Een Hondenleven

En dáár gaat het goed.

Kindjes duidelijk laten beleven hoe een pup/hond communiceert en het dan gewoon heel veel tijd en ruimte geven.
Dan loopt het eigenlijk altijd gesmeerd. Kinderen en honden worden al honderdduizend jaar vrienden.

Waro is thuis!



Afgelopen vrijdag reden we op de terugweg van vakantie langs @pioenroos. Na een laatste knuffel was het onwerkelijke moment daar: we gingen de deur uit en mochten hem gewoon meenemen!
De autorit ging perfect, hij mocht dan ook 2,5 uur lang op schoot zitten. Thuis aangekomen liep hij door de woonkamer alsof hij nooit ergens anders had gewoond. Hij moest nog wel even wennen: de eerste plas kwam pas na een uurtje. Toen hadden we er al 2x dweilen opzitten overigens, meneer was door zijn waterbak heen gelopen en een keer op het randje gevallen.

De nacht ging wat moeizamer, ik sliep ernaast op de bank en hij piepte elk uur wel een keertje. Handje in de bench en af en toe even naar buiten en zo ging het prima. Zaterdag was het even zoeken naar een ritme. Wat werkt voor Waro, wat werkt voor de kinderen en wat werkt voor ons? We hebben die dag gewoon genomen om aan elkaar te wennen.

De straat is nog wel indrukwekkend. Hij gaat dan op z’n gat zitten en alles eens rustig aanschouwen. Behalve als er auto’s dicht langsrijden, dan komt hij even tegen je benen staan. Mensen zijn er speciaal voor hem overigens, hij wéét hoe leuk hij is.

Gisteren hebben we bedacht dat we hem langzaam, stapje voor stapje, zouden laten wennen aan de bakfiets. Nou, dat ging dus anders dan verwacht.
Eerste stap: even in het kratje in de gang. Meneer ging liggen alsof het bedtijd was. Dan maar gelijk door met de tweede stap: kratje in de stilstaande bakfiets en Waro erin. Vond ‘ie prima. Een heel klein stukje bewegen dan? Meneer ging geïnteresseerd zitten. Mijn vriend en ik keken elkaar aan… gelijk maar een stukje fietsen dan?
Zie hier het resultaat!



De tweede nacht lag mijn vriend beneden en heeft hij een vergelijkbare nacht gehad: veel wakker, af en toe piepen maar ook snel weer stil.
Afgelopen nacht ging het echt supergoed: hij hoefde maar 1x te plassen en lag verder heerlijk te slapen!



Vandaag staat project ‘buiten plasje doen’ op het programma. In de achtertuin gaat het prima (hij is overigens al goed zindelijk en gaat braaf bij de deur staan als hij moet!) maar voor op straat is er nog té veel te zien.

Tussen de kinderen en Waro gaat het prima. Ze vinden het wel nog erg spannend, maar begeleid af en toe spelen of een snoepje geven gaat al prima. Alleen loslopen in de woonkamer vinden de kinderen niet zo leuk, en dat snap ik. Waro test momenteel goed uit hoe hij zijn bijtrem moet afstemmen op verschillende materialen en ziet een been nog wel eens voor een broek aan. We kunnen hem goed afleiden, de kinderen weten dat ze om hulp kunnen vragen en houden zich rustig (“stilstaan als een boom!”) en dan gaat het prima. Komt vanzelf!



Mensen, wat is het leuk!!!

Diana schreef: ↑03 mei 2022, 14:10 Ik vind het allemaal geniale namen

haha, ik ook. Hier stond 'Anna' ook nog op de lijst van mijn zoontje, zo heet zijn beste vriendinnetje. En daarna had hij 'Koekje' bedacht. Dochterlief zegt steevast 'Woef' als iemand vraagt hoe hij heet. Ik heb maar gezegd dat het prima is, wij noemen hem Waro maar ik dénk (...) dat hij uiteindelijk ook wel naar Koekje gaat luisteren

dat klinkt al als een goed begin! Heel veel geluk met Waro/Koekje

Wat leuk dat het zo goed gaat en dat je kinderen het zo goed doen!

Pallas schreef: ↑09 mei 2022, 10:00 In de achtertuin gaat het prima (hij is overigens al goed zindelijk en gaat braaf bij de deur staan als hij moet!) maar voor op straat is er nog té veel te zien.

Hij ook al, ik snap niet hoe dat kan hoor. Hier zijn ze opgelucht als ze van buiten naar binnen komen: Kunnen ze gelukkig weer plassen en poepen op de bak Nu ja, Peteris en Bran dan. Danu vindt de bak stom sinds de mat kunstgras eruit is en ze direct op de houtkorrels moet En waarom moest de grasmat weg dan? Nou, omdat dezelfde Danu samen met Aloy die aan het slopen was
Dus die zindelijkheid ligt niet aan mij gok ik

Pallas schreef: ↑09 mei 2022, 10:00 Mensen zijn er speciaal voor hem overigens, hij wéét hoe leuk hij is.

Waro heeft het goed met zichzelf getroffen ja

Heerlijk om te lezen dat het al zo goed gaat

Leuke update, heel veel plezier met Waro. Kijk hem staan in de bakfiets dan . Zit hij wel vast?

Wat een ontzettend leuk hondje! Veel plezier met hem.

Zamunda schreef: ↑09 mei 2022, 20:18 Leuke update, heel veel plezier met Waro. Kijk hem staan in de bakfiets dan . Zit hij wel vast?

ja zeker! Kort lijntje loopt op de foto achter hem langs. Heb nu een ander lijntje en nog iets korter gemaakt, maar hij kan er echt niet uit springen.

Bedankt voor alle lieve reacties! Waro heeft het enorm met zichzelf getroffen, maar wij ook met hem
De halve straat heeft hij ook alvast ingepalmd!

Vandaag maar weer 'lomp' geweest met hem en hem gelijk meegenomen op het schoolplein. Mag eigenlijk niet, dus even op de arm genomen. Vond 'ie ook wel prima, op gepaste hoogte minimensen kijken.

Wat een leukerd. Veel plezier met Houtskool!

Wat een knap ventje is het. Hij doet het heel goed, zo te horen.

Wat fijn dat het zo lekker verloopt, heerlijk Leuk ook in die bakfiets!

Meneer Houtskool is een contactligger





Precies een week hier, en wat doet hij het goed! Onverstoorbaar aan de ene kant (sorry man, dat mijn dochtertje een hoge blokken toren naast je bench om liet donderen...) en gevoelig aan de andere kant: hoe druk hij bij ons is, zo rustig en voorzichtig is hij bij mijn dochtertje. Zoontje is iets meer spring-in-het-veld en dat spiegelt Waro ook. Dat behoeft iets meer begeleiding en wennen. Komt goed!

Wandelen en oefenen was nog wat zoeken, de juiste beloning hadden we nog niet gevonden. Hij wilde best uit beleefdheid met lange tanden op een brokje knagen, maar echt iets doen: neuh. Voor aandacht wel overigens. Maar vandaag hebben we een naturis-worst meegenomen en sloeg de stemming om: leren? Ja graag baas, zeg maar wat je van me wilt!

Plasjes geeft hij keurig aan, poepjes gaan vooralsnog alleen nog in de tuin want buiten is te veel te zien.

Waar hij begin van de week uiteraard nog graag even een van ons in de buurt zag, vindt hij het nu al geen probleem meer als we even een paar minuutjes naar de wc of naar boven gaan. Vol vertrouwen zoekt hij zelf zijn mandje op en gaat liggen rusten tot we er weer zijn.

Sowieso is hij enorm goed in het kennen van zijn eigen grenzen en dat maakt hem makkelijk te lezen. Als hij druk wordt, is hij moe, hongerig of moet poepen.

Ik had mijn vriend voorbereid op de twee-weken-dip (dat mensen het na 2-3 weken meestal even het zwaarst hebben en een beetje spijt krijgen) maar ik kan me daar nu nog helemaal niets bij voorstellen. Elke dag leren we elkaar en de ritmes nog beter kennen en het gaat echt fijn.

Het is zo'n lekker ding!

Wat een fijne update, heerlijk dat het zo goed gaat

Deze week stond in het kader van de oren. Géén idee wat die in de toekomst gaan doen. Nou ja, de foto's spreken voor zich.

We zijn naar een klein hardloopevenement geweest waar Waro het zeer oneerlijk vond dat hij op de arm moest blijven. Al die mensen stonden er toch immers speciaal voor hem?

Tegelijk vindt hij de straat soms geweldig en soms nog wat spannend. We bekijken het per dag en dat gaat prima.

De dierenarts vond hem ook leuk en meneer is alweer een kilo zwaarder dan vorige week. Zaterdag eerste les van de puppycursus!

Benieuwd of zijn oren dan nog steeds luisteren. In spannende situaties gaat hij ofwel op z'n kont de situatie eens aanschouwen of hij komt steun zoeken tussen je benen. In alle gevallen zoekt hij enorm oogcontact, dat is heel handig en ook megaleuk.

Ben met een braaf volgend pupje die supergeconcentreerd omhoog keek al langs de honden van de buren gelopen. Die gingen tekeer maar Waro had Een Taak. Daarna ging buurvrouw me een puppycursus aanraden. Had zij ook gelest en zoveel aan gehad! Ondertussen had ze de grootste moeite haar honden onder controle te houden, dus ik heb vriendelijk bedankt en ben verder gelopen.

Hieronder de evolutie van de oren! Van airco tot vleermuis tot Dombo

Ahaha, vliegtuigoren noem ik dit standje altijd . Ik gok dat ze later half gaan staan, staan met een vouwtje dus.

Wat een heerlijk pupje! Wat fijn dat het zo goed gaat, echt genieten.
Ik noem dat ook vliegtuigoren

Sirene schreef: ↑20 mei 2022, 18:23
Ik noem dat ook vliegtuigoren

Sirene schreef: ↑20 mei 2022, 18:23 Ik noem dat ook vliegtuigoren

Hoe erg vind je het dat een nakomeling van een door jouw zorgvuldig gefokte hond met staande oren vliegtuigoren heeft?

Ontzettend leuk, en fijn dat het zo goed gaat!

Dat met die oren is bij Timon ook zo, als hij net getrimd is zitten ze meestal zoals het hoort, maar hoe meer haar erop zit hoe makkelijker ze omkieperen, met een bepaalde richting opkijken of wind of met rennen zitten de oren altijd anders Als hij ergens naar wil luisteren dan staan ze ook even zoals het hoort. Je went eraan en het is een handig communicatiemiddel, naast de stand van de staart geven de oren precies aan wat er gebeurt, bijvoorbeeld als hij net doet alsof hij slaapt in de mand en je de voordeur opendoet

pioenroos schreef: ↑20 mei 2022, 19:52

Sirene schreef: ↑20 mei 2022, 18:23 Ik noem dat ook vliegtuigoren

Hoe erg vind je het dat een nakomeling van een door jouw zorgvuldig gefokte hond met staande oren vliegtuigoren heeft?

Heel erg! Maar ik heb me er al bij neergelegd. Er zijn er al meer.

Wat fijn dat alles zo goed gaat, het is een heerlijk ventje zo te zien!

Wat is het toch een leukerd zeg!

Sirene schreef: ↑20 mei 2022, 20:09

pioenroos schreef: ↑20 mei 2022, 19:52

Sirene schreef: ↑20 mei 2022, 18:23 Ik noem dat ook vliegtuigoren

Hoe erg vind je het dat een nakomeling van een door jouw zorgvuldig gefokte hond met staande oren vliegtuigoren heeft?

Heel erg! Maar ik heb me er al bij neergelegd. Er zijn er al meer.

Huhh, wiesda? Da's toch geen pup ? (en iekkkkks, die lange gordijnen aan die oren ...)