Ja, er zijn nog wat puntjes waar we hard aan werken. Maar dat gaat de goede kant op.
Zo vindt hij andere honden nog erg spannend en kan hij daardoor niet los als er vreemde honden in de buurt zijn. Maar het is afgelopen zomer enorm verbeterd doordat we weinig honden heel dichtbij tegengekomen zijn.
Wel op een afstandje waardoor hij rustig kon kijken als ze van hem af liepen. Daarna belonen als zijn aandacht weer op mij is.
De paar honden die we wel moesten passeren waren gelukkig stil en rustig en de meeste ongeïnteresseerd. Dat was fijn.
Hij lijkt geestelijk iets volwassener te worden. Hij is nog maar 2 jaar, dus het duurt nog even voordat hij volledig stabiel en hopelijk weer vol zelfvertrouwen is.
Tot die tijd probeer ik confrontaties te voorkomen.
Vanmiddag even alleen met hem op pad (Henk nam Tux mee) en we kwamen 5 km lang niemand tegen
Dus lekker los, alleen het korte stukje langs een redelijk druk fietspad aan de lijn. Ook een mooie oefening: fietsers negeren en niet aan de lijn trekken. Dat gaat beiden best goed.
Maar lopen met een herder is heerlijk! Nooit ver weg en altijd regelmatig omkijken om te kijken of ik er nog wel ben. Eén keer roepen en hij komt in volle vaart naar me toe.
Alles is leuk en hij is zo blij en vrolijk. Zolang we samen maar iets doen (maakt niet uit wat) en daarna samen thuis relaxen is hij helemaal gelukkig.
Al kan hij ook prima alleen thuis blijven, zelfs als ik Tux meeneem. (als ik het andersom doe, denken de buren dat er een sirene afgaat
).
Ik herken en deel je mening dat het met een herder super fijn wandelen is, een deel van mij wil nooit meer anders. 
