Murphy ● Heerlijke date met Boelie (p.59)

[Marc]

Ik zou gewoon lekker veel met een andere hond die het niet deert op pad gaan. Afkijken is prima. Beter dan steeds wat angst.

Denk ik ook. Ik heb een beetje de vrees dat hem telkens alles erg laten overpeinzen zijn zorgelijkheid ook juist aan kan wakkeren.

Helemaal mee eens. Want als mens reageer je er ook hoe dan ook op. En alle momenten dat hij geen angst laat zien door de tweede volwassen hond raakt angstig zijn meer op de achtergrond. En ineens is dat er gewoon niet meer. Ik heb het idee dat veel mensen pups overvragen uit goede bedoelingen. Men denkt dat pups alles zelf moeten ontdekken maar samen is veel natuurlijker en meer in balans.

[BieneMaya]

Ik heb Maya als pup vrij veel van Puck (hond van Mellow) af laten kijken in verschillende situaties en ik weet zeker dat zij mede daardoor zo makkelijk is nu.

[mijke]

Ohhh jouw streepjes zo samen, dat wordt echt 2 handen op 1 buik hoor!

[Inge O]

Ik zou gewoon lekker veel met een andere hond die het niet deert op pad gaan. Afkijken is prima. Beter dan steeds wat angst.

Denk ik ook. Ik heb een beetje de vrees dat hem telkens alles erg laten overpeinzen zijn zorgelijkheid ook juist aan kan wakkeren.

Helemaal mee eens. Want als mens reageer je er ook hoe dan ook op. En alle momenten dat hij geen angst laat zien door de tweede volwassen hond raakt angstig zijn meer op de achtergrond. En ineens is dat er gewoon niet meer. Ik heb het idee dat veel mensen pups overvragen uit goede bedoelingen. Men denkt dat pups alles zelf moeten ontdekken maar samen is veel natuurlijker en meer in balans.

Vanuit pup's standpunt is het ook niet echt logisch : mens (of andere hond) die ergens niét het voortouw neemt zou gevaar kunnen betekenen, meelopen (letterlijk en figuurlijk) is denk ik veel natuurlijker. Zat pups die dat helemaal aan hun laars lappen, maar Murfje is er denk ik (nog) niet zo eentje.

Het moment komt dan snel genoeg waarop hij juist vindt alles alléén te moeten doen .

[malinois]

Alle pups liepen hier met Xena mee, toen die er niet meer was heeft Xygan dit prima overgenomen. Ik vind t juist zo leuk om dat te zien hoe ze zich aan elkaar optrekken en af kunnen kijken.

[Diana]

Ik zou gewoon lekker veel met een andere hond die het niet deert op pad gaan. Afkijken is prima. Beter dan steeds wat angst.

Denk ik ook. Ik heb een beetje de vrees dat hem telkens alles erg laten overpeinzen zijn zorgelijkheid ook juist aan kan wakkeren.

Ja, ik sluit me hierbij aan. Ik maak er zolang als nodig gebruik van, dat meelopen en meedoen met andere honden. Ceetje was schijnbaar een bang pupje, maar daar was hier helemaal niets van te merken omdat hij gewoon meeliep met de rest van de honden die nergens snel van onder de indruk zijn. Ik nam hem pas een paar weken later alleen mee, en toen had hij het allemaal al eens gezien en was het ook geen enkel probleem meer zonder de andere honden erbij.
Ook bij de honden die hier niet als pup zijn gekomen, doe ik het zo. In het begin hadden ze allemaal heel hard het voorbeeld van de andere honden nodig, maar na (meestal vrij weinig tijd) kunnen ze het daardoor ook alleen met mij.

Bij sommige honden werkt in beweging blijven ook beter (wat ze automatisch veel meer doen als ze gewoon met de rest meelopen, dan is er geen tijd om te lang bij dingen stil te staan). Vooral Mila is zo'n hond die dingen alleen maar groter en erger maakt in haar hoofd als je haar een spannende situatie laat overpeinzen. Zo vond zij als pup bijvoorbeeld mensen die helemaal alleen (zonder andere mensen of hond) ergens liepen heel raar/spannend. Op een afstandje rustig kijken maakte het meestal juist spannender; er met een boog omheen lopen, samen wat spelen, lekker in beweging blijven, werkte bij haar veel beter. Zij is zo'n hond die eerst denkt en dan pas doet, maar te veel denken zorgt er wel eens voor dat ze niet meer durft en iets wat eerst alleen een beetje opviel, is dan doodeng geworden. Dus juist meer gewoon laten 'doen' zonder al te veel denken was bij haar wel een goede oplossing.

[Inge O]

Op een afstandje rustig kijken maakte het meestal juist spannender; er met een boog omheen lopen, samen wat spelen, lekker in beweging blijven, werkte bij haar veel beter. Zij is zo'n hond die eerst denkt en dan pas doet, maar te veel denken zorgt er wel eens voor dat ze niet meer durft en iets wat eerst alleen een beetje opviel, is dan doodeng geworden. Dus juist meer gewoon laten 'doen' zonder al te veel denken was bij haar wel een goede oplossing.

Was bij zeker de helft van mijn wartenpupjes ook zo, niet denken maar doen was bij hun het beste scenario, en dan met andere honden en/of met mij samen, dan vonden ze het al snel doodnormaal.

[Diana]

Op een afstandje rustig kijken maakte het meestal juist spannender; er met een boog omheen lopen, samen wat spelen, lekker in beweging blijven, werkte bij haar veel beter. Zij is zo'n hond die eerst denkt en dan pas doet, maar te veel denken zorgt er wel eens voor dat ze niet meer durft en iets wat eerst alleen een beetje opviel, is dan doodeng geworden. Dus juist meer gewoon laten 'doen' zonder al te veel denken was bij haar wel een goede oplossing.

Was bij zeker de helft van mijn wartenpupjes ook zo, niet denken maar doen was bij hun het beste scenario, en dan met andere honden en/of met mij samen, dan vonden ze het al snel doodnormaal.

Het kan echt twee kanten op (maar dat is wellicht bij die andere helft van jouw Wartjes ook het geval?). Ik heb Amy natuurlijk niet gekend als pup, maar Amy is van het eerst doen en dan pas denken en haar hielp het juist wel om even de tijd te nemen samen om de situatie van een afstandje te bekijken, met name bij reactief gedrag (in plaats van er in alle opwinding op af stuiven en dan maar zien waar je in belandt). Zij kalmeert daar juist door, terwijl Mila het in haar hoofd alleen maar spannender en enger maakt. Het is ook geen negeren, ik onderken het wel door haar er in een boogje mee langs te nemen en niet in een rechte lijn erheen of erlangs, maar dan wel met niet te veel ruimte voor overpeinzingen of tunnelvisies

[Inge O]

Het kan echt twee kanten op (maar dat is wellicht bij die andere helft van jouw Wartjes ook het geval?). Ik heb Amy natuurlijk niet gekend als pup, maar Amy is van het eerst doen en dan pas denken en haar hielp het juist wel om even de tijd te nemen samen om de situatie van een afstandje te bekijken, met name bij reactief gedrag (in plaats van er in alle opwinding op af stuiven en dan maar zien waar je in belandt). Zij kalmeert daar juist door, terwijl Mila het in haar hoofd alleen maar spannender en enger maakt. Het is ook geen negeren, ik onderken het wel door haar er in een boogje mee langs te nemen en niet in een rechte lijn erheen of erlangs, maar dan wel met niet te veel ruimte voor overpeinzingen of tunnelvisies

Nee, wartjes zijn doorsnee - in vergelijking met Amy dan - niet erg impulsief als in 'compleet onbezonnen', de andere helft zou ik dus eerder als 'zen' omschrijven (voor zover een pup ooit zen kan zijn ). Ze zijn wel vaak ondernemend (zoals bv. Karma die met 6 maand via onze kreek bijna in de Westerschelde uitkwam) maar dat valt dan weer minder onder waar we het hier over hebben.

[Zamunda]

Ik ben helemaal stuk dus kom later terug op jullie discussie/tips/overdenkingen (die ik fijn vind om te lezen trouwens). Nu alleen even het verhaaltje en wat foto's van vandaag.

Vanmorgen lekker wat oefeningen in de ren gedaan. Heb hem weer op de weegschaal laten staan en na tien keer opnieuw wegen moet ik toch echt accepteren dat hij al bijna acht kilo weegt (7,8) ! Bijna 11 weken is hij nu, met 7 weken woog hij nog vier kilo... Zal ik maar gewoon stoppen met voeren ?

Knapperd op de weegschaal



Daarna even een trekspelletje gedaan, toen nog de nee geoefend (na twee keer mijn hand sluiten heb ik hem niet meer hoeven sluiten), wat gaat dat toch ongelofelijk snel. Toen nog weer uitgebreid trekspelletje gedaan en om af te sluiten nog een laatste oefening:
Gisteren bij het doorlopen van de foto's in het topic kwam ik er eentje tegen van hem op een kratje, toen was hij er net een paar dagen geloof ik. Leek me wel leuk om hem vandaag dan weer op dat kratje te laten staan en fotograferen, kunnen we een beetje vergelijken. Dus ook met kratje geoefend.

Hier was hij een week bij ons, 9 weken oud dus




Vandaag, bijna 11 weken oud



Daarna met de hele bende naar buiten. De groterds gevoerd en met de kleine nog wat rondgelopen en gespeeld. Tussen de gevallen bladeren, met een grote fles, met m'n mouw (ik moet verdorie een bijtmouw ) en met m'n fleecetouw, hij vermaakt zich heerlijk. Daarna nog beetje met de andere honden samen gelopen/geklierd en weer bij Lais gekeken toen ze met haar graafwerkzaamheden bezig was. Oh en toen ik naar binnen wilde gaan gingen Lais en de smurf nog spelen in de bladeren, zo leuk. En nog leuker: het was op Lais haar initiatief, net als gisteren overigens toen ze voor het eerst zelf het initiatief nam om hem uit te dagen !

's Middags ook weer lekker met z'n allen naar buiten, daar nog een paar nageltjes geknipt van de smurf (hij was nog moe dus zat op m'n schoot) en hij heeft veel gespeeld met Lais en lekker in het zonnetje gelegen.

Ook nog weer wat foto's met hem en Raaf op de tafel gemaakt, de smurf wilde deze keer zelf en Raaf kwam er toen gezellig bij.

Deze foto is van anderhalve week geleden:


Deze zijn van nu... zelfs z'n oren zijn enorm gegroeid







Lais vindt hem definitief leuk


Hij was tegen de plantenbak gegleden


Moegespeeld




Willem lag er ook


Binnen weer verder slapen

[K@ren]

Die oortjes (oren? flappers?) die groene jas dat puppiebuikje

Wat leuk dat Lais nu helemaal ontdooid is naar Murphy

[Zamunda]

Heel leuk hoe je hem de tijd geeft om alles in zijn tempo te doen!
Doet me een beetje aan mijn Poppy denken, die was als pup (en nu nog) ook zo en veel shelties ook.
Iets terughoudend maar niet echt bang. Beetje de kat uit de boom kijken ipv zich hals over kop overal in te storten.

Dat vind ik wel een fijne karaktereigenschap .

Wat heerlijk om te lezen hoe hij alles op eigen tempo ontdekt. Ook leuk om de ontwikkeling in zijn oren te volgen met de foto's

Nou die oren hè . Zouden euromuntjes zwaar genoeg zijn om ze in elk geval weer te laten hangen? De groei kan ik niet tegenhouden natuurlijk maar je hebt staande oren en je hebt megagrote staande oren... .

Die oortjes (oren? flappers?) die groene jas dat puppiebuikje

Wat leuk dat Lais nu helemaal ontdooid is naar Murphy

Ja echt zó gaaf . Nu zie ik ook weer de Lais zoals ik haar ken qua spel, alhoewel het voor haar niet zo lang hoeft maar daar heeft de smurf geen boodschap aan . Voor Lais een koekje van eigen deeg want die is/was zelf ook altijd zo'n doordrammer als het ging om de ander aan het spelen te krijgen .

[Diana]

Ahhhh, kijk hem daar nou mooi zitten, met zijn ene oor al overeind

Het gaat echt veel te snel, hij is al ongeveer verdubbeld! Heel leuk dat Lais hem nu ook helemaal geaccepteerd heeft en lekker met hem wil spelen

[Zamunda]

Zo, mijn hoofd doet het weer na een goede nacht .

Denk ik ook. Ik heb een beetje de vrees dat hem telkens alles erg laten overpeinzen zijn zorgelijkheid ook juist aan kan wakkeren.

Ik heb niet het idee dat dit bij Murphy speelt, althans niet in de situaties tot nu toe waarin ik hem alleen mee had. Nou is hij ook pas twee keer met mij alleen ergens naartoe geweest (een keer bos en een keer Welkoop waarbij in de winkel helemaal super ging), oh nee dat is niet waar, hij is een keer bij de DA geweest (waarbij ik tijdens het wachten even naar buiten ben geweest met hem) en ik heb hem al heel wat keren alleen mee de tuin in genomen, maar ik heb geen een keer gezien dat hij iets juist spannender ging vinden met de tijd. Hij ontdooit juist. Ik kan me wel voorstellen dat als ik dat te vaak of te lang doe dat wel zou gaan spelen dus goed om ver van die grens te blijven (o.a. door een andere hond mee te nemen) .

Helemaal mee eens. Want als mens reageer je er ook hoe dan ook op. En alle momenten dat hij geen angst laat zien door de tweede volwassen hond raakt angstig zijn meer op de achtergrond. En ineens is dat er gewoon niet meer. Ik heb het idee dat veel mensen pups overvragen uit goede bedoelingen. Men denkt dat pups alles zelf moeten ontdekken maar samen is veel natuurlijker en meer in balans.

Dat is zeker zo. Nou wissel ik het sowieso al af (ben een keer zonder en een keer met andere hond naar het bos geweest, zelfde geldt voor de twee autoritjes en naar de DA was zonder andere hond en naar de Welkoop toe met), maar nu ik de komende tijd vaak 'de buitenwereld' op ga zoeken zal ik dat in eerste instantie vooral samen met Ravi gaan doen (dat is de enige waar dat mee kan). Zolang hij het nog spannend vindt valt hij Raaf ook niet teveel lastig dus dan kan dat wel. Daarnaast zal hij nog in z'n eentje naar de hondenschool gaan en straks nog een keer naar de DA.

Dus voor vandaag staat lekker samen met Ravi de buitenwereld opzoeken op de agenda .

[Zamunda]

Ohhh jouw streepjes zo samen, dat wordt echt 2 handen op 1 buik hoor!

Deze had ik nog over het hoofd gezien in de discussie. Ja ik denk ook dat ze een heerlijk stel gaan worden . Lais is ook wel van het contactliggen, althans, ze zoekt het zelf minder vaak op maar een andere hond mag altijd bij/tegen haar komen liggen. Als ik zie hoe de smurf eergisteren de hoge bank opgeklommen is (hoe dan?!) om bij haar te liggen dan denk ik dat hij haar wel op gaat zoeken als hij bij haar kan. Ik ga ook kijken of ik ze in de keuken lekker wat vaker samen kan laten.

Ahhhh, kijk hem daar nou mooi zitten, met zijn ene oor al overeind

Het gaat echt veel te snel, hij is al ongeveer verdubbeld! Heel leuk dat Lais hem nu ook helemaal geaccepteerd heeft en lekker met hem wil spelen

Ja dat oor gaat hoog hè! En het gaat echt veel te snel, waar is dat minipupje gebleven dat ik drie weken geleden meegenomen heb .


En deze had ik nog willen posten maar vergeten gisteren. Ik had op het kratje bewust zijn vuile rat (Sirene's woorden ) gelegd om te vergelijken:

Nu:


En dezelfde rat ruim tien weken geleden, toen de smurf vijf dagen oud was



En omdat ik nu toch bezig ben ook deze van de smurf toen hij twee dagen oud was

[Hondenpoot]

Wat een verschil. Hij raakt zijn baby hoofd ook al echt kwijt. Meer een kleuter nu een bijzonder knappe kleuter

[Célie]

Dat buikje

[Smoushond]

Dat groeien gaat zo snel en veranderen ook . Ik kijk soms ineens heel anders tegen Bertus aan als ik hem in de ochtend uit de bench haal,wat heb jij gedaan vannacht

[Yvette]

Oh wauw hij groeit echt mega zeg, bijna 8 kilo!! Dat zal ie inmiddels wel bereikt hebben, beetje pokon door z'n voer zeker

Het was niet m'n bedoeling om een discussie aan te wakkeren over je plan van aanpak, sorry. Ik zei een van de laatste keren dat we op stap waren met de pups al tegen Sonja dat ik om een of andere reden steeds de streepjes mis liep om echt mee te maken, wij hadden Barrie, Roet en de nakers steeds meer in het vizier, het was me dus echt niet opgevallen. Maar zo te horen gaat het prima en zit hij helemaal op zijn plaats bij jullie

[Inge O]

Zo, mijn hoofd doet het weer na een goede nacht .

Denk ik ook. Ik heb een beetje de vrees dat hem telkens alles erg laten overpeinzen zijn zorgelijkheid ook juist aan kan wakkeren.

Ik heb niet het idee dat dit bij Murphy speelt, althans niet in de situaties tot nu toe waarin ik hem alleen mee had. Nou is hij ook pas twee keer met mij alleen ergens naartoe geweest (een keer bos en een keer Welkoop waarbij in de winkel helemaal super ging), oh nee dat is niet waar, hij is een keer bij de DA geweest (waarbij ik tijdens het wachten even naar buiten ben geweest met hem) en ik heb hem al heel wat keren alleen mee de tuin in genomen, maar ik heb geen een keer gezien dat hij iets juist spannender ging vinden met de tijd. Hij ontdooit juist. Ik kan me wel voorstellen dat als ik dat te vaak of te lang doe dat wel zou gaan spelen dus goed om ver van die grens te blijven (o.a. door een andere hond mee te nemen) .

Met dat 'aanwakkeren' bedoelde ik ook niet meteen op dat moment zelf (hoewel je dat zo had kunnen begrijpen, zeker na Diana's verhaal over Mila en mijn reactie daarop), maar eerder de invloed die het zou kunnen hebben op zijn algemene manier waarop hij de buitenwereld bekijkt en verteert, nieuw wordt dan gelijk aan : eerst een stukje angst verwerken.
Ik zie zelf het liefste dat ze zich daar op die leeftijd zo weinig mogelijk bedenkingen bij maken, maar goed, dat ben ik ; -) .

[Inge O]

Oh, en die oren : troost je, nu bereikt hij stilaan de ondoenlijkmegasupergroteoren fase, maar dat trekt ooit wél weer bij hoor .

[Zamunda]

Wat een verschil. Hij raakt zijn baby hoofd ook al echt kwijt. Meer een kleuter nu een bijzonder knappe kleuter

Ja .

Dat groeien gaat zo snel en veranderen ook . Ik kijk soms ineens heel anders tegen Bertus aan als ik hem in de ochtend uit de bench haal, wat heb jij gedaan vannacht

Haha, dat vind ik wel knap dat je dat soms van dag tot dag ziet! Bij mij duurt dat even voordat ik het verschil zie.

Oh wauw hij groeit echt mega zeg, bijna 8 kilo!! Dat zal ie inmiddels wel bereikt hebben, beetje pokon door z'n voer zeker

Het was niet m'n bedoeling om een discussie aan te wakkeren over je plan van aanpak, sorry. Ik zei een van de laatste keren dat we op stap waren met de pups al tegen Sonja dat ik om een of andere reden steeds de streepjes mis liep om echt mee te maken, wij hadden Barrie, Roet en de nakers steeds meer in het vizier, het was me dus echt niet opgevallen. Maar zo te horen gaat het prima en zit hij helemaal op zijn plaats bij jullie

Ik weet niet hoe hij het doet hoor, dat gigantische groeien .

En de discussie is helemaal niet erg, altijd fijn om over hondengedrag te lezen (vooral van de oude rotten) en als ik er ook nog wat uit kan halen voor nu is dat helemaal mooi!

Oh, en die oren : troost je, nu bereikt hij stilaan de ondoenlijkmegasupergroteoren fase, maar dat trekt ooit wél weer bij hoor .

Nou... die kelperuanen hebben ook volwassen gigantische oren . Maar vooruit, daar heb ik voor getekend .

Met dat 'aanwakkeren' bedoelde ik ook niet meteen op dat moment zelf (hoewel je dat zo had kunnen begrijpen, zeker na Diana's verhaal over Mila en mijn reactie daarop), maar eerder de invloed die het zou kunnen hebben op zijn algemene manier waarop hij de buitenwereld bekijkt en verteert, nieuw wordt dan gelijk aan : eerst een stukje angst verwerken.
Ik zie zelf het liefste dat ze zich daar op die leeftijd zo weinig mogelijk bedenkingen bij maken, maar goed, dat ben ik ; -) .

Ah zo, fijn dat je het verduidelijkt want zelfs met nog een keer lezen haalde ik dat er niet uit eigenlijk (maar ben nogal gaar ook al doet m'n hoofd het weer beter dan gisteren, dus misschien ligt het daaraan ). Goed punt.

[Zamunda]

Jeetje wat groeit hij al hard, waar is het pupje en die oren
Heerlijk dat het allemaal zo goed gaat onderling

Hij groeit veel te hard! En het is echt zo genieten hoe het onderling gaat . Vanmorgen had ik Lais en smurf in de keuken samen voor en tijdens het ontbijt. Lais heeft eerst een keer of vijf gesnauwd en daarna hebben ze heerlijk samen gelegen .
Later heb ik hem met Raaf even meegenomen het bos in en eenmaal thuis hem weer samen met Lais in de keuken gelaten. Eerst lagen ze superknus te slapen maar na een half uur had hij weer energie en gingen ze zachtjes stoeien . Na een tijdje werd hij uiteraard wilder en toen was Lais het zat, stond op van de bank en ging er aan de andere kant weer op... alsof de smurf toen niet een meter opschoof en haar niet meteen weer lastig viel . Ze probeerde het nog een keer en is toen maar op de grond gaan staan, toen heb ik haar maar bevrijd uit haar benarde positie .
Maar die twee zijn echt super samen. Willem bijt ook goed/beter van zich af en Raaf doet het ook echt super als de smurf hem lastigvalt, hij blijft helemaal stilstaan net zolang tot de smurf het opgeeft... het geduld !

Ik heb altijd een oudere hond gehad als ik een pup had, maar nam ze ook vaak alleen mee en als ze mogen best onder de indruk zijn, zolang ze maar weer herstellen, ik zocht juist vaak de dingen op die ze wat minder vonden, en dan was dat met een paar dagen ook weer heel normaal.

Daar ben ik deze week inderdaad mee begonnen . Het had door mijn eigen omstandigheden een wat langere aanloop nodig (had niks met Murf z'n tempo te maken) maar sinds deze week ben ik dat aan het oppakken. Eerst weer even de auto, daarna de Welkoop en daar buiten lopen en vandaag naar het dorp geweest. Ik heb er alle vertrouwen in dat hij het snel weer normaal gaat vinden, er zat gewoon wat te lang tussen alle dingen die Sirene met hem ondernomen heeft en het vanuit hier erop uittrekken. Dat blijf ik nu verder oppakken en uitbreiden.

[Zyntia]

Wat een mooie foto's van een prachtige pup

Hoe is zijn interactie met Willem?
Zie hem wel kijken naar Willem, maar ik gok dat hij van zichzelf Willem met rust laat?

[Zamunda]

Wat een mooie foto's van een prachtige pup

Hoe is zijn interactie met Willem?
Zie hem wel kijken naar Willem, maar ik gok dat hij van zichzelf Willem met rust laat?

Fifty-fifty . Hij trekt meer naar Lais en ook Raaf maar dat komt ook omdat hij vaak nog bij me in de buurt blijft en daar zijn Lais en Raaf wel te vinden maar Willem niet (ook juist omdat die smurf bij mij is ). Maar als hij de kans krijgt probeert hij het wel maar de lol van 'najagen' is er gelukkig wel vanaf sinds Willem hem een paar keer op z'n donder heeft gegeven.

Als we in de sluis staan heb ik die smurf meestal onder m'n arm of ik laat Willem later naar binnen, als Willem en de smurf wel even samen in de sluis zijn is de smurf er als de kippen bij om Willem 'gedag' te zeggen .