Klaar om op te laden! Wtf, 5 maanden alweer! Fotossss

[EchoMira]

Ja graag gedaan. Nou jij.

Je laat je gewoon helemaal niks vertellen. Omdat je vindt dat je moet doen alsof je altijd alles zeker weet.
Mij maakt het verder niet uit maar bedenk het dan ook gewoon zelf.

[mijke]

Wat bij Quinta hielp was leiding geven, veiligheid bieden (op de arm nemen als het spannend werd) en het haar niet zelf uit laten zoeken. Heb haar de clicker geleerd en we zijn op straat oefeningetjes gaan doen. Aandacht vragen, zitten, begin van volgen. Sessies van 5 minuten in het begin, later iets langer met een stukje wandelen tussendoor. En eerst steeds dezelfde (korte) route zodat die gewoon wordt, is die bekend kun je de route langer gaan maken.

Had Quinta op straat dan voldoende aandacht om die oefeningen te doen? Ik vind dat heel knap, die focus heeft Ranja nog niet. De wereld is veel te interessant en spannend, dat dient goed in de gaten te worden gehouden. Ze vindt lekkers als beloning op straat ook niet interessant (thuis wel).

[Mizzsylver]

Wat je kan doen is oefenen voor de situatie en niet in de situatie. Dus juist niet de straat op want dat is nog teveel.
Je kunt in de tuin spelletjes doen waar ze een drempel over moet. Begin met wat simpels, bvb voertjes pakken in een grote donkere doos. Of in een bak met lege flessen en blikjes. Je moet vinden wat ze spannend vind en haar dat laten “overwinnen”. Zo krijgt ze meer zelfvertrouwen en durft ze andere dingen straks ook. Maar dus klein beginnen.
Volgens mij heeft de fokker daar ook wel een begin mee gemaakt als ik de foto’s zo zag, maar toen kon ze meeliften met broertjes en zusjes.

[Noor]

Wat bij Quinta hielp was leiding geven, veiligheid bieden (op de arm nemen als het spannend werd) en het haar niet zelf uit laten zoeken. Heb haar de clicker geleerd en we zijn op straat oefeningetjes gaan doen. Aandacht vragen, zitten, begin van volgen. Sessies van 5 minuten in het begin, later iets langer met een stukje wandelen tussendoor. En eerst steeds dezelfde (korte) route zodat die gewoon wordt, is die bekend kun je de route langer gaan maken.

Had Quinta op straat dan voldoende aandacht om die oefeningen te doen? Ik vind dat heel knap, die focus heeft Ranja nog niet. De wereld is veel te interessant en spannend, dat dient goed in de gaten te worden gehouden. Ze vindt lekkers als beloning op straat ook niet interessant (thuis wel).

Die focus, dat is nou net wat je moet aanleren, zodat ze dus die aandacht voor jou krijgt.

[Omega]

Wat bij Quinta hielp was leiding geven, veiligheid bieden (op de arm nemen als het spannend werd) en het haar niet zelf uit laten zoeken. Heb haar de clicker geleerd en we zijn op straat oefeningetjes gaan doen. Aandacht vragen, zitten, begin van volgen. Sessies van 5 minuten in het begin, later iets langer met een stukje wandelen tussendoor. En eerst steeds dezelfde (korte) route zodat die gewoon wordt, is die bekend kun je de route langer gaan maken.

Had Quinta op straat dan voldoende aandacht om die oefeningen te doen? Ik vind dat heel knap, die focus heeft Ranja nog niet. De wereld is veel te interessant en spannend, dat dient goed in de gaten te worden gehouden. Ze vindt lekkers als beloning op straat ook niet interessant (thuis wel).

Nee die aandacht had ze niet, vandaar de clicker geleerd, achter het huis = veilige omgeving. Daar geoefend op aandacht, 1/10 seconde was al een click, doordat er wat te verdienen viel kreeg ik steeds meer aandacht. Toen naar de straat gegaan en opnieuw opgebouwd, wat dan makkelijker gaat omdat ze de oefening al kent. Met de tijd gaat het makkelijker, ook omdat ze ouder worden, het zijn baby/peuterhondjes, stapje voor stapje.

[mijke]

Wat je kan doen is oefenen voor de situatie en niet in de situatie. Dus juist niet de straat op want dat is nog teveel.
Je kunt in de tuin spelletjes doen waar ze een drempel over moet. Begin met wat simpels, bvb voertjes pakken in een grote donkere doos. Of in een bak met lege flessen en blikjes. Je moet vinden wat ze spannend vind en haar dat laten “overwinnen”. Zo krijgt ze meer zelfvertrouwen en durft ze andere dingen straks ook. Maar dus klein beginnen.
Volgens mij heeft de fokker daar ook wel een begin mee gemaakt als ik de foto’s zo zag, maar toen kon ze meeliften met broertjes en zusjes.

Ja, slim! Zoiets zocht ik inderdaad. Klopt, ze zijn bij een puppy speeltuin geweest, maar dat vond geen van de pups eigenlijk spannend (op 1 na). Maarja toen waren ze inderdaad met zn elven Eens even bedenken wat ik dan kan verzinnen. Er zijn opzich genoeg triggers (kat, vliegtuigen, vuilcontainers etc) maar die kan ik natuurlijk niet plannen en zijn ook nog wat te hoog gegrepen voor dit doel. Die doos ga ik morgen meteen proberen. En eens even goed observeren of ik nog andere ingevingen krijg die makkelijk te oefenen zijn. Dank je!

[mijke]

Nee die aandacht had ze niet, vandaar de clicker geleerd, achter het huis = veilige omgeving. Daar geoefend op aandacht, 1/10 seconde was al een click, doordat er wat te verdienen viel kreeg ik steeds meer aandacht. Toen naar de straat gegaan en opnieuw opgebouwd, wat dan makkelijker gaat omdat ze de oefening al kent. Met de tijd gaat het makkelijker, ook omdat ze ouder worden, het zijn baby/peuterhondjes, stapje voor stapje.

Ahja zo. Die focus ben ik inderdaad al wel aan het oefenen maar dat is nog bij lange na niet gezekerd, nouja ze is er ook nog maar kort natuurlijk. Ik ga er gewoon mee door en dan lukt het hopelijk binnenkort op straat ook.

[Marc]

Wat pups in een nest doen en honden in een groepje zegt helemaal niks. Toen wij Tom op gingen halen stond hij kwispelend tegen ons aan samen met zijn reisgenoot die helemaal open en vrolijk was. Toen we hem meenamen was hij meteen doodsbang en een wild diertje. Bij Bas was hij binnen een dag weer helemaal open en vrolijk. Hondjes die in een kennel zitten bij een broodfok toestand staan massaal tegen de tralies te springen en te kwispelen. Haal je zo'n hondje eruit dan is het ineens een in elkaar gedoken hoopje ellende. Zet je zijn kennelgenootjes er weer naast dan is het direct weer een kwispelding. Daarom hier twee honden. Een tamme en dan een nieuwe buitenlander erbij. Werkt perfect.

Ik ga je geen tips geven want dat werkt niet. Wel weet ik dat ze nog super jong is en je soms beter minder dan meer kan doen. Eva had een hele erge hekel aan andere honden als pup. Dat is vanzelf over gegaan. Ik heb haar gewoon weggehouden bij honden. Want elke vorm van proberen en contact afdwingen werkte averechts. Dan niet. En ineens was mevrouw volwassen en toen wilde ze toch wel spelen. Ik durfde dat overigens omdat ze bij twee zeer verschillende honden woonde dus aan hondentaal en spel geen gebrek. Achteraf spijt dat ik haar niet ook heb gelaten wat mensen betreft. Want als dat net zo was gegaan was ze makkelijker geweest. Elke poging tot socialiseren leek meer afkeer op te leveren en bijten werd een succes.

[mijke]

Ik ga je geen tips geven want dat werkt niet. Wel weet ik dat ze nog super jong is en je soms beter minder dan meer kan doen. Eva had een hele erge hekel aan andere honden als pup. Dat is vanzelf over gegaan. Ik heb haar gewoon weggehouden bij honden. Want elke vorm van proberen en contact afdwingen werkte averechts. Dan niet. En ineens was mevrouw volwassen en toen wilde ze toch wel spelen.

Dat is denk ik wel een goed advies ja. Ik zat me zelf ook af te vragen of ik daar nou actief iets mee moet op termijn of niet. Misschien is gewoon niet voor nu inderdaad wel gewoon het beste. Er zijn al genoeg andere dingen om mee bezig te zijn.

[Budkes]

Allereerst wat een uberschattige en leuke pup. Was niet veel op het forum maar nu ff wel.

Voor wat betreft haar onzekerheid. Ik zou haar gewoon even laten. Lekker haar band met jou versterken door thuis aandachtsoefeningetjes aan te bieden en veel met haar te spelen. Daar is ze immers al een hele meid.

De rondjes op straat zou ik haar juist niet teveel laten onderzoeken. Daarmee laat je haar iets doen wat ze met haar onzekere puppybrein helemaal nog niet aankan.
Ik zou haar gewoon meenemen op een vast rondje jij voorop als de leading lady met haar in je kielzog, en als het kan het liefst los. Niet teveel poespas, niet teveel toestanden; ja daar staat een container, ik zie hem ook, niets bijzonders en door...
Ik liep hier met de 2 puppebroertjes Mechel los achter me aan totdat ze vanzelf teveel het voortouw gingen nemen omdat ze zich dapper en stoer voelden. Pas dan verlegde ik mijn route naar een nieuw stuk of moesten ze aan de lijn.
Puppen onderzoeken meter voor meter vanuit een veilige basis waarin ze steeds terug kunnen, of ze kuieren achter mama aan. Die rollen moet je nu nog niet om willen draaien.

[Diana]

Is ze wel ontvankelijk voor spel buitenshuis?

Mila was ook geen held als pup en ook enigste hond. Dat vind ik best een verschil, dat merk ik nu ook weer met Fayah als pup in een roedeltje en bijvoorbeeld bij opvangpupje Cee, die in het begin ook best een bangebroekje was. Zo'n pup loopt gewoon met het groepje mee en bedenkt daardoor vaak niet eens om iets echt eng te gaan vinden, dus hij heeft eigenlijk constant een mobiele veilige haven. Die functie moet jij natuurlijk op den duur ook hebben, maar dat is iets wat vaak nog moet groeien door de ervaring dat jij ervoor zorgt dat er niets gebeurt en je hond niet in situaties brengt die ze (nog) niet aankan of vervelend vindt. Bij Cee hoefde ik nauwelijks iets te doen, behalve hem meenemen met een hond of honden die in die situatie nergens van verblikten of verbloosden.

Ik vind het een goede tip om aan succeservaringen te gaan werken in een omgeving waar ze zich wel echt veilig voelt, dus in huis en de tuin. Verder werkte het bij Mila goed om buitenshuis vooral in beweging te blijven en niet te lokken of aan te moedigen. Bij sommige honden werkt dit misschien prima als ze het niet verschrikkelijk spannend vinden, maar bij Mila werkte dat heel averechts. Ik lokte of coachte haar niet om bijvoorbeeld iets engs heen, daarmee werd het voor haar alleen maar spannender, maar ik bewoog enigszins mee en bleef in beweging. Dus stond er iets engs waar ze niet direct langs durfde te lopen, dan liep ik een klein stukje met haar terug en er vervolgens met een flinke boog omheen, met de ruimte die ze nodig had om het niet té eng te vinden. Ik beloonde haar dan verder niet, maar speelde naderhand wel even met haar om de spanning eruit te halen. Spelen wilde ze altijd, dus dat was bij haar ook wel een enorme troef. Dingen die ze echt nog veel te eng vond, waarbij ze serieus doodsangsten uitstond en die niet te omzeilen waren, zoals bruggetjes en hoogtes, daar deed ik nog helemaal niets mee, dan tilde ik haar gewoon even op.

Verder was het wandelen dat we toen deden vooral samen spelen en af en toe wat simpele oefeningetjes doen, daar lag de nadruk op, en niet op meters maken. Dus haar associatie met wandelen was ook al snel: leuk, we gaan samen spelen, waardoor ze ook met een andere houding de deur uit stapte (niet zo op haar hoede). En ze vond andere honden heel leuk, dus ook door juist plekken op te zoeken waar andere honden waren, werd wandelen voor haar steeds meer iets waarbij we ergens naartoe gingen waar we leuke dingen gingen doen en lag de nadruk niet meer zo op die spannende dingen. Dan liep ze dus verwachtingsvol mee, in afwachting van het leuks dat we gingen doen, waardoor bij haarzelf die focus ook niet zo lag op wat er allemaal eventueel spannend was. Dat leuke kan natuurlijk van alles zijn als ze nog niet wil spelen, bijvoorbeeld naar een plek toe gaan waar ze altijd brokjes mag zoeken, een plek waar mensen zijn die ze leuk vindt, etc. Zo'n standaard routine van iets bijzonder leuks koppelen aan het gaan wandelen werkte bij Mila erg goed.

[Smoushond]

Oh ja dat happen vreselijk. Ik ben het alweer vergeten maar Bertus was echt erg en duurde toch wel tot na het wisselen nog even door

Het is wel een goed teken ,ze voelt zich thuis

[Pallas]

Mijn tips?
1. Geef het tijd. Ranja is nog jong en ontwikkelt zich razendsnel.
2. Type het hier! Op magische wijze is het dan volgende week al een stuk minder (waarschijnlijk door regel 1).

[Inge O]

Inderdaad minder doen in plaats van meer. Telkens dat ze het gevoel krijgt dat iets spannend is (té spannend dus voor haar) bevestigt ze zich voor een deel in die angst en in het feit dat de wereld eng is en zo wordt het niet makkelijker maar moeilijker om er doorheen te komen.

Socialiseren is voor mij 'pup het gevoel geven dat er niks is om bang voor te zijn' - bij een dappere pup kan je meteen alles om hen dat besef te geven en bij een gevoeliger pup kan je tijdelijk alléén wat ze helemaal aankunnen.

ze zijn bij een puppy speeltuin geweest, maar dat vond geen van de pups eigenlijk spannend (op 1 na). Maarja toen waren ze inderdaad met zn elven

Niet alleen het in groep zijn speelt dan, maar zeker ook hun leeftijd. Zo tussen de 3 weken en 7-8 weken zitten pups in hun meest open fase ooit. Die extreme openheid is nodig (en dat zie je bij alle dieren, zelfs prooidieren) want zonder die 'naïeve dapperheid' zouden ze allemaal in hun hol/nest blijven zitten en dat is uiteraard niet de bedoeling.
Zie je overigens ook bij kinderen, zelfs als die al op een leeftijd zijn dat ze best weten dat bv. vallen serieus pijn kan doen zitten ze er totaal niet mee om toch weer telkens dat risico te lopen - daar denk je als je 30 bent ook wel anders over .
Om maar te zeggen : de pup die je nu ziet is (tijdelijk) niet dezelfde pup die je in het nest zag.

[Omega]

Ze was overigens al een paar weken hier voordat we structureel de buurt in gingen. Overdag ging ze wel mee met mijn hus, gedeeltelijk in de kar, en dat was dan genoeg voor die dag. Ging ze niet mee met de hus dan gingen we een stukje in de buurt lopen. Voor de rest was de achtertuin groot genoeg om te ontdekken en puppedingen te doen.

Nu Quinta bijna 5 maanden is gaat ze als een speer, als de basis veilig is en ze ouder worden komt het bijna vanzelf.
Veel mensen roepen maar over zo jong mogelijk zo veel mogelijk laten zien, dat is helemaal niet goed.
Het is bij Luna & Balu ook nog goed gekomen, die waren 3 toen we ze kregen.

[Jackira]

Ik vind het eigenlijk wel heel normaal puppengedrag. Als ik terugdenk aan de puppentijd van mijn honden hadden ze bijvoorbeeld allemaal moeite met van huis weggaan.

Dus de eerste periode droeg ik ze een stuk van het huis af en vanaf daar liepen we weer terug naar huis. Dat wilden ze graag dus dat was geen probleem. En volgens mij is er ook een angsfase bij pups. Of is dat tegenwoordig weer anders?

Ik denk dat je vooral zelf niet heel veel aandacht moet geven aan het onzekere en er niet teveel mee hoeft te doen. Een goede band opbouwen en leuke dingen doen, veel spelen en haar laten "winnen". De rest komt vanzelf. Het hoeft niet zo snel. Ze hoeft nog niet zelfverzekerd te zijn, ze moet alleen weten dat ze altijd op jou kan rekenen. En ze hoeft nu nog niet de hond te zijn die jij graag wil dat ze wordt. Ze mag gewoon zichzelf zijn en jij helpt haar zodat ze het gedrag kan laten zien wat jij graag wil zien als ze later groot is. Maar wel op haar manier.

Al mijn honden konden als pup wel onzeker zijn maar dat zijn ze nu absoluut niet meer.

[mijke]

Aaarrrgh ik had op iedereen een heel relaas teruggeschreven en toen kwam de peuter en die deed iets en nu is alles weg

Nouja in het kort: bedankt voor de tips allemaal

[Ybbihs]

Ik ben met Snuck de eerste 2-3 weken zoiets nauwelijks buiten de tuin geweest. De indrukken binnen en in de tuin waren meer dan genoeg. En binnen en in de tuin deed ik kleine oefeningetjes voor lichaamsbesef en zelfvertrouwen. Hij vond de wereld buiten ook maar spannend, en na een tijdje gekeken met mini rondjes en was de wereld een stuk minder spannend. Van daaruit het buiten zijn weer verder opgebouwd.

[ellen en de birmanen]

Ik verbaas me er altijd een beetje over hoeveel er nagedacht wordt en geanalyseerd wordt in die puppenfase.
Doe een spelletje, wandel een rondje, til je hond als hij even niet meer wil of het gewoon te lang duurt.

bij je kinderen analyseer je toch ook niet ieder moment dat er even angstig gereageerd wordt of als je dreumes onzeker is wat ze doet?
Dan handel je toch gewoon even hup kind op de arm en door.
Waarom zou dat met een pup anders moeten zijn? waarom moeten er dan opeens oefeningen gedaan worden om zelfvertrouwen te vergroten.
Je hebt een gezond gefokte hond (ga ik even van uit). Uit stabiele ouders (ga ik van uit).
Die hele ontwikkeling doorlopen ze prima vanzelf.

Gewoon even terug naar normaal doen en niet overal continu bij nadenken of je het wel goed doet. De gemiddelde hond (en dan de 'keiharde' werkers even uitgesloten) kan echt wel een foutje in de opvoeding hebben hoor en daar kijk je later wel weer doorheen.

Ik heb al mijn pups nog nooit op micro management gezeten. En het zijn allemaal stabiele relaxte honden geworden.
Gewoon de rondjes lopen en vindt je het eng? Prima... morgen vindt je weer heel iets anders eng. Ik ga daar echt niet iedere keer interventies op uitzetten.
Het leven is ook gewoon even zoals het is. Leert je hond van schakelen.

echt he, dit scheelt mij typen. dit is zo waar. denk niet na maar volg je gevoel en grijp in als het nodig is.

[Nanna]

ze hoeft nu nog niet de hond te zijn die jij graag wil dat ze wordt.

[Smoushond]

Jaa dat is echt heel leuk inderdaad!

Heeft iemand nog tips om aan Ranja haar zelfvertrouwen te werken? En dan bedoel ik met name op straat. Wat ik nu doe is elke avond als de kinderen op bed zijn met haar een stukje door de wijk. Ze zit dan aan een lange lijn (met tuigje) en mag min of meer zelf de route bepalen. Overal snuffelen zo veel ze wil. Dat helpt wel iets, maar wellicht weet iemand nog iets beters of iets anders om met haar te doen?

Kinderen meenemen

[Flo]

Wat is ze mooi en wat doet ze al veel goed

Als ze wat ouder is kun je misschien eens de baasjes van een paar leuke stabiele sociale honden uit de buurt vragen of je regelmatig samen kunt wandelen. In een 'goed voorbeeld' roedel voelt een pup zich vaak al snel veilig en als de roedel iets niet spannend vindt dan neemt een pup dit vaak als vanzelfsprekend over.

Leuk om Ranja zo te volgen in je topic. Ik weet met Flo als pup nog wel dat ze bijna alleen maar ging stilstaan (of ze ging er bij zitten of liggen ) en dan eindeloos kijken. Het schoot voor geen meter op dat 'wandelen' met een pup. Ik dacht dan wel eens gaat deze ooit wel eens gewoon normaal een eind meelopen Gelukkig is dat helemaal goed gekomen, maar op dat moment leek die fase echt heeeel lang. Flo liep wel altijd heel graag op met honden uit de buurt.

[Inge O]

k verbaas me er altijd een beetje over hoeveel er nagedacht wordt en geanalyseerd wordt in die puppenfase.

Ik niet. Het is hier een hondenforum, is het dan zo raar dat er - naast ergernissen en ooglidcorrecties en tatouages - ook nog eens wat overpeinzingen over honden aan bod komen?

Ik heb het zelf helemaal niet voor 'een project maken van een pup', maar ik heb niet het gevoel dat Mijke daarmee bezig is - en zelfs dan nog, dan was ze hier niet de eerste en vast ook niet de laatste.

Is het zo gek als je voor het eerst een pup hebt en je stelt wat - in mijn ogen redelijk normale - vragen?

[Smoushond]

Nee ik vind het niet raar en zou dus echt met de kinderen samen op pad gaan.
Lekker samen alles gaan ontdekken

[Omega]

Ik liep tegen dingen aan met pup, maak er geen project van maar heb gedeeld hoe ik het verder heb aangepakt.