Aai-factor De Poll

[Diana]

Dan kunnen we toch wel concluderen dat de Fayahs onder ons makkelijker in het sociale verkeer zijn dan de Mila's en Zeno's onder ons.
Zeno past zich bij kinderen trouwens ook netjes aan. Meteen in 'standje voorzichtig'. Maar in de meeste gevallen reageert hij zoals Mila. Soms even snuffelen en enthousiast naar iemand kijken, want aandacht is wel leuk, maar zodra die hand eraan komt, reageert hij van 'daar vroeg ik niet om'. Ze kunnen veel beter gewoon vrolijk tegen hem praten. Dat vindt hij fijner. Dan kan hij alsnog kiezen om tegen ze aan te gaan staan leunen en hij geeft daarmee aan dat ze hem mogen aaien.
Tegen iemand opstaan en likken zou hij nooit doen. Handen likken soms wel. Dat is in zijn beleving denk ik de allergrootst denkbare beleefdheidsvorm. No way dat hij voor iemand op z'n rug zou gaan liggen. Bij hem betekent op zijn rug liggen 'ik geef me toch volledig over, laat me dan ook met rust'. Universeel signaal: nu zou me in principe niets meer mogen overkomen.

Ik probeer extreem drukke situaties (feestgangers, stadcentrum) te voormijden. Zeno heeft een keer een plotselinge aai in een massa gehad en hij schrok daar zo enorm van alsof er een vuurpijl afging. Hij ging in de vluchtmodus. (Dat had ik beschreven in het andere topic denk ik). Zeno is geen hond die van nature zal willen schuilen achter het baasje. Dat maakt het voor mijn gevoel ook best wel lastig om hem te beschermen. In drukke situaties zou het dus echt 'sturen op commando' worden. Maar toen had ik hem wel heel dicht bij me en was het alsnog niet te voorkomen.

Het tuincentrum-aaitje zie ik maar als een leermoment. Als een hond ergens rustig ligt, denken sommige mensen blijkbaar dat hij daar is om aangehaald te worden.

Ja, ik zou het zelf nooit bedenken om een hond die ergens zonder baas ligt aan te halen, maar op dat soort dingen moet je inderdaad bedacht zijn. Er zijn altijd mensen die zoiets wel doen, of in het voorbijgaan opeens hun hand uitsteken naar je hond, of zelfs de kop van je hond vastpakken en er een kus op geven (dat is mij ooit gebeurd met Mila) Ook een leermomentje dus Met jonge kinderen let ik ook altijd heel erg op en neem ik ruimte, die kunnen soms ook opeens rare dingen doen. Ik anticipeer altijd wel veel en ik neem nooit risico als ik denk dat een situatie wel eens niet prettig of ongemakkelijk voor mijn hond zou kunnen worden.

Ik vind zelf Mila - op een andere manier - net zo makkelijk in sociaal opzicht. Ze schrikt niet als iemand haar opeens onverwacht aait. Dat is ook wel eens gebeurd en dan stapt ze heel snel weg Die persoon heeft dan voor haar wel helemaal afgedaan, maar verder blijft ze er vrij stoïcijns onder, zolang ze maar wel weg kan. Met Mila hoef ik eigenlijk niets te sturen, ze gedraagt zich altijd neutraal en zorgt zelf wel dat ze niet in vervelende situaties komt. Ik kan met haar gewoon los door het dorpscentrum lopen, ze kijkt naar niets of niemand, snuffelt hier en daar en let verder alleen op mij. Dat kan met Fayah echt niet, die gaat naar het eerste het beste terras en springt dan bij mensen op schoot om ze te zoenen
Als je je hond graag meeneemt naar drukke en onoverzichtelijke plekken, is een hond als Mila soms inderdaad wel lastiger, ze heeft gewoon wat meer ruimte om zich heen nodig en dan is niets een probleem. Maar dat soort dingen doe ik eigenlijk nooit met honden, dus in mijn leven is een Mila juist ook heel makkelijk. Ik doe het nu dus wel eens met Fayah, speciaal omdat ik haar daar een plezier mee doe, even samen naar de markt bijvoorbeeld. Dan mag ze ook contact maken met mensen die haar graag willen aaien. Maar het zit eigenlijk totaal niet in mijn systeem om bij dat soort dingen mijn hond(en) mee te nemen.

Amoz heb ik ook echt moeten leren achter mij te gaan staan als hij iemand niet oké vond. Van nature was aanval de beste verdediging volgens hem. Maar het werkte uiteindelijk wel heel goed, hij wist dat ik mensen bij hem uit de buurt hield en leerde daar gaandeweg op vertrouwen. Op den duur wisselde hij zelf al van kant als we op een stoep iemand moesten passeren, zodat ik tussen hem en die andere persoon in liep. Maar met hem liep ik in die periode uiteraard ook niet over een drukke markt, later kon dat wel gewoon en reageerde hij net als Mila als hij onverwacht aangeraakt werd - wel met iets meer spanning, maar nooit meer met agressie.

[CatnDog]

Ja, ik zou het zelf nooit bedenken om een hond die ergens zonder baas ligt aan te halen, maar op dat soort dingen moet je inderdaad bedacht zijn. Er zijn altijd mensen die zoiets wel doen, of in het voorbijgaan opeens hun hand uitsteken naar je hond, of zelfs de kop van je hond vastpakken en er een kus op geven (dat is mij ooit gebeurd met Mila) Ook een leermomentje dus Met jonge kinderen let ik ook altijd heel erg op en neem ik ruimte, die kunnen soms ook opeens rare dingen doen. Ik anticipeer altijd wel veel en ik neem nooit risico als ik denk dat een situatie wel eens niet prettig of ongemakkelijk voor mijn hond zou kunnen worden.

Ik vind zelf Mila - op een andere manier - net zo makkelijk in sociaal opzicht. Ze schrikt niet als iemand haar opeens onverwacht aait. Dat is ook wel eens gebeurd en dan stapt ze heel snel weg Die persoon heeft dan voor haar wel helemaal afgedaan, maar verder blijft ze er vrij stoïcijns onder, zolang ze maar wel weg kan. Met Mila hoef ik eigenlijk niets te sturen, ze gedraagt zich altijd neutraal en zorgt zelf wel dat ze niet in vervelende situaties komt. Ik kan met haar gewoon los door het dorpscentrum lopen, ze kijkt naar niets of niemand, snuffelt hier en daar en let verder alleen op mij. Dat kan met Fayah echt niet, die gaat naar het eerste het beste terras en springt dan bij mensen op schoot om ze te zoenen
Als je je hond graag meeneemt naar drukke en onoverzichtelijke plekken, is een hond als Mila soms inderdaad wel lastiger, ze heeft gewoon wat meer ruimte om zich heen nodig en dan is niets een probleem. Maar dat soort dingen doe ik eigenlijk nooit met honden, dus in mijn leven is een Mila juist ook heel makkelijk. Ik doe het nu dus wel eens met Fayah, speciaal omdat ik haar daar een plezier mee doe, even samen naar de markt bijvoorbeeld. Dan mag ze ook contact maken met mensen die haar graag willen aaien. Maar het zit eigenlijk totaal niet in mijn systeem om bij dat soort dingen mijn hond(en) mee te nemen.

Amoz heb ik ook echt moeten leren achter mij te gaan staan als hij iemand niet oké vond. Van nature was aanval de beste verdediging volgens hem. Maar het werkte uiteindelijk wel heel goed, hij wist dat ik mensen bij hem uit de buurt hield en leerde daar gaandeweg op vertrouwen. Op den duur wisselde hij zelf al van kant als we op een stoep iemand moesten passeren, zodat ik tussen hem en die andere persoon in liep. Maar met hem liep ik in die periode uiteraard ook niet over een drukke markt, later kon dat wel gewoon en reageerde hij net als Mila als hij onverwacht aangeraakt werd - wel met iets meer spanning, maar nooit meer met agressie.

Die kus! Arme Mila. Zeno heeft dat alleen in zijn puppy-tijd een keer meegemaakt. Toen had ik zoiets van: dus een vreemdeling mag je een kus geven en mij wil je alleen maar bijten.

Ik zou Zeno ook niet los op straat durven te laten lopen. Er zijn gewoon te veel dingen die mis zouden kunnen gaan. Ik denk dat dat beter kan bij honden die en iets stoicijns hebben (veel dingen kunnen negeren) en een supergoede hechting hebben met hun baasje (hoge will to please). Zeno voldoet niet echt aan die eisen.

Uitvallen doet Zeno niet snel. Bij mensen nog nooit. Bij honden alleen als ze naar hem uitvallen en daarbij echt te dichtbij komen (en dan nog kan hij soms zelfs dat over zich heen laten gaan).

Ik zou het zelf wel gezellig vinden om Zeno ook naar nog drukkere plekken mee te nemen. Over een drukke markt heen, ofzo (dan zou ik dan zelf ook eerder doen, denk ik, zo jog ik nu alleen maar omdat het met Zeno kan, in m'n eentje zou ik niet zo snel gaan joggen).
Je ziet regelmatig honden op koningsdagmarkten bijvoorbeeld. Al denk ik niet dat ze het allemaal even leuk vinden. Dat zie je ook aan ze. Van Zeno weet ik zeker dat hij dat too much zou vinden, dus dat doe ik hem niet aan. Maar een tuincentrum of een terras gaat op zich prima.

[Diana]

Die kus! Arme Mila. Zeno heeft dat alleen in zijn puppy-tijd een keer meegemaakt. Toen had ik zoiets van: dus een vreemdeling mag je een kus geven en mij wil je alleen maar bijten.

Haha, ja, Fayah vond het als pup ook veel leuker om mij te bijten dan om kusjes te geven of te krijgen Misschien scheelde het wat dat ze andere mensen ook heel graag beet Wat ben ik blij dat dat achter de rug is! Verder was ze een voorbeeldige pup, maar de ergste bijter die ik heb gehad.

[Jackira]

7. Ik aai nooit andermans honden en zelfs mensen die dat netjes vragen laat ik niet altijd mijn hond aaien.

Het klinkt heel onvriendelijk en ik vind heel veel honden leuk. Maar ik aai uit mezelf nooit andere honden en Shira, Nola en Laila vinden het niet leuk om door vreemden geaaid te worden. Ze zouden het wel toestaan maar ze vinden het niet leuk dus dat hoeft niet.

Jack vindt het geweldig om aandacht te krijgen en geaaid te worden. Door wie dan ook. Dus dat mag wel.

[EchoMira]

Ik aai honden alleen als ze dat graag willen. Ik kom niet met mijn eigen behoeftes aankakken.

[Nanna]

Het schijnt dat mensen endorfines aanmaken als ze een hond aaien. Het is dus een soortement van zelfbevrediging.
Daar hebben een prachtige oplossing voor. Koop zelf maar een hond.

[EchoMira]

Daar hebben we een prachtige oplossing voor. Koop zelf maar een hond.

Precies.

[Mellow]

6 & 10
Ik aai zelden tot nooit andere honden en als ik er wel eens zin aan heb vraag ik het netjes.
Honden die uit hunzelf tegen mij opduiken en met poten krabben om geaaid te worden aai ik dus niet.
Die krijgen van mij een duw.
Mijn honden mogen aan de lijn niet zomaar geaaid worden, want dat willen ze vaak niet.
Als ze los lopen en Puck komt bij je staan dan wil hij wel geaaid worden en door zijn schapenvachtje willen de meeste mensen dat dus ook graag doen.
De rest tonen nooit geen interesse in mensen en vinden het ook niet leuk dus als mensen al vragen of ze ze mogen aaien dan zeg ik vaak 'doe de witte maar'.
Bij mij in huis willen ze dus vaak wel graag aandacht en een aai.
Tenzij je geen hondenmens bent, dan negeren ze je

[BieneMaya]

Maya wil wel door iedereen geaaid worden. Ze vind alle mensen helemaal geweldig. Ze gaat dan ook gelijk tegen je aan staan met een gelukzalige bek zodra ze een hand voelt.
Alleen zijn de meesten bang voor haar (ivm grootte en het tandjes laten zien) dus heeft ze vaak pech.

[EchoMira]

Nou. Een hoop gesnauw en dan je bericht weghalen. Jammer, Blondie.

Ik reageerde volgens mij niet eens op jou. Ik vroeg me alleen af of het eerst moeten vragen en dan de eer van het aaien toekennen niet wat te bombastisch wordt.
Ik snap met de beste wil van de wereld niet hoe je daar nou weer aangebrand van kunt raken.

En dan ben ik ineens degene die mensen ontmoedigt hier te schrijven, nou ik kan je verklappen dat dit ongestelde gelul over nondescripte gevoeltjes ook zat mensen doet afhaken.

En nee, met mijn eerdere honden was het ook geen over en weer onderhandeling over wie er wel en niet mocht aaien. Alleen Eva deed daar moeilijk over en die werd domweg niet door buitenstaanders geaaid want ook al kon dat best vond ze er geen zak aan.
Waar ik dan weer geen zak aan vindt is dit soort uit de lucht gerukte aanklacht. Wat is je probleem joh?

[EchoMira]

Het schijnt dat mensen endorfines aanmaken als ze een hond aaien. Het is dus een soortement van zelfbevrediging.
Daar hebben een prachtige oplossing voor. Koop zelf maar een hond.

Voor honden is het natuurlijk ook zoiets maar die hebben als het goed is een baas die er in voorziet.

[Jackira]

Ik aai honden alleen als ze dat graag willen. Ik kom niet met mijn eigen behoeftes aankakken.

Ik denk ook dat hondenmensen (zoals jij ook) precies weten welke hond wel geaaid wil worden. Dus bij mijn honden zouden ze aan de lichaamstaal zien dat het van hun niet hoeft. Behalve als je koekjes bij je hebt

En dat ze uiteindelijk wel zelf wel naar iemand toegaan die ze niet perse heel statig en onhandig wil aaien, maar die het juiste moment uitkiest. Dan is dat prima.

Dus van mij hoeft dat vragen ook niet. Maar bij het beantwoorden van de vraag heb ik meer van die mensen in gedachte die zelf geen hond gewend zijn en dan uit een soort dapperheid ineens vragen of ze je hond mogen aaien. Of bijvoorbeeld kinderen.

[Fabienne]

En ja hoor....in het bos oude mensen met een oude dikke vette labrador die mijn honden gaan staan te roepen om te aaien. Ik heb deze week het hondje van m'n moeder erbij een kruising kees met sheltie dus mega hoge aai factor van 10 maanden en Floris van 5 maanden en bijna 20 kilo en Lola (maar die laat haar niet zomaar lokken). Het jonge grut hou ik in de gaten qua mensen en zolang er niemand roept of wat dan ook kunnen ze beide prima andere mensen negeren. Maar nee mijn honden moesten geroepen en geknuffeld worden want dat deden ze altijd bij vreemde honden....ik heb het liever niet en maakte dat meer dan duidelijk kenbaar. Uiteraard sprongen Floris en Fiddle tegen die mensen op (jonge honden, kan je met begeleiding nog niet alles van verwachten) maar dat was toch niet helemaal het plan van die oude mensen. Dikke vette pech! Je vraagt er zelf om en dan kan je dit verwachten ook, kan er in dit geval niet mee zitten.
Maar blijf gewoon van andermans honden af

[Luna]

Iedereen mag mijn honden aaien, ook zonder toestemming. Ik waardeer het wel hoor, als mensen het vragen, maar mijn honden vinden het prima.
Andersom aai ik niet vaak honden en als ik het doe is het altijd op initiatief van de hond. Dat zijn dan loslopende honden die even komen buurten. Dan kriebel ik wel even in de nek of onder de kin. En nee, ik vraag dat dan niet aan de eigenaar. Als ik aangelijnde honden aai vraag ik dat ook eigenlijk nooit Maar ik aai niet zomaar een vreemde hond, daar gaat dan altijd wel een praatje aan vooraf. Ik stap nooit op een hond af, ik aai pas als ze zelf naar me toe komen. Ergens ga ik er vanuit dat als de eigenaar niet wil dat ik zijn hond aai dat hij hem dan niet naar me toe laat komen toch? Maar goed, veel honden vind ik niet echt interessant, dus zo vaak aai ik niet.
Wat ik wel vaak doe bedenk ik me net is als honden naar me toe komen mijn hand naar ze uitsteken. Dan klets ik tegen ze, snuffelen ze even en tot aaien komt het dan niet eens. Gewoon even contact maken, voor veel honden is dat ook genoeg. Vind ik zelf ook altijd wel leuk.

[Rami]

Ja hoor, iedereen mag aaien, waarom niet. Sam biedt zich ook regelmatig aan. Op een vol terras of zo. Ben ik hem ineens kwijt zit 'ie bij iemand anders aan de voet en krijgt ondertussen aaitjes. Hij is daar trouwens wel heel kieskeurig in. Ik ben er van overtuigd dat hij bij mensen gaat zitten die het nodig hebben, zoals moeilijk kijkende pubers bijvoorbeeld.
Ook Costa wil graag geaaid worden, maar gaat dan ook springen en zoenen. Moet je van houden.

Ik aai ook graag andere honden. Ze komen vanzelf wel naar me toe. Dan krijgen ze een aai of een klopje. Of ik lul wat in de rondte. Vinden ze gezellig. En ik ook.

[ellen en de birmanen]

ik heb er een hekel aan als mensen mijn honden aaien of willen aaien. zeker als ze loslopen en ze de mensen ze proberen te lokken. als ze aan de lijn lopen wil ik altijd eigenlijk doorlopen dan is de kans dat ze rottigheid uit gaan halen het kleinst en dan vind ik het ook irritant als ze de honden willen aaien. dat is ook de reden waarom ik geen vreemde honden aai.

[EchoMira]

Ik heb er sowieso een hekel aan als verveelde mensen op straat andere mensen gaan lastig vallen met allerlei gekwek. Ik heb daar echt nooit zin in.
Mijn wandeling is juist even pauze van gekwek.

Ik toon me echt nooit als iemand die open staat voor een spontaan gesprekje over het feit dat de woningbouw jou deze zomer een nieuwe keuken gaat geven. Hartstikke leuk voor je maar ik was zelf even iets anders aan het doen.

[Fabienne]

Iedereen mag mijn honden aaien, ook zonder toestemming.

Maar hoe ziet jou wandeling er dan uit? Continue je hond kwijt bij een ander?

Nou heb ik 2 rassen die erg gevoelig zijn voor mensen in de zin van 'alle mensen zijn er voor ons, wedden!' Begin je er eenmaal aan dan sloeren ze zo'n heel bos af met dus inderdaad de kans op opspringen en de ellende die daarvan kan komen....35-40 kilo hond die tegen je aan springt is geen feest. Ik wil dat dus niet want ik heb geen zin in gedoe en ik heb ook niet perse zin in contact met andere mensen tijdens mijn loopje, maar dat is mijn makke.
Andersom heb ik er dus ook totaal geen behoefte aan om enthousiast begroet te worden door een vreemde hond en evt besprongen te worden omdat deze zo blij is mij te zien, kan daar bloed chagrijnig van worden.

[Nanna]

Gisteren in het bos een rood Cavaliertje die snikkend van het lachen en met een scheve kont aangekropen kwam. En die moet ik dan gaan negeren? Dat kan niet hoor.
Dus die haal ik uitgebreid aan en dan krijgt ze nog een snoepje ook (dat vraag ik altijd wel eerst, of dat mag).

[Rami]

Ik heb er sowieso een hekel aan als verveelde mensen op straat andere mensen gaan lastig vallen met allerlei gekwek. Ik heb daar echt nooit zin in.
Mijn wandeling is juist even pauze van gekwek.

Ik toon me echt nooit als iemand die open staat voor een spontaan gesprekje over het feit dat de woningbouw jou deze zomer een nieuwe keuken gaat geven. Hartstikke leuk voor je maar ik was zelf even iets anders aan het doen.

Honden kwekken niet. En baasjes kun je negeren. Nou ja, of niet. Ligt er ook een beetje aan wat ze te melden hebben. Soms valt het alles mee.

[Alfilillo]

Iedereen mag mijn honden aaien, ook zonder toestemming.

Maar hoe ziet jou wandeling er dan uit? Continue je hond kwijt bij een ander?

Mijn honden mogen ook geaaid worden, maar ik ben ze zeker niet continu kwijt. Ten eerste omdat er niet rijen dik mensen lopen in het bos. Ten tweede omdat de honden meestal ergens lopen te scharrelen in de berm, dus maar zelden dat iemand vraagt om te aaien. Dat gebeurt eigenlijk alleen als ze zelf op iemand af lopen, en ja dan mogen ze best geaaid worden, ook zonder te vragen. Alleen kinderen vragen het soms explicitiet.

Ik lees hier veel rare situaties met nog raardere mensen. Ik herken het helemaal niet, hahaha.

[EchoMira]

Honden kwekken niet. En baasjes kun je negeren. Nou ja, of niet.

Ik kan mensen niet negeren. Ik ben opgegroeid in een gooische winkelstraat met twee bedrijven aan huis. Netjes doen was er op kleuterleeftijd al ingeramd.
Dus ik doe inderdaad mijn oortjes uit en roep echo bij me zodat ze niet met haar modderpoten tegen je aan gaat staan.
"Of het windhonden zijn."
"nee."

Wat kan ik voor je doen, Karin? Serieus, wat moet je nou weer?

[Frootje]

Ik moest aan dit topic denken toen ik vandaag op een bankje in het losloopgebied zat. Aloy was aan het spelen met een jonge Golden Retriever. Op een gegeven moment kwam hij naar mij toe en ging hij tegen mijn benen staan. Hij was beschaafd, maar wel duidelijk. Wel aaien graag! Dat ga ik dan echt niet eerst aan de baas vragen. Die was sowieso kilometers verderop. In dit soort gevallen, als het een zoete hond is, wil ik best even kroelen met andermans hond. Maar als de baas daar een bezwaar tegen had gehad, was 'ie vast wel in de buurt van de hond geweest. Deze kwam aansjokken en keurde me niet eens een blik waardig, dus het zal wel goed geweest zijn.

[Nanna]

Ik vind het altijd leuk als mensen wat over het ras willen weten. Sta meteen hele verhandelingen te houden over het Puliwezen in het algemeen en mijn honden in het bijzonder.
Ze hebben al spijt dat ze het gevraagd hebben

[katerke]

Ik vraag of ik mag aaien . De mensen willen wel Jakke aaien maar die vindt er niks aan. Die houdt niet van vreemde mensen. Hij doet niks maar hij wil het gewoon niet. Ik zeg dat dan ook van hij vindt dat niet leuk. En toch willen ze naar hem komen.