Een Hondenleven

_Tiny_ schreef: ↑30 jul 2022, 16:45 Frustratie is nooit goed, want dan ga je waarschijnlijk te hard erop en te lang door. Maar je moet het wel menen. Het moet wel vanuit jezelf komen. Als het een aangeleerd kunstje is wat je liever niet wilt doen omdat je alles zielig vindt laat het dan maar helemaal. Dan wordt het van dat halfslachtige "gecorrigeer" waar een hond niks van snapt en allang immuun voor is geworden.

Inderdaad, en dat is ook een heel belangrijk punt in het feit dat mensen gaan invullen dat je wel vaak hard zou moeten doorkomen bij je hond want iets lichts kan toch nooit zo'n effect hebben?
Kan het wel hoor, als je hond je serieus neemt. Over dat 'serieus nemen' heb ik het wel vaker zonder telkens uit te leggen wat ik bedoel (soms wel), maar Tiny vat het hier samen.

Alfilillo schreef: ↑30 jul 2022, 14:03

Inge O schreef: ↑30 jul 2022, 13:28
Wat meteen ook aangeeft hoe erg het is voor een hond om zelden of nooit gecorrigeerd te worden maar dan wel letterlijk uit het niets een woedeaanval van hun baasje over zich heen te krijgen omdat die het gedrag plots echt niet meer trekt.
Dit gebeurt wel vaker bij mensen die absoluut geen correcties willen gebruiken 'omdat dat nu eenmaal gezegd wordt' (en nee uiteraard bedoel ik daarmee niet de mensen hier die weten waar ze mee bezig zijn), het gedrag van de hond daarmee niet op de rit krijgen en dan plots helemaal uit hun stekker gaan.
En dat zou dan niet erg zijn 'want ze corrigeren zelden'.

Klopt, en in die zin verdiende mijn correctie van Alfil geen schoonheidsprijs, want ik had veel eerder in moeten grijpen. Maar, het was geen correctie uit woede of frustratie, maar meer een intuïtief weten dat dit de enige oplossing was en dat bleek waar te zijn.

Ik rekende jou er ook niet onder hoor, hoewel het inderdaad wel zo was geweest als je het uit frustratie had gedaan. Had voor Alfil op het moment zelf niks uitgemaakt natuurlijk, maar tijdens het vervolg wel, omdat jij er consequent op doorging en besefte dat het hem zelf laten uitvogelen geen optie meer was.

_Tiny_ schreef: ↑30 jul 2022, 13:17

Inge O schreef: ↑30 jul 2022, 13:00

Alfilillo schreef: ↑30 jul 2022, 12:07 Alfil´s vertrouwen in mij is er ook niet minder om geworden, eerder meer. Zijn spanning liep heel snel hoog op en dan meende hij dat hij jongste zoon en Lily in het gareel moest houden. Du moment dat hij door had dat hij zich niet op mocht lopen winden en dat ik de boel in huis regelde, werd hij een ontspannen hond.

En dat is iets wat mensen die persé niet met correcties willen werken (wat ze natuurlijk wel doen, alleen dan zonder het zelf te beseffen) totaal niet weten en ook niet (willen?) snappen.
Een correctie is geen straf, het is een (al of niet sterke) aanwijzing over waar de grenzen liggen en over hoe ze het snelste kunnen snappen hoe de samenlevingsregels in elkaar zitten.
Hond hoeft niks zelf uit te vogelen, onzeker te zijn, met verantwoordelijkheden te lopen die hij niet aankan enz. enz., en het merendeel van de honden voelt zich daar prima bij, temeer omdat er maar zelden sterk doorgekomen moet worden, de rest van zijn leven blijven het gewoon reminders.

Jaap zei een keer: Er is niks mis met een voorspelbare klap voor je kop waarvan je prima weet waarvoor je die kreeg en hoe je die de volgende keer kunt voorkomen.
Dat heb ik altijd onthouden.

Inderdaad, voorspelbaar en weten hoe je het kan voorkomen, da's het belangrijkste.

Wat meteen ook aangeeft hoe erg het is voor een hond om zelden of nooit gecorrigeerd te worden maar dan wel letterlijk uit het niets een woedeaanval van hun baasje over zich heen te krijgen omdat die het gedrag plots echt niet meer trekt.
Dit gebeurt wel vaker bij mensen die absoluut geen correcties willen gebruiken 'omdat dat nu eenmaal gezegd wordt' (en nee uiteraard bedoel ik daarmee niet de mensen hier die weten waar ze mee bezig zijn), het gedrag van de hond daarmee niet op de rit krijgen en dan plots helemaal uit hun stekker gaan.
En dat zou dan niet erg zijn 'want ze corrigeren zelden'.

Alfilillo schreef: ↑30 jul 2022, 12:07 Alfil´s vertrouwen in mij is er ook niet minder om geworden, eerder meer. Zijn spanning liep heel snel hoog op en dan meende hij dat hij jongste zoon en Lily in het gareel moest houden. Du moment dat hij door had dat hij zich niet op mocht lopen winden en dat ik de boel in huis regelde, werd hij een ontspannen hond.

En dat is iets wat mensen die persé niet met correcties willen werken (wat ze natuurlijk wel doen, alleen dan zonder het zelf te beseffen) totaal niet weten en ook niet (willen?) snappen.
Een correctie is geen straf, het is een (al of niet sterke) aanwijzing over waar de grenzen liggen en over hoe ze het snelste kunnen snappen hoe de samenlevingsregels in elkaar zitten.
Hond hoeft niks zelf uit te vogelen, onzeker te zijn, met verantwoordelijkheden te lopen die hij niet aankan enz. enz., en het merendeel van de honden voelt zich daar prima bij, temeer omdat er maar zelden sterk doorgekomen moet worden, de rest van zijn leven blijven het gewoon reminders.

Dirkje schreef: ↑28 jul 2022, 15:40 Ik vind het ook heel belangrijk om naar haar agendapunten te luisteren.

Doe ik ook heel graag (en wartjes hebben er veel, da's één van de dingen die ik er zo heerlijk aan vind) maar dat kan ik maar omdat ze wten dat mijn agendapunt - indien nodig - altijd voorgaat.

Zo hebben een paar van mijn honden wel al een keer naar mij geegromd en daar ben ik maar één keer boos om geworden, de andere keren hadden ze gewoon gelijk en hielden me even dit voor .

blondie schreef: ↑28 jul 2022, 10:22 Het gaat alleen vaak als het om welke manier van correctie als een hond het geleerde negeert dat voor mijn gevoel niemand durft te zeggen wat dan de consequentie is om aan te geven dat je dat gedrag niet goedkeurt.

De voornaamste reden dat ik dat niet doe is dat dat gewoon veel te complex is om er telkens helemaal bij te sleuren, en zelfs als je het wel doet bleek uit het andere topic dat het heel vaak niet gelezen of niet onthouden wordt, dus je kan niet telkens als je het woord 'correctie' uitspreekt daar een uitleg van een pagina aan vastkoppelen.

Als er een specifieke vraag in een specifieke context op komt zal ik daar in ieder geval altijd op antwoorden.

Grotendeels mee eens, EM, ik pluk er dit even uit :

We gaan altijd van de mooie dingen uit. Het leven is leuk en positief. Tot het niet meer positief is en dan moet je een hond ook gewoon een functioneringsgesprek aan durven bieden. In real time graag en dan ook dat het meteen blijvende indruk maakt.
Is dat zielig? Ja. Maar dat is ook de bedoeling en de andere 99% is positief.
Een correctie dient te corrigeren. De hond ervan te overtuigen dat hij een inschattingsfout heeft gemaakt. En ja, dat is stressvol. Op dat moment. Maar als je het goed doet zijn het maar een paar momenten op een hondenleven.

Daar draait dus voor mij inderdaad alles om. Mijn motto met de honden is 'als ik iets vraag dan moét het ook, maar het moet wel 'leuk moeten' zijn voor ze, en dat is het meestal ook.

Ik denk overigens dat de belangrijkste druk (als in 'correctie') die ze hier ervaren vooral het feit is dat ze er nietttt onderuit kunnen komen als ik wat vraag, ik ga (op een constructieve manier) a l t i j d door tot we bereikt hebben wat ik op dat moment wilde, zéker bij een pup/jonge hond. Dat heeft drie voordelen :

- de hond heeft eruit geleerd wat de bedoeling was
- je kan belonen want het is gelukt
- naarmate dit vaker gebeurt krijg je heel snel dat een hond zich zéér makkelijk laat leiden, omdat hij natuurlijk ook leert dat het 'my way or the highway' is.

_Tiny_ schreef: ↑27 jul 2022, 13:42 Dit om even te zeggen dat ik niet alleen maar de koekjesautomaat ben.

Dacht ik ook niet hoor .

_Tiny_ schreef: ↑27 jul 2022, 12:05 Vragen mensen mij op de parkeerplaats waarom mijn honden zo braaf zijn terwijl zij achter hun hond aan moeten vangen omdat deze de auto nog niet in wil. Nou, worst dus.

Heb ik toch eerlijk waar nog nooit moeten doen, ook zonder worst . Overigens een behoorlijke kans dat het die mensen mét worst ook niet lukt en jou zonder wel .

Ik heb overigens wel snoep mee hoor op wandeling, krijgen ze tussendoor zomaar even, uit het niets, snoepjestijdddd!!!

Maar aan het strand bv. nooit omdát ze voorbij een hond passeerden en die met rust lieten, ten eerste kan ik dan wel bezig blijven en ten tweede maak ik er dan een ding van en dat is nu net wat ik niet wil.
Ja, daar loopt een hond en wij lopen hier, lekker belangrijk.
Uiteraard beloon ik dat in de aanleerfase wel, verbaal. Karma moet bv. nog leren dat 'honden met rust laten' ook geldt als ik er niks speciaals over heb gezegd, en dat weet ze wel maar vindt ze nog moeilijk. Dus doet ze dat - hondkijkend - uit zichzelf zonder dat ik er nog iets moet van zeggen dan wordt ze natuurlijk duidelijk verbaal beloond.

mijke schreef: ↑26 jul 2022, 16:31

Inge O schreef: ↑26 jul 2022, 14:12 En dat is dan weer een voorbeeld van waarom ik bij opvoeding geen snoep wil, dan verdwijnt die communicatie grotendeels en laat ik die nu juist van cruciaal belang vinden.

Is dat echt zo? Ik heb Oor in de opvoeding overladen met snoep, en toch had ze vaak aan een blik van mij al voldoende. Hoefde ik niet eens stil te gaan staan met mijn arm in mijn zij, zeg maar. Wij hadden echt aan een trillende wenkbrauw genoeg van elkaar en ik heb echt letterlijk nog nooit het gevoel gehad dat ze minder braaf was of minder zin had of minder goed getraind was om naar mij te luisteren dan als ik geen snoep had gebruikt.

Of het zo is weet ik niet maar ik ervaar het zo.
Het zal uiteraard per hond en per baasje sterk verschillen, maar ik zie er op de hondenschool vaak pákken koekjes doorgaan zonder dat er ook maar één vorm van contact is geweest, en dat vind ik dan zijn doel helemaal voorbijschieten.

En ik zag het laatst ook bij een hond van een vriendin, een pup hier vandaan, en ze doen het geweldig met zijn tweeën, dus dat op zich is niet het probleem. Maar van zodra hij zijn naam hoort heeft hij alleen nog een 'snoepjesmimiek', verder niks qua contact, terwijl ze doorsnee juist een zeer goed contact hebben, alleen niet meer als er snoepjes te verwachten vallen.

Ik gebruik overigens wel snoep bij trainen, maar dat zijn kunstjes, dat doe ik met de clicker (clickerwoord), dat vind ik weer iets heel anders dan opvoeden hoe je samen leeft.

Frootje schreef: ↑26 jul 2022, 16:37 Gelukkig is het in haar geval wel een non-issue, want ze zoekt zelden echt grenzen op en we begrijpen elkaar tegenwoordig heel erg goed.

Dat bedoelde ik ook, als het nergens voor nodig is dan is het voor iedereen prima.

Lothian schreef: ↑26 jul 2022, 13:46

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 17:22

Gos schreef: ↑25 jul 2022, 17:08 Dan zie ik het voordeel van de droge definitie wel in veel van de discussies die er over het thema correcties zijn. De droge definitie werkt eigenlijk alleen achteraf, als je gezien hebt wat op dat moment in die situatie gebeurd is, terwijl Frootje het dan m.i. niet heeft over het “technische” corrigeren, maar over haar intentie (iets veranderen) i.p.v. het daadwerkelijke effect op de hond (blijkbaar niks). Iets wat je bedoelt als correctie kan nul uitwerking hebben op de hond of soms ook het tegenovergestelde. Net als dat een hond soms meer reageert op iets als jouw stemming/emotie dan op de prikkel die je denkt te geven.

Ik vrees dat ik een voorbeeld nodig heb om exact te snappen wat je bedoelt .

De reden dat ik inderdaad met de droge definitie begon was omdat ik inderdaad mensen wilde prikkelen (oh brrr, weet even geen andere term ) kritisch na te denken wat een correctie dan echt ís.

Ik had vroeger een vriendinnetje met een boerenfox die schreeuwend aan de riem hing bij elke brommer. Bij elke brommer die ze zagen kreeg hij "lijncorrecties" met de slipketting die hij immer droeg en "stemcorrecties". Het gedrag heb ik nooit ook maar een procent minder zien worden. Waren het dus correcties? Nee, het was geschreeuw en beschadigend geruk en gedrag dat altijd hetzelfde bleef.

Ah, oké, nu snap ik het . Ja, wat die vriendin deed was wel een correctie geven maar de hond zelf kreeg er geen. Iets waar ik me ook nogal druk kan om maken, dan zeg je dat je hond 'een harde' is of 'zich nergens wat van aantrekt' en dat dus 'bij hem niet werkt hoorrrrrr'. (Frootje, jou niet aangesproken voelen want jullie situatie valt daar voor mij niet onder).
Dan zijn er denk ik twee mogelijkheden aan de hand :
- ofwel heb je (gebeurt heel vaak) je hond dermate gewend gemaakt aan een bepaald soort correctie dat daar nog nul van binnenkomt. Zo kan je hem zelfs trainen dat een mokerslag hem nog amper iets doet
- ofwel heb je hem nooit het principe aangeleerd van wat een correctie inhoud = ik zeg/doe iets, jij stopt met waar je mee bezig bent en dan wordt het leven een feestje . Dat valt bij mij dus onder 'je hond verslaafd maken aan jouw goedkeuring'. Te sterk woord misschien maar ik weet even geen ander dat de lading dekt.

En ik wil dus óók benadrukken dat je een kalm, vriendelijk, glimlachend kadertje technisch al als een correctie kan zien die naar mening zo goed als stress- en frustratieloos is - en dat een "correctie" dus inderdaad veel vriendelijker kan zijn dan je hond laten zwemmen.

Maar misschien is dit inderdaad helemaal niet zo verhelderend voor de discussie, hahaha.

Oh jawel hoor .

Daar had ik gisteren weer even een mooi voorbeeldje van : ik was kubieken hout aan het verslepen en moest daarvoor telkens uit de tuin, het poortje stond dus open. Kom ik even terug om een hark te halen, staat Karma met haar voorpoten 2cm voorbij de poort. Ik stop, zet één arm in mijn zij en meteen trekt ze een vriendelijk gezichtje, geeft een verzoenend kwispeltje en zet twee stapjes achteruit - dat verdiende dus even een knuffeltje.
Mijn correctie was dus arm in mijn zij en stoppen, ai, vreselijk .
En dat is dan weer een voorbeeld van waarom ik bij opvoeding geen snoep wil, dan verdwijnt die communicatie grotendeels en laat ik die nu juist van cruciaal belang vinden.

En laten zwemmen vind ik altijd een ramp, tenzij in water.

Ik las trouwens laatst iemand op Facebook die een zit wilde aanleren zonder lokken met een koekje "want ze wilde absoluut zonder dwang werken", hahahaha. Die zou al een wegtrekker krijgen van een "wat doe jij, stouterd?"

x 100

Mellow schreef: ↑25 jul 2022, 18:32
Geldt die uitlokking ook in andere opvoedkundige zaken?
Zoals graven, blaffen etc? En zo ja, hoe moet ik dat voor mij zien?

Die uitlokking werkt het beste voor iets dat je wél wil, maar ik schreef vorige week nog in Ranja's topic hoe ik dat dan zou toepassen op 'leren stoppen met blaffen'. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze dan meteen ook maar niet meer gaan blaffen, maar van zodra je het stoppen onder bevel hebt is de rest een kwestie van uitbreiden in tijd. En eens ze goed weten dat je in een bepaalde situatie echt geen geblaf wil (als je er zelf ook bent natuurlijk) bouw ik echt wel 'moeten' in.
Maar je moet dan nog steeds niet verwachten dat ze uren geluidloos zullen zijn, dat is niet reëel bij een blaffer.

Voor graven in principe hetzelfde, maar dan anders .

Gos schreef: ↑25 jul 2022, 17:08

Frootje schreef: ↑25 jul 2022, 15:49 Froo is ongevoelig voor correcties, het interesseert haar gewoon niet.

Dan zie ik het voordeel van de droge definitie wel in veel van de discussies die er over het thema correcties zijn. De droge definitie werkt eigenlijk alleen achteraf, als je gezien hebt wat op dat moment in die situatie gebeurd is, terwijl Frootje het dan m.i. niet heeft over het “technische” corrigeren, maar over haar intentie (iets veranderen) i.p.v. het daadwerkelijke effect op de hond (blijkbaar niks). Iets wat je bedoelt als correctie kan nul uitwerking hebben op de hond of soms ook het tegenovergestelde. Net als dat een hond soms meer reageert op iets als jouw stemming/emotie dan op de prikkel die je denkt te geven.

Ik ben nu een tijdje gestopt met trainen, maar de beste discussies had je met je trainingsmaten die ervoor open stonden om verder te kijken dan naar wat de intentie was, en zonder zich aangevallen te voelen, gingen terughalen wat er nu echt gebeurde en welke factoren er speelden. En dan kon je nog wel eens tot verrassende alternatieven komen. En dat werkt bij de ene mens soms ook net weer anders dan bij de andere

Ik vrees dat ik een voorbeeld nodig heb om exact te snappen wat je bedoelt .

Mellow schreef: ↑25 jul 2022, 15:44

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 14:42 Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.

Gaat dat in zijn werk zoals ik mij het voorstel of..?

Dat is er een deeltje van, maar er is natuurlijk nog veel meer dan hierkomen alleen, hoewel dat wel zeer belangrijk is. De ontwikkeling van veel soorten 'moeilijk gedrag' is immers al te voorkomen als pup al vroeg leert dat hierkomen geen meerkeuzeoptie is.

Maar - op gevaar af om door sommigen een pocherige betweter gevonden te worden, en misschien hebben die nog gelijk ook - zo gebruik ik bv. de puppyklas (pupje is dan 8 - 9 weken) om te leren dat er geen lijntje hoeft te zijn om toch contact met het baasje te houden, en dan zet ik al bovenstaande in. Sommigen daar zullen me vast ook een opschepster vinden, die denken vast dat ik daar een uurtje demonstratie weggeef van 'kijk mij', maar daar heeft het niks mee te maken. Ik betaal voor de hondenschool en dan wil ik er ook mijn voordeel uithalen en dat voordeel is in mijn geval oefenen met pupje los in een omgeving met veel afleiding. Wat voor oefeningetjes we daar wel of niet leren maakt me veel minder uit, da's bijzaak.

mijke schreef: ↑25 jul 2022, 15:07 Toen ik laatst een ferme hier plaatste switchte ik ook de secónde dat ze besloot toch naar mij te komen accuut naar ohhh wat goed wat knap wat een brave pup yadda yadda.

Voor mij (maar dat wist je al ) is dat zelfs een sine qua non : als er al wat spanning is rond iets wat gevraagd wordt is het compleet demotiverend om te wachten met stemverandering tot pup er is.

- ten eerste omdat pup toch al wat van z'n à propos is door jouw plotse stem(mings)verandering en dat wil je zo snel mogelijk weer omdraaien
- en ten tweede : het is het kómen dat hij prima doet, niet het 'bij jou zijn'.

Maart schreef: ↑25 jul 2022, 14:35

Inge O schreef: ↑25 jul 2022, 14:24 Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.

Dat wordt filmen bij je volgende (nest) pup(s)

Ik doe het niet met het hele nest hè, één pup (diegene die blijft) is al méér dan genoeg .

Lothian schreef: ↑24 jul 2022, 16:11 Ik houd de saaie maar correcte definitie aan: een correctie is iets wat je toevoegt of juist wegneemt waardoor gedrag afneemt of verdwijnt.

Dat is de volledig correcte maar wel secce (is dat een woord?) behavioristische omschrijving, en hoewel behaviourisme technisch klopt en interessant (en nodig) is, worden dieren er bijna als software gezien met 100% voorspelbare reacties, en dat vind ik - zeker als het om huishonden gaat - ook weer niet correct.

Waarmee ik uiteraard niet bedoel dat je deze definitie niet zo zou mogen uitleggen - dat moet zelfs, als het gaat om het uitleggen van de basis van wat beloning vs. correctie is, maar in de praktijk geef ik de voorkeur aan Mijke's omschrijving omdat daar ook het stukje menselijke factor meetelt :

Mijke schreef:Ik zie opvoeden een beetje als blindemannetje spelen; je rent als een kip zonder kop door de wereld en daar krijg je positieve en negatieve feedback op; warm (goed) en koud (fout). Correcties zijn alle signalen die zeggen dat dit dus niet de bedoeling is. Daar valt "nuhuh" zeggen dus wel onder, maar afleiden bijvoorbeeld niet, al stuurt het het gedrag wel bij, omdat het wel aangeeft wat wel goed is, maar niet dat het andere niet goed is.

Wat ik dus meteen een groot nadeel vind aan het het werken zonder enige correctie : het duurt veel langer voor de hond doorheeft wat je - niet alleen deze keer, maar zo vaak mogelijk - wil, omdat er nog 1000 opties openliggen.

_Tiny_ schreef: ↑25 jul 2022, 08:23 Ik corrigeer mijn honden wel degelijk als ik dat nodig vind. Wanneer Billie hard tegen mij omhoog springt omdat ik de bal niet snel genoeg gooi berg ik de bal op en is het spel afgelopen. Dat is een correctie omdat je iets wegneemt wat de hond graag wil. Vijf minuten later pak ik de bal weer. Moet jij opletten hoe snel ze doorheeft wat de regels van het spel zijn. Maar het blijft een negatieve correctie omdat je iets wegneemt wat de hond wil. Het levert ook even frustratie op bij Billie. Is dat zielig? Nee.

Dat is meteen ook mijn frustratie bij veel positieve trainers. In mijn les mag je niet corrigeren, zeggen zw dan. Maar ondertussen leren ze hun cursisten om de hond de rug toe te draaien bij opspringen. Ja dat is dus eeen negatieve correctie Truus. Je neemt iets weg wat de hond wil nl aandacht van de baas. Prima, doe ik ook, maar wees dan eerlijk. Wanneer je net doet alsof corrigeren alleen maar een pijnprikkel toedienen is kan ik me voorstellen dat cursisten het niet meer snappen. Zeg dan liever wij trainen hier niet met pijnprikkels of door de hond te laten schrikken of te intimideren omdat wij dat niet zo vriendelijk vinden. Of zoiets. Daar heb ik ook wel respect voor.

Helemaal mee eens en ook mijn bijna constante frustratie. Time out's, verstijven, de kamer uitgaan enz. enz. zouden allemaal geen correcties zijn : natúúrlijk wel, héél stevige nog wel ook voor veel honden. En ze hebben daarbij meestal nog één gemeenschappelijke eigenschap : ze zijn vaak (niet altijd) uitermate onduidelijk naar de hond op het punt van waar het nu juist over gaat, oa. omdat de timing ervan zeer moeilijk juist te maken is.

Maart schreef: ↑25 jul 2022, 09:18 Ik had er liever ook niet voor gekozen hoor Maar goed, hij is er wel en hij heeft best geluk dat hij bij mij zit, dat zeg ik hem ook vaak genoeg

Dat hij het maar goed in zijn oren knoopt, want een tweede zoals jij zal hij niet snel vinden. Ik geef grif toe dat ik hier vaak zo zit als je het over Treskor hebt, en dat bedoel ik dan in de zin van 'ik zou het echt niet kunnen, bij zo'n hond zou al mijn ervaring compleet tot niets meer dienen', dus een pluim dat je wel een weg blijft zoeken (en tot op zekere hoogte ook vindt).

Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.
Dat hebben wel meer mensen, maar het snelle switchen hoor ik zelden, en vind ik dus juist zo belangrijk om die (jonge) hersentjes zo snel mogelijk van koud naar warm te brengen, en hen vooral ook te leren dat jij betrouwbaar bent : dat je altijd net zolang verder doet tot hij bij 'warm' uitkomt en er dus al-tijd een beloning zal volgen (als in = een goed gevoel omdat baasje blij is met je = sociale acceptatie).

Ook in het dagelijkse leven met volwassen honden blijf ik heel vaak verbaal belonen, niet door hen dramatisch continu de hemel inprijzen, da's overkill, wél door hen de hele dag door te bevestigen dat wat ze doen is wat ik wil zien, en daar laten ze zich goed en graag door leiden.
Heel veel baasjes zeggen dat ze dat ook doen en toch zie ik het zelden zoals ik het het beste vind werken, vooral qua timing. Ik moet me daarom vaak inhouden ( ) om honden van goede vrienden - of bezoekende eigen puppen - niet plaatsvervangend te gaan belonen voor kleine details, omdat ik het zooo belangrijk vind en het vaak sterker is dan mezelf.
En nee, tijdens opvoeding werk ik nooit met snoep, dat is tussen mij en de hond en niet tussen de hond en het voertje.