Murphy ● Heerlijke date met Boelie (p.59)

[Zamunda]

Willem is nu al zes weken kreupel, hij blijkt een blessure aan z'n biceps te hebben, een scheur of ontsteking. Dat schijnt nogal een nare blessure te zijn qua herstel en dat blijkt ook wel. Hij heeft sinds twee weken complete rust, mag alleen aan de lijn naar buiten voor een plas en poep en meteen weer naar binnen. Hij hoeft binnen gelukkig niet in een bench omdat hij zich zelf heel goed rustig houdt (buiten moet hij wel echt aan de riem omdat hij anders sprongetjes gaat maken of angstig naar binnen rent, maar na een paar dagen wennen aan de riem gaat dat nu heel goed). Nog zeker twee van zulke weken te gaan en dan moet er wel echt verbetering te zien zijn (en dan kan het nog lang duren voordat hij echt meer mag, laat staan los mag). Anders verder onderzoek en mogelijk operatie (waarbij ze de biceps lossnijden), ik hoop dat dat niet nodig gaat zijn .

Dat is balen zeg. Toevallig zit mijn collega daar ook mee te tobben met haar BC. Althans, dat is de verdenking, het schijnt niet zo makkelijk te diagnosticeren te zijn? Hij heeft nu rust, fysio en lasertherapie maar het zet nog geen zoden aan de dijk. Zie je bij Willem al wel verbetering nu?

Oh, hoe lang is zij al zoet? Poeh een BC, dat zal vast niet makkelijk zijn om die zo lang op rust te hebben! Dat is wel een groot voordeel met Willem, die zal nooit op ontploffen staan door energieoverschot. Hij maakt dan wel af en toe weer een paniekbeweging omdat ie zich van een wapperend zakje het leplazarus schrikt, dat is niet bepaald bevorderlijk natuurlijk, maar verder is hij harstikke rustig.
Het is inderdaad een waarschijnlijkheidsdiagnose. Het is wel duidelijk dat het de biceps is, maar wát dan precies daar zou je verdere beeldvorming voor moeten doen. Maar eigenlijk moet je dan echo met contrast doen. Voor nu is een conservatieve behandeling okee ongeacht wat de exacte oorzaak is, maar dan moet er dus wel verbetering (niet compleet herstel) te zien zijn na vier weken rust. Ik vraag me wel af hoe gericht die lasertherapie kan zijn als ze niet exact weten wat (en dus waar precies) er in de biceps speelt.

Ik denk bij Willem wel al wat verbetering te zien, hij liep echt enorm kreupel en je zag dat het hem veel pijn deed, nu loopt hij nog duidelijk kreupel en minder pijnlijk. Maar hij loopt dan ook nog geen honderd meter op een dag (van de bank naar buiten en weer terug en dat vier á vijf keer op een dag) dus het kan wel echt tot rust komen. Ben wel een beetje bang dat dat juist weer andere problemen kan gaan geven qua stabiliteit die andere spieren geven (heb zelf pas weer gemerkt hoe enorm je spieren achteruit gaan na weken/maanden nauwelijks bewegen ).

Overigens is er nog een alternatief. Als er op echo een grote scheur te zien zou zijn dan kun je de hond ook zelf z'n spier af laten scheuren door hem juist veel en gek te laten doen . Dat scenario vind ik nogal zielig dus ik hoop dat er geen grote scheur zit (zou ook niet weten hoe hij dat voor elkaar zou hebben gekregen) en het toch 'gewoon' geneest. Ik ben wel een beetje bang voor terugval mocht hij toch genezen, want hij maakt als hij blij is van die pupperige sprongen waarbij hij onwijs op z'n voorpoten landt. Maar ja, dat is voor later zorg natuurlijk, eerst maar duimen dat hij zo met rust en later rustige opbouw kan genezen.

[pioenroos]

Dat twijfelen kan ik me ook voorstellen. Och, die golf van verdriet . Het stomme (vind ik) is dat ik dat niet meer heb, het is vooral vlak ofzo. Aan de andere kant zit ik al drie weken aan te hikken tegen het uitzoeken van foto's voor haar IM (tekst is al die tijd al af), dus ik zal het wel wegstoppen?

Rouwen gaat in fase zeggen ze dan

Van die foto's herken ik. Mijn moeder had het eurasier clubblad foto's beloofd van hem. Ze had een IM geschreven. Foto's van fatsoenlijke kwaliteit uitzoeken en emailen gaat haar pet te boven. Dus dat moest ik doen, alsjeblieft. Incl een deadline. Ik pissig (ze zal nu niet zo snel meer iets beloven aan iemand dat ik moet doen vermoed ik ) want ik was dus ook niet toe aan foto's kijken en uitzoeken. Heeft me zeker 2 weken aan valse starts gegeven. Met name de filmpjes die je dan toch gaat bekijken

Ik raad het je niet aan om beeldmateriaal uit te zoeken voordat je er aan toe bent hoor. Maar je bent wel gelijk door de vermijd/verdovingsfase heen

[Zamunda]

Dat twijfelen kan ik me ook voorstellen. Och, die golf van verdriet . Het stomme (vind ik) is dat ik dat niet meer heb, het is vooral vlak ofzo. Aan de andere kant zit ik al drie weken aan te hikken tegen het uitzoeken van foto's voor haar IM (tekst is al die tijd al af), dus ik zal het wel wegstoppen?

Rouwen gaat in fase zeggen ze dan

Van die foto's herken ik. Mijn moeder had het eurasier clubblad foto's beloofd van hem. Ze had een IM geschreven. Foto's van fatsoenlijke kwaliteit uitzoeken en emailen gaat haar pet te boven. Dus dat moest ik doen, alsjeblieft. Incl een deadline. Ik pissig (ze zal nu niet zo snel meer iets beloven aan iemand dat ik moet doen vermoed ik ) want ik was dus ook niet toe aan foto's kijken en uitzoeken. Heeft me zeker 2 weken aan valse starts gegeven. Met name de filmpjes die je dan toch gaat bekijken

Ik raad het je niet aan om beeldmateriaal uit te zoeken voordat je er aan toe bent hoor. Maar je bent wel gelijk door de vermijd/verdovingsfase heen

Het is wel echt heel erg fijn om die herkenning te lezen! Voel me soms zelfs een beetje schuldig naar Lais dat ik nog niet eens een IM voor haar geplaatst heb. Alsof die hond dat enige weet van heeft of wat kan schelen .
Ik voel me ook schuldig dat ik de laatste tijd zo weinig met haar op de bank gezeten heb (dat vond ze zo fijn), maar ik kon door de ischias dus niet zitten (op een stoel ging een uurtje maar op een bank al helemaal niet). Nu kan het wel weer en is ze er niet meer. Ze was dan wel bij de baas hoor, maar die zat niet op de bank. En 's nachtst lag ze uiteraard in bed, dat dan weer wel . Maar ja, ze was een rupsje nooitgenoeg dus dat was eigenlijk niet genoeg.

Poeh, snap dat je heel erg niet blij was met die belofte van je moeder, klote om je zo onder druk gezet te voelen. Ja die vermijdfase... Bij mij zit er dus geen deadline op (anders dan me schuldig voelen erover) en ik blijf het uitstellen. Heb wel een beginnetje gemaakt en dat vond ik inderdaad al moeilijk.

[Yvette]

Willem is nu al zes weken kreupel, hij blijkt een blessure aan z'n biceps te hebben, een scheur of ontsteking. Dat schijnt nogal een nare blessure te zijn qua herstel en dat blijkt ook wel. Hij heeft sinds twee weken complete rust, mag alleen aan de lijn naar buiten voor een plas en poep en meteen weer naar binnen. Hij hoeft binnen gelukkig niet in een bench omdat hij zich zelf heel goed rustig houdt (buiten moet hij wel echt aan de riem omdat hij anders sprongetjes gaat maken of angstig naar binnen rent, maar na een paar dagen wennen aan de riem gaat dat nu heel goed). Nog zeker twee van zulke weken te gaan en dan moet er wel echt verbetering te zien zijn (en dan kan het nog lang duren voordat hij echt meer mag, laat staan los mag). Anders verder onderzoek en mogelijk operatie (waarbij ze de biceps lossnijden), ik hoop dat dat niet nodig gaat zijn .

Dat is balen zeg. Toevallig zit mijn collega daar ook mee te tobben met haar BC. Althans, dat is de verdenking, het schijnt niet zo makkelijk te diagnosticeren te zijn? Hij heeft nu rust, fysio en lasertherapie maar het zet nog geen zoden aan de dijk. Zie je bij Willem al wel verbetering nu?

Oh, hoe lang is zij al zoet? Poeh een BC, dat zal vast niet makkelijk zijn om die zo lang op rust te hebben! Dat is wel een groot voordeel met Willem, die zal nooit op ontploffen staan door energieoverschot. Hij maakt dan wel af en toe weer een paniekbeweging omdat ie zich van een wapperend zakje het leplazarus schrikt, dat is niet bepaald bevorderlijk natuurlijk, maar verder is hij harstikke rustig.
Het is inderdaad een waarschijnlijkheidsdiagnose. Het is wel duidelijk dat het de biceps is, maar wát dan precies daar zou je verdere beeldvorming voor moeten doen. Maar eigenlijk moet je dan echo met contrast doen. Voor nu is een conservatieve behandeling okee ongeacht wat de exacte oorzaak is, maar dan moet er dus wel verbetering (niet compleet herstel) te zien zijn na vier weken rust. Ik vraag me wel af hoe gericht die lasertherapie kan zijn als ze niet exact weten wat (en dus waar precies) er in de biceps speelt.

Ik denk bij Willem wel al wat verbetering te zien, hij liep echt enorm kreupel en je zag dat het hem veel pijn deed, nu loopt hij nog duidelijk kreupel en minder pijnlijk. Maar hij loopt dan ook nog geen honderd meter op een dag (van de bank naar buiten en weer terug en dat vier á vijf keer op een dag) dus het kan wel echt tot rust komen. Ben wel een beetje bang dat dat juist weer andere problemen kan gaan geven qua stabiliteit die andere spieren geven (heb zelf pas weer gemerkt hoe enorm je spieren achteruit gaan na weken/maanden nauwelijks bewegen ).

Overigens is er nog een alternatief. Als er op echo een grote scheur te zien zou zijn dan kun je de hond ook zelf z'n spier af laten scheuren door hem juist veel en gek te laten doen . Dat scenario vind ik nogal zielig dus ik hoop dat er geen grote scheur zit (zou ook niet weten hoe hij dat voor elkaar zou hebben gekregen) en het toch 'gewoon' geneest. Ik ben wel een beetje bang voor terugval mocht hij toch genezen, want hij maakt als hij blij is van die pupperige sprongen waarbij hij onwijs op z'n voorpoten landt. Maar ja, dat is voor later zorg natuurlijk, eerst maar duimen dat hij zo met rust en later rustige opbouw kan genezen.

Nee dat valt inderdaad helemaal niet mee. Voor beiden niet want ze passen goed bij elkaar maar m'n collega begrijpt het doel en de hond niet
Ze hebben van hem wel röntgenfoto's gemaakt omdat de DA toch aan ED dacht of van die losse botstukjes maar dat is dus niet aan de orde. Hij is al heel lang mank, eerst af en toe bij veel inspanning maar hij heeft ook ernstige HD zo bleek vorig jaar. Vanaf september is het veel erger geworden. De fysio woont bij haar naast dus die laser therapie is ook meer om het uit te proberen geloof ik. Hij is nu ruim een maand op rust maar eigenlijk nog niks beter geworden. Lastig hoor.
Het zou wel top zijn als je Willem er op deze manier weer bovenop krijgt. Die angst voor terugval houd je denk ik altijd, dat had ik ook na Tobias zijn knieband en nu ook weer met Freek. Het heeft echt veel tijd nodig voor je hart niet meer in je keel zit bij een gekke beweging.

[pioenroos]

Ik voel me ook schuldig dat ik de laatste tijd zo

Ja, dat verrekte schuldgevoel. "Heb ik wel genoeg...." gevolgd door "heb ik niet te veel..."
Slaat natuurlijk nergens op. Voor mij het is het een vorm van controle willen hebben denk ik. Denken dat ik ergens schuld aan heb is makkelijker dan het toelaten van het pure verdriet over het verlies. Het verlies wat simpelweg bij het leven hoort en helemaal niks aan te doen is. De dood is volstrekt oncontroleerbaar en niet te beïnvloeden

Ik heb gekozen voor niet meer behandelen bij Diem en inslapen. Niet te laat zijn, geen lijden meer voor hém.
Maar dat vervormd zich dan soms in mijn hoofd tot het gevoel dat ik verkeerd gekozen heb, eigen schuld nu dat je verdriet hebt. Hij had nog kunnen leven! En, ook soms of ik dan niet genoeg van hem hield?
Daar hielpen filmpjes en foto's kijken wel bij: zoveel beeldmateriaal dat ik overduidelijk van hem aan het genieten ben en hij het naar z'n zin had. Waar hij me met een grijns aankijkt en ik zeg dat hij de knapste is

Je weet het zelf vast ook, maar voor de zekerheid: Lais had zich geen betere baas kunnen wensen dan jij want je hield onvoorwaardelijk van haar. Het samenzijn, samen slapen was genoeg. Want je deed het uiterste voor haar met de middelen en kennis die je toen had. Meer kon je niet en hoefde ook niet. Haar welzijn heb je altijd voorop gesteld. Daar twijfel ik geen moment aan met wat ik gelezen heb van jouw woorden over haar

[Zamunda]

Nee dat valt inderdaad helemaal niet mee. Voor beiden niet want ze passen goed bij elkaar maar m'n collega begrijpt het doel en de hond niet
Ze hebben van hem wel röntgenfoto's gemaakt omdat de DA toch aan ED dacht of van die losse botstukjes maar dat is dus niet aan de orde. Hij is al heel lang mank, eerst af en toe bij veel inspanning maar hij heeft ook ernstige HD zo bleek vorig jaar. Vanaf september is het veel erger geworden. De fysio woont bij haar naast dus die laser therapie is ook meer om het uit te proberen geloof ik. Hij is nu ruim een maand op rust maar eigenlijk nog niks beter geworden. Lastig hoor.
Het zou wel top zijn als je Willem er op deze manier weer bovenop krijgt. Die angst voor terugval houd je denk ik altijd, dat had ik ook na Tobias zijn knieband en nu ook weer met Freek. Het heeft echt veel tijd nodig voor je hart niet meer in je keel zit bij een gekke beweging.

Daar heb je gelijk in, dat blijft altijd spannend, met welke blessure dan ook.

Ja ik vreesde ook een beetje voor OCD, ik was zelf al bij het schoudergewricht uitgekomen als pijnplek, maar het was dus de biceps die over het schoudergewricht loopt (wat naar boven kwam bij specifieke manipulaties). Dus enerzijds fijn dat het niet het gewricht zelf is, anderzijds blijkt dit dus een lastige blessure.
Bij Willem zat het heel duidelijk bij het schoudergewricht dus geen twijfel over evt ED, rofo was nu dus nog niet nodig omdat het zo duidelijk de biceps was. Bij die BC klinkt het wel wat ingewikkelder gezien ze dus ook nog over de lokatie van de pijn twijfelden. Poeh, al sinds september veel erger en daarvoor dus ook al wisselend last, dat is echt al een heel langdurig verhaal. Bij Willem speelt het wel misschien ook al langer, maar dan vrij subtiel, nooit duidelijk kreupel. Maar het is bij hem zo moeilijk om te zien omdat hij niet veel los draaft (meestal stap of galop/sprongen) en hij juist gaat draven als hij schichtig is. Maar zes weken geleden was echt voor het eerst dat hij duidelijk kreupel was.
Die maand rust was dus wel een soort kritiek punt volgens de orthopeed, gaat jouw collega nog door op dezelfde voet? Ik heb ook een bericht gelezen van iemand die veel ervaring had met deze blessure (bij windhonden) en die hield negen weken aan.

Ik voel me ook schuldig dat ik de laatste tijd zo

Ja, dat verrekte schuldgevoel. "Heb ik wel genoeg...." gevolgd door "heb ik niet te veel..."
Slaat natuurlijk nergens op. Voor mij het is het een vorm van controle willen hebben denk ik. Denken dat ik ergens schuld aan heb is makkelijker dan het toelaten van het pure verdriet over het verlies. Het verlies wat simpelweg bij het leven hoort en helemaal niks aan te doen is. De dood is volstrekt oncontroleerbaar en niet te beïnvloeden

Ja zo herkenbaar! Het zal inderdaad de functie hebben om het verdriet weg te houden...

Ik heb gekozen voor niet meer behandelen bij Diem en inslapen. Niet te laat zijn, geen lijden meer voor hém.
Maar dat vervormd zich dan soms in mijn hoofd tot het gevoel dat ik verkeerd gekozen heb, eigen schuld nu dat je verdriet hebt. Hij had nog kunnen leven! En, ook soms of ik dan niet genoeg van hem hield?
Daar hielpen filmpjes en foto's kijken wel bij: zoveel beeldmateriaal dat ik overduidelijk van hem aan het genieten ben en hij het naar z'n zin had. Waar hij me met een grijns aankijkt en ik zeg dat hij de knapste is

Och . Stom hè, je hebt het juist uit enorme liefde voor hem zo gedaan en toch vervorm je dat soms naar of je dan niet genoeg van hem hield. Rare kronkels maken we soms. Fijn dat de foto's en filmpjes je daarbij geholpen hebben .

Je weet het zelf vast ook, maar voor de zekerheid: Lais had zich geen betere baas kunnen wensen dan jij want je hield onvoorwaardelijk van haar. Het samenzijn, samen slapen was genoeg. Want je deed het uiterste voor haar met de middelen en kennis die je toen had. Meer kon je niet en hoefde ook niet. Haar welzijn heb je altijd voorop gesteld. Daar twijfel ik geen moment aan met wat ik gelezen heb van jouw woorden over haar

Dank je wel de tranen lopen weer even.

[pioenroos]

tranen lopen weer even.

Yep

[Yvette]

Nee dat valt inderdaad helemaal niet mee. Voor beiden niet want ze passen goed bij elkaar maar m'n collega begrijpt het doel en de hond niet
Ze hebben van hem wel röntgenfoto's gemaakt omdat de DA toch aan ED dacht of van die losse botstukjes maar dat is dus niet aan de orde. Hij is al heel lang mank, eerst af en toe bij veel inspanning maar hij heeft ook ernstige HD zo bleek vorig jaar. Vanaf september is het veel erger geworden. De fysio woont bij haar naast dus die laser therapie is ook meer om het uit te proberen geloof ik. Hij is nu ruim een maand op rust maar eigenlijk nog niks beter geworden. Lastig hoor.
Het zou wel top zijn als je Willem er op deze manier weer bovenop krijgt. Die angst voor terugval houd je denk ik altijd, dat had ik ook na Tobias zijn knieband en nu ook weer met Freek. Het heeft echt veel tijd nodig voor je hart niet meer in je keel zit bij een gekke beweging.

Daar heb je gelijk in, dat blijft altijd spannend, met welke blessure dan ook.

Ja ik vreesde ook een beetje voor OCD, ik was zelf al bij het schoudergewricht uitgekomen als pijnplek, maar het was dus de biceps die over het schoudergewricht loopt (wat naar boven kwam bij specifieke manipulaties). Dus enerzijds fijn dat het niet het gewricht zelf is, anderzijds blijkt dit dus een lastige blessure.
Bij Willem zat het heel duidelijk bij het schoudergewricht dus geen twijfel over evt ED, rofo was nu dus nog niet nodig omdat het zo duidelijk de biceps was. Bij die BC klinkt het wel wat ingewikkelder gezien ze dus ook nog over de lokatie van de pijn twijfelden. Poeh, al sinds september veel erger en daarvoor dus ook al wisselend last, dat is echt al een heel langdurig verhaal. Bij Willem speelt het wel misschien ook al langer, maar dan vrij subtiel, nooit duidelijk kreupel. Maar het is bij hem zo moeilijk om te zien omdat hij niet veel los draaft (meestal stap of galop/sprongen) en hij juist gaat draven als hij schichtig is. Maar zes weken geleden was echt voor het eerst dat hij duidelijk kreupel was.
Die maand rust was dus wel een soort kritiek punt volgens de orthopeed, gaat jouw collega nog door op dezelfde voet? Ik heb ook een bericht gelezen van iemand die veel ervaring had met deze blessure (bij windhonden) en die hield negen weken aan.

Ja voorlopig gaat ze nog door met dit ritme van rust en fysio maar wel sinds deze week toch ook weer pijnstilling er bij. Ze twijfelt wel heel erg, aan alles eigenlijk. Hij heeft een voetje wat krom lijkt te gaan groeien aan dezelfde poot maar daar is weer niks aan te vinden verder. Hij is ook niet verzekerd dus alles moeten ze zelf betalen wat soms de keuze wat je laat doen nog extra lastig maakt. Je moet het geld maar hebben tenslotte. Je weet zeker niet meer wie die persoon was die die ervaring met windhonden heeft?

[Zamunda]

tranen lopen weer even.

Yep

Ja voorlopig gaat ze nog door met dit ritme van rust en fysio maar wel sinds deze week toch ook weer pijnstilling er bij. Ze twijfelt wel heel erg, aan alles eigenlijk. Hij heeft een voetje wat krom lijkt te gaan groeien aan dezelfde poot maar daar is weer niks aan te vinden verder. Hij is ook niet verzekerd dus alles moeten ze zelf betalen wat soms de keuze wat je laat doen nog extra lastig maakt. Je moet het geld maar hebben tenslotte. Je weet zeker niet meer wie die persoon was die die ervaring met windhonden heeft?

Het klinkt echt een stuk ingewikkelder, ook met dat voetje dat krom lijkt te gaan staan ? Neem aan dat ze wel naar een orthopeed is geweest (ik kon gelukkig zonder verwijzing terecht, scheelt toch weer een nutteloos bezoek aan de DA want ik wist zelf al dat het niet iets simpels was)? Wat een vervelend verhaal zeg.

Ja, ik heb het even voor je opgezocht, dit is het bericht van die persoon https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.ph ... #p98347652 en op de volgende pagina schrijft ze er nog wat over.
Ik heb ook nog op google scholar gezocht naar artikelen maar heb ze nog niet gelezen, maar daar echt even voor gaan zitten.

[Yvette]

Ja voorlopig gaat ze nog door met dit ritme van rust en fysio maar wel sinds deze week toch ook weer pijnstilling er bij. Ze twijfelt wel heel erg, aan alles eigenlijk. Hij heeft een voetje wat krom lijkt te gaan groeien aan dezelfde poot maar daar is weer niks aan te vinden verder. Hij is ook niet verzekerd dus alles moeten ze zelf betalen wat soms de keuze wat je laat doen nog extra lastig maakt. Je moet het geld maar hebben tenslotte. Je weet zeker niet meer wie die persoon was die die ervaring met windhonden heeft?

Het klinkt echt een stuk ingewikkelder, ook met dat voetje dat krom lijkt te gaan staan ? Neem aan dat ze wel naar een orthopeed is geweest (ik kon gelukkig zonder verwijzing terecht, scheelt toch weer een nutteloos bezoek aan de DA want ik wist zelf al dat het niet iets simpels was)? Wat een vervelend verhaal zeg.

Ja, ik heb het even voor je opgezocht, dit is het bericht van die persoon https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.ph ... #p98347652 en op de volgende pagina schrijft ze er nog wat over.
Ik heb ook nog op google scholar gezocht naar artikelen maar heb ze nog niet gelezen, maar daar echt even voor gaan zitten.

Nee, twee verschillende DA... Ik heb de link aan haar doorgestuurd, dank je!

[Zamunda]

Nee, twee verschillende DA... Ik heb de link aan haar doorgestuurd, dank je!

Hm, dat is minder, ik zou het persoonlijk toch echt wel willen laten beoordelen door een orthopeed. Ik had mazzel dat ik het zelf kon inschatten, in eerste instantie even aangekeken met (relatieve) rust en pijnstilling, daarna de lokatie kunnen vinden en meteen naar de orthopeed. Was ik eerst naar de DA gegaan dan had die natuurlijk een foto gemaakt (en de plek waarschijnlijk niet gevonden want de meeste DA'en hebben de tijd niet voor gedegen orthopedisch onderzoek) en dan eerst dit proberen, dan dat en dan uiteindelijk alsnog naar orthopeed. Nu was ik in één keer klaar (tot nu dan hè, duimen dat Willem met de conservatieve behandeling herstelt).

[Yvette]

Nee, twee verschillende DA... Ik heb de link aan haar doorgestuurd, dank je!

Hm, dat is minder, ik zou het persoonlijk toch echt wel willen laten beoordelen door een orthopeed. Ik had mazzel dat ik het zelf kon inschatten, in eerste instantie even aangekeken met (relatieve) rust en pijnstilling, daarna de lokatie kunnen vinden en meteen naar de orthopeed. Was ik eerst naar de DA gegaan dan had die natuurlijk een foto gemaakt (en de plek waarschijnlijk niet gevonden want de meeste DA'en hebben de tijd niet voor gedegen orthopedisch onderzoek) en dan eerst dit proberen, dan dat en dan uiteindelijk alsnog naar orthopeed. Nu was ik in één keer klaar (tot nu dan hè, duimen dat Willem met de conservatieve behandeling herstelt).

Ja ik snap je, dat zou ook mijn weg zijn.

[Zamunda]

Die kleine is een lekkere grappenmaker. Ik had hem weer even bij Raaf op de tafel gezet voor wat poseerfoto's:


Samen niet naar de lens kijken, maar goed te zien hoe groot die kleine alweer is.


Mooie ventjes


Even een standfoto aan de andere kant.


Maarreh Murf... hoe kom jij nou ineens aan de andere kant dan? ''Nou daar heb ik een trucje voor ''


Kijk, zo doe je dat...


...hup!


Goed hè?! En weet je wat je doet als je weer terug wil?


Dan ga je gewoon weer er onderdoor . Je moet er wel een beetje sterk voor zijn want je moet de andere hond een beetje optillen...


...zo, nog even bedenken hoe ik het ruimtegebrek op ga lossen aan deze kant.


Ja, gewoon eronder gaan zitten.


Uiteindelijk maakt de ander dan wel weer plaats .



Ik vind het ongelofelijk hoe Raaf het allemaal maar toelaat ! Denk wel dat het de laatste keer was want Murf is er nu eigenlijk wel te groot voor, ben benieuwd. Ze vermaken zich in elk geval opperbest met elkaar .

[Smoushond]

oh en Raaf blijft ook nog gewoon staan
Bertus loopt ook onder Heavy door maar dat gaat iets gemakkelijker

[Lothian]

ik wil ook een Raaf!

[Frootje]

Die blik van Ravi.

[Yvette]

Wat een leuk stel samen, dat koppie van Raaf is ook echt schattig zeg met die donkere oogjes en wakkere eigenwijze oren Die kleine van jou is echt een joekel geworden! Wat is ie groot!! Zulke dikke poten ook, volgens mij echt een enorm verschil met zijn broertje hier! En zo te zien ook echt een dikke vacht, echt wel minimaal zoals Meeko, misschien nog wel dikker zelfs. Ik blijf die verschillen wel heel bijzonder vinden om te zien, maakt ze echt bijzonder.

[Zamunda]

oh en Raaf blijft ook nog gewoon staan
Bertus loopt ook onder Heavy door maar dat gaat iets gemakkelijker

Leuk is dat hè! Murf deed het ook als mini, maar nu had ik het echt niet meer verwacht. Ik had ook vooral niet verwacht dat Raaf het prima zou vinden, ik stond wel even heel goed op te letten maar niks .

ik wil ook een Raaf!

Dat hoofd hè?!

Die blik van Ravi.

Snap jij het? Hij bleef gewoon gefocust of er nog een koekje tevoorschijn kwam .

Arme Ravi, leven met zo'n aap onder je voeten Maar wat een heerlijk ventje is die smurf van jullie .

Ja, Raaf heeft wel heel wat te verduren, maar hij vindt het gelukkig zelf nog veel leuker dan ik had durven hopen. Als Murf (in de tuin) te ver weg is gaat Raaf staan blaffen: hierkomen! Nu! Spelen!
Ja die Smurf is weer een ongelofelijk schot in de roos .

Wat een leuk stel samen, dat koppie van Raaf is ook echt schattig zeg met die donkere oogjes en wakkere eigenwijze oren Die kleine van jou is echt een joekel geworden! Wat is ie groot!! Zulke dikke poten ook, volgens mij echt een enorm verschil met zijn broertje hier! En zo te zien ook echt een dikke vacht, echt wel minimaal zoals Meeko, misschien nog wel dikker zelfs. Ik blijf die verschillen wel heel bijzonder vinden om te zien, maakt ze echt bijzonder.

Nee geloof ik niks van. Ik vind Barrie ook altijd zo groot lijken op jouw foto's en ze gingen steeds heel erg gelijk op dus kan me niet voorstellen dat ze nu ineens zo verschillen. Murf was van de week 19.6kg, waar zit Barrie op?
Ja hij heeft echt een lange vacht! Vooral in z'n nek, echt een hyena . Vroeg me ook al af of zijn vacht niet langer is dan die van Meeko. Ja die verschillen vind ik ook erg leuk, dat hoort ook wel echt bij de kelpie las ik, die verschillende vachtlengtes.
Staan Barrie's oren eigenlijk helemaal? Bij Murf hebben ze tot een week of 17(?) bijna steeds gestaan maar sindsdien niet meer continu. Ze staan gelukkig wel weer vaker maar hangen ook echt nog veel, vraag me wel af waar het heengaat .

[Frootje]

Snap jij het? Hij bleef gewoon gefocust of er nog een koekje tevoorschijn kwam .

Geweldig. Leuk hoe dat dan ook gewoon gaat met z’n tweetjes zonder gezeur. Nou ja, nu Murphy er nog onderdoor past dan.



Hier beneden loopt er ook zo een. Laatst zat Mowin op de bank gewoon Mowin te zijn en Froo wilde zijn aandacht, dus ze ging in hem lopen bijten. Dat doet ze dan en dat vindt hij ook niet erg, als hij er last van had kapte hij het wel af (en anders ik wel ), maar hij reageert er normaal gesproken wel op door terug te happen en dan het spel aan te gaan. Maar hij had blijkbaar zijn focus ergens op en hij zat daar echt naar te kijken alsof er geen 4 kilo wegende gremlin in zijn onderlip hing. En je zag Froo ook denken “hallo? HALLO? Ja jezus, zo is het toch niet leuk!!!”

Gewoon dat hele idee van “ik heb hier geen interesse in maar het is dat zij het is”.

[Yvette]

18,8 kg en 54,5 cm op 5 februari

Die oren zijn nu weer goed, zijn linker is wel iets slapper als rechts in die zin dat er een knik naar de zijkant in zit maar in 95% van de tijd zie je daar weinig van. Ik heb er wel kleine twee weken tape in gehad omdat ze toen al twee weken hingen. Ik was vanmiddag bij Sonja en Klets haar oren zijn ook weer wat slapjes nu, geen idee of dat ergens mee te maken heeft nu nog dat ze zo wisselend zijn.

[HillieS]

Die kop van Ravi als Murphy onder hem door gaat

[mijke]

Haha die goeie Ravi Wat een schat zeg. Leuk om weer foto's van je honden te zien!

[Random]

Wat een leuke foto's!
En wat is hij gegroeid zeg. Benieuwd hoe Yuna dat vindt. Die is nog steeds gek op Brian, de poedel van mijn zus, maar in het bos speelt ze toch liever met de kleine Charley. Maar Brian is nog wel 2 keer Murphy nu.

[K@ren]

Hahaha, hilarisch die foto's Wat heerlijk dat de heren het zo goed met elkaar kunnen vinden.
Raaf is echt te goed voor deze wereld dat hij dat telkens toestaat. Die blik van hem ook

[Hondenpoot]

Aaaah die Ravi. Wat een goedzak. Leuk dat ze het zo goed kunnen vinden samen. Dat is echt genieten