Klaar om op te laden! Wtf, 5 maanden alweer! Fotossss

[pioenroos]

Ik heb nog maar weinig echt getraind met Danu (dingen als zit, af, wacht, etc) maar alsnog ben ik wel een héél groot deel van de dag met haar bezig hoor. Geen project met schema's en tijdlijnen ofzo maar een pup vraagt toch wel wat management en evaluatie van je plannen denk ik zo

Danu vindt wandelen in de wijk nog steeds spannend maar het gaat elke keer weer wat beter. Ik loop maximaal 1x per dag vanuit huis. Daarnaast gaat ze bijna dagelijks mee naar buitengebied.
Samen met Mies helpt ontzettend. Maar alsnog blaft ze aardig wat af. Ze is niet bang als in stilstaan, wegkruipen of naar huis willen maar alles wat nieuw of opvallend is roept wel reactie op. Ik weet inderdaad niet beter dan dat bijna elke pup op zijn of haar manier het maar wat spannend vindt om de veilige haven van thuis te verlaten.

Ik mik zelf op aandacht vragen ('kijk eens!') en als ze naar mij kijkt doe ik iets lolligs met lekkers. Paar brokjes in gras of juist weggooien of ze krijgt er een paar uit de hand terwijl ze meeloopt. Ik heb het 'kijk eens' eerst goed erin gestampt op makkelijke plekken (huis en tuin) toen buiten in rust en nu kan ik eigenlijk altijd de focus weer op mij krijgen als ze iets heeft gezien wat spanning geeft.
Gister voor het eerst dat we een hond aan overkant straat passeerde en ze wel een klein woefje gaf maar vrijwel meteen zelfstandig haar focus op mij legde om te zien wat ik met brokje ging doen.
Ik ga er vanuit dat ik voor het dagdagelijkse al snel geen aandacht meer hoef te vragen. Maar er lopen bv een paar uitvallende keffers en een fixerende hond in de wijk. Als ik daar altijd snoep of bal moet inzetten om haar er stil langs te krijgen vind ik dat een dikke prima voor een halve schapendoes
Ik laat haar trouwens wél even kijken naar wat er gek is en vraag dan aandacht. Registreren en observeren lijkt me nodig maar ik wil niet dat ze blijft hangen in spanning in dingen die ze uiteindelijk gewoon moet gaan negeren.
Ik lok ook niet met lekkers dus, ik vraag aandacht en dat beloon ik. Hele kleine mini stapjes en alleen aandacht vragen als ik 99% zeker ben dat ik haar kan bereiken. Anders til ik haar op of wacht even tot hond of raar mens ver genoeg is weggelopen.

[Zamunda]

k verbaas me er altijd een beetje over hoeveel er nagedacht wordt en geanalyseerd wordt in die puppenfase.

Ik niet. Het is hier een hondenforum, is het dan zo raar dat er - naast ergernissen en ooglidcorrecties en tatouages - ook nog eens wat overpeinzingen over honden aan bod komen?

Ik heb het zelf helemaal niet voor 'een project maken van een pup', maar ik heb niet het gevoel dat Mijke daarmee bezig is - en zelfs dan nog, dan was ze hier niet de eerste en vast ook niet de laatste.

Is het zo gek als je voor het eerst een pup hebt en je stelt wat - in mijn ogen redelijk normale - vragen?

Gelukkig wel !

Ik kan me voorstellen dat als je niet veel met angstige honden kunt/hebt je toch even aan het zoeken bent als je voor het eerst een pup hebt, eentje die niet meteen als een dappere dodo overal naartoe loopt. En gelukkig kunnen we hier dan lekker discussiëren, tippen en meelezen.

Murf was ook geen dappere, maar waar het enerzijds lastig was qua socialiseren dat ik achteraf woon was het anderzijds ook weer heel makkelijk: we liepen zo samen het bos in voor wandelingen en spelen. Ik hoefde dus niet voor elk wandelingetje drukke straten op, die drukte zocht ik twee/drie keer per week op als uitje.

Ben je al eens lekker met haar naar rustig natuurgebied geweest Mijke?

[Frootje]

Ik kan me voorstellen dat als je niet veel met angstige honden kunt/hebt je toch even aan het zoeken bent als je voor het eerst een pup hebt, eentje die niet meteen als een dappere dodo overal naartoe loopt. En gelukkig kunnen we hier dan lekker discussiëren, tippen en meelezen.

Ik snap het ook wel. Toen Aloy de eerste dingen spannend begon te vinden zat ik gelijk in paniek omdat ik dacht dat ik het fout deed en ik straks weer met een hond met angsten zou zitten (zoals bij Froo). Het is natuurlijk gewoon heel normaal maar ik heb er ook echt niks mee, het maakt me erg onzeker en ik ben heel bang om haar te verpesten. Nu geloof ik niet dat Mijke dat probleem heeft, maar ik snap dus best dat de vragen die Mijke stelt in je opkomen.

Ik moet zeggen dat de post van Hades mij wel geruststelde hoor. Het is natuurlijk ook gewoon waar, de meeste pups komen er gewoon prima doorheen, ook als ze een keer even iets te spannend vinden, te overprikkeld raken of als je een foutje maakt. Het is allemaal niet gelijk om zeep als het even niet loopt zoals op je papiertje staat. Ik vond het dus best een fijne post om te lezen. Maar ik snap ook dat mensen er wel graag over discussieren en ik vind die tips ook heel nuttig om te lezen.


Aloy is bij mij wel vanaf het begin meegeweest naar dingen. Zij vond vreemde situaties prima en niet eng (nog steeds niet trouwens), maar van huis weglopen heeft zij ook vreemd en spannend gevonden. Tot krijsen aan toe als ik haar optilde en dan neerzette om naar huis te lopen. In een lijn recht naar huis, dikke paniek. Maar weer opgetild en met haar op de arm naar huis gelopen na die ervaring. Dat werkte dus niet. Bij Aloy heeft het gewerkt om een weekje alleen maar met Mowin op te lopen als ik haar ging uitlaten (Froo is helaas zelf erg onzeker buiten dus dat helpt niet), daarna was ze genezen en liep ze in haar eentje ook vrolijk mee. Met een stabiele andere hond meelopen heeft hier dus heel erg geholpen, maar als je die niet hebt is het een kwestie van geduld hebben denk ik.

[mijke]

Ben je al eens lekker met haar naar rustig natuurgebied geweest Mijke?

Nee, dat zou met de fietskar achter de fiets moeten en dat is echt nog véél te eng voor haar, en niet veilig ook want ze klimt er uit. Er is opzich wel natuur vlakbij, echt behoorlijk vlakbij, maar voor haar nog veel te ver door de bewoonde wereld eerst, gezien hoeveel ze nu ongeveer kan. En nog een drukke weg over. Ik denk dat dat meer kwaad dan goed doet. Net als de auto, dat is echt dikke paniek. Dus voorlopig moeten we het even rond huis doen. En het is hier echt behoorlijk rustig op straat hoor, ik woon niet meer in de stad gelukkig. Maar voor haar is het toch nog heel veel.

[mijke]

Ik verbaas me er altijd een beetje over hoeveel er nagedacht wordt en geanalyseerd wordt in die puppenfase.
Doe een spelletje, wandel een rondje, til je hond als hij even niet meer wil of het gewoon te lang duurt.

bij je kinderen analyseer je toch ook niet ieder moment dat er even angstig gereageerd wordt of als je dreumes onzeker is wat ze doet?
Dan handel je toch gewoon even hup kind op de arm en door.
Waarom zou dat met een pup anders moeten zijn? waarom moeten er dan opeens oefeningen gedaan worden om zelfvertrouwen te vergroten.
Je hebt een gezond gefokte hond (ga ik even van uit). Uit stabiele ouders (ga ik van uit).
Die hele ontwikkeling doorlopen ze prima vanzelf.

Gewoon even terug naar normaal doen en niet overal continu bij nadenken of je het wel goed doet. De gemiddelde hond (en dan de 'keiharde' werkers even uitgesloten) kan echt wel een foutje in de opvoeding hebben hoor en daar kijk je later wel weer doorheen.

Ik heb al mijn pups nog nooit op micro management gezeten. En het zijn allemaal stabiele relaxte honden geworden.
Gewoon de rondjes lopen en vindt je het eng? Prima... morgen vindt je weer heel iets anders eng. Ik ga daar echt niet iedere keer interventies op uitzetten.
Het leven is ook gewoon even zoals het is. Leert je hond van schakelen.

Jij en ik zijn denk ik echt totaal verschillende mensen Ik doe dat dus wel, ook bij mijn kinderen. Niet op een obsessieve manier maar dat gaat gewoon vanzelf als ik naar ze kijk. Hey dat vinden ze leuk, daar is ze goed in, dat is eng, waarom eigenlijk, goh Evelien heeft moeite met school, waarom zou dat zijn, en wat kan ik doen om haar te helpen. Het lijkt me eigenlijk juist niet meer dan normaal dat je als ouder en dus ook als puppenouder kijkt hoe je pupil het doet en hoe je hem/haar zo goed mogelijk kunt begeleiden.
En het is ook gewoon interessant, vind ik. Ik heb zo'n kind/hond niet voor erbij ofzo, het is een groot deel van mijn leven, ik vind het leuk om me er in te verdiepen. Dat is niet hetzelfde als micromanagen, al kan ik me voorstellen dat die nuance verloren gaat op een forum. Als je dingen tot in ze detail bespreekt lijkt het al snel alsof het een groot ding is, of dat je er veel mee bezig bent, is dat je het een probleem vindt ofzo. Maar dat is helemaal niet zo. Het zijn gewoon overdenkingen. En ik vind het leuk om hier gedetailleerd te lezen hoe andere mensen het doen. Je leert er toch weer van. Als het ooit ergens moet kunnen, dan toch zeker op een hondenforum wel?
Ik zie ook het probleem niet van oefeningetjes om het zelfvertrouwen te vergroten. Het zijn gewoon spelletjes. Iets leuks om even samen te doen. Dat kan echt geen kwaad.

[Zamunda]

Ben je al eens lekker met haar naar rustig natuurgebied geweest Mijke?

Nee, dat zou met de fietskar achter de fiets moeten en dat is echt nog véél te eng voor haar, en niet veilig ook want ze klimt er uit. Er is opzich wel natuur vlakbij, echt behoorlijk vlakbij, maar voor haar nog veel te ver door de bewoonde wereld eerst, gezien hoeveel ze nu ongeveer kan. En nog een drukke weg over. Ik denk dat dat meer kwaad dan goed doet. Net als de auto, dat is echt dikke paniek. Dus voorlopig moeten we het even rond huis doen. En het is hier echt behoorlijk rustig op straat hoor, ik woon niet meer in de stad gelukkig. Maar voor haar is het toch nog heel veel.

Ja ik dacht dus juist aan de auto maar was even vergeten dat ze dat zo erg vindt. Lekker laten meedraaien dan en op haar tempo uitbouwen.

[Diana]

En het is ook gewoon interessant, vind ik. Ik heb zo'n kind/hond niet voor erbij ofzo, het is een groot deel van mijn leven, ik vind het leuk om me er in te verdiepen. Dat is niet hetzelfde als micromanagen, al kan ik me voorstellen dat die nuance verloren gaat op een forum. Als je dingen tot in ze detail bespreekt lijkt het al snel alsof het een groot ding is, of dat je er veel mee bezig bent, is dat je het een probleem vindt ofzo. Maar dat is helemaal niet zo. Het zijn gewoon overdenkingen. En ik vind het leuk om hier gedetailleerd te lezen hoe andere mensen het doen. Je leert er toch weer van. Als het ooit ergens moet kunnen, dan toch zeker op een hondenforum wel?

Ja, dat dus.
Als je iets constateert, erop inspeelt en dat gedetailleerd beschrijft, lijkt het al snel alsof het iets heel groots is. Ik heb er bij Mila verder ook nooit een punt van gemaakt, er helemaal niet heel veel speciaals voor gedaan en al zeker geen heel trainingsproject van gemaakt, maar ik heb wel op haar gedrag ingespeeld en gekeken hoe ik haar het beste kon begeleiden als ze iets eng vond, wat haar in bepaalde situaties hielp en wat juist helemaal niet.
Gelukkig zijn een heleboel dingen ook vanzelf overgegaan, maar andere dingen werden juist alleen maar erger (zoals haar angst voor hoogtes). Ik ben toch blij dat ik daar wel vrij snel spelenderwijs mee aan de slag ben gegaan, waardoor ze steeds wat meer durfde en waardoor je haar zelfvertrouwen bijna met de dag zag groeien. Ik vind het ook normaal dat een pup wel eens schrikt of iets eng vindt, dat registreer ik, maar daar doe ik vaak helemaal niet direct iets mee, omdat het zichzelf vaak vanzelf wel oplost. Pas als ik weinig vooruitgang zie of juist dat angsten verergeren, ga ik wel kijken of ik zelf iets kan doen om de pup daar meer bij te helpen.

Bij Fayah heb ik veel meer een no nonsense-aanpak, maar dat is ook een compleet andere en niet angstig aangelegde pup. Die ook nog eens steun heeft van een - meestal - stabiele roedel, wat de situatie buitenshuis ook heel anders maakt. Die volgt gewoon de rest en denkt niet te veel na, heerlijk ongecompliceerd. Maar Mila was gewoon niet zo'n stabiele en moedige pup, én die had die roedel niet om als een kip zonder kop achteraan te lopen. Ik vond het toch wel fijn dat we vrij snel een manier vonden waarop de wandelingen voor haar leuk en ontspannen waren.

[Marc]

Ik ga je geen tips geven want dat werkt niet. Wel weet ik dat ze nog super jong is en je soms beter minder dan meer kan doen. Eva had een hele erge hekel aan andere honden als pup. Dat is vanzelf over gegaan. Ik heb haar gewoon weggehouden bij honden. Want elke vorm van proberen en contact afdwingen werkte averechts. Dan niet. En ineens was mevrouw volwassen en toen wilde ze toch wel spelen. Ik durfde dat overigens omdat ze bij twee zeer verschillende honden woonde dus aan hondentaal en spel geen gebrek. Achteraf spijt dat ik haar niet ook heb gelaten wat mensen betreft. Want als dat net zo was gegaan was ze makkelijker geweest. Elke poging tot socialiseren leek meer afkeer op te leveren en bijten werd een succes.

Wij hebben die fout met Orson ook gemaakt, steeds maar denken dat we mensen wel leuk konden maken wat niet zo was.
Resultaat was dat hij veel meer op zijn hoede was omdat vreemde mensen weleens iets van hem zouden kunnen willen.

Luus en Abra hebben we totaal anders aangepakt , nooit laten aaien door vreemde enkel veel contact met eigen familie en een vriendin die ze in het dagelijkse leven tegen zouden komen.
En dat heeft goed uitgepakt, ze verwachten nooit iets van vreemde en hebben er dus geen enkele belangstelling of interesse voor.
Al zouden we op zaterdagmiddag op de Albert Cuyp met ze gaan lopen zou ze totaal niet interesseren.
Heeft dus beter uitgepakt.

Ik zou gewoon rustig doorgaan Mijke in een tempo bij jou en Ranja passend en in dat bij jullie passende tempo uitbouwen.

Super goed geschreven en heel treffend. Want ik weet zeker dat het bij Eva ook zo gewerkt had. Ze had niet perse een hekel aan mensen om haar heen. Beter gezegd ze was daar prima mee zolang ze maar niet contact gingen zoeken met haar. Daar had ze de totale schurft aan. Aankijken. Geluidjes maken. Lokken. Dat was voor haar de trigger om meteen volledig in de argwaan te schieten.

Maar het lastige is dat je als nieuwe baas met twee sociale honden denkt de pup te moeten fixen. Ik dacht nee nee. We gaan niet grommen tegen mijn vrienden. Die moet je leuk leren vinden. Maar omdat wij geen goede leermeesters zijn werkt het dus vaak averechts. Toch een nare ervaring of teveel ineens en de volgende keer is die vreemde nog minder leuk geworden. Niks doen wat jij zegt Tineke met wel voldoende interne socialisatie binnen het huishouden kan ruim voldoende zijn.

Neem jouw hondje @mijke. Ze is nu al weken lang super goed aan het socialiseren met jouw kinderen en een druk jong gezinsleven. Je kan echt lang niet alle Hollandse herders in een jong gezin plaatsen maar jouw hond kan dat straks wel. Dat alleen al kost haar veel tijd. Straks gaat ze de straat leren. En ga zo door. Iets door haar strot duwen gaat eerder averechts dan positief werken. Ze is er niet aan toe en vind andere dingen leuk.

Wuilus kon alles. De trein, logeren in studentenhuizen en ga zo door. Maar dat kwam allemaal met de tijd en het zelfvertrouwen. Bas idem. Die is echt niet zorgvuldig gesocialiseerd in Spanje. En hier was de eerste tijd ook veel eng. Nu loopt ze met een hoge staart langs de wielen van draaiende tractoren en stapt ze fier en zelfverzekerd op de boot naar Terschelling en draait nergens de poot voor om. Wat erin zit komt eruit met de tijd. En wat er niet in zit ga je ook nooit krijgen. Je kan er niks insocialiseren.

[Ipanema]

Ik zou ook vooral op haar tempo de wereld blijven verkennen Toen Billie bij ons kwam wonen op 15 weken was het voor haar best een grote stap, van het platteland naar het centrum van Brussel. Bussen, kinderwagens, mensen, auto’s, andere honden, alles was eng. In het begin zette ik haar op het einde van de straat neer en liepen we naar huis. Plassen deed ze enkel voor de voordeur, op het trottoir, om dan meteen weer naar binnen te spurten Daarna vooral heel veel korte rondjes, steeds dezelfde, tot ze zich meer en meer op haar gemak ging voelen.

Ik zou het voorlopig houden op kleine oefeningetjes en overwinningen thuis. De dag dat ze zelf meer initiatief en interesse in de rest van de wereld toont volgt vanzelf wel

Ook op de auto zou ik wel spelenderwijs blijven oefenen, niets beter dan met je pup los door een bos kunnen struinen.

[Mo-yi]

Ben je al eens lekker met haar naar rustig natuurgebied geweest Mijke?

Nee, dat zou met de fietskar achter de fiets moeten en dat is echt nog véél te eng voor haar, en niet veilig ook want ze klimt er uit. Er is opzich wel natuur vlakbij, echt behoorlijk vlakbij, maar voor haar nog veel te ver door de bewoonde wereld eerst, gezien hoeveel ze nu ongeveer kan. En nog een drukke weg over. Ik denk dat dat meer kwaad dan goed doet. Net als de auto, dat is echt dikke paniek. Dus voorlopig moeten we het even rond huis doen. En het is hier echt behoorlijk rustig op straat hoor, ik woon niet meer in de stad gelukkig. Maar voor haar is het toch nog heel veel.

Misschien is dat juist een goede om te doen, met de auto naar een rustig wandelgebied.
Mo-yi had binnen no-time de auto gelinkt met bos,losloopgebieden etc, ik denk dat ze daarom de auto zo leuk vindt. Stop ik met haar in de auto eens in het dorp dan gaat ze wat tegen de stoel aanplakken met een kop van; oh god ik hoef hier toch niet eruit he, er is geen bos dus dat klopt al niet.

[mijke]

Maar ik heb geen rijbewijs hè. In de auto kan alleen in het weekend als Marinus thuis is en dan moet ook gelijk het hele gezin mee. Dus dat is niet echt een ding nu waar ik mee bezig ben of veel nut in zie.

[ranetje]

Jij en ik zijn denk ik echt totaal verschillende mensen Ik doe dat dus wel, ook bij mijn kinderen. Niet op een obsessieve manier maar dat gaat gewoon vanzelf als ik naar ze kijk. Hey dat vinden ze leuk, daar is ze goed in, dat is eng, waarom eigenlijk, goh Evelien heeft moeite met school, waarom zou dat zijn, en wat kan ik doen om haar te helpen. Het lijkt me eigenlijk juist niet meer dan normaal dat je als ouder en dus ook als puppenouder kijkt hoe je pupil het doet en hoe je hem/haar zo goed mogelijk kunt begeleiden.
En het is ook gewoon interessant, vind ik. Ik heb zo'n kind/hond niet voor erbij ofzo, het is een groot deel van mijn leven, ik vind het leuk om me er in te verdiepen. Dat is niet hetzelfde als micromanagen, al kan ik me voorstellen dat die nuance verloren gaat op een forum. Als je dingen tot in ze detail bespreekt lijkt het al snel alsof het een groot ding is, of dat je er veel mee bezig bent, is dat je het een probleem vindt ofzo. Maar dat is helemaal niet zo. Het zijn gewoon overdenkingen. En ik vind het leuk om hier gedetailleerd te lezen hoe andere mensen het doen. Je leert er toch weer van. Als het ooit ergens moet kunnen, dan toch zeker op een hondenforum wel?
Ik zie ook het probleem niet van oefeningetjes om het zelfvertrouwen te vergroten. Het zijn gewoon spelletjes. Iets leuks om even samen te doen. Dat kan echt geen kwaad.

Wat herkenbaar, het is net zoals ik er zelf over denk
Inspelen op wat je ziet zonder daar meteen een drama van te maken.

Bij de ene hond doe je het daardoor soms totaal anders dan bij de andere.

[Mo-yi]

Maar ik heb geen rijbewijs hè. In de auto kan alleen in het weekend als Marinus thuis is en dan moet ook gelijk het hele gezin mee. Dus dat is niet echt een ding nu waar ik mee bezig ben of veel nut in zie.

oh dat wist ik niet, nee dan schiet dat ook niet op

[Smoushond]

Maar ik heb geen rijbewijs hè. In de auto kan alleen in het weekend als Marinus thuis is en dan moet ook gelijk het hele gezin mee. Dus dat is niet echt een ding nu waar ik mee bezig ben of veel nut in zie.

Ik zou dat toch juist wel doen hoor. Bertus ging met de auto mee naar puppycursus en dat vond hij heel leuk
Autorijden is nu ook gewoon leuk
Juist met de kinderen erbij kan het allemaal minder spannend zijn

[mijke]

Maar ik heb geen rijbewijs hè. In de auto kan alleen in het weekend als Marinus thuis is en dan moet ook gelijk het hele gezin mee. Dus dat is niet echt een ding nu waar ik mee bezig ben of veel nut in zie.

Ik zou dat toch juist wel doen hoor. Bertus ging met de auto mee naar puppycursus en dat vond hij heel leuk
Autorijden is nu ook gewoon leuk
Juist met de kinderen erbij kan het allemaal minder spannend zijn

Nou ik heb eigenlijk geen zin om weer een ondergekotste auto te moeten boenen dus ik wacht mooi nog even voor we weer met de auto gaan

[Smoushond]

Ze had toch bij het ophalen gekotst? Dat wil niet zeggen dat ze dat nu weer doet toch? Kleine stukjes rijden en dan naar iets leuks toe kan echt enorm helpen om autorijden leuk te gaan vinden.

[Crutz]

Wat je kan doen is oefenen voor de situatie en niet in de situatie. Dus juist niet de straat op want dat is nog teveel.
Je kunt in de tuin spelletjes doen waar ze een drempel over moet. Begin met wat simpels, bvb voertjes pakken in een grote donkere doos. Of in een bak met lege flessen en blikjes. Je moet vinden wat ze spannend vind en haar dat laten “overwinnen”. Zo krijgt ze meer zelfvertrouwen en durft ze andere dingen straks ook. Maar dus klein beginnen.
Volgens mij heeft de fokker daar ook wel een begin mee gemaakt als ik de foto’s zo zag, maar toen kon ze meeliften met broertjes en zusjes.

Ja, slim! Zoiets zocht ik inderdaad. Klopt, ze zijn bij een puppy speeltuin geweest, maar dat vond geen van de pups eigenlijk spannend (op 1 na). Maarja toen waren ze inderdaad met zn elven Eens even bedenken wat ik dan kan verzinnen. Er zijn opzich genoeg triggers (kat, vliegtuigen, vuilcontainers etc) maar die kan ik natuurlijk niet plannen en zijn ook nog wat te hoog gegrepen voor dit doel. Die doos ga ik morgen meteen proberen. En eens even goed observeren of ik nog andere ingevingen krijg die makkelijk te oefenen zijn. Dank je!

Er is een reden dat het puppy parcours dat ik fokker aanbiedt bij voorkeur individueel is je ziet veel meer vd karakters

[Smoushond]

Heavy ging trouwens ook met 10 weken meteen een paar keer per week mee naar training. En die is nu gek op autorijden. Achterin de autobench ( handig bij kotsen) ik heb de bench nu te koop

viewtopic.php?t=3283

[mijke]

Haha, nou, het heeft voor mij totaal geen prioriteit nu.

[Crutz]

Haha, nou, het heeft voor mij totaal geen prioriteit nu.

Ik zou het juist wel doen voor korte stukjes zodat het gewoon blijft (wordt)

[Marc]

Ach toen ik Sofi ophaalde had ik ook nog geen auto. Dat heeft ze pas op d'r tweede of zo 'geleerd' dus. Nu is ze er verzot op. Je hoeft puppies niet al alles vanuit de baarmoeder aan te leren om het later prima te laten verlopen. Vertrouwen = basis. De rest komt vanzelf (en van daaruit)

Kijk naar al die buitenlandse honden. Die zijn echt grotendeels niet gesocialiseerd en vaak niet te onderscheiden van een gemiddelde hier gefokte hond kwa gedrag. Die van mij in elk geval kun je op geen enkele manier herkennen als buitenlandse honden. Autorijden, familieweekend, de boot etc allemaal prima voor ze.

[Frootje]

Het is wel makkelijk als je hond gelijk in de auto kan natuurlijk, ik heb het met Aloy wel gelijk gedaan, maar zij zal in de toekomst ook heel vaak met de trein en de bus moeten reizen en die heeft ze nog nooit van binnen gezien. Als ik naar Froo kijk denk ik inderdaad ook dat als de basis maar goed zit ze de rest ook later nog wel kunnen leren (en ook als de basis niet goed zit, want die zat bij Froo natuurlijk niet goed, ik kreeg haar pas met 18 weken ). Ik zie niet in waarom dat met Ranja en de auto niet zo zou zijn.

[mijke]

Precies, ik ben er ook totaal niet bang voor dat Ranja de auto later niet gewoon met leuke dingen zal gaan associëren. Aangezien we hem alleen gebruiken om leuke dingen te doen

[mijke]

Ik was vandaag supertrots op Ranja! We hadden een verjaardagsfeestje want de meiden waren jarig geweest. We zaten in de tuin en ze heeft er zo gezellig tussendoor gewandeld! Bij iedereen aaitjes en knuffels gehaald, tussendoor lekker haar eigen ding gedaan in de tuin, weer wat aaitjes halen, even liggen, etc. Ze heeft geen taart gehad, geen piranhamodus gehad, is niet opdringerig of opgefokt geweest. En na een uurtje werd ze moe en heeft ze de rest van de tijd heerlijk in de bench liggen slapen tussen alle spelende kinderen door (nouja alleen die 2 van ons maar wel met ooms, tantes en veel spannende cadeautjes ). Echt zo knap! Die kalmte en dat sociale dat ze vandaag liet zien is ook precies waarop ik haar heb uitgezocht. Zo fijn om dat zo weer terug te zien. De visite vond haar helemaal fantastisch, en niemand kon geloven dat ze ook vervelend kan zijn

Mijn vader vertelde trouwens dat ik de hollanderliefde niet van een vreemde heb. Mijn oma (die helaas al lang geleden gestorven is) was vroeger ook hollandergek. Ik heb zelfs toen ik heel klein was nog meegemaakt dat ze er een had. Maar dat was een echte werklijn dus die is teruggegaan naar de fokker blijkbaar, die was toch een tandje te veel "Ongeveer 47x zo druk als Ranja" zei papa Ik heb wel beeld denk ik haha.
Daarna kwam Tinus, ook een herder. Al heb ik daarna nooit weer een hond van precies dat fenotype gezien, dus geen idee wat voor herder het was. Maar Tinus was fantastisch, hij heeft hij mij wel de basis gelegd van hoe een hond hoort te zijn

[Smoushond]

Dat klinkt helemaal super en geeft ook aan dat ze genoeg zelfvertrouwen heeft