in 2009 was je op en ging je naar de grote tennisballen bak en de eeuwige stranden met water.
Daar hield jij zo van.
In die tijd werd ik geestelijk ziek.
Hierdoor heb ik jouw overlijden niet kunnen verwerken, ik wist dat je er niet meer was, je was een soort gat in mijn hart, maar geen verdriet of wat dan ook, maar gewoon een leegte ofzo zonder emoties.
Op de zorgboerderij had ik nog over je gedroomd dat je echt afscheid kwam nemen, maar toen was ik er nog niet aan toe om echt te rouwen.
Dit jaar, na vorig jaar trauma behandeling is abrupt gestopt moest worden, vanwege de heftige paniek aanvallen, kwam er ruimte om jouw overlijden te verwerken.
Want heb ik een hoop tranen gelaten.
Wat jouw bazinnetje alleen maar negatieve over jouw kon praten, kwam door haar hersenbloeding.
Zo kan ik alleen maar lof over je praten.
Wat hebben bij een hoop plezier beleeft en heel en echt heel veel wandel kilometers.
We hebben een hoop bijzondere dingen mee gemaakt.
Ik heb je een keer moeten wassen in het bad die ze nog hadden.
Bij hun begon je te grommen toen je in het bad moest. Toen ik je ging wassen enzo sprong jezelf in het bad, maar
begon je te grommen toen ik klaar was en je mee hielp om uit het bad te komen. Je wou dit niet.
Je genoot zo erg van mijn aandacht dat je helemaal niet uit het bad wou.
Zo kan ik meer dingen bedenken.
Ik kon lezen en schrijven met Sonja.
Sonja was echt mijn soulmate terwijl het niet eens mijn eigen hond was.
Ze luisterde ook met wandelen het beste naar mij dan naar haar eigen baasjes.
Alleen de baasjes waren niet blij dat ik je had leren zwemmen, maar je had
er lol in, en ik vond dat een hond moet doen waar hij blij van wordt.
Ik kan nu uren door schrijven met allemaal mega mooie dingen die we samen hebben
beleefd, helaas heb ik niet veel foto;s omdat in die tijd nog niet de huidige
telefoons hadden.
Maar mijn hart is voor het grootste deel met de liefde naar Sonja toe.
Lieverd ik mis je heel erg, ik zie je over 40 jaar.
