Aan de riem

[Irma]

De laatste Leo liep altijd los ook in het dorp, had de riem wel mee, de kleintjes aangelijnd tot aan het losloopveld. ( of bos) toentertijd,
De andere honden, liep ik nooit mee in het dorp, gingen altijd los in het bos.

[BieneMaya]

Had ik het laatst nog met Mel over. Nikki had een konijn gespot in een bos en ging er joelend achteraan.
Na een paar minuten kwam ze alweer terug dus dat scheelt maar zo,n type is niets voor mij.
Toen we terug liepen richting auto wees ik naar Maya, die los naast me liep, en zei dat ik echt wel dit soort moet hebben.

Maya loopt zo goed als overal los en ik houd ervan ❤

[DomorVerbeuk]

Het heeft niet mijn voorkeur, ik kies de rassen er op uit dat de kans klein is dat loslopen niet gaat en ik wil er ook echt hard voor trainen om het (alsnog) voor elkaar te krijgen al dan niet gedeeltelijk, maar mocht het uiteindelijk niet lukken, is het voor mij geen reden om de hond weg te doen.

Maar er zit voor mij ook een groot verschil tussen beperkt los en nooit los. Nooit los is voor mij hoogstens in een (manege) binnenbak of zelfs dat niet. Beperkt los kan op allerlei manieren:
- niet in de buurt van verkeer/wild/water/honden/katten/mensen (zeker als slechts één/enkele van de factoren een probleem vormt, goed omheen te werken)
- alleen in omheinde velden waarbij een omheining of een heg van 80cm voldoende is
- alleen in omheinde velden met een hek van 1.80 (of zelfs 2.10)
- alleen als er met een groepje honden gelopen wordt die wel bij de baas blijven
- alleen als het rustig is/niet te veel prikkels
- alleen als het bewolkt is zodat er geen schaduwen en lichtflitsen zijn
- alleen met een sleeplijn van 3-5 meter omdat het aanlijnen lastig is (en dus een omgeving waar dit geen probleem oplevert)
- alleen in overzichtelijke gebieden

Bij Nooit los zit ik te denken aan honden die zich echt niet meer laten pakken, ook niet als er een riem achteraan sleept (en dan heb ik het uiteraard niet over de eerste paar maanden in Nederland bij de buitenlandertjes). Aan honden die niet achter 2.10 blijven (en ook daadwerkelijk vertrekken. Niet alleen weten dat ze het op zich kunnen) of zich overal per direct proberen uit te graven om hem te smeren. Aan honden die zeer gemakkelijk agressief worden, ook naar de eigenaar, als ze loslopen (al zou ik die sowieso ook altijd muilkorven buiten de woning/kennel). Dat zijn voor mij de "Nooit los" honden en dat zou ik wel moeizaam vinden. Maar dat zijn ook honden die ik waarschijnlijk zou laten inslapen als het niet gaat bij mij. De groep eigenaren die daar verantwoord mee om kan gaan is mij te klein. Ik hoop echter dat ik nooit zo'n hond krijg.

Noa was een enorme uitdaging doordat zij zo veel triggers had. En dat hebben we een heel eind om kunnen buigen tot iets hanteerbaars, maar doordat haar hobby ook zo gevaarlijk was (auto's jagen, dus ongelukken veroorzaken), heeft ze toch buiten de omheining weinig losgelopen de tweede helft van haar leven. Zeker omdat we toen ook al permanent op de boerderij woonden en ze 4-5 dagen per week 's ochtends mee ging op de (met schapengaas omheinde) wei waar ze in principe los liep. Dat vond ik echt wel spijtig, maar tegelijkertijd was het zo ook prima te doen.

Emma loopt het meerendeel van de tijd los. Ironisch genoeg ligt ze juist binnen vrij veel vast, op kantoor, want ze wil iedereen begroeten door op te springen en niet iedereen is daar van gediend (80+% wel en die moedigen het juist ook aan, dat maakt het afleren zo lastig). Ze luistert behoorlijk en laat zich gemakkelijk aanlijnen. Ook blijft ze behoorlijk rechts (ik loop ook rechts), waardoor onverwachte fietsers gewoon kunnen passeren, want daar gaat ze ook niet achteraan (al probeer ik haar wel aan te lijnen voor de zekerheid, maar zeker wielrenners mis ik een enkele keer).

[Petra]

Ik heb Abby, die zou absoluut never nooit los mogen lopen volgens de vorige eigenaar.
Binnen een paar weken zag ik dat ze steeds meer op me ging letten tijdens de aanlijnwandelingen en heb ik haar op een veilige plek gewoon los gemaakt.
Een paar keer geroepen, en ze kwam als een malle aan gerend. Eenmaal bij mij kreeg ze snoep en dat is voor haar heel belangrijk.
Toen ik zag dat haar neus wat te veel naar de grond ging en ik haar aandacht dus minder makkelijk kreeg, heb ik haar weer aangelijnd.
Ik ben heel blij dat ze het geleerd heeft, want ik gun het ze allemaal om lekker de poten te kunnen strekken en flink te kunnen snuffelen.
Als ze het nooit geleerd zou hebben, zou ik het voor mezelf geen ramp hebben gevonden, want daar zijn lange lijnen voor uitgevonden.

Kortom: ik vind het erg fijn als ze los kunnen lopen, maar als het niet kan is het jammer maar geen ramp.

[Loraine]

Ik heb er twee die niet overal los kunnen, de een omdat hij doodleuk naar de weg loopt en voor auto's gaat staan, de ander omdat ze blind achter konijnen aanvliegt.
Beide komen weinig los, en als ze buiten het omheinde losloopveld los gaan dan om en om want Mahdu gaat de boel op stelten zetten en trekt Dívka erin mee.
Ik moest wat creatiever denken om te zorgen dat beide honden hun ei kwijt kunnen, dat heb ik opgelost met snuffelrondes, zwerven door de wijk, lange stukken te lopen met Dívka en Mahdu dan mee in de buggy, fietsen met Dívka etc.

Ik vind het fijn als ik een hond heb die makkelijk los kan maar ik merk met mijn huidige honden dat het geen noodzaak is zolang je niet alleen maar blokjes om loopt ofzo.

[Diana]

En toch zou ik ooit nog heel graag een windhond willen, je weet dan dat de kans groot is dat die ook maar beperkt los kan, maar er zijn ook exemplaren waarbij het wel kan.

Als je het maar bij één windhond laat en dan nog van de westerse tak, kan die eigenlijk probleemloos los. Hier in de buurt lopen nu opeens opvallend veel Whippets en die lopen allemaal gewoon los. Niets aan de hand.

Iets westers ja.
Een zichtjager lijkt me eigenlijk ook 'makkelijker' te hanteren dan een hond die het spoor volledig uitwerkt, maar misschien vergis ik me daarin.

Ik vind het echt véél makkelijker. Nu ben ik ook wel gezegend met Arlo, hij is echt het braafste jongetje van de klas en vindt luisteren leuk, leuk, leuk!
Hij heeft wel zichtjagersinstinct en gaat soms ook wel op zijn neus over, maar is direct terug te roepen en is er dan binnen 10 seconden al niet meer mee bezig. Hij is ook veel minder fanatiek dan Amy.
Amy gaat het zelf zoeken en dan zit ze ook al helemaal in jachtmodus, plus ze vindt altijd wel iets, plus ze heeft dan ook nog vaak succes gehad met het daadwerkelijk pakken. Als je haar haar gang laat gaan, vangt ze letterlijk elke wandeling wel iets. Bij Amy is het dus vooral een kwestie van haar uit die jachtmodus houden, want als ze daar eenmaal in zit, dan is de kans groot dat er doden vallen, en is ze daar ook niet zomaar weer uit, ook de wandelingen daarna niet. Ze loopt totaal niet weg, ze is nooit lang uit zicht geweest, blijft in de gaten houden waar ik ben en komt direct weer naar me toe als de achtervolging afgelopen is, dus dat is het probleem niet, maar het jagen loopt bij haar binnen de kortste keren de spuigaten uit.

[Zamunda]

Liever niet. Ik doe er mijn best voor dat ze wel los kunnen lopen en ik geniet ontzettend van een losloopwandeling (vind het echt heel anders dan aangelijnd, ondanks 10m flexen). Maar als het niet kan en lukt dan zou ik de hond er niet voor wegdoen en het ook geen groot probleem vinden.

Ik zou het wel een groot probleem vinden als de hond ook niet los in de tuin zou kunnen.

Maar nu heb ik dus 1 Galgo waar ik ruim 2,5 jaar mee bezig ben om de ene na de andere blessure te laten herstellen (2x achillespees en 1 keer rug). Ze heeft al die tijd letterlijk maar een paar keer kunnen rennen, tussen de blessures door. Ze is nu weer zover hersteld dat ze los zou kunnen. Maar haar lijf is beschadigd en de kans dat ze weer geblesseerd raakt is groot. Maar ze wil zo graag en het doet haar geestelijk ook zoveel goeds als ze weer los zou kunnen rennen. Dilemma dus.

Dat is wel een onwijs rotdilemma. Want de kans dat het misgaat lijkt heel erg groot en dan zit ze nog weer maanden met de gevolgen. Maar oh wat gun je het zo hè, dat rennen van een windhond is echt geweldig (maar ook best eng vind ik).

[Dirkje]

Het lijkt me voor een hond verschrikkelijk om altijd hand in hand te moeten lopen. Ik denk dat het ook schadelijk is voor een hond om niet op eigen benen te leren staan.

[Hewi]

Ik mag ze erg graag los hebben , de meeste konden dat wel alleen Leo liep in drukke gebieden aangelijnd.

Ko kan eigenlijk overal los. Ik vind het zelf enorm genieten om zo'n hond een beetje zijn eigen gang te laten gaan en rustig kunnen snuffelen .

[EchoMira]

En toch zou ik ooit nog heel graag een windhond willen, je weet dan dat de kans groot is dat die ook maar beperkt los kan, maar er zijn ook exemplaren waarbij het wel kan.

Als je het maar bij één windhond laat en dan nog van de westerse tak, kan die eigenlijk probleemloos los. Hier in de buurt lopen nu opeens opvallend veel Whippets en die lopen allemaal gewoon los. Niets aan de hand.

Iets westers ja.
Een zichtjager lijkt me eigenlijk ook 'makkelijker' te hanteren dan een hond die het spoor volledig uitwerkt, maar misschien vergis ik me daarin.

Nee hoor, dat klopt.
Whippets zijn geboren najagers van wat ze zien. In geurtjes en zoeken hebben ze de interesse die elke hond heeft. Dat moet je ze gewoon niet laten doen. Net zoals je een jack russell geen rietkragen uit gaan laten kammen.

Je hebt er eigenlijk alleen last van als er vluchtend wild in beeld is. Ik roep ze af en toe gewoon even terug. Heel hard zodat hazen en reewild er 200 meter verderop al stilletjes vandoor gaan. De honden hebben ze dan niet eens gezien.
Het is wel echt heel goed opletten. Suf op je telefoon kijken kan niet maar daar heb ik geen moeite mee. Ik kijk graag om me heen.

[Marlett]

Ik wou dat het kon, altijd los. Met Charlie ben ik een eind gekomen, die kan ook op de parkjesronde in de buurt los, met een sleeplijntje zodat ik hem toch snel kan pakken als er iets is waardoor aanlijnen beter is. Met Tosca is het me niet gelukt. Ik denk dat ik dat in het begin echt verkeerd heb aangepakt waardoor ze te veel succes heeft gehad met wegrennen. Het is me niet meer gelukt om dat terug te buigen.

Ik merk wel dat ze minder onstuimig is nu ze wat ouder wordt, dus ik heb wel de hoop dat er weer meer mogelijk is op den duur. Voor nu moet ze het hebben van omheinde velden en het dijkje waar niemand loopt. Maar lekker los het bos in, ik peins er niet over....

Met Charlie kan dat wel en daardoor weet ik ook dat ik bij een eventuele nieuwe hond daar wel echt op ga selecteren qua ras en er qua training veel beter op ga zitten. Ik vind het namelijk zo veel leuker. Uiteraard ga ik Tosca er niet om wegdoen, maar nog een keer zo'n hond, dat hoeft van mij niet.

[CatnDog]

Ik heb gestemd op 'anders'. Als je het van tevoren zou weten, zou ik de keuze niet maken voor een hond die niet loskan.
Zeno loopt meestal aangelijnd en hij gaat alleen los als ik overzicht heb en er geen andere honden in de buurt zijn. (En er zijn nogal veel honden in de regio.) Dat vind ik jammer, maar ik weet 100% zeker dat hij vrolijk in het leven staat en daar niet onder lijdt.

[Nanna]

Ik zie het al dat Springer Spaniel Django alleen maar aan de riem uit mag. Dat beest gaat dood.
Als ik met die hond vijf kilometer loop heeft hij er ondertussen 125 afgelegd
Piffelpaffelpuffelen, loopt er nog een nijn dat ik kan….eh….knuffelen. En maar gillen.

[Gonnie]

In geen enkel geval wil ik een hond die niet los kan.
Door de wijk naar het bos lopen met aangelijnde honden vind ik al een crime.

Precies, ik zeg al vaak tegen Gerard dat als er ooit een wet komt dat honden niet meer los mogen, dit de laatste honden zijn. Dan hoef ik echt geen honden meer.

[_Tiny_]

Nee dat zoek ik niet in een hond. Rassen die daar om bekend staan mijd ik al. Wanneer ik dan toch nog een hond zou treffen die niet los kan zou ik er alles aan doen om het toch mogelijk te maken. Lukt het met trainen nog niet ga ik wel elke week iets afhuren ofzo, maar los zal ie.

[Inge O]

Maar rennen is zijn leven en dat kan ik hem niet afpakken. Dat doet echt aan de kwaliteit van z'n leven af.

Los van het feit dat het voor een hond leuk is om even een poos helemaal zijn eigen agenda te hebben (op mentaal contact met de baas na) denk ik dat het fysiele aspect inderdaad ook erg zwaarwegend is : geen van mijn honden had of heeft geen nood aan regelmatig even flink kunnen rennen, en dat kan aangelijnd gewoon amper (tenzij aan de fiets, maar dan zit je weer vast aan een opgelegd tempo en gang).

[Nanna]

Juist bekijken wat ze doen als ze los zijn vind ik zo leuk. Ver weg in de bosjes gaan kakken, lopen,vol op de rem en weer terug. Wat ligt daar? Spelen als meloeten met elkaar. Panni en Rozi samen ‘waar is Csikasz?’ DAAR is ze , pakkepakkepakke. Altijd bezig.

Is toch veel leuker dan dat zielloze meesloffen aan een touw.

[Hondenpoot]

Ziva kon wel los maar moest ik altijd goed de omgeving in de gaten houden. Dat vond ik al waardeloos. Helemaal niet los lijkt me echt vreselijk. Geklooi met lange lijnen en niet vol kunnen rennen. Als het zo is, is het zo. Maar ik zou niet kiezen voor een ras waarbij de kans groot is dat ze helemaal niet los kunnen.

[Rami]

Vlak bij huis is loslopen geen optie helaas. We doen wel lange aanlijnwandelingen naar het havengebied waar ze wel een heel stuk los kunnen, maar het fijnst zou toch zijn om ze wat langer los te kunnen laten lopen En het liefst in een groen en/of weids gebied.
Dus we tuffen minimaal een keer per dag naar strand of polder. Niet alleen voor de honden, overigens. Ik vind het zelf ook fijn om me vrij te voelen (en dat is niet in stedelijk gebied).

[Hakkene]

Heb anders gestemd. Loslopen hoeft van Mij niet perse, heb een grote tuin en zorg dat de hond z’n beweging en uitdaging wel krijgt. Maar mocht een hond losraken, dan is het wel fijn als je ‘m bij je kan roepen. Dat hij niet direct foetsie is. Dus loslopen: niet perse. Baasgericht: ja graag.

[EchoMira]

Maar hoe leer je een hond die nooit los loopt terug te komen?

Oh.

[malinois]

Ik moet er niet aan denken. Ik heb een hekel aan aangelijnd lopen dus nee ik kan er niks mee

[bas rouge]

Ik zou het hele honden hebben een heel stuk minder leuk vinden, als ze nooit los zouden kunnen lopen.

Ik geniet er zeer van honden op hun eigen tempo te zien scharrelen, snuffelen, piesen, zo nu en dan sprintje trekken, snel iets goors naar binnen werken en de bosjes instappen om te poepen en na gedane arbeid eruit scheuren om verderop uit de sloot een paar slibbers te nemen. Mijn honden lopen elke dag los daar waar ik vind dat dat kan en ik rijd naar leuke vrij-rondloop gebieden om ze dat loslopen te kunnen geven. Hun leven wordt al zo begrensd doordat ze met mij optrekken, ze het loslopen ook nog ontnemen, voor mij zou dat niet werken.

[Barkley]

Juist bekijken wat ze doen als ze los zijn vind ik zo leuk. Ver weg in de bosjes gaan kakken, lopen,vol op de rem en weer terug. Wat ligt daar? Spelen als meloeten met elkaar. Panni en Rozi samen ‘waar is Csikasz?’ DAAR is ze , pakkepakkepakke. Altijd bezig.

Is toch veel leuker dan dat zielloze meesloffen aan een touw.

Ja! En het - "oh shit, de baas is al verder weg dan ik dacht, even een pasje bijzetten" huppeltje vind ik zo aandoenlijk

[Marlett]

Juist bekijken wat ze doen als ze los zijn vind ik zo leuk. Ver weg in de bosjes gaan kakken, lopen,vol op de rem en weer terug. Wat ligt daar? Spelen als meloeten met elkaar. Panni en Rozi samen ‘waar is Csikasz?’ DAAR is ze , pakkepakkepakke. Altijd bezig.

Is toch veel leuker dan dat zielloze meesloffen aan een touw.

Ja! En het - "oh shit, de baas is al verder weg dan ik dacht, even een pasje bijzetten" huppeltje vind ik zo aandoenlijk

De snuffel-en-sprint-route, noem ik dat.