Verbeterpunten in je opvoeding

[Gonnie]

Het trekken aan de riem. Op de heenweg naar het bos trekt Tanja als een gek, Anne is trouwens nog erger maar daar loopt Gerard mee en die doet wat zij wilt, ik kan Tanja wel laten ophouden met trekken maar dan moet ik de hele weg tegen haar praten en daar heb ik ook niet altijd zin in.
Als ik beide uit moet laten vind ik het echt strontvervelend, want Tanja trekt dus minder dan Anne en Anne trekt me dan zowat over Tanja heen als die ineens stil staat.

[EchoMira]

Als een hond wel zou trekken zou ik hem inderdaad een tuig aan doen want die galgreutel vind ik niet om aan te horen.
Voor de hond niet leuk, voor mij nog minder leuk en het gaat zometeen regenen dus we gaan terug.

Ik heb het met op schoot springen. Mira kan zich echt bij mensen op schoot rammen. Af en plaats als een mechelaar, zeg maar. Bij de meneer van de verzekering op schoot.
Helemaal niet goed maar ik zou niet weten wat ik er aan moet doen.

[malinois]

Bij Xygan het trekken. Ik loop weinig met ze aangelijnd, en Xygan was zo'n lief en voorbeeldig puppeding dat ik daar weinig aan gedaan heb.

[Barkley]

Leren alleen blijven. Terwijl ik weet dat dat een punt is bij de IJzen. Samen gaat prima maar als ik 1 van de heren mee neem en de ander niet alleen thuis blijven is dat drama.

Hier hebben wij echt heel hard in gefaald. Wij kunnen Fred niet alleen laten.

Bij Finn ben ik best tevreden. Hij kan alles wat hij moet kunnen en bij andere punten heb ik me gewoon neergelegd dat dat niet wat voor Finn is, zoals loslopen.
Bij Tess had ik wel meer aandacht mogen schenken aan het (ontspannen) aangelijnd lopen. Ze kan netjes naast lopen als het het haar zeg, maar dat is niet ontspannen en dat is voor niemand leuk. Meestal trekt ze gewoon hard. De 5m flex gebruik ik al sinds het begin, maar nog steeds weet ze pas waar die 5m ophoudt als ze in het einde knalt.. Een beetje spanning op de lijn vind ik niet erg, maar soms wil ze zo graag vooruit dat het sleuren wordt. Slaat nergens op natuurlijk.
En het ergste, ik ben nog niet eens bezig er echt wat aan te doen

Zo herkenbaar! Ik ben een tijdje geleden heel hard gevallen doordat Fred graag sleurt en ik een wildrooster op stapte en hij me er opeens overheen trok. Dat was een hele harde val met rontgenfoto's als toetje. Toen heb ik de regels drastisch ingeperkt. In je tuig mag je trekken. Met je halsband om heb je vrije keuze of je links of rechts loopt en met de jachtlijn is het rechts lopen en niet sleuren. Het heeft best een tijdje volhouden van mij geëist maar nu loopt Fred aan de jachtlijn als een droom. Tenzij ik met andere mensen oploop maar dat is vanaf dag 1 al een dingetje.

Wij hebben nooit hoeven letten op bedelen of vreten op straat. Fred had nooit interesse in eten. Ik kon mijn bord met eten op onze lage koffietafel laten staan en hij keek niet op of om.
Nu hij een pijnstiller krijgt heeft hij opeens altijd trek. Hij herkent het geluid van de bezorgbrommer al na twee keer bestellen en staat kwijlend naast de bank te wachten omdat de pizza zo lekker ruikt. En ik zag pas geleden opeens een neus over tafel gaan nadat we gegeten hadden. En dat is allemaal nieuw en moet ik er wat mee Ik moet wel zeggen dat het met trainen een heel stuk makkelijker is nu. Voorheen kon ik hem niet interesseren in worst of kaas als we aan het trainen waren. Nu zit hij opeens heel alert voor me te wachten totdat het eten komt en zeurt als het niet snel genoeg komt. Dan krijg ik een ongeduldige neus in mn vingers geduwd.

[Marc]

Hier hebben we interesse in ons eten dus echt op de hondenmanier snel en effectief afgeleerd. Ik staar naar ze en maak me iets groter. Zonder verder een spier te bewegen staar ik ze dan aan. Dat doen ze namelijk bij elkaar ook. Heb ik dus echt afgekeken. En als ze dan toch te dicht durven naderen val ik ineens uit en als het nodig is krijgen ze dan een schriktikje. Dus een korte hele snelle pets die uiteraard met een vinger is en helemaal niet hard. Puur voor het schrikeffect. Sindsdien zijn de honden hier allebei overtuigd van het feit dat de baasjes ontzettend baknijd hebben en kan hier alles zonder problemen op de lage tafel staan zolang er een mens in dezelfde ruimte is. Ze talen er niet meer naar. Gaan we helemaal weg of laten we iets staan en gaan we slapen dan eten ze het wel op uiteraard. Maar verder geen gebedel en geen gesteel. Zodra de borden weg zijn staat Guus meteen op tafel of op de dienbladen bij de tv om te kijken of er geknoeid is. Liggen er nog borden dan is het verboden terrein.

Dus stelen kan je vrij gemakkelijk afleren als je het net zo doet als ze zelf doen. Baknijd ontwikkelen naar je hond haha.

[Omega]

Het alleen blijven heb ik geen aandacht aan besteed, toen ze net hier woonden ging het redelijk. Maar heb er geen energie meer in gestoken en ze altijd mee genomen, in de auto blijven vonden ze geen probleem. Het is wel fijn als ze toch eens even alleen kunnen blijven, daar moet ik wel even energie in steken bij een volgende hond.

Nu Balu oud is vind hij het wel makkelijk als alles hem nagedragen wordt, dat kwam ook omdat hij slecht in orde was door een anaalklierontsteking. Nu hij daar weer van opgeknapt is laat ik hem wel weer dingen zelf bedenken/aangeven/regelen, ga je niet steeds achterna lopen.

[Dagmar]

Aan het begin van de pandemie was Zus nog heel jong en ben ik gestopt met haar los te laten lopen.
Ze ging iedereen af om af te lebberen. Nu heeft ze veel minder interesse mensen, maar dat loslopen ooit weer opbouwen zit er niet in.
Ze rent gewoon weg.

[annnie]

Nelson is de enige die ik van pup af aan heb. Hier en daar zijn wel wat dingetjes die ik anders had aan willen pakken. Maar achteraf gezien had ik veel meer met het blaffen moeten doen. Daar wordt ik soms helemaal dol van. Hij stopt keurig met blaffen als ik het zeg, maar stil blijven is geen optie wat hem betreft

[Meta]

Bij Daisy het bemoeizuchtige
overal moet ze bij zijn twee honden die bekvechten zij zal het wel even oplossen
jij aait Zaar ik wil ook geaaid worden
Goofy op schoot ik wil ook op schoot
en zeker bij de laatste twee dingen negeren we haar wel of sturen haar weg maar het is net een boemerang en stiekem lachen we er ook om dus ja het is onze eigen fout

[Dennenappel]

Heb mijn huidige drietal vanaf pup.
Cash is nu 4 en Sue is 3 en ben trots op ze. Cash kan wat ongeduldig zijn als ze even moet wachten maar als ik haar dan even aanlijn is het ook goed.

Joe is nu 1,5 en dat is nog even afwachten
Perfect aan de lijn, aan de lange lijn.
Los: supergoed met andere honden maar retestout.

Plaagt graag en begint zichzelf nu wel een hele vent te vinden.
Gister legde hij in een oogwenk een jonge reus op z’n zij die kwam aanrennen en ging er gewoon bovenop zitten tot die hond rustig was.

Dat soort verassingen heb ik nu.

Terugroepen in alle situaties super tenzij nu even niet.

Neemt veel ruimte, is soms even 5 minuten weg, nooit langer. Heel zelfstandig deze jongen. Weet het zelf allemaal wel en heeft mij alleen nodig om te knuffelen.

We gaan het zien als hij volwassen is maar ik heb goede hoop

[Smoushond]

Ik verbaas me er nog dagelijks over hoe hard zo’n klein hondje kan trekken
Ik heb 2 weken met een flex van 8 meter gelopen dat heb ik wel gevoeld in mijn schouders
Nu met lange lijn gaat het stukken beter maar als er afleiding is dan trekt hij weer natuurlijk

Ik blijf de verleidingen opzoeken en oefenen maar bukken voor een beloning is niet fijn voor mijn rug ( wat is dat met een herder dan handig ) ik ga denk maar brokjes gooien al ben ik hem net aan het leren om niet van straat te eten

Ik wil wel graag dat hij normaal meeloopt aan de lijn voor het geval dat . Als we een keer naar Schiermonnikoog gaan bijvoorbeeld. Misschien moet ik wat vaker de drukte van een stad opzoeken

Of ik ben het straks beu en gooi hem los en als we een dagje weggaan stop ik hem wel in een fietsmandje

[blondie]

Hier hebben we interesse in ons eten dus echt op de hondenmanier snel en effectief afgeleerd. Ik staar naar ze en maak me iets groter. Zonder verder een spier te bewegen staar ik ze dan aan. Dat doen ze namelijk bij elkaar ook. Heb ik dus echt afgekeken. En als ze dan toch te dicht durven naderen val ik ineens uit en als het nodig is krijgen ze dan een schriktikje. Dus een korte hele snelle pets die uiteraard met een vinger is en helemaal niet hard. Puur voor het schrikeffect. Sindsdien zijn de honden hier allebei overtuigd van het feit dat de baasjes ontzettend baknijd hebben en kan hier alles zonder problemen op de lage tafel staan zolang er een mens in dezelfde ruimte is. Ze talen er niet meer naar. Gaan we helemaal weg of laten we iets staan en gaan we slapen dan eten ze het wel op uiteraard. Maar verder geen gebedel en geen gesteel. Zodra de borden weg zijn staat Guus meteen op tafel of op de dienbladen bij de tv om te kijken of er geknoeid is. Liggen er nog borden dan is het verboden terrein.

Dus stelen kan je vrij gemakkelijk afleren als je het net zo doet als ze zelf doen. Baknijd ontwikkelen naar je hond haha.

Grappig. Had nooit verwacht dat we met Chara erbij rustig zouden kunnen eten laat staan visite krijgen en hapjes op tafel zetten. Maar het is gelukkig wel gelukt.
Hier moeten we soms nog wel dingen herhalen, maar ook ik zet haar eigen manier als het om eten gaat soms in. De blik geef ik, en als ze dan toch weer komt geef ik de blik stap ik in haar richting en brom heel diep.

Hier kunnen we overigens niet geheel zonder risico dingen neerzetten op de lage tafel en weglopen om de rest te pakken. Wél als ze ziet dat wij haar in de gaten houden, dan blijft ze braaf liggen.

Ze is en blijft trouwens wel érg geslepen erin. Als ik bijvoorbeeld met eten in de keuken bezig ben en de bel gaat, dan rent ze samen met Aki naar de woonkamer deur. Als ik dan ook inloop, soms tegen Aki moet zeggen zijn kop verder te houden, dan schiet ze terug naar de keuken ...
Het blijft een ding voor mij dat ik dát soms dus vergeet en zij dus haar kans schoon denkt te zien.
Heb dat nooit met mijn andere honden gehad, dus het zit nog steeds niet in mijn systeem

[Inge O]

Ik heb er maar één probleempje mee, en dan meteen bij alle vijf : blaffen naar voorbijgangers die langs de voortuin voorbij lopen. Ze weten dat ik het absoluut niet wil dus doen erg hun best om de tanden op elkaar te houden en als ik ook buiten ben lukt dat wel, maar af en toe gaat het toch eens mis, zeker als ze alleen in de tuin zijn. Fietsers hebben ze in de zomer (die zijn er dan vaak) geen probleem mee, maar in de winter zo een 'eenzame fietser' die naar hun interpretatie vanaf een km ver zó de tuin lijkt in te komen rijden gaat soms nog eens mis. Wandelaars vinden ze errugggg moeilijk, dat moéten wel inbrekers zijn volgens hen.

Nu ja, het is hooguit een paar keer per dag en ze stoppen meteen als ik een brul geef, het is gewoon meer de idee dat ze het gdvrrrrrr niet kunnen laten dat mij irriteert.

[Marlett]

Ik had achteraf veel meer in moeten zetten op inpulsbeheersing en recall bij Tosca. Ik heb me de moeder geploeterd met het trekken aan de lijn, maar daar heb ik inmiddels geaccepteerd dat ze nooit met een lijntje met een mooi boogje mee gaat lopen. Naast kan ze gelukkig wel keurig, dus dat doen we dan maar als het me te gortig wordt.
De andere hulpmiddelen zijn dat ik een soort heupriem heb waar ik Tosca aan vast heb, dan scheelt het me schouderpijn en daarnaast is stop ook echt stop. Ik merkte dat ik met mijn arm nog wel wat meegaf, dus dan was voor haar veel minder duidelijk of we echt stil gingen staan of niet.
Ze heeft ook een Dog Copenhagen tuigje waar ik de ring aan de voorkant gebruik, dat scheelt ook wel iets.
@Smoushond ik heb de honden brokjes leren vangen, dat is een heel leuk spelletje en je hoeft dus niet te bukken. En 'magic hand' van sexier than a squirrel vindt Charlie ook leuk. Tosca haat dat, haha.

Charlie is zo'n zoetje dat ik zit, blijf en af zelfs niet eens echt er heel strak ingetraind heb. Hij is nu soms wel aan het uitvallen naar andere honden, maar dat is er bij hem veel makkelijker uit te trainen dan bij Tosca.

Overigens zijn het in en rond huis echt heerlijke honden: niet bang voor vuurwerk, kunnen goed alleen thuis zijn, luisteren in huid heel goed, slopen niet, blaffen alleen even als bezoek binnenkomt, maar dat is ook zo weer over. Gisteren hadden we een verjaardag en dan heb je er echt geen kind aan. Niks van tafel jatten, af en toe een aai halen en verder vooral een beetje tukken en met één oor meeluisteren naar het gepraat.

[Smoushond]

Ik had achteraf veel meer in moeten zetten op inpulsbeheersing en recall bij Tosca. Ik heb me de moeder geploeterd met het trekken aan de lijn, maar daar heb ik inmiddels geaccepteerd dat ze nooit met een lijntje met een mooi boogje mee gaat lopen. Naast kan ze gelukkig wel keurig, dus dat doen we dan maar als het me te gortig wordt.
De andere hulpmiddelen zijn dat ik een soort heupriem heb waar ik Tosca aan vast heb, dan scheelt het me schouderpijn en daarnaast is stop ook echt stop. Ik merkte dat ik met mijn arm nog wel wat meegaf, dus dan was voor haar veel minder duidelijk of we echt stil gingen staan of niet.
Ze heeft ook een Dog Copenhagen tuigje waar ik de ring aan de voorkant gebruik, dat scheelt ook wel iets.
@Smoushond ik heb de honden brokjes leren vangen, dat is een heel leuk spelletje en je hoeft dus niet te bukken. En 'magic hand' van sexier than a squirrel vindt Charlie ook leuk. Tosca haat dat, haha.

Charlie is zo'n zoetje dat ik zit, blijf en af zelfs niet eens echt er heel strak ingetraind heb. Hij is nu soms wel aan het uitvallen naar andere honden, maar dat is er bij hem veel makkelijker uit te trainen dan bij Tosca.

Overigens zijn het in en rond huis echt heerlijke honden: niet bang voor vuurwerk, kunnen goed alleen thuis zijn, luisteren in huid heel goed, slopen niet, blaffen alleen even als bezoek binnenkomt, maar dat is ook zo weer over. Gisteren hadden we een verjaardag en dan heb je er echt geen kind aan. Niks van tafel jatten, af en toe een aai halen en verder vooral een beetje tukken en met één oor meeluisteren naar het gepraat.

Ikga die Magic hand proberen al denk ik wel dat hij meteen gaat springen

[Marlett]

Ik had achteraf veel meer in moeten zetten op inpulsbeheersing en recall bij Tosca. Ik heb me de moeder geploeterd met het trekken aan de lijn, maar daar heb ik inmiddels geaccepteerd dat ze nooit met een lijntje met een mooi boogje mee gaat lopen. Naast kan ze gelukkig wel keurig, dus dat doen we dan maar als het me te gortig wordt.
De andere hulpmiddelen zijn dat ik een soort heupriem heb waar ik Tosca aan vast heb, dan scheelt het me schouderpijn en daarnaast is stop ook echt stop. Ik merkte dat ik met mijn arm nog wel wat meegaf, dus dan was voor haar veel minder duidelijk of we echt stil gingen staan of niet.
Ze heeft ook een Dog Copenhagen tuigje waar ik de ring aan de voorkant gebruik, dat scheelt ook wel iets.
@Smoushond ik heb de honden brokjes leren vangen, dat is een heel leuk spelletje en je hoeft dus niet te bukken. En 'magic hand' van sexier than a squirrel vindt Charlie ook leuk. Tosca haat dat, haha.

Charlie is zo'n zoetje dat ik zit, blijf en af zelfs niet eens echt er heel strak ingetraind heb. Hij is nu soms wel aan het uitvallen naar andere honden, maar dat is er bij hem veel makkelijker uit te trainen dan bij Tosca.

Overigens zijn het in en rond huis echt heerlijke honden: niet bang voor vuurwerk, kunnen goed alleen thuis zijn, luisteren in huid heel goed, slopen niet, blaffen alleen even als bezoek binnenkomt, maar dat is ook zo weer over. Gisteren hadden we een verjaardag en dan heb je er echt geen kind aan. Niks van tafel jatten, af en toe een aai halen en verder vooral een beetje tukken en met één oor meeluisteren naar het gepraat.

Ikga die Magic hand proberen al denk ik wel dat hij meteen gaat springen

Kun je meteen aan de slag met impulsbeheersing.

[Lothian]

Ik heb er maar één probleempje mee, en dan meteen bij alle vijf : blaffen naar voorbijgangers die langs de voortuin voorbij lopen.

Oh ja, dit is hier ook wel een verbeterpunt. Bij mij alleen naar honden trouwens maar dat vinden ze wel erg moeilijk om te laten als ik er niet bij sta. En Lucca laat zich er bij wegroepen maar Dalí is dan helemaal in hogere sferen en luistert niet echt meer tot de hond voorbij is, of tot ik vlak bij hem ben om hem te vragen wát hij aan het doen is

[Inge O]

Ik heb er maar één probleempje mee, en dan meteen bij alle vijf : blaffen naar voorbijgangers die langs de voortuin voorbij lopen.

Oh ja, dit is hier ook wel een verbeterpunt. Bij mij alleen naar honden trouwens maar dat vinden ze wel erg moeilijk om te laten als ik er niet bij sta. En Lucca laat zich er bij wegroepen maar Dalí is dan helemaal in hogere sferen en luistert niet echt meer tot de hond voorbij is, of tot ik vlak bij hem ben om hem te vragen wát hij aan het doen is

Bij honden doen ze het hier natuurlijk ook, gelukkig komen die zelden voorbij. Dat ze dat ooit zouden laten heb ik al opgegeven, ze zwijgen overigens wel als ik of zelf buiten ben of de deur (en mijn scheur ) opentrek als ik binnen ben .

[Veertje]

Ik heb er maar één probleempje mee, en dan meteen bij alle vijf : blaffen naar voorbijgangers die langs de voortuin voorbij lopen.

Oh ja, dit is hier ook wel een verbeterpunt. Bij mij alleen naar honden trouwens maar dat vinden ze wel erg moeilijk om te laten als ik er niet bij sta. En Lucca laat zich er bij wegroepen maar Dalí is dan helemaal in hogere sferen en luistert niet echt meer tot de hond voorbij is, of tot ik vlak bij hem ben om hem te vragen wát hij aan het doen is

Oh, dat is een dingetje dat ik Finn ook nog nooit aan zijn verstand heb kunnen brengen. Nu heb ik geen tuin, maar bij mijn ouders is hij eigenlijk altijd aan het blaffen in de tuin. Niet omdat hij iets ziet, want er valt niks te zien, maar hij hoort en ruikt wel vanalles. Dan gaat zijn neus in de lucht, zie je hem snuffen en dan gaat het alarm af En zoals Finn met alles is, als hij vindt dat iets moet dan moet je naast hem staan voor je doordringt. Van een afstand (lees: droog en warm binnen) roepen dat hij z'n kop moet houden werkt niet. Hij weet toch dat er dan geen consequentie volgt...
Tess gaat al bij de achterdeur staan als Finn blaft, want die weet dat die dan open gaat

[Inge O]

Van een afstand (lees: droog en warm binnen) roepen dat hij z'n kop moet houden werkt niet. Hij weet toch dat er dan geen consequentie volgt...

Ja, dat heeft een hond natuurlijk snel door, zou hier ook zo gaan maar die consequentie volgt er bij mij dus wel, en vlug nog een beetje ook . Als ze niet meteen stoppen met blaffen kunnen ze een-boze-baas-op-sloffen verwachten, da's binnen de 3 seconden geregeld hoor .

[Veertje]

Van een afstand (lees: droog en warm binnen) roepen dat hij z'n kop moet houden werkt niet. Hij weet toch dat er dan geen consequentie volgt...

Ja, dat heeft een hond natuurlijk snel door, zou hier ook zo gaan maar die consequentie volgt er bij mij dus wel, en vlug nog een beetje ook . Als ze niet meteen stoppen met blaffen kunnen ze een-boze-baas-op-sloffen verwachten, da's binnen de 3 seconden geregeld hoor .

Ja dat is ook zo. In de zomer is het vaak ook sneller opgelost. Dan loop ik zonder een woord te zeggen naar hem toe en wijs richting de achterdeur en sommeer hem dan "en nu gauw naar binnen!". Dat werkt wel. Dan loopt hij al mopperend naar binnen In de winter versloft het dan weer een beetje

[Dennenappel]

Hier is blaffen in de tuin: naar binnen.
Wat de grappige situatie heeft opgeleverd dat als Cash toch per ongeluk een keer blaft ze zelf naar binnen rent

[Inge O]

Hier is blaffen in de tuin: naar binnen.
Wat de grappige situatie heeft opgeleverd dat als Cash toch per ongeluk een keer blaft ze zelf naar binnen rent

Ja, dat doen ze hier ook vaak : ik hoor ze dan blaffen in de voortuin en tegen de tijd dat ik de voordeur heb opengetrokken komen ze al in slagorde van achter het hoekje gelopen , de achterdeur binnen .

[HillieS]

Hier is blaffen in de tuin: naar binnen.
Wat de grappige situatie heeft opgeleverd dat als Cash toch per ongeluk een keer blaft ze zelf naar binnen rent

Haha hier ook. Al heeft Yara soms dat er een blaf persé uit moet, vaak al onderweg naar binnen

[Diana]

Amy heb ik in het begin tijdens het wandelen te veel vrijheid gegeven, waardoor haar jaaggedrag zich (denk ik) dusdanig heeft ontwikkeld dat wandelen voor haar synoniem werd met op jacht gaan. Omdat ze zo goed luisterde, wel goed op mij lette en niet echt wegliep, dacht ik dat ik haar wel enigszins haar gang kon laten gaan. Daardoor heeft ze vaker succes gehad met jagen en raakte ze er helemaal van in de ban. Ik denk dat dat minder heftig was geweest als ik meteen de touwtjes iets strakker had aangetrokken. Het jachtinstinct zelf zit er natuurlijk gewoon in, maar nu we afspraken hebben over binnen welke ruimte en onder welke voorwaarden ze zich vrij mag bewegen, is dat veel beter in goede banen te leiden. Dat heeft wel jaren en jaren training gekost, vooral om dat knopje bij haar weer om te krijgen dat je ook kunt wandelen zonder constant op jacht te zijn, en achteraf gezien had ik dat beter meteen kunnen doen.

Bij Mila heb ik als jonge hond te veel bepaald, haar iets te weinig ruimte gegeven om zelf beslissingen te maken, waardoor ze op den duur weinig initiatief durfde te tonen en liever naar mij keek voor een oplossing dan zelf dingen te bedenken. Dat is wel grotendeels goed gekomen door dat later juist wel heel erg te stimuleren, maar ik denk dat zij een evenwichtigere hond was geweest als ik dat al veel eerder meer had gestimuleerd.