Een Hondenleven

Hij is prachtig!

Wat betreft de onzekerheid, hij is pas 1,5 dus ik denk dat daar wel verbetering in zit. Loop je wel eens met een andere stabiele, wat meer zelfverzekerde hond waar hij het goed mee kan vinden? Dat kan helpen. En bij lompe types aanlijnen en ertussen gaan staan. Meestal zie je van verre al wat voor vlees je in de kuip hebt.
Het zou jammer zijn als je bijna geen ontspannen losloopwandelingen meer zou kunnen doen.

Het is allemaal al gezegd: ´het is een fase´. Je hebt kinderen, dus je weet hoe het werkt. Kan het zijn dat hij nu een angstfase doormaakt dus wat terughoudender is met alles?

Wat betreft de deemoedplasjes: Lily deed dat ook veel lange tijd. Als we thuis kwamen, liet ze elke keer een plasje lopen. Ook bij het ontmoeten van andere honden ging ze op haar zij of rug liggen en deed ze een plasje. Maar het was niet echt angst hoor. Gewoon een blijk van onderdanigheid. Bij het volwassen worden stopte het. Net als Inge O zegt, gaf ik er eigenlijk geen aandacht aan.

En nu je het zegt, halsband omdoen vond ze ook niet zo fijn. Om over een tuig maar niet te spreken, dat heb ik één keer geprobeerd, nooit meer. Bij haar ging/gaat het vooral om het overhangen wat ze niet fijn vindt. Om naar buiten te gaan, moeten we een trap af, en ze bleef dan zelf al een paar treden hoger staan en ik helemaal beneden, zodat ik de halsband van onderaf om moest doen en dat vond ze prettiger. Ik moet zeggen dat ze er nu niks meer om geeft de om de band om te krijgen, maar overhangen is nog steeds niet haar ding.

Komt goed allemaal. Het hoeft niet allemaal perfect.

Wat een leuke avonturen en hij is nog steeds prachtig.

Heerlijk! Wat een mazzelaars zijn jullie toch met die pups.

Hij is wonderschoon. Lijkt me heerlijk zo´n relaxte vent. Ik schreef het elders al, een Casanova, een hartebreker, dat zie je meteen. Veel plezier!