Een Hondenleven

Marc schreef: ↑09 aug 2022, 22:01 Maar hoe sta je tegenover alle ongelukjes? Want die gebeuren altijd voor iemand beseft hoe zijn of haar pitbull kan en zal reageren. Een pup doet niks. Iedereen probeert sociaal gedrag uit en dan ineens.....is iemand anders hond de lul. Hoe sta je daar tegenover? Met wat geluk wordt de pitbull eraf getrokken en loopt het met een sisser af. Helaas heel vaak ook niet. De pitbull eigenaar hoort en weet er eigenlijk weinig van want die loopt meestal weg.
De mate van agressie en de wijze waarop de hond al dan niet doorzet gaat vrijwel altijd gepaard met een incident namelijk.
Een hond van mij is echt aangevallen door een pitbull. Ik had gruwelijk geluk dat het mijn grootste sterkste hond was. Een vrij kleine pitbull begon uit het niets mijn herder x bouvier te mollen. Althans dat was het idee. Goddank greep mijn hond die hond en pinde ze hem vast. Met heel veel moeite hebben wij de pitbull los gekregen en kon mijn hond er zonder al teveel ellende mee weg komen. Mijn huidige honden zijn onmiddellijk dood.

Hoe kan je dat gedrag voor lief nemen? Muilkorf erom en klaar? Wanneer doe je die om? Na 1 of 2 incidenten? Of vanaf pup? Ik vind het ontzettend lastige materie en lastig te accepteren dat dat hondenras zoveel lieve honden om zeep heeft geholpen om niks.

En het zijn altijd de teckels, Maltezers, yorken en poedels die gemold worden. Van een labrador of herder krijg je ze nog wel op tijd af. Als je geluk hebt. Maar die kleintjes zijn altijd de lul en zelf doen ze niks. Ik loop door de pitbull rage in Nederland liefst met een jachtlijn in mijn zak om te wurgen en een busje pepperspray en liefst een schroevendraaier. Omdat zoveel mensen het zo'n geweldig ras vinden en er elke keer een klein hondje moet sneuvelen voor de muilkorf gekocht wordt.

Nicoline schreef: ↑09 aug 2022, 22:16 Geen enkele van mijn honden heeft ooit een incident veroorzaakt, weten wat je aan de lijn hebt doe je ook door vooraf uit te zoeken. En om er dan in Colin's geval achter te komen, met muilkorf om, dat het bij hem heel erg meevalt. Er hoeft niet altijd iets fout te gaan, het kan ook andersom, van het ergste uitgaan en dan een meevaller hebben. En dat van het ergste uitgaan vind ik persoonlijk maar een kleine moeite. Degelijk materiaal, muilkorf om, nou dat is dan 1 extra handeling voordat je de deur uitgaat. Ik heb het dan over mijzelf, en ik hoef ook niet op zondagmiddag het park in. En ik hoef ook geen incident mee te maken om te weten dat Colin een vriendelijke hond met een speelbuiging begroet, maar dat die herder die gisteren op hem klapte (liep los in aanlijngebied) geluk had dat Colin een korf omhad.
Maar bij alle sociale pitbulls die ik ken is dat op zo'n manier gegaan, als meevallers bij baasjes die voor de zekerheid van het ergste uitgaan en daar ook geen moeite mee hebben.

Dat is inderdaad weten wat je aan de lijn hebt en daar vooraf op anticiperen. In jouw geval vanwege het ras/type.
Amy draagt ook een muilkorf als ze op onoverzichtelijke plekken los loopt en zij heeft ook nog nooit een andere hond gebeten of ook maar een haar gekrenkt. Maar ik zag wel kleine signalen die mij niet helemaal lekker zaten: hoe ze op kleine, rennende hondjes op afstand kan reageren en de spanning die ze heeft bij het ontmoeten van vreemde honden. Hier in Spanje hebben we daar geen last van, maar in NL kwam er toch nog wel eens een onbekende, opdringerige hond op haar af gestoven, ook al wandelden we op heel rustige en overzichtelijke plekken. Dan neem ik liever het zekere voor het onzekere, ik zou het mezelf niet vergeven als ze wél een keer schade zou aanrichten. En ik denk helemaal niet dat ze dat snel zou doen, maar ik kan mijn hand er ook niet voor in het vuur steken dat ze het nooit zou doen.
Ze luistert erg goed, dus ook met muilkorf mag ze niet op kleine hondjes af stuiven bijvoorbeeld, maar ik ben ook niet onfeilbaar en zie niet alles altijd meteen. Het is gewoon een extra veiligheid, ze heeft er zelf gelukkig totaal geen problemen mee.

Marc schreef: ↑09 aug 2022, 22:24

Nicoline schreef: ↑09 aug 2022, 22:16 Geen enkele van mijn honden heeft ooit een incident veroorzaakt, weten wat je aan de lijn hebt doe je ook door vooraf uit te zoeken. En om er dan in Colin's geval achter te komen, met muilkorf om, dat het bij hem heel erg meevalt. Er hoeft niet altijd iets fout te gaan, het kan ook andersom, van het ergste uitgaan en dan een meevaller hebben. En dat van het ergste uitgaan vind ik persoonlijk maar een kleine moeite. Degelijk materiaal, muilkorf om, nou dat is dan 1 extra handeling voordat je de deur uitgaat. Ik heb het dan over mijzelf, en ik hoef ook niet op zondagmiddag het park in. En ik hoef ook geen incident mee te maken om te weten dat Colin een vriendelijke hond met een speelbuiging begroet, maar dat die herder die gisteren op hem klapte (liep los in aanlijngebied) geluk had dat Colin een korf omhad.
Maar bij alle sociale pitbulls die ik ken is dat op zo'n manier gegaan, als meevallers bij baasjes die voor de zekerheid van het ergste uitgaan en daar ook geen moeite mee hebben.

Dat is natuurlijk ook zoals het moet gaan. Maar helaas gaat het vrijwel nooit zo. Ik val jou niet aan want jou is niks te verwijten dus. Het lastige is dat anderen het voor jou verpesten. Bellend roepen hij doet niks en dan staan mijn partner en ik een blaffende grommende pitbull bij de honden weg te houden. Een die van 150 meter op die twee ukkies van ons komt afstuiven. Misschien deed hij niks. Misschien wel? Wie zal het zeggen? Ik wil het niet testen met mijn oude hondje van 5 kilo of onze vrolijke open reutje van 7 kilo die geen vlieg kwaad doet maar wel keft als hij wil spelen. Geen idee wat de trigger kan zijn. Een snap van ons oude teefje? Vrolijk blaffend kennis maken door ons reutje?

Ik blijf het heel lastig vinden om bang te zijn voor een hondenras dat ook nog eens bepaald volk aantrekt.

Dat is ook inderdaad zo, en ik begrijp die angst ook heel goed. Maar dat type mensen hou je altijd en helaas zullen die denk ik ook wel toegang houden tot sterke rassen. Dat kan ook een rottweiler of herder zijn, die herder van gisteren bijvoorbeeld, baasje had pas door wat haar hond deed toen het al gebeurde en ik heb dan geluk dat Colin tegen een stootje kan.
Ik loop zelf ook om voor onbekende klapkaken hoor, zeker als ze loslopen of aan een miezerige flex. En als ik vraag of ze hun hond bij zich willen houden dat ik dan te horen krijg "ja maar de jouwe heeft toch een korf om dus er kan niks gebeuren" waarop ik terugroep dat als ze hun hond niet *nu* komen ophalen dat ik die korf afdoe, dan kan het opeens wel. Dat was ook een herder trouwens, maar dat doet er niet toe, ik denk dat je met kleinere of minder weerbare honden gewoon altijd dit probleem zal houden en dat is inderdaad heel rot.

Marc schreef: ↑09 aug 2022, 22:24

Nicoline schreef: ↑09 aug 2022, 22:16 Geen enkele van mijn honden heeft ooit een incident veroorzaakt, weten wat je aan de lijn hebt doe je ook door vooraf uit te zoeken. En om er dan in Colin's geval achter te komen, met muilkorf om, dat het bij hem heel erg meevalt. Er hoeft niet altijd iets fout te gaan, het kan ook andersom, van het ergste uitgaan en dan een meevaller hebben. En dat van het ergste uitgaan vind ik persoonlijk maar een kleine moeite. Degelijk materiaal, muilkorf om, nou dat is dan 1 extra handeling voordat je de deur uitgaat. Ik heb het dan over mijzelf, en ik hoef ook niet op zondagmiddag het park in. En ik hoef ook geen incident mee te maken om te weten dat Colin een vriendelijke hond met een speelbuiging begroet, maar dat die herder die gisteren op hem klapte (liep los in aanlijngebied) geluk had dat Colin een korf omhad.
Maar bij alle sociale pitbulls die ik ken is dat op zo'n manier gegaan, als meevallers bij baasjes die voor de zekerheid van het ergste uitgaan en daar ook geen moeite mee hebben.

Dat is natuurlijk ook zoals het moet gaan. Maar helaas gaat het vrijwel nooit zo. Ik val jou niet aan want jou is niks te verwijten dus. Het lastige is dat anderen het voor jou verpesten. Bellend roepen hij doet niks en dan staan mijn partner en ik een blaffende grommende pitbull bij de honden weg te houden. Een die van 150 meter op die twee ukkies van ons komt afstuiven. Misschien deed hij niks. Misschien wel? Wie zal het zeggen? Ik wil het niet testen met mijn oude hondje van 5 kilo of onze vrolijke open reutje van 7 kilo die geen vlieg kwaad doet maar wel keft als hij wil spelen. Geen idee wat de trigger kan zijn. Een snap van ons oude teefje? Vrolijk blaffend kennis maken door ons reutje?

Ik blijf het heel lastig vinden om bang te zijn voor een hondenras dat ook nog eens bepaald volk aantrekt.

Mensen die wel weten wat ze aan de lijn hebben en daar schaar ik mezelf ook onder, vinden dit net zo erg als jij. En ik denk dat @Nicoline daar net zo over denkt.
Ik word zo boos, gefrustreerd en verdrietig als ik weer zo'n bericht lees. Plaatsvervangende schaamte.

Als ik een andere klapkaak tegen kom met Tux en al helemaal met Bronco, maak ik me ook uit de voeten. En Tux til ik op, altijd.
Ze horen niet in een losloopgebied, ze horen überhaupt niet los te lopen. En je gaat andere honden uit de weg, uit voorzorg.
Niet pas nadat je erachter bent gekomen dat je hond hondagressief is, omdat hij een andere hond gesloopt heeft.

edit: tegelijk met Nicoline

Nicoline schreef: ↑09 aug 2022, 22:39Dat was ook een herder trouwens, maar dat doet er niet toe, ik denk dat je met kleinere of minder weerbare honden gewoon altijd dit probleem zal houden en dat is inderdaad heel rot.

Dat is voor mij wel een reden om als volgende hond geen pocketformaat meer te willen (dat was overigens nooit mijn plan, maar Froo wilde niet zo groot groeien ), het is wel echt heel kwetsbaar en ik weet heel goed dat als een hond kwaad wil, zij echt een eenhapscracker is natuurlijk. Ik til haar ook altijd op. Zij is bang, dat is een goed excuus, maar in veel gevallen vertrouw ik het zelf ook gewoon niet. Aan de andere kant wordt Aloy volgens mij ook maar een sprietje en een Sheltie is evengoed ook een eenhapscracker (mijn Saar was maar 32 centimeter hoog en woog minder dan Froo). Het is gewoon jammer dat die rassen zo vaak bij mensen terechtkomen die er gewoon geen zouden moeten hebben en dat dat zo’n impact kan hebben. Als alle eigenaren zo waren als jij, zou ik een stuk geruster lopen met mijn ukkie.

Overigens lopen er hier op dit moment geloof ik geen, dus ik loop hier in de buurt nooit zo gespannen. Maar op vreemd terrein heb ik vaak ogen in mijn achterhoofd.

Maart schreef: ↑09 aug 2022, 11:42 Het idee dat me nu het meeste aanspreekt is dat er een pup van Treskor zijn x nest naar Europa komt en dat ik daar uit dan wat kan houden.
Het valt allemaal te bezien, sowieso zal Piiri al eerst bejaard moeten zijn en moet vooral Treskor nog wat aangenamer worden. Zolang hij denkt een andere hond te kunnen pakken, is het niet fair er een nieuwe bij te steken

Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom je Treskor als dekreu inzet als je hem zelf niet heel aangenaam vindt? Niet beoordelend bedoeld, oprechte interesse

De volgende wordt hier weer één of andere sportmix, liefst met wat windhond in: een border whippet, een kelpiemix, of een pup van Billie Maar dat zal nog een aantal jaren duren, momenteel wil ik er zeker geen drie. Wanneer het hondensporten ooit ophoudt komt er een miniatuur Schnauzertje Heerlijke kleine hondjes vind ik dat.

galga's schreef: ↑09 aug 2022, 20:50 Het karakter van de Galgo past perfect bij mij, dus de volgende hond wordt een Galgo. Maar omdat ik vreselijk veel pech heb en gehad heb met de Spaanse rescue Galgo's (alle 6), wordt de volgende Galgo er 1 met een stamboom. Een zwarte dame. Gladhaar of ruwhaar maakt niet uit.

Wat voor pech had jij met je rescue galgo's dan? Ik ben pas met nummer 1 bezig en op het feit na dat ze wat lek is tot nu toe verder probleemloos. Besef me dat ik met haar ook wel weer dan veel geluk heb. Maar neig daardoor voor een volgende (over een paar jaar) wel weer naar een rescue

annnie schreef: ↑10 aug 2022, 07:45

galga's schreef: ↑09 aug 2022, 20:50 Het karakter van de Galgo past perfect bij mij, dus de volgende hond wordt een Galgo. Maar omdat ik vreselijk veel pech heb en gehad heb met de Spaanse rescue Galgo's (alle 6), wordt de volgende Galgo er 1 met een stamboom. Een zwarte dame. Gladhaar of ruwhaar maakt niet uit.

Wat voor pech had jij met je rescue galgo's dan? Ik ben pas met nummer 1 bezig en op het feit na dat ze wat lek is tot nu toe verder probleemloos. Besef me dat ik met haar ook wel weer dan veel geluk heb. Maar neig daardoor voor een volgende (over een paar jaar) wel weer naar een rescue

Op volgorde van binnenkomst:

Certi was nog geen jaar oud toen ze hier kwam. Negatieve Leishmania test. Na bijna 5 maanden begon ze wat urine te lekken en ze voelde anders. Bleek acute Leishmania te zijn, nieren volledig kapot en onherkenbaar op de echo en ze ging heel snel achteruit (moe & enorm afvallen), dus binnen 4 weken na de eerste urine test bij de dierenarts konden we haar in laten slapen.

Kenia bleek 2 kogelresten bij haar schouder te hebben. Dus die zijn verwijderd. Ze had iets boven haar oog wat telkens een abces gaf, dat is verwijderd. Haar voeten achter waren nogal beschadigd door tenen die uit de kom/gebroken geweest waren en verkeerd vastgegroeid. Hierdoor kon ze na 4 jaar hier meer amper lopen en hebben we haar op 8 jarige leeftijd in kunnen laten slapen.

Loba is hier gekomen met een groot, lelijk litteken op haar rug. Een beschadiging die vanzelf weer dichtgegroeid is. Waarschijnlijk veroorzaakt door een kogel: aan de ene kant een strak rond gaatje en aan de andere kant een groot uittrede gat. Helaas is de kogel deels afgeketst op de werveluitsteeksels, waardoor die beschadigd zijn en er losse fragmentjes bot in dat gebied liggen. Ook zitten er aan beide kanten een gat in de spierlaag. Het gebied rond het litteken is altijd warmer. We zijn er achter gekomen dat ze ook spondylose heeft in haar borstwervels, waarschijnlijk door dat kogelgat en het anders bewegen door pijn(?). Verder heeft ze geen spondylose in haar rug wervels. Oké, ze heeft ook 2x achter elkaar een achillespees blessure gehad (elke pees 1x), maar haar lijf heeft er veel moeite mee. Ze loopt moeilijk en met de kop laag. Ze gaat regelmatig naar de fysio die haar lijf weer los maakt. Als we haar niet voldoende pijn-vrij gaan krijgen, wordt zij binnenkort ingeslapen.

Lily is doodsbang voor mensen. Ik wist dat ze bang was toen ze kwam, maar het is altijd weer afwachten of ze angstig blijven of niet. Thuis bij mij is ze na 5 jaar prima in orde, kan ik alles met haar, maar buiten is een ander verhaal als er mensen in de buurt zijn. Bij onweer, vuurwerk en knallen wil ze alleen maar vluchten en verandert ze in een bibberend hoopje ellende. Lichamelijk, geen idee, dierenarts en fysio zijn uiteraard ook heel erg eng.

Kiki kwam hier met enorme littekens (was mij onbekend), voornamelijk aan haar achterkant. De meeste zijn oppervlakkig, er zitten een paar diepere bij. Het lijkt alsof ze in prikkeldraad vastgezeten heeft. Ze heeft een kort loopje, artrose in haar onderrug. Ze heeft nu ook een achillespees blessure, gelukkig in haar onbeschadigde achillespees.

Ginka kwam hier toen ze anderhalf jaar was. Toen ze kwam zag ik al dat ze anders liep. Na vele foto's, fysio's, pijnstillers etc, kregen we haar niet pijnvrij en haar gedrag veranderde ook. Ze werd onvoorspelbaar en kwam niet meer tot rust. Dus zij is 2 jaar nadat ze hier kwam in geslapen.

Er komen genoeg Galgo's naar Nederland die probleemloos (lijken) te zijn. Alleen ik lijk net telkens degene met (verborgen) gebreken te treffen. Het is heel gezellig altijd bij de dierenarts en fysio, maar ik zie ze toch liever wat minder vaak.

Zinodo schreef: ↑10 aug 2022, 09:19 wat zijn mensen toch wreed.

Het is absurd hoe lief en makkelijk de meeste Galgo's nog zijn, na wat ze allemaal meegemaakt hebben.

Ik zou zo weer een rescue Galgo willen nemen. Het is zo geweldig om te zien hoe zo'n hond opbloeit met wat liefde en aandacht, goed voedsel en beweging. Het past ook bij mij. Maar elke keer weer die ellende. Ik durf het niet meer...

Onze volgende hond pfoe dat is een lastige, ik zou wel zo weer een pup van @Sirene willen of misschien in de toekomst toch nog weer een pup van dakar x (?) of misschien als Ramble volwassen is en door de gezondheidstesten heen komt en we een geschikt teefje tegen gaan komen. Of als Zorro er niet meer is toch een kleine hond (border terriër) ik weet het niet maar we hebben wel gezegd er komt pas weer een pup in huis als de jongste minimaal 2 jaar is liefst 3 jaar. En ik wil ermee kunnen sporten (agility).

galga's schreef: ↑10 aug 2022, 09:47

Zinodo schreef: ↑10 aug 2022, 09:19 wat zijn mensen toch wreed.

Het is absurd hoe lief en makkelijk de meeste Galgo's nog zijn, na wat ze allemaal meegemaakt hebben.

Ik zou zo weer een rescue Galgo willen nemen. Het is zo geweldig om te zien hoe zo'n hond opbloeit met wat liefde en aandacht, goed voedsel en beweging. Het past ook bij mij. Maar elke keer weer die ellende. Ik durf het niet meer...

Nee dat kan ik me geheel voorstellen

Ik weet het niet...
Na Kika stop ik met agility denk ik. Dus geen hele intense hond meer.
Iets makkelijks.
Geen chihuahua's meer, echt niet.
Geen langharige hond met veel vachtverzorging, dat trekken mijn handen niet meer.
Misschien terug een sheltie want dat is nog het meeste "mijn" ras.
Of een whippet, die vind ik ook al lang leuk.

Kruising whippet-sheltie zou misschien wel ideaal zijn als ik dat vond.

Of een poedel of een toller of een Kelpie of een cocker/springer werklijn.

Middenslagje, zo tussen de 10 en de 15 kilo, niet te veel haar, geen agressie, niks hypers maar wel iets willen doen met me en wat trainbaar, kunnen loslopen, iets makkelijks gewoonweg en liefst geen keffer (al kan ik daar ondertussen wel goed mee om na deze bende).
Ofwel net een hele grote brave rustige hond, al past dat lastiger mee op reis.

Door deze vraag te stellen aan iemand met veel kennis van honden, en die mij best wel kent, ben ik op de Welsh Corgi Cardigan uitgekomen en heb nog geen minuut spijt. Zou er zelf nooit op uitgekomen zijn want ik kende ze helemaal niet, althans, het ras wel, maar niet in het echt. Teddy is mijn eerste herder en ik vind het echt een (positief) verschil met de bullen die we hadden. Tóch het standvastige, koppige, maar veel meer op me gericht en me in de gaten houden. Ik leer ook nog steeds van haar. Qua blaffen hebben we het ook getroffen. Ze doet het zeer zeker en met regelmaat, maar niet om élke scheet. Ze communiceert gewoon goed. Wel moest ik wennen aan het enorme volume wat eruit komt. Het is goed dat ik niet spastisch ben anders zat ik regelmatig aan het plafond. Verder vind ik Ted een fijn formaat hebben. Toch echt wel 'hond', maar niet enorm, en ze kan tegen een stootje (uiteraard rekening houdend met de gevoeligheid van de rug).

Oh ja, de ruiperiode is wel even heftig. Ondanks de waterblazer haha. Tot nu toe duurt ie ook echt wel zes weken steeds. Maar daarna is het weer maanden voorbij.

Wat ik hierna zou willen? Geen idee, ik ben niet super rasvast. Maar die herders, ja, dat bevalt me wel.

Een volgende hond, nou laat ik eerst even deze afmaken
Maar ik zou misschien wel weer eens een terrier willen. Onze eerste hond thuis was een jr/fox en dat lag mij ook wel, lekker actief en trainbaar maar toch ook eigenwijs, en ze geven niet snel op, vinden het leuk om dingen te doen samen. Maar ik word ook vaak wel blij van labrador/viszla of labrador/weimaraner mixjes. Of een makkelijk klein, fluffy ding erbij voor de kinderen ooit. Een podenco kriebelt ook nog altijd. En ruwhaar teckels natuurlijk Oh, en ik wil een Meeko. Kelpies zouden sowieso ook goed passen.

Als er geen limiet op het aantal honden zou zitten, dan zou ik een heel breed pallet aan types verzamelen. Maar aangezien er hier altijd maar 1 hond tegelijk zal zijn, zal een hond in zijn eentje al mijn wensen moeten vervullen, ipv dat je het kunt uitsmeren, en dan vallen er toch alweer een heleboel af. Mijn ideaal is en blijft nog steeds een allegaartje van pittige en rustigere rassen zoals Oor was. Alleen onhandig dat ik altijd wel val op mixjes waar wel iets van klapkaak door zit, maar dat ik echt absoluut dat risico niet wil nemen. Tsjaaa... gelukkig hoef ik voorlopig als het goed is niet weer te kiezen, want ik vond dat echt wel zo'n onmogelijke opgave, echt het minst leuk aan het hele hebben van een hond

Ik blijf maar bij de teckels. In de toekomst komt er wel een korthaar piebald teckeltje, die vind ik echt leuk om te zien.

Ik ben ook in principe een allesvreter hoor. Vind tig rassen/types leuk.
Alleen het betere vechthondenwerk of felle terriers, dat zal er nooit in komen.

Gudrun schreef: ↑10 aug 2022, 11:11 Dus geen hele intense hond meer.

Gudrun schreef: ↑10 aug 2022, 11:11niks hypers

Gudrun schreef: ↑10 aug 2022, 11:11 een cocker/springer werklijn

Nou, voor mij vallen die dan weer onder ontieglijk intens en hyper .

Een poedel

mijke schreef: ↑10 aug 2022, 11:41 Een volgende hond, nou laat ik eerst even deze afmaken

Dat is wel wat drastisch

Een whippet of greyhound of een kruising daarvan. Mogelijk komt er ook nog wel een keer een chihuahua-achtige omdat mijn partner die wel leuk zou willen.

Realistisch gezien denk ik dat ik het moet houden bij Yorkshire terriër mixen uit Spanje of miksen met podenco maneto. Gek genoeg zijn mijn huidige honden ideaal. Ze passen hier ook gewoon perfect.
En toch jeukt die husky miks. De galgo en ook een grotere terriër als de Ier of Airedale of een bodequero blijven ook jeuken. Die laatste zou geen slechte keuze zijn overigens want die past ons waarschijnlijk ook prima.

Loslopen is een absolute voorwaarde dus die husky en galgo.....

Marc schreef: ↑10 aug 2022, 14:08
Loslopen is een absolute voorwaarde dus die husky en galgo.....

Op zich vind ik het qua loslopen met galgo´s nogal meevallen. Het is waar dat ik in een vrij wildarm gebied loop (maar als een hond wil, zitten er genoeg konijnen om te vangen volgens het baasje van een kleine podenco dat hier ook wandelt), maar de meeste galgo´s die ik zie, lopen gewoon los.

De husky is een populaire hond in Spanje, dus mixen te over.

Oh, en bodegueros ook:

https://bambu-difunde.net/adoptar-bodeguero

Gudrun schreef: ↑10 aug 2022, 11:11 Kruising whippet-sheltie zou misschien wel ideaal zijn als ik dat vond.

Dat heet een Silken Windsprite oftewel een Langhaar whippet Oorspronkelijk komen ze uit een kruising Whippet x Sheltie. Geen probleem om te vinden dus.

Alfilillo schreef: ↑10 aug 2022, 14:18

Marc schreef: ↑10 aug 2022, 14:08
Loslopen is een absolute voorwaarde dus die husky en galgo.....

Op zich vind ik het qua loslopen met galgo´s nogal meevallen. Het is waar dat ik in een vrij wildarm gebied loop (maar als een hond wil, zitten er genoeg konijnen om te vangen volgens het baasje van een kleine podenco dat hier ook wandelt), maar de meeste galgo´s die ik zie, lopen gewoon los.

Galgo's en loslopen is heel variabel. Ik had er 1 bij die gewoon haar ding deed en vergat waar ik ook alweer was (ze had een gps om, dus ik zag precies wat ze deed). 1 hield heel goed bij waar ze had willen snuffelen, maar niet kon, want aangelijnd. Dus als ze los mocht, rende ze direct naar die plek toe om eindelijk eens uitgebreid te gaan snuffelen. 1 duikt standaard direct de bosjes in, maar houdt mij wel in de gaten. 2 anderen blijven netjes bij mij, op een paar ren uitbarstingen na. Maar ze zijn zeker makkelijker met loslopen dan de meeste podenco's.

galga's schreef: ↑10 aug 2022, 14:24

Alfilillo schreef: ↑10 aug 2022, 14:18

Marc schreef: ↑10 aug 2022, 14:08
Loslopen is een absolute voorwaarde dus die husky en galgo.....

Op zich vind ik het qua loslopen met galgo´s nogal meevallen. Het is waar dat ik in een vrij wildarm gebied loop (maar als een hond wil, zitten er genoeg konijnen om te vangen volgens het baasje van een kleine podenco dat hier ook wandelt), maar de meeste galgo´s die ik zie, lopen gewoon los.

Galgo's en loslopen is heel variabel. Ik had er 1 bij die gewoon haar ding deed en vergat waar ik ook alweer was (ze had een gps om, dus ik zag precies wat ze deed). 1 hield heel goed bij waar ze had willen snuffelen, maar niet kon, want aangelijnd. Dus als ze los mocht, rende ze direct naar die plek toe om eindelijk eens uitgebreid te gaan snuffelen. 1 duikt standaard direct de bosjes in, maar houdt mij wel in de gaten. 2 anderen blijven netjes bij mij, op een paar ren uitbarstingen na. Maar ze zijn zeker makkelijker met loslopen dan de meeste podenco's.

Ik heb niet veel vergelijkingsmateriaal met maar één galgomix, één podenco en een podencomix. Maar mijn galgomix loopt probleemloos los, luistert goed en jaagt vooral op zicht, maar is daarin niet retefanatiek en dan ook goed terug te roepen. Mijn podenca luisterde niet (was ook doof) en ging volledig haar eigen gang als ze losliep, maar had niet echt jachtinstinct, en mijn podencomix luistert supergoed, maar heeft wel heel veel jachtinstinct en kan daardoor lang niet overal los. Mijn ervaring is dus ook dat de galgo véél makkelijker is wat betreft loslopen dan de podenco(mixen). Hij blijft van nature ook beter in de buurt en in zicht, de podenco's willen meteen overal de bosjes in.

galga's schreef: ↑10 aug 2022, 14:24

Alfilillo schreef: ↑10 aug 2022, 14:18

Marc schreef: ↑10 aug 2022, 14:08
Loslopen is een absolute voorwaarde dus die husky en galgo.....

Op zich vind ik het qua loslopen met galgo´s nogal meevallen. Het is waar dat ik in een vrij wildarm gebied loop (maar als een hond wil, zitten er genoeg konijnen om te vangen volgens het baasje van een kleine podenco dat hier ook wandelt), maar de meeste galgo´s die ik zie, lopen gewoon los.

Galgo's en loslopen is heel variabel. Ik had er 1 bij die gewoon haar ding deed en vergat waar ik ook alweer was (ze had een gps om, dus ik zag precies wat ze deed). 1 hield heel goed bij waar ze had willen snuffelen, maar niet kon, want aangelijnd. Dus als ze los mocht, rende ze direct naar die plek toe om eindelijk eens uitgebreid te gaan snuffelen. 1 duikt standaard direct de bosjes in, maar houdt mij wel in de gaten. 2 anderen blijven netjes bij mij, op een paar ren uitbarstingen na. Maar ze zijn zeker makkelijker met loslopen dan de meeste podenco's.

Dat is nogal uiteenlopend inderdaad.
Wat wordt verstaan onder ´goed loslopen´? Volgens mij heb ik daar een iets andere definitie van dan veel mensen hier (dit is dus niet meer tegen jou, Galga´s). Ik denk dat veel mensen daaronder verstaan dat de hond binnen een straal van 5 meter blijft, of, als hij verder weg is, direct aan de voet staat bij een ´hier´. Hoewel ik dat zelf ook ideaal vind, mag een hond van mij ook los als het iets nonchalanter gaat. Mijn honden nemen echt wel wat meer ruimte, maar ze houden me goed in de gaten (over het algemeen en op de plekken waarvan ik weet dat het lijntje - van mij naar hen- kan breken gaan ze aan de lijn). Ze zijn dus niet ´weg´. En als ik roep maken ze nogal eens eerst hun ding af voordat ze werkelijk komen. Ideaal: nee, maar wel losloopbaar wat mij betreft.
Ik zie zelfs behoorlijk wat podenco´s die ook in dit plaatje passen (nogmaals: wildarm gebied), maar je hebt er ook de typische ´eagere´ podenco´s bij: die beginnen direct in hyperfocus de bosjes uit te kammen en als ze iets in de smiezen krijgen, gaan ze er achteraan. Die zou ik niet met een gerust hart loslaten.