Zelfvertrouwen

[~Suzanne~]

Onze instructrice is de spoorloopster en wij werken met walky talky, zodra ik aan Nisvan merk dat hij van het spoor af is , overleggen we , en dat is meestal een stukje terug lopen en kijken wat hij doet. Echt geen aanwijzing van je moet rechtdoor of linksaf of zo, ze laat de hond aan het werk . Zelf neemt ze haar route op en ik werk ook met een topo app, zodat we na afloop precies kunnen zien hoe we gelopen hebben.

dit kan alleen als je eest (samen) goed geleerd hebt om naar de hond te kijken. Ik vind het zelf van essentieel belang dat een instructrice meekijkt!
Zeker in de aanleerfase.

suzanne

[blondie]

Bedankt voor de tips. Beetje late reactie want was een paar dagen weg en toen het topic vergeten.

Mantrailen, kun je dat ook (enigszins) in je eentje doen? Ik werk te onregelmatig om bij een cluppie te gaan en ik had al eens gekeken maar op m'n enige vaste vrije dag in de week zijn er geen cursussen in de buurt. Of gewoon speuren door een spoortje uit te leggen? Is er ergens een goede tutorial met de basiskennis hierover?

Het boek De neus van de hond van Ruud Haak is een fijn en interessant boek.
Daarin wordt volgens mij ook het aanleren van het leren volgen van een spoor uitgelegd. Bij IPO/IGP leer je ook een spoor volgen, juist bij het aanleren gebruiken ze eerst de voetsporen van de baas (al weet ik niet of dat inmiddels is veranderd..)
Wij leerden aan om bij een beginpunt wat dieper aan te zetten, en dan bij de volgende stappen voertje in je voetstap te leggen om de zoveel stappen.
Beginnen met een rechte lijn.
Bij aanleren vrij snel je hond erbij halen en kort erbij lopen als de hond de voetstappen en dus ook beloning vindt in de voetstap zie je dat zijn neus feitelijk al per stap het spoor gaat volgen. Braven met je stem naast dat hij zijn voertje vindt. Op het eind leg je een grote beloning neer of beloon je met een speeltje wat hij leuk vindt om even te ontladen.
Als dat goed gaat, ga je de voerbeloning verminderen op de voetstappen en wat later kun je een L vorm lopen zodat hij ook een hoek leert kennen.
Op een bepaald moment maak je de sporen langer en met wat meer vormen, maar laat je ook het spoor even langer liggen.
Zorg wel voor een plekje waar niet de halve wereld heeft gelopen als je gaat beginnen met aanleren, dat is te moeilijk nog voor een hond die moet gaan snappen wat de bedoeling is.

Zo is het mij althans aangeleerd ooit. En nog wat dingen om op te letten zoals windstand en zo, maar als het goed is staat dat in boek van Ruud Haak ook beschreven.

[Inge O]

Daarin wordt volgens mij ook het aanleren van het leren volgen van een spoor uitgelegd. Bij IPO/IGP leer je ook een spoor volgen,

Het IPO-speuren is totaal niet te vergelijken met het mantrailen-speuren, ze gebruiken voor allebei hun neus maar daar stopt ook wel elke vergelijking.

[Diana]

Bedankt voor de tips. Beetje late reactie want was een paar dagen weg en toen het topic vergeten.

Mantrailen, kun je dat ook (enigszins) in je eentje doen? Ik werk te onregelmatig om bij een cluppie te gaan en ik had al eens gekeken maar op m'n enige vaste vrije dag in de week zijn er geen cursussen in de buurt. Of gewoon speuren door een spoortje uit te leggen? Is er ergens een goede tutorial met de basiskennis hierover?

Het boek De neus van de hond van Ruud Haak is een fijn en interessant boek.
Daarin wordt volgens mij ook het aanleren van het leren volgen van een spoor uitgelegd. Bij IPO/IGP leer je ook een spoor volgen, juist bij het aanleren gebruiken ze eerst de voetsporen van de baas (al weet ik niet of dat inmiddels is veranderd..)
Wij leerden aan om bij een beginpunt wat dieper aan te zetten, en dan bij de volgende stappen voertje in je voetstap te leggen om de zoveel stappen.
Beginnen met een rechte lijn.
Bij aanleren vrij snel je hond erbij halen en kort erbij lopen als de hond de voetstappen en dus ook beloning vindt in de voetstap zie je dat zijn neus feitelijk al per stap het spoor gaat volgen. Braven met je stem naast dat hij zijn voertje vindt. Op het eind leg je een grote beloning neer of beloon je met een speeltje wat hij leuk vindt om even te ontladen.
Als dat goed gaat, ga je de voerbeloning verminderen op de voetstappen en wat later kun je een L vorm lopen zodat hij ook een hoek leert kennen.
Op een bepaald moment maak je de sporen langer en met wat meer vormen, maar laat je ook het spoor even langer liggen.
Zorg wel voor een plekje waar niet de halve wereld heeft gelopen als je gaat beginnen met aanleren, dat is te moeilijk nog voor een hond die moet gaan snappen wat de bedoeling is.

Zo is het mij althans aangeleerd ooit. En nog wat dingen om op te letten zoals windstand en zo, maar als het goed is staat dat in boek van Ruud Haak ook beschreven.

Dit is natuurlijk wel echt een andere manier van speuren dan zoals dat met mantrailen en praktijkspeuren gebeurt, waarbij een hond het veel meer op zijn eigen voorkeursmanier mag oplossen (werken met verwaaiing, etc.) en niet strak op het spoor hoeft te blijven. Ik denk dat neuswerk en daarin succeservaringen behalen, en samen leuk en ontspannen bezig zijn, voor een onzekere hond sowieso een prima bezigheid is, maar dat júist de hond het op z'n eigen manier laten doen, zelf naar oplossingen laten zoeken (uiteraard soms met wat hulp als het nodig is) voor onzekere honden nog een behoorlijke meerwaarde heeft.

[Diana]

Ik ben vandaag Spuit elf

[Inge O]

Ik ben vandaag Spuit elf

Nee hoor , onderstaande is een waardevolle toevoeging :

maar dat júist de hond het op z'n eigen manier laten doen, zelf naar oplossingen laten zoeken (uiteraard soms met wat hulp als het nodig is) voor onzekere honden nog een behoorlijke meerwaarde heeft.

[blondie]

Dames, ten eerste zeg ik nergens dat mantrailen hetzelfde is als het IPO speuren. Het boek waar ik naar refereer behelst diverse disciplines van het speuren, niet alleen de "IPO manier".


Mijn reactie was eigenlijk omdat Sandra vroeg of ze ergens zonder training of club een begin zou kunnen maken met speuren, dat men daarbij alleen op mantrailing doelde ontging me.

[blondie]

x

[blondie]

Ik vind igp speuren echt totaal niets met speuren te maken eigenlijk. Het is ontzettend knap hoor en fantástisch om een hond die het echt goed kan en graag doet zoals mijn Runar geweest, bezig te zien. Maar hun keuze is het helemaal niet.
Om zelfvertrouwen te kweken zou ik dus zeker geen igp speuren aanraden. Dat is immers volledig naar de hand van de mens gezet en is dus net niet wat je zoekt als je ze wil leren vertrouwen in hun eigen kunnen.
Zelf iets uitzoeken op hún manier en daar succes mee boeken dus.

Maar de basis van het leren van volgen van een voetspoor is toch hetzelfde of dat ook niet?

[Inge O]

Ik vind igp speuren echt totaal niets met speuren te maken eigenlijk. Het is ontzettend knap hoor en fantástisch om een hond die het echt goed kan en graag doet zoals mijn Runar geweest, bezig te zien. Maar hun keuze is het helemaal niet.
Om zelfvertrouwen te kweken zou ik dus zeker geen igp speuren aanraden. Dat is immers volledig naar de hand van de mens gezet en is dus net niet wat je zoekt als je ze wil leren vertrouwen in hun eigen kunnen.
Zelf iets uitzoeken op hún manier en daar succes mee boeken dus.

Maar de basis van het leren van volgen van een voetspoor is toch hetzelfde of dat ook niet?

Nee, want bij mantrailen moeten ze geen voetspoor volgen, ze mogen er rustig meters naast lopen.

[Diana]

Ik vind igp speuren echt totaal niets met speuren te maken eigenlijk. Het is ontzettend knap hoor en fantástisch om een hond die het echt goed kan en graag doet zoals mijn Runar geweest, bezig te zien. Maar hun keuze is het helemaal niet.
Om zelfvertrouwen te kweken zou ik dus zeker geen igp speuren aanraden. Dat is immers volledig naar de hand van de mens gezet en is dus net niet wat je zoekt als je ze wil leren vertrouwen in hun eigen kunnen.
Zelf iets uitzoeken op hún manier en daar succes mee boeken dus.

Maar de basis van het leren van volgen van een voetspoor is toch hetzelfde of dat ook niet?

Nee, want bij mantrailen moeten ze geen voetspoor volgen, ze mogen er rustig meters naast lopen.

Ik heb natuurlijk nooit IPO-speuren gedaan, maar bij praktijkspeuren werd het niet aangeleerd met voertjes op voetstappen. Ik weet niet hoe het werkt bij honden die weinig geneigd zijn om hun neus te gebruiken, maar zowel Mila als Amy gingen uit zichzelf hun neus gebruiken om 'het slachtoffer' te vinden. De beloning werd gegeven door het slachtoffer (voer bij Amy, speeltje bij Mila). Dat begon met een eenvoudig en kort spoortje, waarbij de speurjuf wegrende om de hond alert te maken en te willen laten volgen en zoeken, maar binnen één les ook al spoortjes met meerdere kruisingen. Zelfs een hond als Mila, die van nature helemaal niet zo veel haar neus gebruikt, deed dat gewoon automatisch omdat ze het slachtoffer niet meer kon zien. En als ze eenmaal weten dat de beloning bij het slachtoffer te halen is, is die motivatie om die persoon te gaan zoeken natuurlijk meteen heel groot.
Maar hoe de hond dat spoor daadwerkelijk uitwerkt, kan wel flink verschillen. Mila was langzaam en nauwkeurig, Amy had altijd haast, was slordiger, speurde veel met haar neus vrij hoog in de lucht, maar was ook meteen veel zelfstandiger door bijvoorbeeld bij kruisingen direct zelf terug te lopen als ze het spoor kwijt was en door al ruim van tevoren te anticiperen als ze rook dat het spoor verderop een bocht maakte bijvoorbeeld.

[Inge O]

Ik heb natuurlijk nooit IPO-speuren gedaan, maar bij praktijkspeuren werd het niet aangeleerd met voertjes op voetstappen. Ik weet niet hoe het werkt bij honden die weinig geneigd zijn om hun neus te gebruiken, maar zowel Mila als Amy gingen uit zichzelf hun neus gebruiken om 'het slachtoffer' te vinden. De beloning werd gegeven door het slachtoffer (voer bij Amy, speeltje bij Mila). Dat begon met een eenvoudig en kort spoortje, waarbij de speurjuf wegrende om de hond alert te maken en te willen laten volgen en zoeken, maar binnen één les ook al spoortjes met meerdere kruisingen. Zelfs een hond als Mila, die van nature helemaal niet zo veel haar neus gebruikt, deed dat gewoon automatisch omdat ze het slachtoffer niet meer kon zien. En als ze eenmaal weten dat de beloning bij het slachtoffer te halen is, is die motivatie om die persoon te gaan zoeken natuurlijk meteen heel groot.
Maar hoe de hond dat spoor daadwerkelijk uitwerkt, kan wel flink verschillen. Mila was langzaam en nauwkeurig, Amy had altijd haast, was slordiger, speurde veel met haar neus vrij hoog in de lucht, maar was ook meteen veel zelfstandiger door bijvoorbeeld bij kruisingen direct zelf terug te lopen als ze het spoor kwijt was en door al ruim van tevoren te anticiperen als ze rook dat het spoor verderop een bocht maakte bijvoorbeeld.

Dat was exact hoe die meneer van de politie (zie mijn hogere post ivm. studenten) tewerk ging, en bij alle honden lukte dat meteen (vond ik ook de beste methode, om een aantal redenen). Groot was dan ook mijn verbazing toen de paar jaren erna de mevrouw van het leger het hélemaal anders aanleerde : spoorlegger legde (eerst in het zicht van de hond) het spoor, deed (bij de eerste spoortjes) hier en daar alsof ze een snoepje op het spoor legde om de hond te motiveren om te speuren en aan het eind lag het snoepje. Ik vond dat een veel minder logische methode maar ze werkte ook super, vooral 'Lax had er haar zieltje aan verloren <3 .

(aan het einde Mafje, beter kon ze echt niet laten zien dat het haar echt om het spoor te doen was )

[Inge O]

k heb natuurlijk nooit IPO-speuren gedaan, maar bij praktijkspeuren werd het niet aangeleerd met voertjes op voetstappen.

Bij IPO gaat het om 'supernetjes speuren', met de nadruk op 'supernetjes'. Elke voetstap moet genomen worden, het hoofd van de hond wordt met de riem tussen de poten naar beneden gehouden, ook het tempo wordt door de geleider bepaald : het moet allemaal traag en volgens de wetten van de meetkunde - echt niet mijn ding.

[Diana]

k heb natuurlijk nooit IPO-speuren gedaan, maar bij praktijkspeuren werd het niet aangeleerd met voertjes op voetstappen.

Bij IPO gaat het om 'supernetjes speuren', met de nadruk op 'supernetjes'. Elke voetstap moet genomen worden, het hoofd van de hond wordt met de riem tussen de poten naar beneden gehouden, ook het tempo wordt door de geleider bepaald : het moet allemaal traag en volgens de wetten van de meetkunde - echt niet mijn ding.

Voor Amy zou dat ook niets zijn, dat staat haaks op haar manier van speuren (snel, ietwat slordig en scannend, zelden met de neus aan de grond) en haar zelfstandigheid. Ik denk dat ze het dan zelfs helemaal niet echt leuk zou vinden en er gedemotiveerd van zou raken.

[Diana]

Ik heb natuurlijk nooit IPO-speuren gedaan, maar bij praktijkspeuren werd het niet aangeleerd met voertjes op voetstappen. Ik weet niet hoe het werkt bij honden die weinig geneigd zijn om hun neus te gebruiken, maar zowel Mila als Amy gingen uit zichzelf hun neus gebruiken om 'het slachtoffer' te vinden. De beloning werd gegeven door het slachtoffer (voer bij Amy, speeltje bij Mila). Dat begon met een eenvoudig en kort spoortje, waarbij de speurjuf wegrende om de hond alert te maken en te willen laten volgen en zoeken, maar binnen één les ook al spoortjes met meerdere kruisingen. Zelfs een hond als Mila, die van nature helemaal niet zo veel haar neus gebruikt, deed dat gewoon automatisch omdat ze het slachtoffer niet meer kon zien. En als ze eenmaal weten dat de beloning bij het slachtoffer te halen is, is die motivatie om die persoon te gaan zoeken natuurlijk meteen heel groot.
Maar hoe de hond dat spoor daadwerkelijk uitwerkt, kan wel flink verschillen. Mila was langzaam en nauwkeurig, Amy had altijd haast, was slordiger, speurde veel met haar neus vrij hoog in de lucht, maar was ook meteen veel zelfstandiger door bijvoorbeeld bij kruisingen direct zelf terug te lopen als ze het spoor kwijt was en door al ruim van tevoren te anticiperen als ze rook dat het spoor verderop een bocht maakte bijvoorbeeld.

Dat was exact hoe die meneer van de politie (zie mijn hogere post ivm. studenten) tewerk ging, en bij alle honden lukte dat meteen (vond ik ook de beste methode, om een aantal redenen). Groot was dan ook mijn verbazing toen de paar jaren erna de mevrouw van het leger het hélemaal anders aanleerde : spoorlegger legde (eerst in het zicht van de hond) het spoor, deed (bij de eerste spoortjes) hier en daar alsof ze een snoepje op het spoor legde om de hond te motiveren om te speuren en aan het eind lag het snoepje. Ik vond dat een veel minder logische methode maar ze werkte ook super, vooral 'Lax had er haar zieltje aan verloren <3 .

(aan het einde Mafje, beter kon ze echt niet laten zien dat het haar echt om het spoor te doen was )

Ja, en er zijn natuurlijk meerdere wegen die naar Rome leiden. Ik heb alleen bij één docent lessen gevolgd, dit was dus haar aanpak en die werkte goed bij mijn honden. Maar voor honden die niet meteen zelf initiatief nemen of niet direct hun neus gebruiken, is de manier van jouw filmpje misschien veel duidelijker.
Wel leuk om te zien dat Mafje heel duidelijk is: ik ben er hoor, ik heb het einde gevonden, wat wil je nu eigenlijk nog meer van mij?

[Inge O]

Ja, hoe Amy speurt, dat is het echte mantrailen ! En hahaha, onderweg even een muisje meepikken moet toch kunnen hè , maar ook dat kan haar amper uit haar concentratie brengen .

Ja, en er zijn natuurlijk meerdere wegen die naar Rome leiden. Ik heb alleen bij één docent lessen gevolgd, dit was dus haar aanpak en die werkte goed bij mijn honden. Maar voor honden die niet meteen zelf initiatief nemen of niet direct hun neus gebruiken, is de manier van jouw filmpje misschien veel duidelijker.

Nee, toch niet hoor, die andere manier ( = jouw manier) vond/vind ik veel logischer en wordt aan héél veel mantrailende wartjes zo aangeleerd (oa. het broertje van Karma), maar die studentendag had ik mijn eigen honden niet bij me .
Maar ook na het aanleren op deze manier (uit mijn filmpje) wordt het daarna losser hoor (wordt het normale mantrailen), dit is alleen het prille begin om de interesse bij de hond te krijgen en hen te laten snappen dat het om het speuren gaat, en dat lukte beter dan hoe ik het zelf verwachtte.

Wel leuk om te zien dat Mafje heel duidelijk is: ik ben er hoor, ik heb het einde gevonden, wat wil je nu eigenlijk nog meer van mij?

Ja, hahaha, ik snapte er zelf niks van, waarom deed ze niet verder tot ze bij het snoepje kwam ? Nou, omdat ze daar al was en dat hele snoepje haar niet interesseerde .
Ik vond het echt frappant hoe ze niet een beetje ging rondneuzen op mijn aansporen maar echt zo deed van 'nee - gaan we niet doen - jij snapt er niks van '. (Oh, en @Sandra&amp;co , eigenlijk is dit een mooi voorbeeld van hoe het kan werken met die zelfzekerheid : Mafje was/is een heel onzeker kind (kan je ook zien in ht filmpje), maar toch wilde ze het graag én was zij het duidelijk die de touwtjes in handen hield. Het eerste wat ze overigens deed toen ze thuiskwam was één van mijn verse sporen in mijn huisbos uitlopen, ze had de smaak helemaal te pakken ).

[Inge O]

Ze houden hun kop toch echt wel zelf naar beneden hoor, de riem hangt niet aan hun neus
Het is dacht ik ook geen verplichting om onderlangs de riem te hebben, dat weet ik nu niet meer precies, maar het is wel makkelijker.

Ja, reden temeer dat ik die riem tussen de achterpoten door nog onlogischer vind, het is echt zo'n typisch voorbeeld van 'zo hebben we het altijd gedaan dus zo moet het' - zelfs al is het geen verplichting, ik heb het bij het aanleren nooit ergens zonder die riem door de poten gezien.

[jenn90]

Ik ben sinds kort met dakar met detectie begonnen, hij is in dagelijkse situaties wel zeker alleen met sporten (behalve schapen drijven) onzeker over zijn eigen kunnen. Nu 3 lessen verder (om de week/2 weken) een privé les en hij zoekt al zelfstandig een ruimte af en verwijst naar een geurbron en wat heel fijn is dit kan je ook thuis fijn oefenen

[Diana]

Alles waar hij plezier in heeft en succes mee heeft kan daaraan wel bijdragen, denk ik. Mijn honden zijn allemaal wel gegroeid door simpelweg veel succeservaringen.
Arlo is bijvoorbeeld enorm vooruitgegaan van stomme trucjes leren en 'iets kunnen' en daar uiteraard uitgebreid voor beloond worden. Zelfs nagels knippen vindt hij het einde omdat dat voor hem ook een trucje is waar hij zelf een aandeel in heeft (ik ga op de bank zitten met het schaartje, hij komt dan uit zichzelf naast mij op de bank zitten, geeft een poot en we kijken samen naar het nageltje) en dan is hij zo trots als een pauw, echt heel grappig en aandoenlijk. Alles wat hem een gelegenheid geeft om te laten zien 'wat hij kan', vindt hij leuk en daar zie je hem van groeien.
Maar dan heb je het dus over een hond die in het algemeen behoorlijk onzeker was, ik weet niet of dat ook geldt voor Duke? Of is dat alleen in relatie tot groepen honden?
Amy was bijvoorbeeld ook onzeker naar vreemde honden en hoewel zij op den duur echt genoeg zelfvertrouwen had en in veel andere situaties geen onzekere hond meer was, is die onzekerheid t.o.v. andere honden eigenlijk pas echt verdwenen toen zij vaker de ervaring kreeg dat honden luisterden naar haar signalen. Bij honden die dat meteen al deden, was ze ook niet onzeker en meteen op haar gemak.

Mijn honden hebben er allemaal veel aan gehad om heel gedoseerd wel samen dingen te doen die ietwat spannend voor ze waren, en te merken dat ik ze er heus wel veilig doorheen sluisde en dat ik ze nooit aan hun lot overliet of in het diepe gooide. Dus ik laat mijn honden niet veel zelf uitzoeken als ze iets écht spannend vinden, dat soort dingen doen we samen, en ik zorg ervoor dat het goed gaat en dus weer een succeservaring wordt op het lijstje.

[jenn90]

Ja joehoe! Even bij de les blijven mensen. Nog andere tips qua zelfvertrouwen opveizelen?

(...)en wat heel fijn is dit kan je ook thuis fijn oefenen

Nou, zeg dan hóe

Hoe ik het heb aangeleerd gekregen:

Geurbakken open (Ikea heeft goedkope?) op een rijtje dat hij ze kan aflopen dan open en in een van de bakken een voertje en dan weer laten lopen meestal nog 1 a 2 x herhalen dan de deksels erop en weer langs laten lopen en op verwijzing/verstarren uit je dak gaan en bak open en voertje pakken, in dezelfde bak weer voertje en dan bakken wisselen zodat de bak met de geurbron ergens anders staat als hij het idee snapt voeg je een geurbron toe aan de bak met t voertje (ik heb de geur vanille gekozen maar je kan ook steranijs/kaneel ed doen) en weer opnieuw aanzetten als hij sterk iedere keer de juiste bak kan je het voertje halveren of weghalen en voila geur aangeleerd. (Is wel verschillend hoeveel iedere hond aankan en korte sessies zijn uiteraard het handigst). Als die bakken er goed inzitten kan je ze wisselen van hoogtes en dan op een gegeven moment een geurbron verstoppen in een ruimte maar ik begreep van waar ik les kreeg het wel afhankelijk is of er nog aan de verwijzing gewerkt moet worden, en ik vind het zelf fijn om om de paar weken een les te hebben of ik op het goede pad zit.

[Hamilton]

toevallig kwam zaterdag dit artikel van Doggo langs : https://www.doggo.nl/artikelen/recreati ... speurhond/

[GoldenGizmo]

Misschien heb je ook nog iets aan dit ebook:
OPTIMISM ROCKS

[EchoMira]

Misschien heb je ook nog iets aan dit ebook:
OPTIMISM ROCKS

Ik heb dit alleen even 2 minuten gescand en ik ben er nu al blij mee.

Leesbaar maar niet plat en gewoon leuk en waar.
Ik ga het voor echo zo doen. Niet dat die nou zo verlegen is maar met meer vertrouwen komt ze nog beter tot haar recht zoals veel honden van 2 nog niet helemaal recht staan.

[Budkes]

Ja joehoe! Even bij de les blijven mensen. Nog andere tips qua zelfvertrouwen opveizelen?

(...)en wat heel fijn is dit kan je ook thuis fijn oefenen

Nou, zeg dan hóe

Precies wat al gezegd is lekker leuke dingen gaan doen.

Werken met de clicker. Leg ergens een jampotdeksel neer en en snoepje erop. Als hij met de neus het deksel aantikt click en nog een extra snoepje. Dan het snoepje van het deksel af laten, als hij met de neus het deksel aantikken click. Deksel steeds verder weg leggen en langzamerhand uit zicht dan moet hij het zoeken erbij inschakelen. Deksel steeds kleiner maken tot flessendopje, tot muntje etc...

Pionnetje ergens neerzetten en als hij met de neus de pion aantikt click koekje. Hetweer meenemen weglopen en weer sturen naar de pion. Click koekje. Dit kun je uitbreiden naar meer pionnen als hij het "wijscommando" snapt. Dan wijs je naar een pion en als hij de juiste aantikt click koekje.

Zo kun je van alles bedenken waarbij hij het min of meer zelf uit moet vogelen hoe het zit.

Het mantrailen vind ik trouwens geen hogere wiskunde hoor. Je wilt er toch geen wedstrijden mee gaan doen? Je moet wel met 2 mensen zijn en lekker eenvoudig beginnen, qua afstand én vooral qua omgeving, lekker prikkelarm. Eerst even in het zicht de man verstoppen met koekje of speeltje en dan steeds verder uit zicht.

Speuren kun je best alleen. Dan breidt je het zoeken naar de dop in de eerste spelvorm gewoon uit. Je kan ook met voer op het speur beginnen maar ik zou gewon met voorwerpen verder gaan en de clicker. Ik zet met mijn diensthond regelmatig een spoortje met voorwerpen uit tijdens de nachtdienst, laat het even een minuut of twintig liggen en loop het dan uit.

Gewoon 1 op 1 lekker leuke dingen doen waarbij je hem uitdaagt tot nadenken helpt altijd om zijn zelfvertrouwen een boost te geven.

[Marc]

Guus is altijd vol zelfvertrouwen maar is dan vervolgens de pispaal en dat breekt zijn vertrouwen. Ik zelf zie het als inherent aan het hondje omdat hij gelijk heeft. Hij heeft groot gelijk dat hij onzeker is in een groep grote honden. Ervaring heeft hem dat geleerd.

Ik ben benieuwd of je er iets aan kan doen. Ik speel regelmatig met hem en dat geeft hem moed. Maar niet bij honden. Ik denk dat hij een omega hondje is. En dat accepteren heb ik inmiddels gedaan. Hij doet zijn best maar vaak lukt het hem niet om zich echt goed staande te houden als honden op zijn nek gaan zitten.

Ben dus heel benieuwd hoe een hond sociaal sterker wordt met honden door middel van spelletjes met de baas. Ik zie geen enkel verband. Dat omdat Guus naar mensen toe totaal ongeremd en eerder brutaal te noemen is. Dus ik kan hem als mens verder niet sterker maken dan dit en naar honden toe is en blijft hij super sociaal maar wel snel een pispaaltje.