamelijk uit gemopper en afhankelijk van hoe overtuigd ze is van haar eigen gelijk luistert ze er of wel, of niet naar. Als ik haar echt zou moeten corrigeren zou ik harder moeten doorkomen, dat heb ik voorheen ook best wel gedaan hoor. Dan moet ik er echt heen lopen en mijn stem verheffen. Dan is het ook wel menens maar ik vind dat zelf niet fijn. Maar Froo heeft het ook gewoon niet nodig tegenwoordig, we zijn samen 4 jaar verder en we kennen elkaar goed genoeg om het zonder af te kunnen.

Aloy reageert prima op ‘nee’ of ‘uh-uh’. Ze begint nu wel flinke bananen in haar oren te krijgen dus steeds vaker werkt dat niet omdat het haar gewoon niet kan schelen wat ik ergens van vind. Ik corrigeer dat eigenlijk niet, vaak ga ik dan ineens heel hard Froo de hemel in prijzen of zo. Vindt Froo leuk want gratis aandacht en Aloy is spontaan vergeten waar zij nu ook alweer mee bezig was want als een ander ineens heel erg beloond wordt moet Aloy altijd even komen kijken wat er gaande is. Ik weet zeker dat er betere en effectievere methodes zijn maar ik ben daar gewoon niet voor weggelegd, denk ik. Ik ben altijd maar blij dat ik makkelijke honden heb waarmee ik er linksom of rechtsom samen toch wel uitkom uiteindelijk, of ik nou 100% effectief corrigeer of niet.

Fenneke schreef: ↑24 jul 2022, 18:31

Tineke schreef: ↑24 jul 2022, 18:25 Correcties worden hier verbaal gegeven en zijn niet heel vaak nodig.
Mopperen is in de regel voldoende om ze in het gareel te krijgen.

Als ik heel boos ben noem/donder ik hun naam en onze achternamen er achteraan ,dan zijn de rapen echt gaar.
Aan de intonatie weten ze dan hoe laat het is want die achternaam zegt ze niets natuurlijk

Haha dat doe ik ook . Dan is het menes

Dat had ik altijd met Juffrouw Jannie, dat was altijd gewoon Jannie. Maar als ik echt boos werd dan brulde ik JUFFROUW JANNIE en dan wist ze dat menes was

Mellow schreef: ↑25 jul 2022, 15:44

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 14:42 Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.

Gaat dat in zijn werk zoals ik mij het voorstel of..?

Dat is er een deeltje van, maar er is natuurlijk nog veel meer dan hierkomen alleen, hoewel dat wel zeer belangrijk is. De ontwikkeling van veel soorten 'moeilijk gedrag' is immers al te voorkomen als pup al vroeg leert dat hierkomen geen meerkeuzeoptie is.

Maar - op gevaar af om door sommigen een pocherige betweter gevonden te worden, en misschien hebben die nog gelijk ook - zo gebruik ik bv. de puppyklas (pupje is dan 8 - 9 weken) om te leren dat er geen lijntje hoeft te zijn om toch contact met het baasje te houden, en dan zet ik al bovenstaande in. Sommigen daar zullen me vast ook een opschepster vinden, die denken vast dat ik daar een uurtje demonstratie weggeef van 'kijk mij', maar daar heeft het niks mee te maken. Ik betaal voor de hondenschool en dan wil ik er ook mijn voordeel uithalen en dat voordeel is in mijn geval oefenen met pupje los in een omgeving met veel afleiding. Wat voor oefeningetjes we daar wel of niet leren maakt me veel minder uit, da's bijzaak.

Ushi die luistert eigenlijk altijd perfect naar stemcorrecties en dat is dus een EeeeeH en dan stopt ze ook. Zolang ze dus niet hoog in emotie zit als ze heel blij is omdat er bijvoorbeeld bezoek is moet je echt wat duidelijker zijn als je niet wil dat ze oma of kleinzoon omloopt. Maar ze heeft twee keer gevochten en dan is ze echt niet te bereiken en dan schop ik haar niet maar deed wel mijn been tussen de lijven om haar uit de situatie te duwen met mijn been (dus niet schoppen) omdat ik weet dat ze je gewoon in je hand bijt(van de vorige eigenaren). Maar ze weet wel precies wanneer je bv. niet lekker in je vel zit of niet erg consequent bent en dan moet je echt strenger zijn anders neemt ze echt een loopje met je, dan pak ik dr dus wel eens in die dikke wang en spreek haar boos toe of als ze consequent in de weg gaat zitten in de keuken dan krijgt ze een hollewipper en dat is dan geen trap maar duw ik haar weg uit de keuken met m'n been waarbij ik iets mopper van moven nu. Of als ik van de bank ga om iets te pakken en ik kom terug en dat ze dan als een prinses op mijn plek zit dan zeg ik niks maar gooi je gewoon van de bank.

Ik ben eigenlijk een hele slechte opvoeder hoor haha er zijn twee dingen die ik niet tolereer constant je bek opentrekken of denken dat jij het voor het zeggen hebt.

Gos schreef: ↑25 jul 2022, 17:08

Frootje schreef: ↑25 jul 2022, 15:49 Froo is ongevoelig voor correcties, het interesseert haar gewoon niet.

Dan zie ik het voordeel van de droge definitie wel in veel van de discussies die er over het thema correcties zijn. De droge definitie werkt eigenlijk alleen achteraf, als je gezien hebt wat op dat moment in die situatie gebeurd is, terwijl Frootje het dan m.i. niet heeft over het “technische” corrigeren, maar over haar intentie (iets veranderen) i.p.v. het daadwerkelijke effect op de hond (blijkbaar niks). Iets wat je bedoelt als correctie kan nul uitwerking hebben op de hond of soms ook het tegenovergestelde. Net als dat een hond soms meer reageert op iets als jouw stemming/emotie dan op de prikkel die je denkt te geven.

Ik ben nu een tijdje gestopt met trainen, maar de beste discussies had je met je trainingsmaten die ervoor open stonden om verder te kijken dan naar wat de intentie was, en zonder zich aangevallen te voelen, gingen terughalen wat er nu echt gebeurde en welke factoren er speelden. En dan kon je nog wel eens tot verrassende alternatieven komen. En dat werkt bij de ene mens soms ook net weer anders dan bij de andere

Ik vrees dat ik een voorbeeld nodig heb om exact te snappen wat je bedoelt .

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 16:18

Mellow schreef: ↑25 jul 2022, 15:44

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 14:42 Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.

Gaat dat in zijn werk zoals ik mij het voorstel of..?

Dat is er een deeltje van, maar er is natuurlijk nog veel meer dan hierkomen alleen, hoewel dat wel zeer belangrijk is. De ontwikkeling van veel soorten 'moeilijk gedrag' is immers al te voorkomen als pup al vroeg leert dat hierkomen geen meerkeuzeoptie is.

Maar - op gevaar af om door sommigen een pocherige betweter gevonden te worden, en misschien hebben die nog gelijk ook - zo gebruik ik bv. de puppyklas (pupje is dan 8 - 9 weken) om te leren dat er geen lijntje hoeft te zijn om toch contact met het baasje te houden, en dan zet ik al bovenstaande in. Sommigen daar zullen me vast ook een opschepster vinden, die denken vast dat ik daar een uurtje demonstratie weggeef van 'kijk mij', maar daar heeft het niks mee te maken. Ik betaal voor de hondenschool en dan wil ik er ook mijn voordeel uithalen en dat voordeel is in mijn geval oefenen met pupje los in een omgeving met veel afleiding. Wat voor oefeningetjes we daar wel of niet leren maakt me veel minder uit, da's bijzaak.

Ik in ieder geval niet
Geldt die uitlokking ook in andere opvoedkundige zaken?
Zoals graven, blaffen etc? En zo ja, hoe moet ik dat voor mij zien?

Mellow schreef: ↑25 jul 2022, 18:32
Geldt die uitlokking ook in andere opvoedkundige zaken?
Zoals graven, blaffen etc? En zo ja, hoe moet ik dat voor mij zien?

Die uitlokking werkt het beste voor iets dat je wél wil, maar ik schreef vorige week nog in Ranja's topic hoe ik dat dan zou toepassen op 'leren stoppen met blaffen'. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze dan meteen ook maar niet meer gaan blaffen, maar van zodra je het stoppen onder bevel hebt is de rest een kwestie van uitbreiden in tijd. En eens ze goed weten dat je in een bepaalde situatie echt geen geblaf wil (als je er zelf ook bent natuurlijk) bouw ik echt wel 'moeten' in.
Maar je moet dan nog steeds niet verwachten dat ze uren geluidloos zullen zijn, dat is niet reëel bij een blaffer.

Voor graven in principe hetzelfde, maar dan anders .

Ik zal Ranja's topic nog een keer doorlezen dan, heb dat stuk gemist blijkbaar

Ik zie mezelf nog altijd als amateur.( 30 jaar honden). Ben verbaasd als er geluisterd wordt.
Yuna heeft vooral veel geleerd door eindeloos herhalen. Niet zoals op een basis gehoorzaamheidscursus, waar het er in tien weken op een ijzeren-heinige manier ingestampt moet worden. Maar door de tijden heen.

Correcties eigenlijk alleen met stemverheffing als het gaat om uitvallen naar de kat of als ik wil dat ze wácht. Dus zo weinig dat ze spontaan gehoorzaamt. Ik heb meestal eigenzinnige maar zachte honden, dus misschien ligt het daar aan. Ik tolereer veel en hoef niet erg dominant te doen. Fysieke correcties niet nodig.
No nonsense.

als ik hier boven lees over spannende situaties waar het tot fysieke confrontaties kan komen tussen eigenaar en hond, weet ik dat ik dat gewoon niet zou kunnen. Ben ik een te grote bangerd voor. En zo bang zijn voor je eigen hond dat je niet durft te corrigeren lijkt me funest. Met twee berners wel momentjes gehad, maar dat zette niet door. En toen iedereen om me heen ging roepen dat er een spuit in Jorla moest en dat ze zeker te weten ook mij en mijn kinderen zou gaan grijpen, had ik er alle vertrouwen in dat dat niet zou gebeuren. Anders had ik haar niet gehouden.

Ik ben een recreatieruiter onder hondeneigenaren.

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 17:22

Gos schreef: ↑25 jul 2022, 17:08 Dan zie ik het voordeel van de droge definitie wel in veel van de discussies die er over het thema correcties zijn. De droge definitie werkt eigenlijk alleen achteraf, als je gezien hebt wat op dat moment in die situatie gebeurd is, terwijl Frootje het dan m.i. niet heeft over het “technische” corrigeren, maar over haar intentie (iets veranderen) i.p.v. het daadwerkelijke effect op de hond (blijkbaar niks). Iets wat je bedoelt als correctie kan nul uitwerking hebben op de hond of soms ook het tegenovergestelde. Net als dat een hond soms meer reageert op iets als jouw stemming/emotie dan op de prikkel die je denkt te geven.

Ik vrees dat ik een voorbeeld nodig heb om exact te snappen wat je bedoelt .

De reden dat ik inderdaad met de droge definitie begon was omdat ik inderdaad mensen wilde prikkelen (oh brrr, weet even geen andere term ) kritisch na te denken wat een correctie dan echt ís.

Ik had vroeger een vriendinnetje met een boerenfox die schreeuwend aan de riem hing bij elke brommer. Bij elke brommer die ze zagen kreeg hij "lijncorrecties" met de slipketting die hij immer droeg en "stemcorrecties". Het gedrag heb ik nooit ook maar een procent minder zien worden. Waren het dus correcties? Nee, het was geschreeuw en beschadigend geruk en gedrag dat altijd hetzelfde bleef.

En ik wil dus óók benadrukken dat je een kalm, vriendelijk, glimlachend kadertje technisch al als een correctie kan zien die naar mening zo goed als stress- en frustratieloos is - en dat een "correctie" dus inderdaad veel vriendelijker kan zijn dan je hond laten zwemmen.

Maar misschien is dit inderdaad helemaal niet zo verhelderend voor de discussie, hahaha.

Ik las trouwens laatst iemand op Facebook die een zit wilde aanleren zonder lokken met een koekje "want ze wilde absoluut zonder dwang werken", hahahaha. Die zou al een wegtrekker krijgen van een "wat doe jij, stouterd?"